Animetaphors as political tools in Volpone by Ben Jonson, Macbeth by William Shakespeare and The Bird in a Cage by James Shirley
Ben Jonson'ın Volpone, William Shakespeare'in Macbeth ve James Shirley'nin The Bird in a Cage oyunlarında politik araç olarak hayvan imgelemi
- Tez No: 846772
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ İMREN YELMİŞ
- Tez Türü: Doktora
- Konular: İngiliz Dili ve Edebiyatı, English Language and Literature
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İngiliz Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İngiliz Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 223
Özet
Kültür ve edebiyat alanlarında hayvan çalışmaları, birçok farklı disiplin ve araştırmacı tarafından çoğunlukla incelenen bir konu olmuştur; ancak günümüzde hayvanlar, insanmerkezcilik ve anti-insanmerkezcilik üzerine fikirlere dikkat çeken ve insanların hayvan dünyasıyla olan bağlantısını derinlemesine inceleyen bilimsel bir yaklaşımın konusu haline gelmiştir. Buna göre, İngiliz Rönesans dönemi tiyatro oyunları dikkatle incelendiğinde, dönemin oyun yazarları arasında hayvan metaforları kullanımının, devlet, sınıf ve cinsiyet politikaları üzerine kendi fikirlerini beyan etmede oldukça popüler bir yöntem olduğu gözlemlenmektedir. Böylece, bu oyunlar, Rönesans döneminde insan ve hayvan kavramlarını anlamlandırmaya yönelik tarihi kaynak özelliği taşımanın yanı sıra oyun yazarlarının kendi çağlarının politik düzeni konusundaki düşüncelerini yansıtmak üzere hayvan metaforlarını ne denli etkin kullandıklarını gösterir niteliktedir. Bu tezin de amacı söz konusu dönemde yazılmış, hayvan metaforları kullanımı ve politik söylem arasındaki ilişkiyi sergileyen Ben Jonson tarafından yazılan (1572-1637) Volpone (1606), William Shakespeare tarafından yazılan (1564-1616) Macbeth (1606) ve son olarak da James Shirley tarafından yazılan (1596-1666) The Bird in a Cage (1632) oyunlarının incelenmesi yoluyla söz konusu yazarların aslında hayvan metaforları kullanımıyla, insanın diğer canlılardan üstünlüğü esasına dayanan Rönesans hümanizmini sorgulayan ve bu sebeple oyunların günümüz posthümanizm ilkelerine göre okunmasına olanak sağlayan özelliklerinin incelenmesidir. Bu sebeple İngiliz Rönesans tiyatrosuna orijinal bir yaklaşım sunan bu tez, incelenen yazarların, dönemin ulusal ve uluslararası boyutlarda toplumsal cinsiyet, sınıf veya ekonomi politikalarına dair sert politik eleştirilerine ışık tutan güçlü hayvan metaforlarının çözümlenmesini konu alır. Böylece bu çalışma, insan-hayvan hiyerarşisi üzerine kurulu bir düzen yerine ikisi arasındaki doğal ve ortak bir paydayı işaret eder. Anahtar Sözcükler Rönesans İngiliz Tiyatrosu, Post-hümanizm (İnsan-sonracılık), Hayvan Çalışmaları, Hayvan Metaforları, Politik Söylem
Özet (Çeviri)
The study of animals in literature and culture has always been a subject approached by many scholars from varying disciplines; yet now the animals are subject of a close scholarly investigation, delving into the deeper human connection to the animal world and calling attention to the ideas on both anthropocentrism and anti-anthropocentrism. Accordingly, when the plays of English Renaissance drama are examined in detail, it appears that it was quite popular among the then dramatists to use animal imageries to express their judgement on the political issues of state, class, and gender. In this way, while the plays offer a historical account of the understanding of the human and the animal in the Renaissance period, they also display the dramatists' use of animetaphors to reflect their ideas on the political agenda of their age. That being the case, this dissertation sets out to examine first Volpone (1606) by Ben Jonson (1572-1637), then Macbeth (1606) by William Shakespeare (1564-1616), and lastly The Bird in a Cage (1632) by James Shirley (1596-1666), which illustrate the affinity between the use of animal imagery and political discourse. Through the close analysis of these plays, the present dissertation aims to show that the mentioned playwrights' use of animetaphor enables their plays to be scrutinised in accordance with some of the principles of posthumanism, for a close analysis of the plays makes it clear that the playwrights, in fact, challenge the dogmatic ideals of Renaissance humanism, and the legacy of antiquity fundamentally based on the supremacy of human beings over the world of animals. Thus, this study, which has an original approach to English Renaissance drama, aims to show that powerful animal imageries in the selected plays are characterised by their obvious implication of sharp criticism of the political discourses of the Renaissance such as gender politics, economic politics, and politics in terms of domestic, national and international aspects. By doing so, this study points to, rather than a hierarchical order between human and animal, intermingled common bonds existing between them. Keywords English Renaissance Drama, Posthumanism, Animal Studies, Animetaphor, Political Discourse
Benzer Tezler
- Heykel ve mitoloji
Mythology and sculpture
GÜNEŞ ÇINAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2006
Güzel SanatlarMimar Sinan Güzel Sanatlar ÜniversitesiHeykel Ana Sanat Dalı
PROF. VEDAT SOMAY
- المشرفاألستاذ الدكتور منصور محمود حسن أبو زينةقدمت هذه األطروحة استكماال لمتطلبات الحصول على درجة الدكتوراه فيعلم التفسير
Standards for determination of evidence in qur'anicmetaphors of al-alusi in his tafsir (ruh al-ma'ani)
SADIK SEYMEN
- Soyutlama, biçmbozma, başkalaşım ve eğretileme kavramlarının güzel sanatlar fakülteleri resim bölümü dersleri bağlamında incelenmesi
Examination of the concepts abstraction, deformation, metamorphism and metaphor under the contex of art department lectures in the faculty of fine arts
AZİZE REVA BOYNUKALIN
