Roma hukukunda alacağın devri
The assignment of claims in Roman law
- Tez No: 900455
- Danışmanlar: PROF. DR. ÖZLEM SÖĞÜTLÜ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Hukuk, Law
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ufuk Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Özel Hukuk Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 96
Özet
Roma hukukunda alacağın devri işlemi, cüz'i halefiyetin kabul edilmeyişi, alacaklı ve borçlu sıfatlarının şahsa bağlılığı, alacaklı, borçlu ve edimin bir bütün halinde borç ilişkisinin esaslı unsuru oluşu ve alacak hakkının alacaklının şahsından ayrı şekilde devredilmesinin mümkün görülmemesi neticesinde, kabul edilmemiştir. Ancak artan ekonomik ihtiyaçlar ve gelişen ticarî ilişkiler neticesinde, işlevsel denklik ilkesine uygun olarak, alacağın devri işleminin hukukî ve ekonomik sonuçlarını elde etmek için hukukî çareler aranmıştır. Bu kapsamda ilk olarak aktif havale yöntemi benimsenmiş, bu işlem de stipulatio denilen Ius Civile'ye özgü bir sözleşme ile gerçekleştirilmiştir. Bu işlem esnasında eski alacaklı hukukî ilişkiden çıkmış, stipulatio, alacağı devralan ve borçlu arasında yapılmıştır. İşlem bu haliyle bir yenileme/novatio'dur. Fakat aktif havale yolu da zamanla birtakım sakıncalar doğurmuş, yerine Praetor'ların geliştirdiği dava vekaleti yolu benimsenmiştir. Dava vekaletinin yarattığı sakıncalar neticesinde birtakım alacakların devrinde kısıtlamaya, başka bazı alacakların devrinde ise tümden bir yasaklamaya gidilmiştir. Bu çalışmada tümdengelim yöntemi kullanılarak, Ius Civile sözleşmeler sistemi içerisinde stipulatio'nun konumu ve özellikleri, ardından uygulama alanı olması ve aynı zamanda aktif havale işleminin de temel parçaları olmaları nedeniyle delegatio ve novatio kavramları açıklanmış, en son olarak da Roma hukukunda alacağın devri işlemi için geliştirilen yöntemler, yapılan düzenleme ve kısıtlamalar anlatılmıştır. Bu çalışma, Roma hukukunda alacağın devri işlemini gerçekleştirmek için geliştirilen hukukî çareleri ortaya koymayı amaçlamıştır.
Özet (Çeviri)
In Roman law, the assignment of claims was not accepted due to the rejection of partial succession, the personal attachment of creditor and debtor statuses, the essential nature of the creditor, debtor, and performance as a whole in the debt relationship, and the view that the claim right could not be transferred separately from the creditor's person. However, due to increasing economic needs and evolving commercial relationships, legal remedies were sought to achieve the legal and economic results of the assignment of claims, in accordance with the principle of functional equivalence. In this context, the method of active delegation was first adopted, and this process was carried out through a contract specific to Ius Civile called stipulatio. During this process, the former creditor exited the legal relationship, and the stipulatio was made between the creditor taking over the claim and the debtor. The transaction, in this form, constitutes a novation. However, over time, the method of active delegation also posed certain drawbacks, and it was replaced by the procedure of legal representation developed by the Praetors. As a result of the drawbacks caused by the legal representation, restrictions were imposed on the transfer of certain claims, while a complete prohibition was implemented on the transfer of other claims. In this study, the position and characteristics of stipulatio within the system of contracts in Ius Civile have been examined using the method of deduction. Subsequently, the concepts of delegatio and novatio have been explained due to their application within the same context and being fundamental components of the active delegation process. Finally, methods developed for the transfer of claims in Roman law, along with regulations and restrictions imposed, have been discussed. This study aims to comprehensively elucidate the methods developed transfer of claims in Roman law.
Benzer Tezler
- İcra ve İflas Kanunu'nun tarihsel gelişimi
The Historical development of Turkish deptenforcement and bankruptcy law
GÖKÇE NAZAR UZAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2001
HukukAnkara ÜniversitesiÖzel Hukuk (Medeni Hukuk) Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RAMAZAN ARSLAN
- Roma Hukukunda ve Türk Borçlar Hukukunda alacağın temliki
Assigment of claims in Roman Law of obligations and Turkish Law of obligations
EVREN BAKLACI ÇAKIROĞLU
- Roma Hukukunda alacak haczi
Credit attachment in Roman Law
ERDAL ÖZSUNAR
Doktora
Türkçe
2005
HukukAnkara ÜniversitesiÖzel Hukuk (Roma Özel Hukuku) Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. NADİ GÜNAL
- Roma hukukunda ibra işlemi (acceptilatio) ve alacağı talep etmeme taahhüdü (pactum de non petendo)
Release from obligation (acceptilatio) and pact not to sue (pactum de non petendo) in Roman law
MEHMET MERT ÖZYILDIRIM