Geri Dön

Mukoid dejenerasyona bağlı menisküs yırtıklarının klinik ve laboratuvar özelliklerinin incelenmesi

Clinical and laboratory features of meniscal tears that originate from mucoid degeneration

  1. Tez No: 88748
  2. Yazar: HAKAN BOYA
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. HALİT PINAR
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2000
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Dokuz Eylül Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 62

Özet

7. ÖZET Mukoid dejenerasyon zemininde oluşan menisküs yırtıkları azımsanamayacak sıklıktadır, genelde genç hasta grubunda izlenmesi konuya olan ilgiyi arttırmaktadır. Bu çalışmada; meniskal mukoid dejenerasyon ile bakteriye! enfeksiyon, genetik yatkınlık, menisküs yapısındaki bozukluk arasındaki ilişki araştırıldı ve bu tipteki dejenere menisküs yırtıklarının klinik, MRG, artroskopik değerlendirmesi yapıldı. Öykü-Fizik muayene ve/veya MRG ve/veya artroskopik değerlendirme ile mukoid dejenerasyon zemininde menisküs yırtığına sahip olduğu düşünülen 27 hasta incelendi. Patolojik değerlendirmede; evre 2-3 lezyonu olan 23 hasta (24 menisküs) çalışma grubunu oluşturdu. Klinik değerlendirmede; yaş ortalaması 36(16-68) olarak izlendi. 17 hasta 40 yaş ve altındaydı. 20 hastadan travma öyküsü alınamadı. Ağrı en sık izlenen hasta şikayetiydi. Semptomların başlangıcından tedavi oluncaya kadar geçen süre ortalama 11.6 aydı. 11 hastaya ait MRG'ler incelendi; tümünde Ti ve T2 sekanslarda menisküs parankiminde izlenen sinyal yoğunluğundaki artışın eklem yüzüne açıldığı gözlendi. Artroskopik değerlendirmede; 8 dış, 16 iç menisküs etkilenmişti, en sık longitüdinal-horizontal yırtık izlendi, yırtıklar sıklıkla menisküsün arka 1/3 ve orta-arka 2/3'ünde lokalizeydi. Etkilenen dış menisküslerin 5'inde menisküs kisti tespit edildi. 18 hastaya HLA tiplendirmesi yapıldı; kontrol grubuyla kıyaslandığında DR17 (p=0.0205) ve DQ3 (p=0.03668) fenotipleri daha sık izlendi. Meniskal doku örneklerinde bakteri varlığı bakteri 16S rRNA geninin korunmuş bölgelerini tanıyan geniş spektrumlu PCR primerleri kullanılarak araştırıldı, bakteri varlığı ile uyumlu bulguya rastlanmadı. Meniskal doku örneklerinde kollajen ve glikozaminoglikan miktarları (ng/mg) tespit edildi, evre 2 ve evre 3 arasında istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi. Sonuç olarak; mukoid dejenerasyon zemininde menisküs yırtıklar sıklıkla 45 yaş altında izlenir. İç menisküs daha sık etkilenir. Dış menisküsün etkilendiği vakalarda tabloya sıklıkla menisküs kisti eşlik eder. Etyolojide bakteriyel enfeksiyonun yeri yoktur. DR17 ve DQ3 fenotipi taşıyan bireylerde patolojinin izlenme oranı daha fazladır. Bu durum etyolojide genetik faktörlerin rol alabileceğini düşündürebilir. Klinik bulgular silik ve tanı koymak zordur. Semptomatoloji silik olduğu için tedavi süresi gecikir. Tedavide sıklıkla subtotal/total menisküs eksizyonu gereklidir, menisküs korunamamaktadır, klinik bulgular çok belirgin olmadığından travmatik yırtıklara kıyasla MRG'ye tanı için daha sık 50

Özet (Çeviri)

Özet çevirisi mevcut değil.

Benzer Tezler

  1. Travmatik ve nontravmatik menisküs yırtıklarında uygulanan artroskopik menisektominin uzun dönem sonuçları

    Long-term results of arthroscopic meniscectomy following traumatic and nontraumatic tears

    YUNUS EMRE BEKTAŞ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Ortopedi ve TravmatolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İBRAHİM HALİT PINAR

  2. Menisküs yırtıklarında mukoid dejenerasyon evresi ile eklem sıvısındaki biyokimyasal belirteç düzeyleri arasında ilişki var mıdır?

    Are there any relationship between the grade of mucoid degeneration and biochemical marker levels in synovial fluid at meniscal tears?

    OKTAY İŞÇEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Ortopedi ve TravmatolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HALİT PINAR

  3. Deneysel ateroskleroz oluşturulmuş sıçanlarda L-Argininin, TAS, TOS ve oksidatif stres indeksine etkisi

    The effect of L-Arginine on TAS, TOS and oxidative stress index in experimental atherosclerosis in rats

    SİMLA ÇOBANOĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    BiyokimyaTrakya Üniversitesi

    Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SELMA SÜER GÖKMEN

  4. Nil tilapyalarında (oreochromis niloticus) deneysel aeromonas hydrophila enfeksiyonundaki (bakteriyel hemorajik septisemi) patolojik bulgular

    Pathological findings in nile tilapia (oreochromis niloticus)experimentally infected by aeromonas hydrophila (bacterial haemorrhagic septicaemia)

    BANU YARDIMCI

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    PatolojiAnkara Üniversitesi

    Patoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. YILMAZ AYDIN