Mert gölü ve çevresinde holosen vejetasyon tarihinin palinolojik analizlerle belirlenmesi
Determination of holocene vegatation history in Mert lake and its surrounding area by palynological analysis
- Tez No: 806605
- Danışmanlar: DOÇ. DR. NURGÜL KARLIOĞLU KILIÇ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Ormancılık ve Orman Mühendisliği, Forestry and Forest Engineering
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Orman Mühendisliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Orman Mühendisliği Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 110
Özet
Bu çalışmanın amacı, Mert Gölü'nden alınan MRT-04 karotu (334 cm) üzerinde yapılan palinolojik analizlerle göl çevresinde yayılış gösteren İğneada Longoz Ormanlarının (Kırklareli, Türkiye) Holosen vejetasyon tarihini yüksek çözünürlüklü olarak belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda, bu karot üzerinde toplam 67 seviyeden elde edilen sediman örneklerinde standart yönteme göre fosil polen analizleri gerçekleştirilmiştir. Elde edilen polen preparatlarında polen sayım ve teşhisi Leica DM750 ışık mikroskobunda gerçekleştirilmiş ve her preparatta en az 500 polen sayılmıştır. Alınan karotta yapılan radyokarbon analizleri sonucunda gölün yaşı 6555 yılına tarihlenmiştir. Fosil polen analizi bulgularına göre, Mert Gölü ve çevresinde son 6555 yılda yaprak döken karışık meşe ormanları hâkimdir. Karışık meşe ormanlarında, Quercus cerris tip (yaprak döken meşeler) baskın olarak bulunmakta, Fagus (kayın), Carpinus (gürgen), Corylus (fındık) ve Tilia (ıhlamur) karışıma yoğun olarak katılmaktadır. Bu orman kompoziyonu, longozu oluşturan ılıman türlerin artması ve insan etkisi nedeniyle oluşan değişiklikler haricinde tek düzelik göstermektedir. Karışık meşe ormanlarının yayılışı GÖ 1360 yılından itibaren azalmaya başlamış, buna karşın Alnus, Fraxinus ve Ulmus taksonlarının yayılışları oldukça artmıştır. Longozun karakteristik türleri olan bu taksonların polen diyagramındaki artışı, İğneada Longoz Ormanlarının GÖ 1360 yılında oluşmaya başladığını göstermektedir. GÖ 420 yılında ise Quercus ve Fagus cinslerinin polen yüzdelerinde büyük bir düşüş meydana gelmiştir. Karışık meşe ormanlarının azalma trendine girdiği bu dönemde Plantago ve Ambrosia taksonları polen diyagramında ilk kez ortaya çıkmıştır. Odunsu bitki taksonlarındaki azalma ve insan etkisinin göstergesi olan otsu taksonların (Plantago, Ambrosia ve Poaceae) yayılışını arttırması orman alanlarının tarım ve mera alanlarına dönüştüğünün göstergesidir.
Özet (Çeviri)
The aim of this study is to determine the Holocene vegetation history of the İğneada Longos Forests (Kırklareli, Turkey) with high resolution through palynological analyses conducted on the MRT-04 core (334 cm) obtained from Lake Mert. For this purpose, fossil pollen analyses were carried out according to the standard method on sediment samples obtained from a total of 67 levels on this core. Pollen counting and identification of the collected pollen preparations were conducted using a Leica DM750 light microscope, with a minimum of 500 pollen grains being counted in each preparation. The age of the lake was dated to 6555 as a result of radiocarbon analyses on the core taken. According to fossil pollen analysis, deciduous mixed oak forests have dominated in and around Mert Lake in the last 6555 years. Quercus cerris type (deciduous oaks) is predominantly found in mixed oak forests, while Fagus (beech), Carpinus (hornbeam), Corylus (hazel), and Tilia (linden) are also intensely involved in the mixture. This forest composition shows uniformity, except for the increase in temperate species forming the longos and changes due to human influence. The distribution of mixed oak forests started to decrease as of 1360 BP, but the distribution of the taxa Alnus, Fraxinus and Ulmus increased considerably. The increase in the pollen diagram of these taxa, which are the characteristic species of floodplain, reveals that Iğneada Longos Forests began to form in 1360 BP. The pollen percentages of the Quercus and Fagus decreased significantly in 420 BP. Plantago and Ambrosia first appeared in the pollen diagram during a period when mixed oak forests showed a decreasing trend. The decrease in arboreal taxa and the increase in the distribution of non-arboreal taxa (Plantago, Ambrosia, and Poaceae) which are indicators of human effect, is a sign of the conversion of forest areas into agricultural and grazing lands.
Benzer Tezler
- İğneada longoz ormanlarını besleyen derelerin uygulamalı hidrografyası ve sürdürülebilirliği
Applied hydrography and sustainability of streams feeding in Iğneada longoz forests
İBRAHİM EGE
- Trakya Bölgesi'ndeki seçilmiş göllerde antropojenik kaynaklı sediment kirliliğinin ekolojik riskler açısından araştırılması (Küçük Çekmece Gölü, Durusu/Terkos Gölü, Gala Gölü, Mert Gölü)
Research of anthropogenic sourced sediment pollution in terms of ecological risks in selected lakes in thrace region (Lake Küçük Çekmece, Lake Durusu/Terkos, Lake Gala, Lake Mert)
ERDAL ÖZTURA
Doktora
Türkçe
2021
CoğrafyaÇanakkale Onsekiz Mart ÜniversitesiCoğrafya Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AHMET EVREN ERGİNAL
- İğneada sulak alan ekosistemindeki balık parazitlerinin dağılımı
Distribution of fish parasites in Igneada wetland ecosystem
FULYA KIRCALAR
Doktora
Türkçe
2018
Parazitolojiİstanbul ÜniversitesiSu Ürünleri Yetiştiriciliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AHMET AKMIRZA
PROF. DR. ERHAN SOYLU
- Marmara Havzasındaki bazı göllerin fitoplankton ve besin tuzu bileşikleri açısından değerlendirilmesi
Evaluation of phytoplankton composition and nutrient compounds in some lakes in the Marmara Basin
MERT KAYA
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
BiyolojiKocaeli ÜniversitesiBiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HALİM AYTEKİN ERGÜL
- İğneada Longoz Ormanları Milli Parkı Mert ve Erikli göllerindeki su samuru (Lutra lutra L.)'nun populasyon durumu
Igneada Longoz Forest National Park lakes of Mert and Erikli population status of the otter (Lutra lutra L.)
HİLAL USTA
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
ZoolojiKaradeniz Teknik ÜniversitesiYaban Hayatı Ekolojisi ve Yönetimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ŞAĞDAN BAŞKAYA