Sıçanlarda oluşturulan abdominal adezyon modelinde pioglitazon ve metforminin etkisinin değerlendirilmesi
Evaluation of the effect of pioglitazone and metformin on abdominal adhesion model created in rats
- Tez No: 862594
- Danışmanlar: PROF. DR. BEDİİ BERAT APAYDIN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Genel Cerrahi, General Surgery
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa
- Enstitü: Cerrahpaşa Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 59
Özet
GİRİŞ: Ulusal ve uluslararası literatür incelendiğinde pioglitazon ve metforminin yaygın bir şekilde fibrozis ve antienflamatuar süreçlerle ilgili deneysel ve klinik çalışmalarda kullanıldığı ve olumlu sonuç alındığı görülmüştür. AMAÇ: Çalışmamızda bu moleküllerin deneysel adezyon modeli oluşturduğumuz sıçanlarda abdominal adezyon oluşumu üzerinde önleyici etkisinin olup olmadığı araştırıldı. YÖNTEM VE GEREÇ: Deney standart kafeslerde, her kafeste 1 sıçan olacak şekilde barındırılan toplam 50 adet Wistar -Albino cinsi, 8-10 haftalık, erkek sıçanlardan oluşturuldu. Sıçanlar 5 gruba ayrılarak Hiyaluronik asit (HA), Metformin, Pioglitazon ve Kontrol grubuna scraping model ( kazıma+klempleme ) uygulanıp Sham sıçan grubuna yalnızca laparotomi uygulandı. BULGULAR VE SONUÇLAR: Makroskopik, mikroskopik ( Sham grubu anlamlı düşük ) ve immünohistokimyasal olarak anlamlı bir fark olmamasına karşın pioglitazonun ameliyat sonrası kan şekeri regülasyonuna yardımcı olduğu ve biyokimyasal olarak adezyon oluşumuna neden olan sitokinlerin anlamlı derecede azalmasına katkı sağladığı saptanmıştır. Metforminin ise verilen dozda kan şekeri regülasyonunu sağlamada etkisiz kaldığı ve ameliyat sahasında adezyon oluşumuna katkı sağlayan sitokinlerin artışına neden olduğu saptanmıştır. AMAÇ: Günümüzde antidiyabetik olarak yaygın olarak kullanılan ve ulaşılabilirliği diğer ajanlara göre daha kolay olan metformin ve pioglitazonun abdominal adezyon oluşumunu makroskopik, histolojik ve biyokimyasal olarak engellediğini/azalttığını kendi içlerinde ve diğer deney grupları ile karşılaştırarak göstermeyi amaçladık. Böylelikle başka çalışmalarda da kullanılmasına önayak olmak ve sonrasında günlük cerrahi pratiğimize faydalı olacak şekilde kullanılmasını sağlamayı amaçladık. YÖNTEM VE GEREÇ: Deney standart kafeslerde, her kafeste 1 sıçan olacak şekilde barındırılan toplam 50 adet Wistar -Albino cinsi, 8-10 haftalık, erkek sıçanlardan oluşturuldu. Sıçanlar 5 gruba ayrılarak Hiyaluronik asit (HA), Metformin, Pioglitazon ve Kontrol grubuna scraping model ( kazıma+klempleme ) uygulanıp Sham sıçan grubuna yalnızca laparotomi uygulandı. HA grubuna operasyon sırasında 2 ml HA jeli ile, Metformin grubuna 40mg/kg, Pioglitazon grubuna 3mg/kg'a denk gelecek 1 ml ilaç çözeltisi ve diğer gruplara aynı stres ortamını oluşturmak adına 1 ml çeşme suyu oral gavaj ile 10 gün boyunca verildi. Gruplar 12 saat karanlık 12 saat aydınlık ortamda standart kafeslerde ve standart sıçan yemi ve su ile ad libitum olarak beslenerek standart ısı ve nem koşullarında barındırıldıktan 10 gün sonra sıçanların karın boşluğu U-kesi ile açılıp makroskopik olarak Nair ve ark. skor sistemi ile değerlendirildi. Batın içi yıkama sıvısının alınmasının ardından intrakardiyak kan alımı ile sıçanlar sakrifiye edildi. Ardından çekum ve abdominal dokulardan doku örnekleri alındı. Alınan kan ve batın içi yıkama örneklerinden IL-6, TGF- Β, Fibronektin çalışıldı. Ayrıca deneyin 1. ve 10. günü tüm sıçanlardan serum fruktozamin düzeyi ölçüldü. Doku örnekleri hematoksilen eozin ile boyanma işlemi sonrası mikroskopik olarak ve Tip-1-3 kollajen kitleri yardımı ile immünohistokimyasal olarak incelendi. BULGULAR: Sıçanlarda oluşturulan abdominal adezyon modelinde mikroskopik düzeyde sham denek grubunda diğer gruplara göre anlamlı fark varken (p
Özet (Çeviri)
INTRODUCTION: When the national and international literature was examined, it was seen that pioglitazone and metformin were widely used in experimental and clinical studies on fibrosis and anti-inflammatory processes and positive results were obtained. AIM: In our study, we investigated whether these molecules have a preventive effect on abdominal adhesion formation in rats in which we created an experimental adhesion model. MATERIAL AND METHODS: The experiment consisted of a total of 50 Wistar-Albino breed, 8-10 week old, male rats, housed in standard cages, with 1 rat in each cage. The rats were divided into 5 groups, and scraping model was applied to Hyaluronic Acid (HA), Metformin, Pioglitazone and Control groups, and only laparotomy was applied to the Sham rat group. RESULTS AND CONCLUSION: Although there was no significant difference macroscopically, microscopically (Sham group was significantly lower) and immunohistochemically, it was determined that pioglitazone helped postoperative blood sugar regulation and biochemically contributed to a significant decrease in the cytokines that cause adhesion formation. It has been determined that metformin is ineffective in providing blood sugar regulation at the given dose and causes an increase in cytokines that contribute to adhesion formation in the surgical field. AIM: We aimed to show that metformin and pioglitazone, which are widely used as antidiabetics today and are easier to access than other agents, prevent/reduce abdominal adhesion formation macroscopically, histologically and biochemically, by comparing them among themselves and with other experimental groups. Thus, we aimed to pave the way for its use in other studies and to ensure that it will subsequently be used in a way that will be beneficial to our daily surgical practice. MATERIAL AND METHODS: The experiment consisted of a total of 50 WistarAlbino breed, 8-10 week old, male rats, housed in standard cages, with 1 rat in each cage. The rats were divided into 5 groups, and scraping model was applied to Hyaluronic Acid (HA), Metformin, Pioglitazone and Control groups, and only laparotomy was applied to the Sham rat group. During the operation, the HA group was given 2 ml HA gel, the Metformin group was given 40mg/kg, the Pioglitazone group was given 1ml drug solution equivalent to 3mg/kg, and the other groups were given 1ml tap water via oral gavage to create the same stress environment for 10 days. The groups were housed in standard cages in a 12-hour dark and 12-hour light environment, fed with standard rat food and water ad libitum, and under standard temperature and humidity conditions. After 10 days, the abdominal cavity of the rats was opened with a U-cut and macroscopically examined by Nair et al. evaluated with a score system. After the intra-abdominal washing fluid was taken, the rats were sacrificed by intracardiac blood collection. Then, tissue samples were taken from the cecum and abdominal tissues. IL-6, TGF-Β and Fibronectin were analyzed from blood and abdominal wash samples. Additionally, serum fructosamine levels were measured in all rats on the 1st and 10th day of the experiment. Tissue samples were examined microscopically after staining with hematoxylin and eosin and immunohistochemically with the help of Type-1-3 collagen kits. RESULTS: While there was a significant difference in the abdominal adhesion model created in rats at the microscopic level in the sham experimental group compared to the other groups (p
Benzer Tezler
- Deneysel intra-abdominal adezyon modelinde etkili olabilecek tıbbi bitkiler üzerinde farmakognozik araştırmalar
Pharmacognosic evaluation of medicinal plants that can be effective against surgically-induced intra-abdominal adhesion model
GİZEM DEYNEZ
Doktora
Türkçe
2024
Eczacılık ve FarmakolojiGazi ÜniversitesiFarmakognozi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İPEK SÜNTAR
- Sıçanlarda oluşturulan deneysel uterin horn adezyon modelinde düşük molekül ağırlıklı heparin ile oktreotidin karşılaştırılması
Comparison of low molecular weight heparin and octreotide in an experimental rat uterine adhesion model
ÖZGÜÇ ALTUN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Kadın Hastalıkları ve DoğumErciyes ÜniversitesiKadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET TAYYAR
- Deneysel intraabdominal adezyon modelinde standart heparin (heparin sodyum) ve mukopolisakkarit polisülfatın antiadeziv etkilerinin karşılaştırılması
Comparison of the anti-adhesive effects of standard heparin (heparin sodium) and mucopolysaccharide polysulphate in an experimental intra-abdominal adhesion model
HAKAN ÖZCAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Çocuk CerrahisiSağlık Bilimleri ÜniversitesiÇocuk Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ESRA ÖZÇAKIR
- Sıçanlarda deneysel olarak oluşturulan adezyon modelinde; oral ve peritoneal kolşisin uygulanmasının adezyonun önlenmesinde etkisi
The effect of oral and peritoneal colchicine administration on prevention of adhesion in experimental adhesion model in rats
FERHAT KILIÇASLAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Çocuk CerrahisiKahramanmaraş Sütçü İmam ÜniversitesiÇocuk Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ AHMET GÖKHAN GÜLER
- Anjiotensin AT reseptör antagonisti (AT1 tipi) antagonisti telmisartanın sıçanlarda deneysel olarak oluşturulan intraabdominal adezyonların gelişimi üzerine etkisi
The effect of angiotensin ıı receptor antagonist(AT1 type) telmisartan on the development of experimentally formed intraabdominal adhesions
ZEHRA KUZU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
Kadın Hastalıkları ve DoğumGaziosmanpaşa ÜniversitesiKadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. HAKAN AYTAN