Geri Dön

Periton diyalizi hastalarında enfektif komplikasyonların sıklığı ve sürviye etkisi

Frequency of infectious complications and their effects on survival in peritoneal dialysis patients

PDF İndir

  1. Tez No: 797377
  2. Yazar: EFE KAAN ÜLKER
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. ELBİS AHBAP
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Nefroloji, İç Hastalıkları, Nephrology, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Periton diyalizi, kronik böbrek hastalığı, peritonit, Peritoneal dialysis, chronic kidney disease, peritonitis
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: İstanbul Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 64

Özet

Amaç: Periton diyalizi son dönem böbrek yetmezliği tedavisinde kullanılan renal replasman tedavilerinden biridir. Periton diyalizi tedavisinde izlenen enfektif komplikasyonlar;mortalite morbidite ve teknik sağkalımın en önemli belirleyicisidir. Periton diyalizinin dünyada yaygınlaşmaya başladığı 80'li yıllardan günümüze kadar periton diyalizi tedavisinde ve tekniklerindeki gelişmeler sayesinde sıklıkları azalmış olsada halen günümüzde problem olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada da periton diyalizi hastalarında görülen enfektif komplikasyonların sıklığını saptanıp mortalite ve morbidite üzerindeki etkilerinin gösterilerek literatüre katkı sağlanması amaçlanmıştır. Gereç Ve Yöntem:Bu çalışmada Şişli Hamidiye Etfal Egitim Ve Araştırma Hastanesi Nefroloji Bilim Dalı Periton Diyalizi Ünitesinde 2002-2021 yılları arasında takip edilen 275 periton diyalizinin verileri retrospektif olarak incelendi. 18-80 yaş aralığının dışında olan;malignitesi olan;3 aydan kısa süreli periton diyalizi alan ve yeterli tez verisi toplanamayan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalar en az bir kez peritonit ve/veya çıkış yeri/tünel enfeksiyonu varlığına göre iki gruba ayrıldı. Hastalara ait demografik, laboratuvar ve klinik verileriyle son takip verileri kaydedildi. Her iki gruptan ölen veya tedaviden ayrılan hastaların verileri incelendi. Enfektif komplikasyon gelişen grupta atak sayıları, ataklarda üreyen organizmalar kaydedildi. Elde edilen veriler SPSS (Statistical Package For Social Siences ) vs 22.0 adlı bilgisayar programı kullanılarak karşılaştırıldı. Bulgular:Çalışmamıza ortanca yaşı 47 olan 140'ı (%53) kadın toplam 260 hasta dahil edildi.En sık SDBY nedenileri sıklık sırasına göre; hipertansiyon (%24.2), DM (%20.3) ve kronik glomerülonefrit (%11.9)'idi. Enfektif komplikasyon izlenen 201 hastada toplamda 466 peritonit atağı ve 209 çıkış yeri/tünel enfeksiyonu atağı saptandı. Peritonit sıklığı 0.39 atak/hasta yılı olarak,katater çıkış yeri/tünel enfeksiyonu sıklığı 0.16 atak/hasta yılı olarak bulundu.Her iki grup arasında yaş, cinsiyet, DM varlığı, PD modalitesi, PD öncesi HD alan hasta sayısı ve katater takılma yöntemi açısından anlamlı fark saptanmadı. Bakılan klinik ve laboratuvar parametreleri arasında anlamlı fark yoktu. Peritonit/sepsis enfektif komplikasyon grubunda en sık ölüm ve HD'e geçiş nedeni olarak tespit edilirken gram negatif peritonitlerde mortalite oranı ve katater kaybı oranı gram pozitif peritonitlere kıyasla anlamlı olarak yüksek bulundu. Kaplan-Meier analizinde enfektif komplikasyon yaşayan hastalar ile enfektif komplikasyon yaşamayan hastalar arasında sağkalım açısından anlamlı fark saptanmadı. Sonuç:Enfektif komplikasyonlar hastalarımızda kabul edilebilir oranlarda izlenmekle birlikte katater kaybı ve zorunlu HD'e geçişin en sık nedeni olarak en önemli morbidite kaynağıdır. Peritonit, enfektif komplikasyon görülen hastalarda en sık mortalite ve HD'e geçiş nedeni olarak bulunurken; gram negatif peritonitlerin mortalite ve morbiditesi gram pozitif peritonitlere göre anlamlı olarak yüksek bulundu. Enfektif komplikasyon yaşamanın hasta sağkalımını azaltmadığı tespit edildi.

Özet (Çeviri)

Objective: Peritoneal dialysis is one of the renal replacement therapies used in the treatment of end-stage renal failure. Infective complications observed in the treatment of peritoneal dialysis;mortality is the most important determinant of morbidity and technical survival. Although the frequency of peritoneal dialysis has decreased thanks to the developments in the treatment and techniques of peritoneal dialysis since the 1980s, when peritoneal dialysis started to become widespread in the world, it continues to be a problem today. In this study, it was aimed to contribute to the literature by determining the frequency of infective complications seen in peritoneal dialysis patients and showing their effects on mortality and morbidity. Materials and Methods: In this study, the data of 275 peritoneal dialysis patients who were followed up in the Peritoneal Dialysis Unit of the Nephrology Department of Şişli Hamidiye Etfal Training and Research Hospital between 2002 and 2021 were retrospectively analyzed. Patients who were outside the 18-80 age range, had malignancy, received peritoneal dialysis for less than 3 months, and could not collect sufficient thesis data were not included in the study. Patients were divided into two groups at least once according to the presence of peritonitis and/or exit site/tunnel infection. Demographic,laboratory and clinical data of the patients and final follow-up data were recorded. The data of the patients who died or left the treatment group were examined. The number of attacks and the organisms reproducing in the attacks were recorded in the group with infective complications. The obtained data were compared using the computer program SPSS (Statistical Package For Social Siences) vs 22.0. Results: A total of 260 patients, 140 (53%) of whom were female, with a median age of 47, were included in our study. The most common causes of ESRD were hypertension (24.2%), DM(20.3%) and chronic glomerulonephritis (11.9%), respectively. A total of 466 peritonitis attacks and 209 outflow/tunnel infection attacks were detected in 201 patients with infective complications. The frequency of peritonitis was 0.39 attacks/patient year, and the frequency of catheter outlet/tunnel infection was 0.16 attacks/patient year. There was no significant difference between the two groups in terms of age, gender, presence of DM, PD modality, number of patients receiving hd before PD, and catheter insertion method. There was no significant difference between the clinical and laboratory parameters. While peritonitis/sepsis was the most common cause of death and transition to HD in the infective complication group, the mortality rate and catheter loss rate in gram-negative peritonitis were significantly higher compared to gram-positive peritonitis. In the Kaplan-meier analysis, there was no significant difference in survival between patients who experienced infective complications and patients who did not experience infective complications. Conclusion: Although infective complications are observed at acceptable rates in our patients, they are the most important source of morbidity as the most common cause of catheter loss and transition to compulsory HD. While peritonitis was found to be the most common cause of mortality and transition to HD in patients with infective complications, the mortality and morbidity of gram-negative peritonitis were found to be significantly higher than gram-positive peritonitis. It was determined that experiencing infective complications did not reduce patient survival.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    742692

    Periton diyalizi uygulanan hastalarda peritoneal transport değişikliklerinin mortalite üzerine etkisi

    Başlık çevirisi yok

    BATUHAN BÜYÜKYILMAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    NefrolojiAkdeniz Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FUNDA SARI

  2. Tez No

    281633

    Diyaliz hastalarının acil servise başvuru paterni ve klinik sonuçlarının değerlendirilmesi

    Clinical presentation of dialysis patients in emergency department and evaluation of clinical outcome of this patients

    EMİNE KAYA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    NefrolojiSelçuk Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHDİ YEKSAN

  3. Tez No

    349556

    Periton diyalizi hastalarında mineral kemik hastalığı parametreleri, vitamin D reseptor konsantrasyonu ve brakial arter nabız dalga basıncı arasındaki ilişki

    The association of mineral bone disease parametres, vitamin D receptor concentraiion and brachial artery pulse wave velocity to patients on peritoneal dialysis

    TOLGA YALÇINKAYA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    NefrolojiAkdeniz Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. F. FEVZİ ERSOY

  4. Tez No

    79718

    Sürekli ayaktan periton diyalizi hastalarında peritoneal fibrozis gelişiminde kanser antijen 125, kollajen 3, bazik fibroblast büyüme faktörü, plazminojen aktivatör inhibitör 1 etkileri ve nitrik oksit (NO) etkileşimi

    The Predictive of cancer antigen 125 (Ca 125), collagen 3, plasminogen activator inhibitor type-1 (Pai-1), basic fibroblast growth (bFGF9) and nitric oxide (NO) on peritoneal fibrosis in chronic peritoneal dialysi

    DİLBER TALİA İLERİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1999

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıGazi Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. OĞUZ SÖYLEMEZOĞLU

  5. Tez No

    775613

    Periton diyalizi hastalarında COVİD-19 pandemisinin peritonit oranlarına etkisi

    Effect of COVID-19 pandemic on peritonitis rates in peritoneal dialysis patients

    ANIL DEMİRPEHLİVAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    NefrolojiKocaeli Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ERKAN DERVİŞOĞLU

Geri Dön