Diyabetik nefropatili hastalarda myo-inositol oksijenaz düzeyinin değerlendirilmesi
Evaluation of myo-inosytol oxygenase level in patients with diabetic nephropathy
- Tez No: 888131
- Danışmanlar: PROF. DR. EBRU KALE
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Biyokimya, Biochemistry
- Anahtar Kelimeler: Biyobelirteç, Diyabetik Nefropati, Myo-inositol, Myo-inositol Oksijenaz, Biomarker, Diabetic Nephropathy, Myo-inositol, Myo-inositol Oxygenase
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Hamidiye Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Tıbbi Biyokimya Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 52
Özet
Amaç: Diyabetik nefropati (DN), diyabetin en sık görülen komplikasyonlarından biridir. Myo-inositol oksijenaz (MIOX) renal tübüllere özgü bir enzim olduğu bilinmektedir. Diyabeti olan kişilerde yüksek glukoza maruz kalma sonucunda MIOX seviyelerinin arttığı görülmüştür. Diyabetik böbreklerde artan MIOX seviyelerinin tübülointerstisyel hasara ve DN gelişimine katkıda bulunabileceğini düşünülmektedir. Çalışmamızın amacı diyabetik nefropatide MIOX'un bir biyobelirteç olarak kullanılabilirliğini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Diyabetik nefropati tanısı almış 18-60 yaş arasındaki hastalar randomize olarak çalışmaya dahil edilecektir. Herhangi bir böbrek hastalığı ve diyabet tanısı almamış sağlıklı bireyler kontrol grubuna dahil edilecektir. Hastalar daha önceden bakılan protein/kreatinin oranlarına göre 3 gruba ayrılacaktır. Hastalardan rutin biyokimyasal kontrol sırasında, bu çalışma için düz tüpe kan örneği alınacaktır. Alınan kan örneği santrifüj edildikten sonra serum -80°C'de derin dondurucu dolapta muhafaza edilecektir. Saklanan örneklerden laboratuarda aynı gün aynı şartlarda serum MIOX seviyeleri çalışılacaktır. Serum MIOX seviyeleri Human Myo-inositol oksijenaz ELİSA kit yöntemi ile ölçülecektir. Ardından rutinde bakılan glomerüler filtrasyon hızı (GFR), kreatinin, albümin, üre, glikolize hemoglobin (HbA1C), açlık kan şekeri, düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL) ve yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL) kolestrol seviyeleri ile MIOX seviyeleri değerlendirilecektir. Bulgular: Protein/ kreatinin oranı arttıkça serum MIOX' un arttığı görülmüştür. Gruplar arasında MIOX düzeylerinde anlamlı bir farklılık görülmemiştir. MIOX düzeyleri karşılaştırılan diğer parametrelerle anlamlı bir korelasyon göstermemektir. Sonuç: Çalışmamızdan elde ettiğimiz sonuçların MIOX'un DN tanısında rutin klinik kullanımını destekleyecek yeterlilikte değildir. Diyabetik nefropatinin erken teşhis edilmesi, son dönem böbrek yetmezliği gelişmeden önlem alınabilmesi için oldukça önemlidir. Renal proksimal tübüle özgü olduğu bilinen MIOX ile ilgili ileri çalışmalar yapılmalıdır.
Özet (Çeviri)
Aim: Diabetic nephropathy (DN) is a common complication of diabetes. Myo-inositol oxygenase (MIOX) is an enzyme specific to renal tubules. It has been observed that MIOX levels increase in diabetic patients as a result of exposure to high glucose. The aim of this study is to evaluate increased MIOX levels in diabetic kidneys as a biomarker in the early detection of DN. Materials and Methods: Patients between the ages of 18-60 diagnosed with diabetic nephropathy will be randomly included in the study. Healthy people who are not diagnosed with kidney disease or diabetes will be included in the control group. Patients will be divided into 3 groups according to previously measured protein/creatinine ratios. Blood samples will be taken from patients during routine biochemical control. After the sample is centrifuged, the serum will be stored in a deep freezer at -80°C. Serum MIOX levels will be measured with the Human Myo inositol oxygenase ELISA kit method. Then, routinely measured parameters and MIOX levels will be evaluated. Results: It was observed that serum MIOX increased as the protein/creatinine ratio increased. There was no significant difference in MIOX levels between groups. MIOX levels do not show a significant correlation with other compared parameters. Conclusion: The results obtained from our study are not sufficient to support the routine clinical use of MIOX in the diagnosis of DN. Further studies should be conducted on MIOX, which is known to be specific to the renal proximal tubule.
Benzer Tezler
- İnsüline bağımlı olmayan Diabetes Mellitus'lu hastalarda diabetik otonom nöropati tedavisinde hiperbarik oksijen tedavisinin değeri
The Value of hyperbaric oxygen therapy in non-insulin dependent diabetic patients with diabetic autonomic neuropathy
MEHMET MURAT İŞGÜZAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2000
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıGATAİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET DANACI
- Diyabetik nefropatili hastalarda vitamin D tedavisinin proteinüri üzerine etkisi
The effect of vitamin D treatment on proteinuria with diabetic nefhropaty patients
ÜMİT ÇINKIR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
NefrolojiÇukurova Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. B.TAMER TETİKER
- Diyabetik nefropatili hastalarda proteinüriye bağlı hemostatik değişiklikler
Haemostatic changes in patients with diabetic nephropathy due to proteinuria
SULTAN GÜVENİR ÖZKURT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
NefrolojiEskişehir Osmangazi Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET SOYDAN
- Diyabetik nefropatili hastalarda albüminüri düzeyleri ve trombosit aktive edici faktör asetil hidrolaz arasındaki ilişki
Relationship between albuminuria levels and platelet activating factor acetylhydrolase in patients with diabetic nephropathy
ÖZLEM ÖZGE SEZGİN
Tıpta Uzmanlık
İngilizce
2017
BiyokimyaSağlık Bilimleri ÜniversitesiTıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. DOĞAN YÜCEL
- Diyabetik nefropatili hastalarda scube-1 ve scd40l düzeylerinin değerlendirilmesi
Evaluation of scube-1 and scd40l levels in patients with diabetic nephropathy
HİLAL KARAKAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıHarran Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MEHMET ALİ EREN