Geri Dön

Mide kanserinin tanı ve cerrahi tedavi süreçleri üzerinde COVİD-19 pandemisinin etkileri

Effects of the COVİD-19 pandemic on the diagnosis and surgical treatment processes of stomach cancer

PDF İndir

  1. Tez No: 882222
  2. Yazar: EKİN ULUSOY
  3. Danışmanlar: PROF. DR. TAYLAN ÖZGÜR SEZER
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Genel Cerrahi, General Surgery
  6. Anahtar Kelimeler: Gastric adenocarcinoma, Surgical treatment of gastric cancer, COVID-19, pandemic
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ege Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 88

Özet

Amaç: Kliniğimizde opere edilmiş olan mide kanseri tanılı hastaları şikayet başlangıcı ile tanı arasındaki süre, tanı anında ilerlemiş hastalık bulgularının (bölgesel yayılım / peritoneal karsinomatoz) mevcudiyeti, tanı zamanından (uygulanmış ise neoadjuvan tedavi ve) operasyona dek olan süreçleri, intra-operatif değerlendirmede ilerlemiş hastalık bulgularının mevcudiyeti, uygulanan gastrektomi genişliği, ileri hastalık nedeniyle daha fazla rezektif cerrahi ya da ek tedavi (ek çevre organ rezeksiyonu, CRS, HIPEC) uygulanma durumu ve patolojik evrelemeleri bazında tarayarak; Dünya Sağlık Örgütü (WHO) COVID-19 pandemi ilanından (11.03.2020) önceki ve sonraki 3 yıllık dönemler içerisindeki farklılıkları kıyaslayıp, pandemi döneminin mide kanserinin tanı ve cerrahi tedavi süreçlerini ne derecede etkilemiş olabildiğini tespit etmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: 11 Mart 2017 ila 11 Mart 2023 tarihleri arasında tanı almış ve mide kanseri nedeniyle hastanemize başvurarak rezeksiyon cerrahisi uygulanmış olan hastalar retrospektif olarak tarandı. Bu 6 yıllık dönemde mide kanseri nedeniyle cerrahi uygulanmış olan 395 hastadan; tanı ve tedavi süreçleri ile ilgili gerekli veriler elde edilemeyen, tanısal yöntemler ve eksploratif cerrahi ile inoperabl kararı verilerek adjuvan tedaviye yönlendirilen, dış merkezde definitif cerrahi uygulanmasının ardından ek cerrahi tedavi gereksinimi nedeniyle kliniğimizde opere edilmiş ya da palyatif tedavi uygulanmış olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Bu kriterler ile yapılan dışlama sonrasında 197 hasta çalışmamıza dahil edildi. Bulgular: Çalışmaya katılan hastalar pandemi öncesi (PÖ) ve pandemi sonrası (PS) olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Buna göre pandemi öncesi grupta 137 hasta (%69,5) mevcut iken pandemi sonrası grupta 60 hasta (%30,5) olduğu görülmüştür. Çalışmaya dahil edilen tüm parametreler iki grup arasında kıyaslanmış ve p değerleri hesaplanmıştır. İki grup arasında; tanı anında lokal ileri hastalık mevcudiyeti, CRS + HIPEC uygulanmış olması ve takip süresindeki mortalite açısından istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (sırasıyla p=0,031, p=0,028, p=0,005). Sağkalımlar arasında istatistiksel anlamlılık saptanamamış olup (p=0,765); pandemi öncesi grupta genel sağkalım 50,02 ± 2,78 ay, pandemi sonrası grupta ise 32,52 ± 2,24 ay saptanmıştır. Bir yıllık ve 3 yıllık sağkalımlar da benzer bulunmuştur. Sonuç: İlk ve en belirgin bulgu; beklenen ve literatür ile de uyumlu olan; PS grubunda, PÖ grubuna kıyasla belirgin şekilde azalmış olan cerrahi sayısıydı. PÖ grubunda, PS grubuna kıyasla, tanı anında lokal ileri hastalık bulgusu varlığında (T4, N+) istatistiksel olarak anlamlı fark mevcuttu. PS grubunda artan neoadjuvan tedavi oranı da gözetildiğinde; lokal ileri hastalıklar için pandemi döneminde cerrahi yerine ilk tedavi modalitesi olarak kemoterapi daha çok tercih edilmiş olabilir ve bu da cerrahiye yönlendirilmiş olan lokal ileri evredeki hastalarda rölatif bir azalma ile sonuçlanmış olabilir. PS grubunda PÖ grubuna kıyasla CRS+HIPEC uygulamasında anlamlı azalma mevcuttu. Kötü bir prognoza sahip bu durumda; pandemi sürecindeki tedavi rehberlerinde CRS+HIPEC endikasyonun göreli olarak kısıtlanmasının önerilmesi nedeniyle ve beklenen fayda ile pandemi döneminde artmış riskler karşılaştırıldığında; cerrah ve hasta daha konservatif tedavi yöntemlerini seçme eğiliminde olmuş olabilir. pTNM ve prognostik evre, şikayetlerin başlangıcı ile tanı arasında geçen süre, tanı ile ilk tedavi arasında geçen süre parametreleri açısından PÖ grubu ile PS grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi. Bu durum hastanemizin bulunduğu ilin sosyo-ekonomik koşulları, hastanemizin sağlık hizmetlerindeki konumu ve araştırmanın“rezeksiyon cerrahisi”yapılabilmiş hastalar ile sınırlı kalmış olması (cerrahiye uygun olan, cerrahi için seçilerek tarafımıza yönlendirilmiş olan, dolayısıyla kısmen düşük evrede hastalar), pandemi döneminin bu parametrelerdeki beklenen olumsuz etkisini azaltmış olabilir. ANAHTAR KELİMELER: Mide adenokarsinomu; Mide kanserinin cerrahi tedavisi; COVID-19; pandemi

Özet (Çeviri)

Objective: This study aims to evaluate the impact of the COVID-19 pandemic on the diagnosis and surgical treatment processes of gastric cancer. We compared the periods before and after the World Health Organization (WHO) declared COVID-19 a pandemic (March 11, 2020) over three years. The comparison focused on the duration between the onset of symptoms and diagnosis, the presence of advanced disease findings (regional spread/peritoneal carcinomatosis) at diagnosis, the processes from diagnosis to surgery (including neoadjuvant therapy if applied), the presence of advanced disease findings in intra-operative evaluation, the extent of gastrectomy performed, the application of more extensive resective surgery or additional treatments (additional peripheral organ resection, cytoreductive surgery (CRS), Hyperthermic Intraperitoneal Chemotherapy (HIPEC)) due to advanced disease, and pathological staging. Materials and Methods: Patients diagnosed with gastric cancer and who underwent resection surgery in Ege University Faculty of Medicine Hospital between March 11, 2017, and March 11, 2023, were retrospectively reviewed. Out of 395 patients who underwent surgery for gastric cancer during these six years, those who missed necessary data regarding diagnosis and treatment processes, were deemed inoperable after diagnostic methods and exploratory surgery, were operated on in our clinic due to the need for additional surgical treatment after definitive surgery in an external centre or received palliative treatment were excluded. After applying these exclusion criteria, 197 patients were included in our study. Results: The patients were divided into two groups: pre-pandemic (PP) and post-pandemic (PS). Accordingly, 137 patients (69.5%) were in the PP group and 60 patients (30.5%) in the PS group. All parameters included in the study were compared between the two groups, and p-values were calculated. Statistically significant differences were found between the two groups in terms of the presence of locally advanced disease at diagnosis, the application of CRS + HIPEC, and mortality during follow-up (p=0.031, p=0.028, p=0.005, respectively). No statistical significance was found in survival rates (p=0.765); overall survival was 50.02 ± 2.78 months in the PP group and 32.52 ± 2.24 months in the PS group. One-year and three-year survival rates were similar. Conclusion: The first and most noticeable finding was the significantly reduced number of surgeries in the PS group compared to the PP group, which is consistent with expectations and literature. There was a significant difference in the presence of locally advanced disease (T4, N+) at diagnosis in the PP group compared to the PS group. Considering the increased rate of neoadjuvant therapy in the PS group, chemotherapy might have been more preferred as the initial treatment modality for locally advanced diseases during the pandemic, resulting in a relative reduction in locally advanced-stage patients referred for surgery. The application of CRS+HIPEC was significantly reduced in the PS group compared to the PP group. Given the poor prognosis in such cases, the relative restriction of CRS+HIPEC indications in treatment guidelines during the pandemic and the increased risks during the pandemic compared to expected benefits might have led surgeons and patients to choose more conservative treatment methods. No statistically significant difference was found between the PP and PS groups regarding pTNM and prognostic stage, duration between the onset of symptoms and diagnosis, and duration between diagnosis and initial treatment. This could be attributed to the socio-economic conditions of the province where our hospital is located, the position of our hospital in healthcare services, and the limitation of the study to patients who underwent resection surgery (patients suitable for surgery, selected and referred to us for surgery, thus partially in lower stages), potentially mitigating the expected adverse effects of the pandemic on these parameters.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    643589

    Küratif amaçla ameliyat edilen mide kanserli hastalarda uzun dönemde ekzokrin pankreas yetersizliği

    Long-term exocrine pancreas insufficiency in patients WHO had surgery for stomach cancer wi̇th curative purposes

    ERSAN ÖZKARDEŞLER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Genel CerrahiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    UZMAN DR. ALİ SÜRMELİOĞLU

  2. Tez No

    652863

    Development of peptides-based probe precursors to image folate receptor 1 with positron emission tomography imaging systems

    Pozitron emisyon tomografi görüntüleme sistemleri ile folat reseptörü 1 görüntülemek için peptit tabanlı prob öncülerin geliştirilmesi

    AYŞE NUR ÖZPEHLİVAN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2020

    Biyokimyaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Nanobilim ve Nanomühendislik Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. ONUR ALPTÜRK

    DR. ÖZGÜR YILMAZ

  3. Tez No

    365343

    Mide, rektum ve kolon kanserinde PET-BT'nin ve tümör belirteçlerinin prognostik önemi

    Prognostic value of tumor markers and PET/CT in gastric, rectal and colon cancer

    ARZU KILIÇ GELEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    OnkolojiEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MURAT DİNCER

  4. Tez No

    513704

    Mide kanserli hastalarda cerrahi deneyimin ve D2 disseksiyonunun hasta sağkalımı üzerine etkisi: Bir üniversite kliniği ve bir eğitim hastanesi sonuçlarının değerlendirilmesi

    The effect of surgical experience and D2 dissection on patient survival in patients with gastric cancer: Evaluation of the results of a university clinic and a training hospital

    SÜLEYMAN ORMAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Genel CerrahiSağlık Bakanlığı

    Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MEHMET RAFET YİĞİTBAŞI

  5. Tez No

    307391

    Mide kanserinin tedavi yanıtı değerlendirmesi ve takibinde FDG-PET/BT'nin klinik önemi

    The clinical importance of FDG-PET/BT in therapy response evaluation and follow-up of gastric cancer

    HAYRİYE FUNDA ÖZKOL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Radyoloji ve Nükleer TıpUludağ Üniversitesi

    Nükleer Tıp Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FEYZİ TAMGAÇ

Geri Dön