Geri Dön

Kırılganlığın sosyal komponentinin geriatrik sendromlarla ilişkisi

The relationship between social components of frailty and geriatric syndromes

PDF İndir

  1. Tez No: 849993
  2. Yazar: HÜSEYİN SAYIN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. MUSTAFA CANKURTARAN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Geriatri, İç Hastalıkları, Geriatrics, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Sosyal kırılganlık, geriatrik sendromlar, kapsamlı geriatrik değerlendirme, yaşlı erişkin, Social fraility, geriatric syndromes, comprehensive geriatric assessment, older adult
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 110

Özet

Kırılganlığın sosyal komponenti yakın tarihte önemini daha iyi kavramaya başladığımız ve geriatrik popülasyonda birçok olumsuz durum ile bağlantılı olan bir kavramdır. Sosyal kırılganlık yaşam boyunca bir veya daha fazla temel sosyal ihtiyacın karşılanamaması ya da karşılanamama riski olarak tanımlanabilir. Sosyal ağlara yetersiz katılım, destek eksikliği algısı veya sosyal ihtiyaçların karşılanması için önemli olan kaynakları kaybetme veya kaybetme riski, sosyal kırılganlık kavramının sınırları içerisindendir. Çalışmamızın hedefi sosyal kırılganlık kavramını daha iyi anlayabilmek ve kapsamını belirleyebilmektir. Bu amaçla 136 tane ayaktan hasta sosyal kırılganlık açısından taranmış ve kapsamlı geriatrik değerlendirme ile incelenerek BİA ve kas USG ölçümleri yapılmıştır. Çalışmamızda 41 (%30,1) hastada sosyal kırılganlık tespit edilmiştir. Tek değerli değişken analizine göre sosyal kırılganlıkla yaşayan geriatrik bireylerde; yaş ortalaması, yalnız yaşama, astım veya KOAH hastası olma ve evli olmama oranı anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmüştür. Sosyal kırılgan popülasyonda GYA, EGYA, MNA-SF skorlarının anlamlı derecede daha düşük olduğu SARC-F, FRAIL, Modifiye Fried ve Edmonton skorlarının anlamlı olarak daha yüksek olduğu bulunmuştur. Çalışmamızda sosyal kırılgan hastalarda anlamlı olarak; daha düşük yürüme hızı, daha uzun 5 defa otur kalk süresi ve daha uzun zamanlı kalk ve yürü süresinin görüldüğü ve daha yüksek oranda yardımcı cihaz (baston ve yürüteç) kullanımının olduğu bulunmuştur. BİA ölçümlerinde ise sosyal kırılgan grupta faz açısı değerinin anlamlı derecede daha düşük olduğu görülmüştür. Çalışmamızda iki farklı model kullanılarak lojistik regresyon analizi yapılmıştır. Yaş, cinsiyet, yalnız yaşama, ilaç sayısı, Edmonton testine göre kırılganlık faktörlerinin dahil edilip incelendiği çoklu regresyon analizi modeline göre yaş, cinsiyet ve ilaç sayısının sosyal kırılganlık riskini arttırmadığı; yalnız yaşamanın sosyal kırılganlık riskini 5,1 kat arttırdığı(%95GA: 1,812-14,546, p=0,002) ve Edmonton testine göre kırılganlık varlığının sosyal kırılganlık riskini 4,7 kat arttırdığı görülmüştür(%95 GA:1,758-12,655 p=0,006). Yaş, cinsiyet, yalnız yaşama, ilaç sayısı, Modifiye Fried indeksine göre fiziksel kırılganlık varlığı faktörlerinin dahil edilip incelendiği ikinci modelde ise yaş ve cinsiyetin sosyal kırılganlık riskini arttırmadığı; yalnız yaşamanın sosyal kırılganlık riskini 5,2 kat arttırdığı (%95GA: 1,871-14,735, p=0,002), ilaç sayısında her bir adet artışın sosyal kırılganlık riskini %19 arttırdığı(%95GA:1,041-1,361, p=0,011) ve Modifiye Fried indeksine göre fiziksel kırılganlık varlığının sosyal kırılganlık riskini 4 kat arttırdığı görülmüştür(%95 GA:1,499-10,753, p=0,006). Bulgularımız, hasta değerlendirirken birçok olumsuz durum ile birlikteliğini tespit ettiğimiz ve literatürde yeterli sayıda olmayan sosyal kırılganlık kavramının göz ardı edilmemesi gerektiğini göstermektedir. Bu yaklaşım sosyal kırılganlık ile birlikte görülebilecek komplikasyonların önlenmesinde faydalı olabilir.

Özet (Çeviri)

The social component of frailty is a definition that we have begun to understand better recently and is linked to many adverse conditions in the geriatric population. Social frailty is defined as the risk of not satisfying one or more basic social requirements throughout the life. Social frailty includes inadequate participation in social networks, the perceived support insufficiency, losing resources or the risk of losing resources that are significant for social requirements. The aim of our study is to understand better the conception of social fraility and determine the extent of social frailty. Therefore, 136 outpatients who underwented comprehensive geriatric assessment were accepted to our study for social frailty screening and BIA and muscle USG measurements were performed. Social fraility was detected in 41 (30.1%) patients in this study. According to univariate analysis, the mean age, living alone, having asthma or COPD and being unmarried (single/divorced/widow) were significantly higher in geriatric individuals living with social fraility. ADL, IADL, MNA-SF scores were significantly lower, and SARC-F, FRAIL, Modified Fried and Edmonton scores were significantly higher in social frail group. In our study, lower walking speed, longer 5-time sit-to-stand time and longer Timed up and Go time and higher rate of assistive device usage (cane and walker) were significantly found in social frail group. The phase angle value in BIA measurements was significantly lower in the social fraile group. In our study, logistic regression analysis was conducted using two different models. According to the multiple regression analysis model, which includes and examines factors such as age, gender, living alone, medication count, and frailty based on the Edmonton test, it was observed that age, gender, and medication count did not increase the risk of social frailty. However, living alone increased the risk of social frailty by 5.1 times (95% CI: 1.812-14.546, p=0.002), and the presence of frailty based on the Edmonton test increased the risk of social frailty by 4.7 times (95% CI: 1.758-12.655, p=0.006). In the second model, where factors such as age, gender, living alone, medication count, and the presence of physical frailty based on the Modified Fried Index were included and examined, it was found that age and gender did not increase the risk of social frailty. However, living alone increased the risk of social frailty by 5.2 times (95% CI: 1.871-14.735, p=0.002), each additional medication count increased the risk of social frailty by 19% (95% CI: 1.041-1.361, p=0.011), and the presence of physical frailty based on the Modified Fried Index increased the risk of social frailty by 4 times (95% CI: 1.499-10.753, p=0.006). Our findings show that the conception of social fraility which is associated with many adverse conditions and has less data in the literature, should not be ignored when evaluating patients. This approach may be useful in preventing complications that may accompany social fraility.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    653402

    Yetişkin kadınlarda psikolojik ve sosyal kırılganlığın nedenlerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi

    Investigation of reasons of psychological and social vulnerability in adult women by some variables

    EYLÜL ÖZKAYNAK

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Sosyal HizmetlerAnkara Üniversitesi

    Sosyal Hizmet Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. EMİNE ÖZMETE

  2. Tez No

    789645

    COVID-19 salgını sırasında yaşlılarda sosyal destek ve sosyal kırılganlığın ruh sağlığı ve yaşam kalitesi üzerine etkisi

    The effect of social support and social frailty on mental health and quality of life in older people during the COVID-19 pandemic

    EZGİ ODACI CÖMERTOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    GeriatriHacettepe Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MUSTAFA CANKURTARAN

  3. Tez No

    497318

    Aleksitimi, duygusal denge ve depresyonun kırılganlığa etkisinin incelenmesi

    Examining the effect of alexithymia, emotional stability and depression on the vulnerability

    GÜLRU YEŞİLKANAT

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    PsikolojiFatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi

    Psikoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. ARKUN TATAR

  4. Tez No

    874184

    Disaster management from a social vulnerability perspective: Mapping the risks for the city of Istanbul

    Sosyal kırılganlık perspektifinden afet yönetimi:İstanbul kenti için risklerin haritalanması

    NUR BERFU AKKAŞ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2024

    Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. TÜZİN BAYCAN

  5. Tez No

    767133

    Aile sağlığı merkezine başvuran 60 yaş ve üzeri hastalarda tilburg kırılganlık anketi ile düşme arasındaki ilişki

    The relationship between the tilburg frailty questionnaire and falls in patients aged 60 and over applying to the family HEALTH center

    BAŞAK ÇALIŞKAN TOPÇU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Aile HekimliğiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZUHAL AYDAN SAĞLAM

Geri Dön