Geri Dön

Yahya b. Maîn'in dâî ve aşırı bid'atçi râviler özelinde cerh-ta'dîl yöntemi

The jarh-ta'dīl method of Yahya b. Ma'īn with a special focus on extreme and dā'ī narrators

  1. Tez No: 878519
  2. Yazar: BÜŞRA YÜKSEL
  3. Danışmanlar: PROF. DR. AHMET YÜCEL
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Din, Religion
  6. Anahtar Kelimeler: Yahya b. Maîn, ehl-i bid'at, cerh-ta'dîl, aşırı bid'atçi, dâî, Yahya b. Ma'īn, ahl bid'ah, jarḥ-ta'dīl, extreme, dā'ī
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Temel İslam Bilimleri Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Hadis Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 232

Özet

Hadis usulünde râvinin güvenilir kabul edilmesini sağlayan şartlardan biri“adâlet”vasfına sahip olmasıdır. Söz konusu vasıf bazı muhaddislere göre râvinin“bid'atine dâvet etmemesi”şartını da barındırmaktadır. Bu çalışmada, benzer bir şartı öne süren hicrî üçüncü asrın önemli münekkitlerinden Yahya b. Maîn'in cerh-ta'dîl yöntemi, dâî ve aşırı bid'atçi râviler özelinde incelenmiştir. Bu minvalde İbn Maîn'in ilgili râvileri değerlendirme yöntemi sorgulanmış, onlar hakkında kullandığı“aşırı”,“dâî”ve diğer cerh-ta'dîl lafızlarının anlamları açıklanmıştır. Araştırma, İbn Maîn'in râvilere dair görüşlerini derleyen Mevsûatu akvâli Yahya b. Maîn fî ricâli'l-hadîs ve ilelihî isimli ansiklopedi ile sınırlanmıştır. İbn Maîn'in bizzat aşırılığı veya dâîliği hakkında bilgi verdiği ve hakkında cerh ya da ta'dîl hükmü verdiği 27 râvi incelenmiştir. İbn Maîn dışındaki hicrî ilk beş asırda yaşamış diğer münekkitlerin de bahsi geçen râviler hakkındaki değerlendirmeleri incelenerek mukayese edilmiş, böylece İbn Maîn'in ricâl tenkidinin diğer münekkitlerin görüşleriyle büyük oranda uyum arz ettiği tespit edilmiştir. Araştırmada İbn Maîn'in, râvinin bid'atinde aşırı veya dâî olmasını mutlak bir cerh ve terk sebebi olarak görmediği, hadis rivayetinde güvenilir ve ehil olduğu takdirde bid'atinde aşırı veya mezhebine davet eden bazı râvilerden hadis yazdığı ve rivayet ettiği tespit edilmiştir. Konuyla ilgili ulaşılan en genel sonuçlar ise hadis usulünde teori-pratik ayrımının bulunduğu, İbn Maîn gibi bazı münekkitlerin“dâî râviden hadis yazılmaz”gibi tek bir kural üzerinden değerlendirme yapmadığı ve her râvinin rivayetinin özel olarak incelendiğidir.

Özet (Çeviri)

In the hadith methodology, the reliability of a narrator is associated with his possession of the attribute of“adālah”. According to some muhaddiths, this attribute includes the condition that the narrator“should not be a propagandist of his bid'ah sect (dā'ī)”. In this study, the jarh-ta'dīl method of Yahya b. Ma'īn, one of the most important munakkids of the third century of Hijrah, who put forward a similar condition, is analyzed with a special focus on the narrators whom he characterized as inviting to their sects and being extreme in bid'ah. In this thesis, the method he utilized in criticizing the relevant narrators is questioned, and the meanings of the words“extreme”,“dā'ī”, and other terms of jarh-ta'dīl were explained. This thesis is limited to the encyclopedia entitled Mawsūatu aqwāli Yahya b. Ma'īn fī rijāli'l-hadīth wa ilelihī, which compiles Ibn Ma'īn's views on the criticism of narrators. The analysis is based on 27 narrators mentioned in the encyclopedia, which Ibn Ma'īn himself gave information about their extremism or their being a dā'ī, or made a statement pointing to it and about whom he made judgment of jarh-ta'dīl. The evaluations of Ibn Ma'īn and the critics of the first five centuries of the Hijrah on these narrators are compared and thus it was observed that Ibn Ma'īn made judgments consistent with the opinions of other munaqqids. As a result, it has been established that Ibn Ma'īn did not consider a narrator's being an extremist in bid'ah or a dā'ī as an absolute reason for discrediting and abandonment, and he wrote down hadiths from some of the narrators who were extremists in bid'ah and who invited others to their sect if they were reliable and competent in narrating hadiths. The most general conclusion on the subject is that there is a distinction between theory and practice in hadith methodology and that some commentators such as Ibn Maīn did not make an evaluation based on a single rule such as“Hadiths of dā'ī narrators shall not be written down”and that each narrator and their narrations were treated individually.

Benzer Tezler

  1. Yahyâ B. Maîn'in târîh'inde 'Sâlih', 'Sâlihu'l-hadîs' ve 'Suveylih' şeklinde nitelenen râviler ve rivayetleri

    Transmitters described as 'ṣalīḥ', 'Suwaylīḥ' and 'Salīḥ al-ḥadīth' in Yaḥyā B. maʿīn's Tārīkh and their transmissions

    ZEYNEP EKİCİ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    DinYalova Üniversitesi

    Temel İslam Bilimleri Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ FATMA KIZIL

  2. Râvi değerlendirmelerinde münekkitlerin ihtilafı (Yahya b. Maîn ve Hocaları Özelinde)

    Critics' disagreement in narrator evaluations (Yahya b. Maîn and his teachers)

    EMRE YÜCEL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Dinİstanbul 29 Mayıs Üniversitesi

    Temel İslam Bilimleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AHMET YÜCEL

  3. Yahya b.Main ve Cerh-Ta'dildeki metodu

    Başlık çevirisi yok

    ERDİNÇ AHATLI

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1992

    DinUludağ Üniversitesi

    PROF.DR. SELMAN BAŞARAN

  4. Mihne ve Ahmed b. Hanbel ile Yahyâ b. Maîn üzerindeki etkisi

    Mihne and Ahmed b. Hanbal and Yahyâ b. Main effect on

    BURHAN BARINDUK

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Dinİnönü Üniversitesi

    Temel İslam Bilimleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. VEYSEL ÖZDEMİR

  5. Ebû Hayseme Züheyr b. Harb'ın hayatı ve hadisçiliği

    The life of Abu Khaythama Zuhayr b. Harb and his place in the study of hadiths

    İBRAHİM BULAT

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Dinİbn Haldun Üniversitesi

    Temel İslam Bilimleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SERDAR DEMİREL