La solution proposee par revonsuo concernant le probleme difficile de la conscience
Bilincin zor problemi hakkında revonsuo tarafından önerilen çözüm
- Tez No: 818807
- Danışmanlar: DOÇ. DR. SELAMİ ATAKAN ALTINÖRS
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Felsefe, Philosophy
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Fransızca
- Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Felsefe Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 500
Özet
Tezimiz, Revonsuo'nun bilinç problemine önerdiği interdisipliner çözümü incelemektedir. Bilinç problemi, fiziksel dünya ile öznel deneyimin fenomenal doğası arasındaki ilişkiyi açıklamanın zorluğundan ileri gelmektedir. Tezimizin ana hedefi, Revonsuo'nun bilinç felsefesini sunmak ve felsefe, psikoloji ve bilişsel nörobilim disiplinlerini kapsayan çözüm önerisinin unsurlarını incelemektir. Bu tezi yazma nedenimiz, Revonsuo'nun bilincin gizemini çözmeye yönelik kapsamlı ve umut verici girişiminin özgün karakteridir. Ana hedefimize ulaşmak için bilincin felsefede incelendiği bağlamı sunmanın kritik bir önem taşıdığını düşündük: Bu amaçla, bilincin ne türden bir felsefi sorun olduğunu ve neden ayrı bir tartışma alanı yaratacak bir sorun teşkil ettiğini belirlemek için ilk olarak tartışmayı şekillendiren eleştirel fikirlere ilişkin arka planı sunmaya özen gösterdik. Revonsuo'nun fikirlerini açıklamak adına bilinç sorunuyla ilintili olan kavramları, argümanları ve felsefi pozisyonları içeren bu bağlamı tezimizin birinci kısmının ilk üç bölümünde oluşturmaya başladık. Bu inceleme, sırasıyla Nagel'ın 1974 tarihli“What Is It Like to Be a Bat??”makalesi, Levine'ın 1983 tarihli“Materialism and Qualia: The Explanatory Gap”makalesi ve Chalmers'ın 1995 tarihli“Facing Up to the Problem of Consciousness”makalesini konu almaktadır. Nagel, bilincin nitel deneyimine dikkat çekmiş ve fenomenaliteyi psikofiziksel denklik ifadeleri yoluyla açıklayamayan indirgeyici materyalist yaklaşımı eleştirerek bilinç tartışmasını başlatmıştır. Bilinç sorununun zihin-beden probleminden kaynaklandığını vurgulayarak, öznel deneyimin beyin süreçlerine indirgenemez olduğunu savunmuştur. Onu takiben Levine fenomenal olan ve fiziksel olan arasında bir izah gediği [explanatory gap] olduğunu ileri sürerek bilincin en önemli özelliklerini görmezden gelen indirgeyici yaklaşımın bu gediği kapatamayacağını tespit etmiştir. Chalmers ise bilinç sorununu, bilince ilişkin bilişsel işlevlere dair kolay problemler ve nitel deneyimi kapsamından dışladığı için bilim tarafından açıklanamayan zor problem [hard problem] olmak üzere iki kategoriye ayırmıştır. Tezimizin ilk kısmının ikinci bölümünde, zihin-beden sorunundan bilincin zor problemine dek süregelen çeşitli felsefi pozisyonları ve bilinci açıklamaya yönelik felsefi ve deneysel teorileri analitik olarak inceledik. Bu amaçla, Revonsuo'nun metodolojik yaklaşımından türettiğimiz iki stratejiyi kullandık: İlk olarak, Revonsuo'nun ortaya koyduğu içselcilik-dışsalcılık, bilişsellik-fenomenalite ve atomizm-holizm dikotomileri doğrultusunda ilgili felsefi pozisyonları ve örnek teorileri ele aldık. Bu yolla bilinç teorilerinin temel varsayımlarını açıklığa kavuşturmayı amaçladık. Dolayısıyla bu kısmın ilk üç bölümünde Revonsuo'nun içselcilik, holizm ve fenomenalitenin merkeziyetini nasıl savunduğunu ilettik. İkinci olarak, Revonsuo'nun yaklaşımını merkeze alarak bilinç sorununu tartışan felsefi pozisyonları onun bakış açısından değerlendirdik ve bu teorileri makuliyet dereceleri bakımından nasıl sınıflandırdığını aktardık. Eleyici materyalizm ve epifenomenalizmin fenomenalitenin gerçekliğini reddetmeleri sebebiyle en az makul iki teori olduğunu, çünkü Revonsuo için fenomenalitenin bilincin en önemli özelliği olduğunu bildirdik. İndirgeyici materyalizm ve Kartezyen düalizmi de Revonsuo'nun interdisipliner repertuarından ilettiği deneysel bulgularla tutarlı olamamaları sebebiyle makul olamayan teoriler olarak ele aldık. Revonsuo'nun nötr monizm, güçlü belirimci materyalizm ve nitelik düalizmini nispeten makul teoriler olarak gördüğünü belirttikten sonra, bu analiz sonucunda Revonsuo'nun kendi pozisyonunu zayıf belirimci materyalizm olarak belirlediğini aktardık. İlk kısmın üçüncü bölümünde, Revonsuo'nun felsefi pozisyonunu ve teorilerini etkileyen filozofları inceledik. Biyolojik realizmin esinlendiği fikirleri özgün iddialarından ayırmak suretiyle bu görüşün çerçevesini daha net bir şekilde çizmeyi ve aynı zamanda esin fikirleri kendi bağlamlarında inceleyerek Revonsuo'nun bilinç haritasındaki konumunu belirlemeyi amaçladık. Bu amaç doğrultusunda bu bölümü iki alt başlığa ayırdık: İlk alt başlığı, Revonsuo'nun biyolojik realizmin metafizik temelini oluşturduğunu ifade ettiği Searle'ün biyolojik doğalcılığına ayırdık. İkinci alt başlıkta ise yöntem ve teori bakından ona esin olan on üç felsefi etkiyi inceledik. Bu esinleri Revonsuo'nun çalışmalarındaki referansları takip ederek belirledik. Üçüncü bölümün ilk alt başlığında, Searle'ün zihin-beden problemine ilişkin biyolojik doğalcılığını bilinç problemi özelinde sunduğu 2017 tarihli makalesini temel aldık. Bu makaleyle kıyaslamalı olarak incelemek üzere de Revonsuo'nun 2018'de biyolojik doğalcılık ve biyolojik realizmi karşılaştırdığı, bu iki pozisyonun büyük ölçüde ortak varsayımlarını ve iddialarını açık bir şekilde ilettiği ve izah gediğine yönelik çözümünü şekillendiren bir kritik farkı da ortaya koyduğu makalesini ele aldık. Bu karşılaştırmalı analizin sonucunda, Revonsuo'nun biyolojik realizminin Searle'ün biyolojik doğalcılığına benzer şekilde bilinci doğal bir olgu olarak kabul ettiğini ve onun fenomenal içerikleriyle birlikte beyinde belirdiğini ve bulunduğunu öne sürmesinin yanında, bilincin gerçek bir olgu olarak fiziksel dünyayı etkileyebilecek nedensel kuvvetleri olduğunu; ontolojik olarak öznel olduğunu; nitel özelliklerinin holistik bir biçimde deneyimlendiğini; fenomenalitesinin reflektif üst-düzey işlevlerini öncelediğini ve dolayısıyla onlara temel arz ettiğini; alt-düzey fiziksel zeminine indirgenemez olduğunu; ve mekânsallığını savunduğunu sunduk. Bununla birlikte, Searle ve Revonsuo'nun kritik farkının, fenomenal olan ve fiziksel olan arasındaki ilişkinin doğasına ilişkin farklı tanımlamalardan kaynaklandığını aktardık. Searle bu ilişkiyi nedensellik çerçevesinde açıklarken, Revonsuo bilincin ikamet ettiği beyindeki fenomenal düzeyi oluşturan fenomenal içeriğin alt-düzey fiziksel temeli tarafından teşkil edildiğini savunmaktadır. Bu fikir, Revonsuo'nun izah gediğine yönelik çözümünün üç ayağından biri olan çok katmanlı açıklama modeliyle ilişkilidir. Alt düzeyler üst düzeylerle nedensel değil yapısal bir ilişkide olduğu için, Revonsuo'ya göre doğada metafiziksel bir gedik bulunmamaktadır, bu da izah gediğinin beyinde henüz varlığını bilimsel olarak keşfedemediğimiz, dolayısıyla bizim bilgimizde eksik olan, ancak hakkında bilgi edinmemizin mümkün olduğu organizasyonel düzeylerden kaynaklandığını savunmaktadır. Üçüncü bölümün ikinci alt başlığında, zihin felsefesi ve bilim felsefesi alanlarındaki kavramsal ve yöntemsel tartışmaların bilinç probleminin incelenmesine nasıl katkıda bulunduğunu sunmak adına Revonsuo'nun düşüncesine esin olan on üç etkiyi aktarmayı hedefledik. Bu amaçla, Broad'un belirimciliğini ve zihin-beden problemiyle ilgili analizlerini; Giere'nin gerçekçilik ve mekanistik açıklamaya odaklanan bilimsel yaklaşıma dair fikirlerini; Salmon'un mekanistik ve birleştirici açıklama modelleri arasındaki ayrım üzerine odaklanmasını; Bechtel, Richardson ve Abrahamsen'in mekanistik açıklamaya dayanan çok katmanlı izah modeline dair makalelerini; Craver, Darden ve Machamer'in çoklu nedensel izah yollarını[several causal pathways of explanation]; Crick ve Koch'un biyoloji bilimde faydalanılan model sistemler üzerine fikirlerini; Lloyd'un metodolojik fenomenolojisini; Smythies'in dolaylı gerçekçiliğe katkıda bulunan ve algının doğasına dair geliştirdiği fikirlerini; James'in fenomenalite vurgu yapan, bilincin holistik karakterine yönelik temel teşkil eden iddialarını; Russell'ın algıda ortaya çıkan, kendini sunan ve niteliksel olan“percept”lerini ve aşinalık teorisini [acquaintance theory]; Lewis'in“verili olan”[the given] kavramını; Fox'un bilincin doğrudanlığına vurgu yapan kavramını [thisness] ve Stubenberg'in fenomenaliteyi tasvir eden fenomenolojik tanımlarını aktardık. İlk bölümün dördüncü ve son alt başlığında, ilk üç bölümde sunduğumuz felsefi ve empirik fikirlerin bir özetini çıkardık. Bu sayede Revonsuo'nun felsefesinin iddialarının şimdiye kadar sunduğumuz kadarını birbiriyle bağdaştırmayı ve bu bakışla biyolojik realizmin bilinç haritasındaki konumunu belirlemeyi amaçladık. Revonsuo'dan aktardığımız en önemli iddia, bilincin zor problemine sunduğu çözüm önerisinin üç ayağından birini oluşturan çok katmanlı açıklama modeliydi. Bu çözümün diğer iki ayağı, yani fenomenal mekânsallık ve“masterloop”teorisi, Revonsuo'nun özgün fikirlerini incelediğimiz ikinci kısımda yer aldı. İlk ayağı ilk kısımda sunmayı tercih etmemizin sebebi, çok katmanlı açıklama modeli fikrinin bir önceki alt başlıkta sunduğumuz esinlerin birçoğuyla bağlantılı olmasıdır. Dolayısıyla çözümün birinci ayağı çerçevesinde Revonsuo'nun şu iddialarını bu alt başlıkta bir araya getirdik: Beynin çok katmanlı hiyerarşik düzeni, biyokimyasal ve nörofizyolojik düzeylerin üstünde beliren, uzamda yer kaplayan gerçek bir fenomenal düzey olarak var olan bilinci de içerir; bunun sonucu olarak, bilincin ne olduğunu anlamamızı sağlayacak çok katmanlı açıklama modelinin, beyindeki hiyerarşik düzeylere benzerlik ve anlaşılabilirlik kriterlerine uyacak biçimde tekabül eden izah düzeylerini içeren bir model olması gerekmektedir. Bu alt başlıkta sunduğumuz özet, tezimizin ikinci kısmı için bir ön hazırlık niteliği de taşımaktadır. Tezimizin ikinci kısmında, Revonsuo'nun bilinç sorununa getirdiği interdisipliner çözümün özgün karakterini aktarmak adına onun felsefesinin farklı fikirlerini yakından ve detaylı olarak inceledik. Bu çözümden türeyen kavramlar ve teoriler de bu kısmın bir parçasını oluşturdu. Revonsuo'nun orijinal terminolojisi, iddiaları, metaforları, düşünce deneyleri, teorileri, bilinç biliminden fütüristik beklentileri ve bu bilimin geleceğine dair hayal ettikleri tezimizin ikinci kısmını oluşturdu. Revonsuo'nun anlatısını takip ederek, felsefi çerçeveyle paralel seyreden empirik teorileri ve rüya araştırmalarını inceledik: Bu empirik incelemeyi gerçekleştirmemizin sebebi, bilincin zor problemine biyolojik realizmin sunduğu çözüm önerisinin farklı ayaklarının interdisipliner karakteridir. Tezimizin ikinci kısmının ilk bölümünde, Revonsuo'nun mevcudiyet felsefesini [philosophy of presence] ve bu felsefeyi tasvir eden dünya simülasyonu metaforunu sunduk. Birinci kısımda aktardığımız kavramları ve kavramsal ilişkileri de bu sunuma dahil ettik ve Revonsuo'nun dolaylı realizme dayanan mevcudiyet felsefesini kaydettik. Bu görüş, bilincin öznel gerçekliğin bir sunumu olduğunu öne sürmektedir. Dolaylı realizmin yaygın iddialarına ek olarak sanal mütekabilleri [virtual objects] teşkil eden şeffaf vekiller [transparent surrogates] fikrini de içeren bu yaklaşımın ayrıntılarını da açık bir şekilde aktarmaya gayret gösterdik. Dünya simülasyonu metaforunu sunarken,Revonsuo'nun dolaylı realizminin felsefi ve empirik sonuçlarını ve onun fenomenal olanla fiziksel olan arasında bir arayüz olarak tarif ettiği fenomenal alanın çözümün ikinci ayağını oluşturduğunu vurguladık. Bu sayede Revonsuo'nun çözüm önerisinin üçüncü ayağına, yani empirik masterloop teorisinin de zeminini hazırlamış olduk. Tezimizin ikinci kısmının ikinci bölümünde, Revonsuo'nun empirik fenomenolojik analizlerini aktarmanın yanı sıra beyindeki bilinç odaklı bağlama [consciousness-related binding] mekanizmalarının nasıl işlediğine dair iddialara ve bilimsel kanıtlara da yer verdik; böylece masterloop teorisini iletebilmemize yardımcı olacak kavramları da sunmuş olduk. Fenomenal unsurların beyin mekanizmalarıyla birbirine bağlanarak sanal mütekabilleri nasıl oluşturduğunu ve onların da fenomenal alandaki konumlarına nasıl bağlandıklarını Revonsuo'nun psikolojik ve nörobilimsel aktarımları çerçevesinde, örneğin fenomenal düzenin Gestalt prensiplerini veya zamansal bağlama [temporal binding] hipotezini ileterek, onun bu disiplinlerdeki önerilere dair eleştirel incelemesini takip ettik. Bunun sonucunda vardığımız masterloop teorisi, deneyimin sanal mütekabillerini oluşturan fenomenal Gestalt paternlerinin, birlikte çalışan ancak birbirinden bağımsız olan farklı beyin bölgelerinin senkronize nöral salınımları yoluyla oluştuğunu ve bunların gerçek anlamda beynin içinde mevcut olan şeffaf vekilleri tesis ettiğini iddia etmektedir. Söz konusu sunumumuzu takiben, izah gediğini ilgilendiren bu çözüm önerisinin fütüristik sonuçlarını inceledik; gelecekte bilinç probleminin nasıl tam anlamıyla çözülebileceğini hayal eden Revonsuo'nun düş kapanı testi [dream catcher test] ve düş-sunar sistemi [dream presenter system] gibi benzersiz fikirlerini onu felsefesini tam olarak ifade eden temsiller olarak tezimize dahil ettik. İkinci kısmın üçüncü ve son bölümünde, Revonsuo'nun tehdit simülasyonu teorisini [threat-simulation theory] ele aldık. Tehdit simülasyonu teorisi, teori rüyaların biyolojik işlevinin bir dünya simülasyonu yaratmak olduğunu ileri sürmektedir. Felsefi olarak bilincin nedensel kuvvetleri olan gerçek bir olgu olması iddiası üzerine inşa edilmiş bu teoriyi tezimize dahil etmemizin nedeni, Revonsuo'nun tehdit simülasyonu teorisinin, bilince dair interdisipliner programının farklı uygulamalarının nasıl türetilebileceğini gösteren örnek bir ürün olduğunu belirtmesidir. Ondan aktardığımız üzere, bilinci incelemek için bir model olarak kabul edilen görsel algı mekanizması nasıl ki beynin organizmayı dış dünyada yönetmek için kullandığı bir uzaktan mevcudiyet [telepresence] sistemiyse, rüyalar da bu organizmanın güvenli bir ortamda dış dünyanın tehlikelerini deneyimlediği savunma simülasyonlarıdır. Sonuç bölümünde, sunumumuzun tamamının bir incelemesini gerçekleştirdik. Ayrıca, Revonsuo'nun interdisipliner külliyatının gelecekte dahil edilebileceği felsefi incelemeler için bazı önerilerde bulunmaya çalıştık.
Özet (Çeviri)
This thesis examines the interdisciplinary solution proposal that is put forward by Revonsuo regarding the hard problem of consciousness, which involves the difficulty of explaining the relationship between the physical world and the phenomenality of the subjective character. The main objective of this thesis is to convey Revonsuo's consciousness philosophy in order to present the elements of his solution proposal that spans the disciplines of philosophy, psychology, and cognitive neuroscience. The reason for us to write such a thesis originates in the novel and promising character of Revonsuo's comprehensive attempt to solve the mystery of consciousness. In order to achieve our main objective, we considered it crucial to provide, before all, the context within which the consciousness problem has come into prominence: To this end, we examined what kind of a philosophical problem consciousness is and why it is a problem for philosophy as a separate field of discussion, through critical accounts that delineated the debate to begin with. Since it seems vital to us to present the relevant background consisting in the concepts, arguments, and philosophical positions concerning the consciousness problem in order to be able to elaborate Revonsuo's ideas, we first focused on three influential papers that aptly illuminate the problematic. This examination comprises the first three sections of the first chapter of our thesis and includes the examination of Nagel's 1974 paper“What Is It Like to Be a Bat?”, Levine's 1983 paper“Materialism and Qualia: The Explanatory Gap”, and Chalmers's 1995 paper“Facing Up to the Problem of Consciousness”, respectively. Nagel sparked the consciousness debate by pointing at the qualitative experience of consciousness and criticising the reductive materialist approach, which failed to explicate this phenomenal aspect through psychophysical identification. Emphasising that the consciousness problem is derived from the mind-body problem, he defended the irreducibility of the subjective experience to the brain processes. Followingly, Levine detected the problem as an explanatory gap that looms large between the phenomenal and the physical, which cannot be closed with the reductionist approach, because it dismisses the most important features of consciousness. Chalmers approached this issue by dividing the consciousness problem into two categories: The easy problems that concern the cognitive functions related to consciousness, which are open to scientific explanation, and the hard problem, which cannot be explained by science due to its exclusion of qualitative experience from its scope. In the second chapter of the first part, we concentrated our efforts on analytically examining the various philosophical positions that carried on from the mind-body problem into the hard problem of consciousness, together with philosophical and empirical theories that attempted at explicating consciousness. For this purpose, we utilised two strategies derived from Revonsuo's methodological approach: We have first considered these positions and the relevant exemplary theories according to three dichotomies posited by Revonsuo; namely, the divides of internalism-externalism, cognition-phenomenality, and atomism-holism. By doing so, we aimed at elucidating the primary background assumptions regarding consciousness theories before we convey Revonsuo's defence of internalism, holism and the primacy of phenomenality regarding his biological realism, in the first three sections of this chapter. Second, we posited Revonsuo's approach at the center of our attention, and considered the philosophical positions related to the consciousness problem from his point of view. We have followed his categorisation of these theories according to their plausibility: We have reported that he finds eliminative materialism and epiphenomenalism as the least plausible theories, due to their denial of phenomenality, which is the most important feature of consciousness for him. He considers reductive materialism and Cartesian dualism to be implausible, since their respective theories do not address the empirical findings he conveys from his interdisciplinary repertory. We have provided that he deems neutral monism, strong emergent materialism, and property dualism more plausible; yet, he determines his position as weak emergent materialism as the result of this analysis. In the third chapter of the first part, we examined the influences on Revonsuo's position and theories, because separating the influences from his novel ideas seemed to us as beneficial in presenting his framework more clearly, and also in pinpointing the location of his philosophy on the consciousness map by relating it to context of the influential ideas. To this end, we divided this chapter into two sections: We have reserved the first section for the influence of Searle's biological naturalism, since Revonsuo himself names it as the metaphysical basis of his biological realism. For the second, we have determined thirteen other influences that put forward philosophical ideas on methodology and theory. We have arrived at the conclusion of them being influential by following the references in Revonsuo's work. Concerning the first section, we have chosen the 2017 essay from Searle, where he applies his biological naturalism, which is originally about the mind-body problem in general, to the particular consciousness problem; whereas we have chosen the 2018 essay from Revonsuo, where he comparatively presents biological naturalism and biological realism, clearly conveying their mostly similar background assumptions and claims, together with one critical difference that shapes his solution to the explanatory gap. We have detected as a result of this comparative analysis that similarly to Searle's biological naturalism, Revonsuo's biological realism accepts that consciousness is a natural entity caused by and residing in the brain together with its phenomenal contents; it has causal powers to affect the physical world as a real entity; it is a holistic experience of qualitative features; it is ontologically subjective; its phenomenality precedes reflective higher-order consciousness and thus is foundational; it is irreducible to its physical basis; and it is spatially extended. Whereas we have detected their critical difference to be their distinct descriptions of the nature of the relationship between the phenomenal and the physical: Searle claims it to be causal relationship, while Revonsuo defends that it is constitutive due to the lower-level physical basis of consciousness constituting the phenomenal level in the brain. This idea relates to one of the three legs of Revonsuo's solution to the explanatory gap; namely, the multilevel explanatory model. Since the lower levels constitute the higher levels, there is no metaphysical gap in nature for Revonsuo, which entails that the explanatory gap is caused by our scientifically curable ignorance of the missing levels in the brain. Concerning the second section, the examination of the relevant ideas of thirteen influences on Revonsuo's thought provided us with the opportunity to present how conceptual and methodological debates evolved in philosophy of mind and philosophy of science to contribute to the current discussions of the consciousness debate. To that end, we have explored emergentism in Broad and the similarities of his relevant analysis of the mind-body problem; Giere's ideas on scientific explanation focusing on types of realism and the mechanistic explanation; Salmon's focus on the distinction between mechanistic and unification models of explanation; Bechtel, Richardson, and Abrahamsen's papers on the multilevel explanatory model driven from the mechanistic explanation; Craver, Darden, and Machamer's several causal pathways of explanation; Crick and Koch's ideas on model systems in biological science; Lloyd's methodological phenomenology; Smythies's indirect realist theory on perception; James's foundational ideas on phenomenality and the holistic approach to consciousness; Russell's self-presenting, qualia-bearing percepts and acquaintance theory; Lewis's“the given”; Fox's“thisness”; and Stubenberg's phenomenological descriptions involving phenomenality. In the fourth and last chapter of the first part, we carried out a recapitulation of the philosophical and empirical ideas that we have presented in the first three chapters. Because we aimed at encapsulating the claims of Revonsuo's philosophy as we had presented them thus far to locate his position on the consciousness map. The most important idea we conveyed from Revonsuo was the multilevel explanatory model, which constituted one of the three legs of his solution. Whereas the other two, namely phenomenospatiality and the masterloop theory, were included in the subject matter of the second part. The reason to our conveyance of the first leg in the first part was to be able to present the origins of the multilevel explanation in the second section of the third chapter, as it involves multiple influences that we have presented in succession. We have provided Revonsuo's claim that the multilevel hierarchical organisation in the brain includes phenomenal consciousness as a spatially extended and real phenomenal level above biochemical and neurophysiological levels; consequently, he suggests that the multilevel explanatory model should include levels of description which optimally correspond to the levels of organisation in the brain in the respects of similarity and intelligibility. This recapitulation allowed us to prepare for the second part. In the second part of our thesis, we carried out a rather descriptive and close exploration of Revonsuo's novel ideas that consists in his multifaceted solution to the consciousness problem, followed by conceptions and theories derived from this solution. His original terminology, claims, metaphors, thought experiments, theories, futuristically imagined proposals for the prospects of consciousness, and models comprised the second part of our thesis. We have delved into empirical theories and dream research by tracing Revonsuo's account: The reason to this empirical examination was the interdisciplinary character of the different legs of his solution. In the first chapter of the second part of our thesis, we presented Revonsuo's philosophy of presence, and the world-simulation metaphor, which depicts this philosophy. We incorporated the concepts and relations from the first part into this presentation to convey Revonsuo's indirect realist philosophy of presence, which posits that consciousness is a presentation of subjective reality. We have also detected the details of the specific version of indirect realism that involves transparent surrogates. Our presentation of the world-simulation metaphor included the philosophical and empirical consequences of his indirect realism, and emphasised the second leg of Revonsuo's solution; namely, phenomenospatiality, as the interface between the phenomenal and the physical. This presentation prepared us for the third leg of Revonsuo's solution proposal to the hard problem; namely, his empirical masterloop theory. In the second chapter of the second part, we focused on consciousness-related binding first, to be able to convey the masterloop theory. The reason to our closing in on how phenomenal features are bound into virtual objects and within phenomenal space involved Revonsuo's critical examination of psychological and neuroscientific ideas and theories such as Gestalt principles of phenomenal organisation or temporal binding in the brain. In our subsequent presentation of the masterloop theory, we attempted to connect all three legs of Revonsuo's solution through conveying references to his general framework and the ideas we presented thus far. We have provided the masterloop theory as suggesting that phenomenal Gestalt patterns, which form virtual objects of experience, are caused by the synchronous neural oscillation of collaborating but distinct parts of the brain; they thereby constitute transparent surrogates, which are literally present inside the brain. Our presentation ensued with the futuristic implications of Revonsuo's solution, which are represented in his dream catcher test and dream presenter system. We have included these ideas into our thesis for two reasons: First, they are uniquely novel ideas; and second, they demonstrate his philosophy in its full extent. In the third and final chapter of the second part, we have presented Revonsuo's threat-simulation theory, which explains the biological function of dreams as a world simulation. The reason for our inclusion of this theory is Revonsuo's statement that this theory is an exemplary product of his consciousness program, showing how it could be derivatively applied to further studies. We have provided from Revonsuo that just like the model system of perception being the telepresence system of the brain to navigate the organism in the external world, dreams are pure phenomenality presented in a world simulation, which emerged in evolution to function as a training system for the organism in the safety of dreams for the sake of inclusive fitness. In conclusion, we have recaptured the totality of our presentation together with our summarised results. We have also provided possible topics for future philosophical examination related to Revonsuo's interdisciplinary work. Ce mémoire examine la proposition de solution interdisciplinaire avancée par Revonsuo concernant le problème difficile de la conscience, qui implique la difficulté d'expliquer la relation entre le monde physique et la phénoménalité du caractère subjectif. L'objectif principal de ce mémoire est de présenter la philosophie de la conscience de Revonsuo afin de présenter les éléments de sa proposition de solution qui s'étendent sur les disciplines de la philosophie, de la psychologie et des neurosciences cognitives. La raison pour laquelle nous écrivons un tel mémoire réside dans le caractère novateur et prometteur de la tentative globale de Revonsuo de résoudre le mystère de la conscience. Afin d'atteindre notre objectif principal, nous avons considéré qu'il était crucial de fournir, avant tout, le contexte dans lequel le problème de la conscience est devenu important. À cette fin, nous avons examiné quel type de problème philosophique est la conscience et pourquoi c'est un problème pour la philosophie en tant que domaine distinct de discussion, à travers des comptes critiques qui ont tracé les contours du débat au départ. Étant donné qu'il nous semble essentiel de présenter le contexte pertinent composé des concepts, des arguments et des positions philosophiques concernant le problème de la conscience afin de pouvoir élaborer les idées de Revonsuo, nous nous sommes d'abord concentrés sur trois articles influents qui éclairent de manière appropriée cette problématique. Cette analyse comprend les trois premières sections du premier chapitre de notre mémoire et comprend l'examen respectif de l'article de Nagel de 1974 intitulé « What Is It Like to Be a Bat ?», de l'article de Levine de 1983 intitulé « Materialism and Qualia : The Explanatory Gap » et de l'article de Chalmers de 1995 intitulé « Facing Up to the Problem of Consciousness ». Nagel a suscité le débat sur la conscience en soulignant l'expérience qualitative de la conscience et en critiquant l'approche matérialiste réductionniste, qui n'a pas réussi à expliciter cet aspect phénoménal par le biais de l'identification psychophysique. En mettant l'accent sur le fait que le problème de la conscience découle du problème corps-esprit, il a défendu l'irréductibilité de l'expérience subjective par rapport aux processus cérébraux. Par la suite, Levine a identifié le problème comme un fossé explicatif [explanatory gap] qui se creuse entre le phénoménal et le physique, et qui ne peut pas être comblé par l'approche réductionniste, car elle néglige les caractéristiques les plus importantes de la conscience. Chalmers a abordé cette question en divisant le problème de la conscience en deux catégories : les problèmes faciles qui concernent les fonctions cognitives liées à la conscience, qui sont ouverts à une explication scientifique, et le problème difficile, qui ne peut pas être expliqué par la science en raison de son exclusion de l'expérience qualitative de son champ d'application. Dans le deuxième chapitre de la première partie, nous avons concentré nos efforts sur l'examen analytique des différentes positions philosophiques qui découlent du problème corps-esprit jusqu'au problème difficile de la conscience [hard problem of consciousness], ainsi que des théories philosophiques et empiriques qui ont tenté d'expliciter la conscience. Dans ce but, nous avons utilisé deux stratégies dérivées de l'approche méthodologique de Revonsuo : nous avons d'abord examiné ces positions et les théories exemplaires pertinentes selon trois dichotomies posées par Revonsuo, à savoir les divisions internalisme-externalisme, cognition-phénoménalité et atomismeholisme. Ce faisant, nous avons cherché à élucider les présupposés fondamentaux des théories de la conscience avant de présenter la défense de Revonsuo de l'internalisme, de l'holisme et de la primauté de la phénoménalité dans le cadre de son réalisme biologique, dans les trois premières sections de ce chapitre. Ensuite, nous avons placé l'approche de Revonsuo au centre de notre attention et examiné les positions philosophiques liées au problème de la conscience de son point de vue. Nous avons suivi sa catégorisation de ces théories selon leur plausibilité : nous avons indiqué qu'il considère le matérialisme éliminativiste et l'épiphénoménisme comme les théories les moins plausibles, en raison de leur négation de la phénoménalité, qui est la caractéristique la plus importante de la conscience pour lui. Il juge le matérialisme réducteur et le dualisme cartésien comme peu plausibles, car leurs théories respectives n'abordent pas les résultats empiriques qu'il présente dans son répertoire interdisciplinaire. Nous avons mentionné qu'il considère le monisme neutre, le matérialisme émergent fort [strong emergent materialism] et le dualisme de propriété comme plus plausibles ; cependant, il détermine sa position comme étant celle du matérialisme émergent faible à la suite de cette analyse. Dans le troisième chapitre de la première partie, nous avons examiné les influences sur la position et les théories de Revonsuo, car il nous a semblé bénéfique de séparer les influences de ses idées novatrices afin de présenter plus clairement son cadre conceptuel et de situer sa philosophie sur la carte de la conscience en la reliant au contexte des idées influentes. À cette fin, nous avons divisé ce chapitre en deux sections : nous avons consacré la première section à l'influence du naturalisme biologique de Searle, car Revonsuo lui-même le considère comme la base métaphysique de son réalisme biologique. Pour la seconde section, nous avons identifié treize autres influences qui ont avancé des idées philosophiques sur la méthodologie et la théorie. Nous en sommes arrivés à la conclusion de leur influence en suivant les références dans le travail de Revonsuo. Pour la première section, nous avons choisi l'essai de 2017 de Searle, dans lequel il applique son naturalisme biologique, qui concerne à l'origine le problème corpsesprit en général, au problème spécifique de la conscience ; tandis que nous avons choisi l'essai de 2018 de Revonsuo, dans lequel il présente de manière comparative le naturalisme biologique et le réalisme biologique, en exposant clairement leurs présupposés et revendications principalement similaires, ainsi qu'une différence critique qui façonne sa solution au fossé explicatif. Nous avons constaté à la suite de cette analyse comparative que, de manière similaire au naturalisme biologique de Searle, le réalisme biologique de Revonsuo admet que la conscience est une entité naturelle causée par le cerveau et résidant en lui, avec ses contenus phénoménaux ; elle possède des pouvoirs causaux pour affecter le monde physique en tant qu'entité réelle ; c'est une expérience holistique de caractéristiques qualitatives ; elle est ontologiquement subjective ; sa phénoménalité précède la conscience réflexive [reflective consciousness] de plus haut niveau et est donc fondamentale ; elle est irréductible à sa base physique ; et elle est étendue spatialement. En revanche, nous avons constaté que leur différence critique réside dans leurs descriptions distinctes de la nature de la relation entre le phénoménal et le physique : Searle affirme qu'il s'agit d'une relation causale, tandis que Revonsuo défend qu'elle soit constitutive en raison de la base physique de niveau inférieur de la conscience constituant le niveau phénoménal dans le cerveau. Cette idée est liée à l'un des trois piliers de la solution de Revonsuo au fossé explicatif, à savoir le modèle explicatif multi-niveaux [multilevel explanatory model]. Étant donné que les niveaux inférieurs constituent les niveaux supérieurs, il n'y a pas de fossé métaphysique dans la nature selon Revonsuo, ce qui implique que le fossé explicatif est causé par notre ignorance scientifiquement curable des niveaux manquants dans le cerveau. Dans la deuxième section, l'examen des idées pertinentes de treize influences sur la pensée de Revonsuo nous a permis de présenter comment les débats conceptuels et méthodologiques ont évolué en philosophie de l'esprit et en philosophie des sciences pour contribuer aux discussions actuelles sur le débat sur la conscience. À cette fin, nous avons exploré l'émergentisme chez Broad et les similarités de son analyse pertinente du problème corps-esprit ; les idées de Giere sur l'explication scientifique axées sur les types de réalisme et l'explication mécanistique ; l'accent mis par Salmon sur la distinction entre les modèles explicatifs mécanistes et unificateurs ; les articles de Bechtel, Richardson et Abrahamsen sur le modèle explicatif multi-niveaux tiré de l'explication mécanistique ; les différentes voies causales de l'explication [several causal pathways of explanation] proposées par Craver, Darden et Machamer ; les idées de Crick et Koch sur les systèmes modèles en sciences biologiques ; la phénoménologie méthodologique de Lloyd ; la théorie réaliste indirecte de Smythies sur la perception ; les idées fondamentales de James sur la phénoménalité et l'approche holistique de la conscience ; 'les percepts' comme auto-présentants et porteurs de qualia de Russell et sa théorie de l'acquaintance ; le concept de « the given » de Lewis ; le concept de « thisness » de Fox ; et les descriptions phénoménologiques de Stubenberg impliquant la phénoménalité. Dans le quatrième et dernier chapitre de la première partie, nous avons effectué une récapitulation des idées philosophiques et empiriques que nous avons présentées dans les trois premiers chapitres. Nous avons cherché à encapsuler les revendications de la philosophie de Revonsuo telles que nous les avions présentées jusqu'à présent afin de situer sa position sur la carte de la conscience. L'idée la plus importante que nous avons transmise de Revonsuo était le modèle explicatif multi-niveaux, qui constituait l'un des trois piliers de sa solution. Les deux autres, à savoir la phénoménospatialité [phenomenospatiality] et la théorie de la boucle principale [masterloop theory], étaient incluses dans le contenu de la deuxième partie. La raison de notre présentation du premier pilier dans la première partie était de pouvoir présenter les origines de l'explication multi-niveaux dans la deuxième section du troisième chapitre, car cela implique plusieurs influences que nous avons présentées successivement. Nous avons présenté l'affirmation de Revonsuo selon laquelle l'organisation hiérarchique multi-niveaux dans le cerveau inclut la conscience phénoménale en tant que niveau phénoménal spatialement étendu et réel au-dessus des niveaux biochimiques et neurophysiologiques ; par conséquence, il suggère que le modèle explicatif multi-niveaux devrait inclure des niveaux de description qui correspondent de manière optimale aux niveaux d'organisation dans le cerveau en termes de similarité et d'intelligibilité. Cette récapitulation nous a permis de préparer la deuxième partie. Dans la deuxième partie de notre mémoire, nous avons réalisé une exploration plutôt descriptive et approfondie des idées novatrices de Revonsuo, qui consiste en sa solution multifacette au problème de la conscience, suivie des conceptions et des théories dérivées de cette solution. Sa terminologie originale, ses revendications, ses métaphores, ses expériences de pensée, ses théories, ses propositions imaginées de manière futuriste pour les prospectives de la conscience et ses modèles ont constitué la deuxième partie de notre mémoire. Nous nous sommes plongés dans les théories empiriques et la recherche sur les rêves en suivant le compte rendu de Revonsuo : la raison de cette étude empirique était le caractère interdisciplinaire des différents piliers de sa solution. Dans le premier chapitre de la deuxième partie de notre mémoire, nous avons présenté la philosophie de présence de Revonsuo et la métaphore de la simulation du monde [world-simulation metaphor], qui illustre cette philosophie. Nous avons incorporé les concepts et les relations de la première partie dans cette présentation pour transmettre la philosophie de réalisme indirect de Revonsuo, qui postule que la conscience est une présentation de la réalité subjective. Nous avons également examiné en détail la version spécifique du réalisme indirect qui implique des substituts transparents. Notre présentation de la métaphore de la simulation du monde comprenait les conséquences philosophiques et empiriques de son réalisme indirect, et mettait l'accent sur le deuxième pilier de la solution de Revonsuo, à savoir la phénoménospatialité, en tant qu'interface entre le phénoménal et le physique. Cette présentation nous a préparés au troisième pilier de la proposition de solution de Revonsuo au problème difficile, à savoir sa théorie empirique de la boucle principale. Dans le deuxième chapitre de la deuxième partie, nous nous sommes concentrés d'abord sur la liaison liée à la conscience [consciousness-related binding], afin de pouvoir transmettre la théorie de la boucle principale. La raison pour laquelle nous nous sommes intéressés à la manière dont les caractéristiques phénoménales sont liées aux objets virtuels et à l'espace phénoménal est l'examen critique de Revonsuo des idées et des théories psychologiques et neuroscientifiques telles que les principes de l'organisation phénoménale de la Gestalt ou la liaison temporelle dans le cerveau. Dans notre présentation ultérieure de la théorie de la boucle principale, nous avons cherché à relier les trois piliers de la solution de Revonsuo en faisant référence à son cadre général et aux idées que nous avons présentées jusqu'à présent. Nous avons présenté la théorie de la boucle principale en suggérant que les motifs phénoménaux de la Gestalt, qui forment les objets virtuels de l'expérience, sont causés par l'oscillation neuronale synchrone de parties distinctes mais collaborant du cerveau ; ils constituent ainsi des substituts transparents, qui sont littéralement présents à l'intérieur du cerveau. Notre présentation s'est poursuivie avec les implications futuristes de la solution de Revonsuo, qui sont représentées par son test attrape rêve [dream catcher test] et son système de présentation de rêves [dream presenter system]. Nous avons inclus ces idées dans notre mémoire pour deux raisons : premièrement, ce sont des idées uniques et novatrices ; deuxièmement, elles illustrent la philosophie de Revonsuo dans son ensemble. Dans le troisième et dernier chapitre de la deuxième partie, nous avons présenté la théorie de la simulation de menaces [threat-simulation theory] de Revonsuo, qui explique la fonction biologique des rêves en tant que simulation du monde. La raison de notre inclusion de cette théorie est la déclaration de Revonsuo selon laquelle cette théorie est un produit exemplaire de son programme de conscience, montrant comment il pourrait être appliqué de manière dérivée à d'autres études. Nous avons présenté de Revonsuo que tout comme le système modèle de la perception est le système de téléprésence du cerveau permettant à l'organisme de naviguer dans le monde extérieur, les rêves sont une phénoménalité pure présentée dans une simulation du monde, qui a émergé au cours de l'évolution pour fonctionner comme un système d'entraînement pour l'organisme en toute sécurité dans les rêves, dans le but de favoriser le fitness inclusif. En conclusion, nous avons récapitulé l'ensemble de notre présentation ainsi que nos résultats résumés. Nous avons également proposé des sujets possibles pour des études philosophiques futures liées au travail interdisciplinaire de Revonsuo.
Benzer Tezler
- Evaluation de la performance relative socio economique des pays en voie de developpement
Gelişmekte olan ülkelerin göreli sosyo-ekonomik performanslarının değerlendirilmesi
TAMER ÖZYİĞİT
Yüksek Lisans
Fransızca
2000
Endüstri ve Endüstri MühendisliğiGalatasaray ÜniversitesiEndüstri Mühendisliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. E. ERTUĞRUL KARSAK
- Application de la mesure floue et de l'integral floue en aide multicritere a la decision
Çok ölçütlü karar vermede bulanık ölçüm ve bulanık entegral uygulamaları
SEVİN SÖZER
Yüksek Lisans
Fransızca
2001
Endüstri ve Endüstri MühendisliğiGalatasaray ÜniversitesiDOÇ. DR. E. ERTUĞRUL KARSAK
- Une nouvelle procédure de décision multi-objectif floue pour la sélection de systéme d'informatique
Bilişim sistem projesi seçiminde yeni bir bulanık çok amaçlı karar verme prosedürü
YAVUZ BOĞAÇ TÜRKOĞULLARI
Yüksek Lisans
Fransızca
2004
Endüstri ve Endüstri MühendisliğiGalatasaray ÜniversitesiEndüstri Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERTUĞRUL KARSAK
- Le capitalisme recyclé: L'accumulation par réanimation et les récupérateurs des déchets recyclables à İstanbul
Geri dönüşen kapitalizm: Yeniden canlandırma yoluyla birikim ve İstanbul'da geri dönüştürülebilir atık toplayıcıları
AYÇANUR TOP
Yüksek Lisans
Fransızca
2022
SosyolojiGalatasaray ÜniversitesiSosyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. KAMİL CEM ÖZATALAY
- Uluslararası hukukta iç savaşın düzenleme altına alınması
The regulation of civil war under international law
MEHMET CENGİZ UZUN
