La conception de la nature et de la morale chez M. de Sade et Spinoza
M. de Sade ve Spinoza'da doğa ve ahlak anlayışı
- Tez No: 839952
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ZÜBEYDE GAYE ÇANKAYA EKSEN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Felsefe, Philosophy
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Fransızca
- Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 136
Özet
Bu araştırmanın amacı, Marquis de Sade ve Spinoza'da doğa ve ahlak anlayışının metinlerarası bir incelemesini ortaya koymaktadır. Bu kapsamda Sade'ın Spinoza felsefesinden etkilenme ihtimallerini inceliyoruz. Çalışmamızın ana sorusu, Sade, Spinoza felsefesinin belirli bir okuması aracılığıyla ahlaki nihilizme varmış mıdır? Bu soruyu iki filozofun doğa ve ahlak anlayışları temelinde ayrıntılı olarak ele alınacak ve Sade'ın Spinoza'ya yaptığı doğrudan referanstan yola çıkarak felsefi söylemleri incelenecektir. İlk kısmın birinci bölümünde, iki filozof Julien Offray de la Mettrie'nin okuması aracılığıyla analiz edilmektedir, çünkü o, iki filozofla özellikle materyalizm alanında ilişkisi açıkça kurulabilecek bir filozoftur. İki filozof arasındaki muhtemel yakınlıklar materyalist öğretiler aracılığıyla tespit edilmektedir. Bu kapsamda De La Mettrie'nin, Spinoza'nın ve Sade'ın töz, eşitlik, zorunluluk ve iyi - kötü anlayışları incelenmektedir. De La Mettrie“l'homme machine”anlayışla tözü ele almaktadır. O, tek töz maddeyi ele alarak ruhu, organlarla ve sinirsel yapılarla açıklamaktadır. Benzer şekilde tek töz fikri Spinoza'da ve Sade'da bulunmaktadır. Ancak Spinoza, yöntem bakımından De La Mettrie'den farklılaşmaktadır. Spinoza, geometrik yöntemi benimsemektedir; De La Mettrie ise gözlemi kullanmaktadır. Sade ise ruh ve bedenin ayrı olamayacağını belirterek tek bir tözün olduğu savunmaktadır. De La Mettrie, eşitlik meselesi kapsamında hayvanların da insanlar gibi duyumsayabileceğini belirtmektedir. Hayvanları da insanlar gibi otomat ve mekanik bir işleyişle açıklamaktadır. İkisi arasındaki farkı ise farklı mekanik yapılarına sahip olmalarıyla açıklamaktadır. Başka bir ifadeyle maddenin farklı biçimleri olarak ele almaktadır. Bu anlamda De La Mettrie'nin canlılar arasında hiyerarşik bir yapı kurmadığı söylenebilir. Buna istinaden onun felsefesinde belirli bir eşitlik düşüncesi bulunmaktadır. Spinoza'da var olanların aynı zorunlu doğa yasasına tabi olmaları bakımından eşit olduğu söylenebilir. De La Mettrie'de maddenin farklı biçimlenmeleri bakımından farklılık bulunurken Spinoza'da karmaşıklık ve yetkinlik bakımından bir farklılık bulunmaktadır. Ona göre var olanlar, sahip oldukları karmaşıklık ve yetkinlik bakımından birbirinden ayrılmaktadır. Sade'da ise varlıklar arasındaki farklılık sunumlardan kaynaklanmaktadır. Öyleyse De La Mettrie'de, Spinoza'da ve Sade'da var olanların var olmaları bakımından eşitliği tespit edilebilir.“L'homme machine”ile mekanik bir felsefe ortaya koyan De La Mettrie, insan hareketlerini de mekanizmle açıklamaktadır. Bu doğrultuda organların örgütlenmesi bakımından otomat insanın hareketlerinde zorunluluk bulunmaktadır. Dahası, De La Mettrie, Spinoza'da da benzer otomat fikrinin ve zorunluluk ilkesinin olduğunu belirtmektedir. Zorunluluk, Spinoza'da nedensellik ağı içerisinde ortaya çıkabilir. Ancak bu, organların örgütlenmesinden kaynaklanan zorunluluktan farklıdır. Sade ise, insan eylemlerini sinir sıvılarıyla, maddi ve fiziksel nedenlerle açıklamaktadır. Bunun neticesinde insan eylemlerinde bir zorunluluk olduğunu belirtmektedir. Öyle görünüyor ki bahsi geçen filozofların öğretilerinde klasik anlamda özgür irade bulunmamaktadır. Sade'da zorunluluk fikri, eylemlerin sinir sıvılarıyla açıklanması bakımından De La Mettrie'ye yakınlaşmaktadır. Eylemlerin maddi ve fiziksel nedenlerle açıklanması bakımından ise Spinoza'ya yakınlaşmaktadır. Geleneksel din eleştirisiyle birlikte De La Mettrie, iyi ve kötü kavramlarını ahlaki ilkelerle bağdaştırmaktadır. Bu ilkelerin insanların belirlediği kanunlara bağlı olduğunu belirtmektedir. Böylece o, kendi başına iyi ve kötü kavramlarının anlam taşımadığını savunmaktadır. Benzer şekilde Sade, iyi ve kötünün farklı koşullara göre değiştiğini belirtmektedir. Spinoza ise bu kavramları, tekilliklerin karşılaşmalarıyla ele almaktadır. Bu karşılaşmaların yol açtığı eylem gücündeki artış veya azalışa bağlı olan iyi – kötü kavramı bulunmaktadır. Böylece De La Mettrie'de, Spinoza'da ve Sade'da kendinde iyi ve kendinde kötü şeyin olmadığı söylenebilir. İkinci bölümde Sade'ın Histoire de Juliette romanında Spinoza'ya yaptığı doğrudan referans ele alınmaktadır. Bu kapsamda referansın yapıldığı bağlam tespit edilir. Vanini'yi ve d'Holbach'ı da anarak yaptığı bu referansta Sade, üç filozofun ilkelerinin benimsenmesini belirtmektedir. Bu bölümde, Sade'ın öğretileri incelenmektedir. O, geleneksel dinin eylemler üzerindeki kısıtlayıcı etkisinden bahsederek utanç, vicdan ve pişmanlık duygularını incelemektedir. Ona göre kültürün, coğrafyanın ve eğitimin etkisiyle bu duygular şekillenmektedir. İnsan eylemlerinde, insanın yaşadığı bölgedeki yazılı ve sözlü yasalarına uymadığı takdirde pişmanlık ortaya çıkmaktadır. Sade'da pişmanlık, eylemin kendisinden kaynaklanmamaktadır. Bir eylem“suç”olarak tanımlansa dahi doğada herhangi bir eylem suç teşkil etmemektedir. Bu nedenle kanunlar ve dinler pişmanlık duygusunun temelini oluşturmaktadır ve insanı zevkleri peşinden gitmesini engellemektedir. Bu açıdan Sade dini, libertin eylemlerinin önünde engel olarak görmektedir ve dinin ortadan kaldırılması gerektiğini belirtmektedir. Bu noktada Sade, Spinoza'ya referans vermektedir. Üçüncü bölümde Sade ve Spinoza felsefeleri incelenerek ikisi arasında muhtemel yakınlıklar analiz edilmektedir. Bu analiz doğa anlayışları kapsamında yapılmaktadır. Doğa anlayışları kapsamında içkinlik ve eşitlik meseleleri ele alınmaktadır. Sade'ın doğa anlayışı“Deus sive Natura”anlayışına son derece benzemektedir. Bu doğrultuda iki filozof arasında doğanın kendi kendisinin sebebi olması bakımından yakınlık bulunmaktadır. İkisinde de var olması için dışsal bir nedene ihtiyacı olmayan bir doğa fikri bulunmaktadır. Spinoza'da tek töz Tanrı, var olan her şeyin içkin ve yakın nedenidir. Sade'da ise içkinlik, doğanın ve maddenin üretimi olarak bulunmaktadır. Bu anlamda, iki filozofta da“Tanrı veya doğa”ile var olanlar arasında mesafe yoktur. Var olan şeyler, Tanrı veya doğanın üretimiyle meydana gelmektedir. İçkinlik meselesine paralel olarak eşitlik ele alınmaktadır. Var olanların var olmaları bakımından eşitlik sorunu incelenmektedir. Bu doğrultuda, iki filozofta da var olanların var olmaları bakımından eşit olduğu tespit edilmektedir. Spinoza'da varlıklar arasında karmaşıklık ve yetkinlik dereceleri açısından fark bulunmaktadır. Sade'da ise bu fark, organların düzenlenişinden kaynaklanmaktadır. Öyle görünüyor ki Sade'da, insanın ve hayvanın öldürülmesinin doğada bir karşılığı olmadığını belirtilerek libertin eylemleri için zemin oluşturulmaktadır. İkinci kısmın birinci bölümünde Spinoza ve Sade arasındaki muhtemel yakınlıklar ahlak anlayışları kapsamında incelenmektedir. Ahlak anlayışı üzerine yapılan incelemede öncelikle iki filozofun beden – ruh meselesine dair öğretileri analiz edilmektedir. Spinoza tek töz Tanrı'nın Uzam ve Düşünce sıfatlarıyla ilintili olarak beden ve ruhu ele almaktadır. Bedeni uzam sıfatıyla, ruhu ise düşünce sıfatıyla açıklamaktadır. Sıfatlar birbirini sınırlamadığı gibi, beden ruhu, ruh ise bedeni sınırlamamaktadır. Bedende meydana gelen duygulanım, ruhta bir fikir oluşturmaktadır, her zaman bedende şu ya da bu şekilde meydana gelen duygulanıma dair fikirler bulunmaktadır. Sade'da da benzer şekilde beden ve ruh ayrı iki töz olarak bulunmamaktadır. Beden ve ruh uyum içerisindedir. Bedende meydana gelen hareket, ruhta karşılık bulmaktadır. Buna istinaden iki filozof arasında beden ve ruh meselesi bağlamında yakınlık tespit edilmektedir. Sade, zevk ve acının atomlar arasındaki şoklarla oluştuğunu belirtmektedir. Zevk ve acının aynı şekilde meydana gelmesi sebebiyle ikisi birbirine karışabilmektedir. Bu da libertinin eylemlerinde hem acı hem de zevk hissetmesini açıklamaktadır. Bir sonraki bölümde ahlak anlayışı çerçevesinde iyi – kötü meselesi incelenmektedir. İki filozof da kendinde iyi ve kendinde kötü kavramlarını reddetmektedir. Bu açıdan doğanın kendisinde iyi ve kötü bulunmamaktadır. Spinoza'da karşılaşmalara ve duygulanışlara bağlı iyi – kötü anlayışı bulunmaktadır. Ancak bu anlayış göreceliliğe bağlı kalmamaktadır. Paralel olarak Spinoza, teolojik Tanrı anlayışını ele alarak insanların tasvir ettiği Tanrı'yı eleştirmektedir. Sade, doğada iyi – kötünün olamayacağını; bu kavramların coğrafyaya, kültüre ve zaman göre değişiklik gösterdiğini belirtmektedir. Buna göre erdemli eylem olmadığını ifade etmektedir. Dahası, hiçbir eylemin doğa karşısında iyi veya kötü olmadığını ortaya koymaktadır. Buna istinaden, o ahlaki ilkeleri yok etmektedir. Böylece herhangi bir libertin eylem suç olarak tanımlanamamaktadır. Son bölümde egoizm üzerine yapılan analizde, conatus fikri incelenmektedir. Conatus,“force d'Ame”bölümlerinden Générosité bölümüyle ilintilidir. Générosité, bir arzu olarak insanlara yardım etme ve onlarla dost olma çabasıdır. Bu anlamda Générosité, başkasının faydasını gözetmektedir. Bu açıdan Spinoza'da bencillik bulunmamaktadır. Sade'da ise insan, kendi zevklerinin peşinden koşarken başkasını düşünmemektir. Ona göre bencillik, doğadan gelmektedir. Başkasının faydasını düşünmek, ahlaki ilkelerle ilintilidir. Ancak Sadian evrende libertinler, eylemlerinde başkasının faydasını düşünmemektedir; eylemlerini bencilce gerçekleştirmektedir. Bu bölümlerle çalışmamızda Sade'da olası Spinoza etkilerini analiz etmekteyiz. Bu analiz ile iki filozof arasındaki yakınlıkları anlayışlar ve kavramlar üzerinden incelemekteyiz. Böylece çalışmamız boyunca Sade'ın söylemlerinde Spinoza felsefesine yer verme ihtimallerini tartışmaktayız.
Özet (Çeviri)
This study aims to investigate the concept of nature and morality in Marquis de Sade and Spinoza. In this context, we examine the possible influences of Spinoza's philosophy on Sade. The main question of our study is: Did Sade arrive at morality nihilism through a certain reading Spinoza's philosophy? This question will be approached on the basis of the two philosophers' conceptions of nature and morality, and Sade's philosophical discourses, based on his explicit reference to Spinoza, will be examined. In the first chapter of part one, the two philosophers are analyzed through the mediation of Julien Offray de la Mettrie's lecture, because he is a philosopher whose relation to the two philosophers could be clearly established, particularly in the field of materialism. Possible affinities between the two philosophers are identified through materialist doctrines. In this context, conceptions of substance, equality, necessity, good and evil are analyzed. De La Mettrie approaches substance with the idea of the“l'homme machine”. He takes matter as a unique substance and explains the soul in terms of organs and neuronal structures. Similarly, the idea of a sole substance is found in Spinoza and Sade. However, Spinoza differs from De La Mettrie in method. Spinoza utilizes the geometrical method, whereas De La Mettrie chose the observational method. Sade, for his part, asserts that soul and body cannot be separated, and that there is only one substance. De La Mettrie, on the question of equality, affirms that animals feel like humans. He explains that animal's function automatically and mechanically like humans. He justifies the difference between the two by the fact that they have different mechanical structures. In other words, he sees them as different forms of matter. In this sense, it could be said that De La Mettrie does not establish a hierarchical structure between living beings. As a result, there is a certain idea of equality in his philosophy. For Spinoza, it is possible to say that beings are equal in the sense that they are submitted to the same necessary law of nature. Whereas De La Mettrie differentiates in terms of the formation of matter, for Spinoza there is a difference in terms of complexity and perfection. In his view, beings are distinguished from one another by complexity and perfection they have. For Sade, on the other hand, the difference between beings lies in their presentation. Thus, for De La Mettrie, Spinoza and Sade, it is possible to determine the equality of beings in terms of being. De La Mettrie, who proposed a mechanical philosophy with the“homme machine”, explains human movements in terms of mechanism. Thus, in terms of organ organization, there is necessity in the movements of the human automaton. Indeed, De La Mettrie affirms that Spinoza has a similar idea of automaton and the principle of necessity. Necessity might appear in Spinoza's causal links. However, it is a different kind of necessity from that which arises from the organization of organs. Sade, for his part, explains human actions in terms of nervous fluids, material and physical causes. Consequently, he affirms that there is a necessity for human actions. There seems to be no classical conception of volition in any of the three philosophers. Sade's idea of necessity is similar to De La Mettrie's in terms of the explanation of actions by nervous fluids. As for the explanation of actions in terms of material and physical causes, he is closer to Spinoza. In parallel with his critique of traditional religion, De La Mettrie associated the concepts of good and evil with morality principles. He affirms that these principles depend on laws determined by human beings. Thus, he defends the idea that the concepts of good and evil have no meaning in themselves. Similarly, Sade affirms that good and evil change as a result of different factors. Spinoza, on the other hand, considers these concepts through the encounter of singularities. There is the concept of good and evil in relation to the increase or decrease in the power to act caused by these encounters. In this way, it is possible to say that there is nothing inherently good or evil in De La Mettrie, Spinoza and Sade. In the second chapter of our study, Sade's explicit reference to Spinoza in his novel Histoire de Juliette is analyzed. The aim here is to identify the context in which the reference is made. In this reference, Sade, also mentioning Vanini and d'Holbach, affirms that the principles of all three philosophers should be adopted. In this chapter, Sade's principles are analyzed. He analyzes the feelings of shame, conscience and remorse, mentioning the limiting influence of traditional religion on actions. According to him, these feelings are shaped by the influence of culture, geography and education. For Sade, remorse appears in human actions if they do not conform to the written and oral laws of the region in which they live. However, remorse does not arise from the action itself. Even if an action is defined as a“crime”, no action in nature constitutes a crime. That's why laws and religions provide the basis for the feeling of remorse and prevent people from pursuing their pleasures. In this respect, Sade sees religion as an obstacle to libertine actions and affirms that religion must disappear. It is at this point that Sade refers to Spinoza. In the third chapter, the philosophies of Sade and Spinoza are examined, and possible affinities between the two are analyzed. This analysis is framed by their conceptions of nature. The problems of immanence and equality within their conception of nature are discussed. Sade's conception of nature is very similar to that of“Deus sive Natura”. In this respect, there is a similarity between the two philosophers with regard to nature as a self-cause. Both defend the idea of a nature that needs no external cause to exist. For Spinoza, God, the only substance, is the immanent and proximate cause of all that exists. For Sade, immanence exists as a production of nature and matter. In this sense, for both philosophers, there is no distance between“God or nature”and existing things. Existing things come from the production of God or nature. Alongside the discussion of immanence, the question of equality is addressed. The problem of the equality of existences is analyzed. The result is that, for both philosophers, beings are equal in terms of being. For Spinoza, there is a difference between beings in terms of complexity and degrees of perfection. For Sade, this difference is related to the organization of organs. There seems to be a basis for libertine action in affirming that the killing of humans and animals has no equivalent in nature. In the first chapter of part two, the possible affinities between Spinoza and Sade are analyzed in the context of morality. In this study of morality, the doctrines of the two philosophers on the question of body and mind are analyzed. Spinoza considers body and mind in relation to the attributes of Extent and Thought of the one substance God. He explains the body in terms of the attribute of extent, and the mind in terms of the attribute of thought. As the attributes do not limit each other, the body does not limit the mind and the mind does not limit the body. The affection that occurs in the body produces an idea in the mind, there are always ideas of such and such affections of the body. For Sade, in the same way, body and soul do not exist as two distinct substances. Body and soul are in equilibrium. Movement in the body is matched by movement in the soul. There is therefore a similarity between the two philosophers within the context of body and mind. Sade affirms that the pleasure and pain form by shocks between atoms. Pleasure and pain occur in the same way, so they could merge. This explains why the libertine feels both pain and pleasure in his acts. In the context of the conception of morality, the question of good and evil is analyzed in the following section. Both philosophers exclude the concepts of good and evil per se. In this sense, there is no good or evil in nature per se. For Spinoza, the conception of good and evil is based on encounters and affections. However, this concept does not depend on relativism. Meanwhile, Spinoza criticizes the God imagined by humans by attacking the theological conception of God. Sade affirms that there cannot be good and evil in nature; these concepts change according to geography, culture and epoch. Consequently, he affirms that there is no such thing as virtuous action. Furthermore, he shows that no action is good or evil in the face of nature. Consequently, he destroys the moral principle. Thus, no libertine act can be defined as a crime. In the last section, the idea of conatus is studied in the context of the analysis of egoism. Conatus is related to Générosité, which is part of the“force d'Ame”. Générosité is the desire to strive to help and make friends with humans. In this sense, Générosité aims to benefit others. For Spinoza, there is no such thing as egoism. For Sade, by contrast, it means not thinking of others while pursuing one's own pleasures. In his opinion, egoism comes from nature. To think for the benefit of others is related to morality. In the Sadian world, however, libertines do not consider the benefit of others in their actions; they act egoistically. These chapters analyze the possible influences of Spinoza on Sade. Through this analysis, we analyze the affinities between the two philosophers in terms of concepts and notions. Thus, through our study, we discuss the possibilities of Spinoza's philosophy in Sade's discourses. Cette recherche envisage de faire une étude intertextuelle sur la conception de la nature et de la moralité chez Marquis de Sade et Spinoza. Dans ce contexte, on examine les possibles influences de la philosophie de Spinoza sur Sade. La question principale de notre étude est la suivante : Sade est-il parvenu au nihilisme moral à travers une certaine lecture de la philosophie de Spinoza ? Cette question sera abordée d'une manière détaillée à compter des conceptions de la nature et de la moralité des deux philosophes et les discours philosophiques de Sade à partir de sa référence explicite à Spinoza seront examinés. Dans le premier chapitre de la première partie, les deux philosophes sont analysés à travers la médiation de la lecture de Julien Offray de la Mettrie, parce qu'il est un philosophe dont la relation avec les deux penseurs peut être clairement établie, notamment dans le domaine du matérialisme. De La Mettrie. Les affinités possibles entre les deux philosophes sont identifiées à travers les doctrines matérialistes. Dans ce contexte, les conceptions de la substance, de l'égalité, de la nécessité, du bien et du mal sont analysées. De La Mettrie aborde la substance avec l'idée de l' « homme machine ». Il prend la matière comme substance unique et explique l'âme par des organes et des structures neuronales. De même, l'idée d'une substance seule se retrouve chez Spinoza et Sade. Cependant, Spinoza diffère de De La Mettrie sur la méthode. Spinoza utilise la méthode géométrique, tandis que De La Mettrie a choisi la méthode de l'observation. Sade, quant à lui, affirme que l'âme et le corps ne peuvent se séparer et qu'il n'y a qu'une seule substance. De La Mettrie, à propos de la question de l'égalité, affirme que les animaux sentent comme les humains. Il explique que les animaux fonctionnent de manière automatique et mécanique comme les humains. Il justifie la différence entre les deux par le fait qu'ils comportent des structures mécaniques différentes. En d'autres termes, il les considère comme des formes de matière différentes. En ce sens, il est possible de dire que De La Mettrie n'établit pas de structure hiérarchique entre les êtres vivants. Par conséquent, il y a une certaine l'idée d'égalité dans sa philosophie. Chez Spinoza, il est possible de dire que les êtres sont égaux en ce sens qu'ils sont soumis à la même loi nécessaire de la nature. Alors que chez De La Mettrie il y a une différence en termes de complexité et de formation de la matière, chez Spinoza il y a une différence en termes de perfection. Selon lui, les êtres se distinguent les uns des autres par la complexité et la perfection qu'ils possèdent. Chez Sade, en revanche, la différence entre les êtres provient de la présentation. Ainsi, chez les trois philosophes, il est possible de déterminer l'égalité des êtres en termes d'être. De La Mettrie, qui a proposé une philosophie mécanique avec l « homme machine », explique les mouvements humains par le mécanisme. Ainsi, en termes d'organisation des organes, il y a de la nécessité dans les mouvements de l'automate humain. D'ailleurs, De La Mettrie affirme que Spinoza a une idée similaire de l'automate et du principe de nécessité. La nécessité peut apparaître dans les liens de causalité de Spinoza. Toutefois, il s'agit d'une nécessité différente de celle qui découle de l'organisation des organes. Sade, quant à lui, explique les actions humaines par des fluides nerveux, des causes matérielles et physiques. Par conséquent, il affirme qu'il y a une nécessité dans les actions humaines. Il semble qu'il n'y ait pas de la conception classique de la volonté chez De La Mettrie, Spinoza et Sade. L'idée de nécessité chez Sade se rapproche de celle de De La Mettrie en ce qui concerne l'explication des actions par les fluides nerveux. En ce qui concerne l'explication des actions en termes de causes matérielles et physiques, il se rapproche de Spinoza. Parallèlement à sa critique de la religion traditionnelle, De La Mettrie associe les concepts du bien et du mal à des principes moraux. Il affirme que ces principes dépendent des lois déterminées par les humains. Ainsi, il défend l'idée que les concepts du bien et du mal n'ont pas de sens en soi. De même, Sade affirme que le bien et le mal changent en raison de facteurs différents. Spinoza, quant à lui, considère ces concepts à travers la rencontre des singularités. Il y a le concept du bien et du mal en rapport avec l'augmentation ou la diminution de la puissance d'agir causée par ces rencontres. Ainsi, il est possible de dire qu'il n'y a rien de bien ou de mal en soi chez De La Mettrie, Spinoza et Sade. Dans le deuxième chapitre de notre étude, la référence explicite de Sade à Spinoza dans son roman Histoire de Juliette est analysée. Il s'agit ici d'identifier le contexte dans lequel la référence est faite. Dans cette référence, Sade, mentionnant également Vanini et d'Holbach, affirme que les principes des philosophes devraient être adoptés. Dans ce chapitre, les principes de Sade sont analysés. Il analyse les sentiments de honte, de conscience et de remords, en mentionnant l'influence limitative de la religion traditionnelle sur les actions. Selon lui, ces sentiments se façonnent sous l'influence de la culture, de la géographie et de l'éducation. Chez Sade, le remords apparaît dans les actes humains s'ils ne sont pas conformes aux lois écrites et orales de la région dans laquelle ils vivent. Cependant, le regret ne provient pas de l'action elle-même. Même si une action se définit comme un « crime », aucune action dans la nature ne constitue un crime. C'est pourquoi les lois et les religions constituent la base du sentiment de remords et empêchent les gens de poursuivre leurs plaisirs. À cet égard, Sade considère la religion comme un obstacle aux actions libertines et affirme que la religion doit disparaître. C'est à ce point que Sade se réfère à Spinoza. Dans le troisième chapitre, les philosophies de Sade et de Spinoza sont examinées et les affinités possibles entre les deux sont analysées. Cette analyse s'inscrit dans le cadre de leurs conceptions de la nature. Les problèmes de l'immanence et de l'égalité dans le cadre de leur conception de la nature sont discutés. La conception de la nature de Sade est fortement similaire à celle du « Deus sive Natura ». À cet égard, il existe une similitude entre les deux philosophes en ce qui concerne la nature en tant que cause de soi. Tous deux défendent l'idée d'une nature qui n'a pas besoin d'une cause extérieure pour exister. Chez Spinoza, Dieu, seule substance, est la cause immanente et prochaine de tout ce qui existe. Chez Sade, l'immanence existe en tant que production de la nature et de la matière. En ce sens, chez les deux philosophes, il n'y a pas de distance entre « Dieu ou la nature » et les choses existant. Les choses existantes proviennent de la production de Dieu ou de la nature. Parallèlement à la discussion sur l'immanence, la question de l'égalité est abordée. Le problème de l'égalité des existants est analysé. Il en résulte que chez les deux philosophes, les êtres sont égaux en termes d'être. Chez Spinoza, il y a une différence entre les êtres en termes de complexité et de degrés de perfection. Chez Sade, cette différence est liée à l'organisation des organes. Il semble qu'il y a un fondement à l'action libertine en affirmant que le meurtre des humains et des animaux n'a pas d'équivalent dans la nature. Dans le premier chapitre de la deuxième partie, les affinités possibles entre Spinoza et Sade sont analysées dans le cadre de la morale. Dans cette étude sur la morale, les doctrines des deux philosophes sur la question du corps et de l'esprit sont analysées. Spinoza considère le corps et l'esprit en relation avec les attributs de l'Etendue et de la Pensée de la seule substance Dieu. Il explique le corps par l'attribut de l'étendue et l'esprit par l'attribut de la pensée. Comme les attributs ne se limitent pas l'un l'autre, le corps ne limite pas l'esprit et l'esprit ne limite pas le corps. L'affection qui se produit dans le corps produit une idée dans l'esprit, il y a toujours les idées de telles ou telles affections du corps. Chez Sade, de la même façon, le corps et l'âme n'existent pas comme deux substances distinctes. Le corps et l'âme sont en équilibre. Le mouvement qui se produit dans le corps trouve sa correspondance dans l'âme. Il existe donc une similitude entre les deux philosophes dans le cadre du corps et de l'esprit. Sade affirme que le plaisir et la douleur se forment par des chocs entre atomes. Le plaisir et la douleur se produisant de la même manière, ils peuvent se confondre. Ce qui explique que le libertin ressent à la fois de la douleur et du plaisir dans ses actes. Dans le cadre de la conception de la morale, la question du bien et du mal est analysée dans la section suivante. Les deux philosophes excluent les concepts du bien et du mal en soi. À cet égard, il n'y a ni bien ni mal dans la nature en soi. Chez Spinoza, la conception du bien et du mal se fonde sur les rencontres et les affections. Cependant, cette conception ne dépend pas du relativisme. Parallèlement, Spinoza critique le Dieu imaginé par les humains en s'attaquant à la conception théologique de Dieu. Sade affirme qu'il ne peut y avoir du bien et du mal dans la nature ; ces concepts changent en fonction de la géographie, de la culture et de l'époque. En conséquence, il affirme qu'il n'y a pas d'action vertu. De plus, il montre qu'aucune action n'est bien ou mal face à la nature. En conséquence, il détruit le principe moral. Ainsi, aucun acte libertin ne peut se définir comme un crime. Dans le dernier section, l'idée de conatus est étudiée dans le cadre de l'analyse de l'égoïsme. Le conatus est lié à la Générosité qui est une partie de la « force d'Ame ». La Générosité est le désir de s'efforcer d'aider et de se lier d'amitié avec les humains. En ce sens, la Générosité vise le bénéfice d'autrui. A cet égard, il n'y a pas d'égoïsme chez Spinoza. En revanche, pour Sade, c'est ne pas penser à autrui en poursuivant ses plaisirs. Selon lui, l'égoïsme vient de la nature. Penser au bénéfice d'autrui est lié à la morale. Or, dans l'univers sadien, les libertins ne considèrent pas le bénéfice d'autrui dans leurs actes ; ils agissent de manière égoïste. À travers ces chapitres, on analyse les influences possibles de Spinoza chez Sade. Grâce à cette analyse, on examine les affinités entre les deux philosophes à travers les conceptions et les notions. Ainsi, à travers notre étude, on discute des possibilités de la philosophie de Spinoza dans les discours de Sade.
Benzer Tezler
- Le rapport des droits de l'homme au politique: Lefort et Rancière
İnsan haklarının politik-olan bağlantısı: Lefort ve Rancière
EYLEM YOLSAL MURTEZA
Doktora
Fransızca
2022
FelsefeGalatasaray ÜniversitesiFelsefe Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALİYE KARABÜK KOVANLIKAYA
- Ronald Dworkin'in eşitlikçi liberalizminde Anayasal Demokrasi teorisi
The theory of Constitutional Democracy in Ronald Dworkin's egalitarian liberalism
ERTUĞRUL KAAN YILDIRIM
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
HukukGalatasaray ÜniversitesiKamu Hukuku Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZEYNEP ÖZLEM ÜSKÜL ENGİN
- L'articulation de l'éthique et de la politique chez Spinoza et Sartre
Spinoza ve Sartre'da etik ve politika eklemlenmesi
ZÜBEYDE GAYE ÇANKAYA EKSEN
- Révélation et loi chez maïmonide et spinoza
Maimonides ve spinoza'da vahiy ve yasa
ALBER EROL NAHUM
Doktora
Fransızca
2018
FelsefeGalatasaray ÜniversitesiFelsefe Ana Bilim Dalı
PROF. DR. KENAN GÜRSOY
PROF. DR. CATHERINE CHALIER