Geri Dön

Diyabetik nefropatili hastalarda myo-inositol oksijenaz düzeyinin değerlendirilmesi

Evaluation of myo-inosytol oxygenase level in patients with diabetic nephropathy

  1. Tez No: 888131
  2. Yazar: BÜŞRA CİNAS
  3. Danışmanlar: PROF. DR. EBRU KALE
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Biyokimya, Biochemistry
  6. Anahtar Kelimeler: Biyobelirteç, Diyabetik Nefropati, Myo-inositol, Myo-inositol Oksijenaz, Biomarker, Diabetic Nephropathy, Myo-inositol, Myo-inositol Oxygenase
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
  10. Enstitü: Hamidiye Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Tıbbi Biyokimya Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 52

Özet

Amaç: Diyabetik nefropati (DN), diyabetin en sık görülen komplikasyonlarından biridir. Myo-inositol oksijenaz (MIOX) renal tübüllere özgü bir enzim olduğu bilinmektedir. Diyabeti olan kişilerde yüksek glukoza maruz kalma sonucunda MIOX seviyelerinin arttığı görülmüştür. Diyabetik böbreklerde artan MIOX seviyelerinin tübülointerstisyel hasara ve DN gelişimine katkıda bulunabileceğini düşünülmektedir. Çalışmamızın amacı diyabetik nefropatide MIOX'un bir biyobelirteç olarak kullanılabilirliğini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Diyabetik nefropati tanısı almış 18-60 yaş arasındaki hastalar randomize olarak çalışmaya dahil edilecektir. Herhangi bir böbrek hastalığı ve diyabet tanısı almamış sağlıklı bireyler kontrol grubuna dahil edilecektir. Hastalar daha önceden bakılan protein/kreatinin oranlarına göre 3 gruba ayrılacaktır. Hastalardan rutin biyokimyasal kontrol sırasında, bu çalışma için düz tüpe kan örneği alınacaktır. Alınan kan örneği santrifüj edildikten sonra serum -80°C'de derin dondurucu dolapta muhafaza edilecektir. Saklanan örneklerden laboratuarda aynı gün aynı şartlarda serum MIOX seviyeleri çalışılacaktır. Serum MIOX seviyeleri Human Myo-inositol oksijenaz ELİSA kit yöntemi ile ölçülecektir. Ardından rutinde bakılan glomerüler filtrasyon hızı (GFR), kreatinin, albümin, üre, glikolize hemoglobin (HbA1C), açlık kan şekeri, düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL) ve yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL) kolestrol seviyeleri ile MIOX seviyeleri değerlendirilecektir. Bulgular: Protein/ kreatinin oranı arttıkça serum MIOX' un arttığı görülmüştür. Gruplar arasında MIOX düzeylerinde anlamlı bir farklılık görülmemiştir. MIOX düzeyleri karşılaştırılan diğer parametrelerle anlamlı bir korelasyon göstermemektir. Sonuç: Çalışmamızdan elde ettiğimiz sonuçların MIOX'un DN tanısında rutin klinik kullanımını destekleyecek yeterlilikte değildir. Diyabetik nefropatinin erken teşhis edilmesi, son dönem böbrek yetmezliği gelişmeden önlem alınabilmesi için oldukça önemlidir. Renal proksimal tübüle özgü olduğu bilinen MIOX ile ilgili ileri çalışmalar yapılmalıdır.

Özet (Çeviri)

Aim: Diabetic nephropathy (DN) is a common complication of diabetes. Myo-inositol oxygenase (MIOX) is an enzyme specific to renal tubules. It has been observed that MIOX levels increase in diabetic patients as a result of exposure to high glucose. The aim of this study is to evaluate increased MIOX levels in diabetic kidneys as a biomarker in the early detection of DN. Materials and Methods: Patients between the ages of 18-60 diagnosed with diabetic nephropathy will be randomly included in the study. Healthy people who are not diagnosed with kidney disease or diabetes will be included in the control group. Patients will be divided into 3 groups according to previously measured protein/creatinine ratios. Blood samples will be taken from patients during routine biochemical control. After the sample is centrifuged, the serum will be stored in a deep freezer at -80°C. Serum MIOX levels will be measured with the Human Myo inositol oxygenase ELISA kit method. Then, routinely measured parameters and MIOX levels will be evaluated. Results: It was observed that serum MIOX increased as the protein/creatinine ratio increased. There was no significant difference in MIOX levels between groups. MIOX levels do not show a significant correlation with other compared parameters. Conclusion: The results obtained from our study are not sufficient to support the routine clinical use of MIOX in the diagnosis of DN. Further studies should be conducted on MIOX, which is known to be specific to the renal proximal tubule.

Benzer Tezler

  1. İnsüline bağımlı olmayan Diabetes Mellitus'lu hastalarda diabetik otonom nöropati tedavisinde hiperbarik oksijen tedavisinin değeri

    The Value of hyperbaric oxygen therapy in non-insulin dependent diabetic patients with diabetic autonomic neuropathy

    MEHMET MURAT İŞGÜZAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2000

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıGATA

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET DANACI

  2. Diyabetik Nefropatili hastalarda Paraoxonase 1 gen polimorfizmlerinin araştırılması

    Investigation of Paraoxonase 1 gene polymorphysm in patients with Diabetic Nephropathy

    OĞUZHAN KENGER

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Tıbbi BiyolojiHarran Üniversitesi

    Tıbbi Biyoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. FERİDUN AKKAFA

  3. Diyabetik nefropatili hastalarda TGF-ß1, KIM-1, Apelin 13 ve Klotho düzeylerinin değerlendirilmesi ve bu belirteçlerin rutin biyokimyasal tanı testleri ile ilişkisinin incelenmesi

    Evaluation of TGF-ß1, KIM-1, Apelin 13 and Klotho levels in patients with diabetic nephropathy and correlation of these markers with routine biochemical diagnostic tests

    VEYSEL ÜZEN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2025

    BiyokimyaSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. DERYA KOÇER

  4. Diyabetik nefropatili hastalarda kolekalsiferol'ün (vitamin D3) albüminüri üzerine etkisinin retrospektif olarak değerlendirilmesi

    Determining of the vitamin D3 effect on albuminuria among the patients with diabetic nephropathy: A retrospective study

    BEYTULLAH ALTINKAYNAK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    NefrolojiEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. GARİP ŞAHİN

  5. Diyabetik nefropatili hastalarda trandolapril, telmisartan ve verapamilin ikili ve üçlü birlikte kullanılmalarının aşikar proteinüri üzerine etkilerinin araştırılması

    The investigation of trandolapril, telmisartan and verapamil use, in double or triple combinations, on overt proteinuria in patients with diabetic nephropathy

    BÜLENT ALBAYRAK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    NefrolojiAtatürk Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. RAMAZAN ÇETİNKAYA