Babaların gebelik ve doğum sürecine ilişkin beklenti ve katılımlarının anneler ve babalar tarafından değerlendirilmesi
Evaluation of participation and expectations of fathers in the maternity and giving birth process by the parents
- Tez No: 91494
- Danışmanlar: PROF. DR. HEDİYE ARSLAN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Hemşirelik, Kadın Hastalıkları ve Doğum, Nursing, Obstetrics and Gynecology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1999
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Doğum ve Kadın Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 210
Özet
IV ÖZET Bir zamanlar basitçe bekleme zamanı olarak kabul edilen gebelik, günümüzde önemli fiziksel, duygusal ve sosyal stres dönemi olarak tanımlanmaktadır. Ebeveyn olma eşlerin gebeliğe karar vermeleri ile başlayıp yaşam boyu devam eden bir süreçtir. Bu süreçte her iki cinsiyetin de önemli görevleri vardır. Özellikle baba adayları gebelik, doğum ve doğum sonu sürecine katılıp, eşleri ile bu anları paylaşmalıdırlar. Babanın gebelik ve doğum sürecinde aktif rol alması anne ve bebek sağlığı açısından çok önemlidir. Yapılan çalışmalar babaların doğum anında anne yanında olmasının eylemdeki riski ve hatta ileride bebek sağlığı ile ilgili problemin azaldığını göstermektedir. Gebelik, doğum ve doğum sonu sürece katılımı etkileyen faktörlerin başmda kültürel değerler gelmektedir. Bazı kültürlerde babanın katılımı fazla iken bazı kültürlerde de babanın katılımı oldukça azdır. Ebeveynliğe geçişi hızlandıran en önemli faktörlerden biri de doğum öncesi alınan eğitimdir. Tüm dünyada eğitim programlan gittikçe artmaktadır ve bu artışla birlikte grup eğitimini destekleyen prenatal sınıflar hazırlanmıştır. Bu sınıflarda eğitilen babaların gebelik, doğum ve doğum sonu sürece katılımlarının daha fazla olduğu görülmüştür. Kadın Hastalıkları ve Doğum Hemşireleri antenatal eğitimlerinde baba adaylarını da kapsayan eğitimi planlamaları ya da antenatal sınıfların sayısını arttırarak tüm ebeveyn adaylarının bu sürece hazırlanmalarına yardım etmeleri gerekmektedir. Çalışmamız babaların gebelik, doğum ve doğum sonu sürecine katılmalarını etkileyen faktörleri belirlemek, bu süreçte babanın adaptasyon gereksinimlerini saptamak ve annelerin bu adaptasyon hakkında düşüncelerini öğrenmek amacıyla kalitatif ve kantitatif yöntemler kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Kalitatif aşamada, bireyselÇalışmamız Kocaeli ilinde, Kocaeli SSK Hastanesi, İzmit Devlet Hastanesi ve Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesini Kadın Doğum Polikliniklerine başvuran anne ve baba adaylarınca gerçekleştirilmiştir. Çalışmayı gerçekleştireceğimiz kurumlardan kurum izni aldıktan sonra 28 gestasyon haftasında primipar ve multipar 20-30 yaşlan arasında, normotansif anne adayları ve onların eşleri örneklem grubuna alınmıştır. Verilerin anne ve baba adayları için ayrı ayrı hazırlanan anket formları ile toplanmış 10 vak'a ile pilot çalışma yapılmış, sorularda düzenleme yapıldıktan sonra bireysel derinlemesine görüşmelere geçilmiştir. Uygun ebeveynlerin izni alınarak, anne adayları île görüşmeler yapılmıştır. Görüşmeler için uygun ortam seçilmiş, ayrıca kayıt cihazına kaydedilmiştir. Daha sonra da aynı şekilde baba adayları ile görüşmeler tekrarlanmıştır. Muhtemel doğum tarihleri alman gebelerin doğumları telefonla öğrenildikten sonra, aynı vak'alara kontrol esnasında ya da evlerinde görüşmeler yapılarak sonuçlar kayıt cihazına kaydedilmiştir. Bilgi toplama aşamalarından sonra tüm kayıtlar görüşme formuna kaydedilmiştir. Sonuçlar kalitatif ve kantitatif olarak değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda, anne ve baba adaylarının gebelik, doğum ve doğum sonu sürecine adaptasyonlarının farklı olduğu görülmüştür. Anneler ebeveynliğe gebelik ile başlarken, babalar doğum ile başlamaktadırlar. Ebeveynlerin öğrenim durumları ile ebeveynliğe başlama zamanı arasında anlamlı bir ilişkiye rastlanılmamıştır. Ailelerin ebeveynliğe hazırlığında ailelerin önemli ölçüde yardım etkileri görülmüştür. Adaylarının doğuma hazırlıkta kitap okudukları baba adaylarının ise çoğunluğunun doğum ile ilgili kitap okumadıkları bulunmuştur. 1 ' ' ^, r.< i »ı/fAnne adayları doğum eyleminde en çok eşlerin bulunmasını isterken, baba adayları da eşlerinin yanında olmayı tercih etmektedirler. Baba adaylarının ayrıca öğrenim durumları arttıkça da doğum eylemine katılmak istedikleri ortaya çıkmıştır. Anne adayına doğum eyleminde en önemli destek kaynağı kendilerinin eşleridir. Sağlık kurumlarındaki politikaların bu isteklere izin vermediği görülmüştür. Baba adaylarının gebelik, doğum ve doğum sonu sürecinde rol ve sorumluluklarını algılamalarının yaş, evlilik tipi, meslek, toplam aylık gelir, çocuk sayısı gibi değişkenlere bağlı olmadığı, öğrenim durumunun eyleme katılmada önemli olduğu belirlenmiştir. Babaların katılımım etkileyen en önemli faktörlerden biri de kültürel farklılıklardır. Babaların bebeğin bezinin değiştirilmesi, banyosu, beslenmesi, ağladığında onunla ilgilenme gibi doğum sonu bebeğin bakım aktivitelerine katılmadıkları gözlenmiştir. Babaların giderek gebelik, doğum ve doğum sonu süreçte katılımları arttırılmalı, prenatal hazırlık sınıfları ülkemizde yaygın hale getirilmelidir. Sağlıklı ve mutlu bir nesle sahip olmak için babaların katılımları ülke politikaları ile yaygınlaştırılmalıdır.
Özet (Çeviri)
SUMMARY Pregnancy, which was once a simple matter of waiting, is today defined as a period of physical, emotional and social stress. Becoming parents is something which begins with the couple deciding to conceive and continues for the rest of their lives. Both partners have important roles to play during this time. Prospective fathers, in particular, ought to participate throughout the course of pregnancy, birth and post-natal, and share these experiences with their partners. It is important for the well-being of the mother and the baby that the father takes an active part throughout pregnancy and birth. Studies have shown that birth risks and even future health problems of the baby is reduced if the father is present during the actual birth. Factors which affect the rate of participation during pregnancy, childbirth and post-natal are mainly cultural values. While in some cultures the father's participation is high, it is very low in other cultures. One of the most important factors which aid the transition to parenthood is prenatal education. Such learning programmes are increasing in number throughout the world and to meet this increase pre-natal classes have been prepared which support group learning. It has been observed that prospective fathers who have joined such classes are more supportive during the pregnancy, childbirth and postnatal stages. Obstetrics Nurses should plan antenatal learning so as to include prospective fathers or increase the number of antenatal classes in order to help all parents-to-be to prepare for these stages. Our study has been carried out by using qualitative and quantitative methods in order to determine the factors which affetcthe participation of fathers in the whole pregnancy and childbirth progress, to ascertain the father's needs to adjust during this time and to discover the mothers views on this adjustment. During the qualitative process individual detailed interview methods have been used. The quantitative process has been developed to make comparisons and definitions.Our studies were carried out with prospective parents at the Gynecology Wards of the Kocaeli SSK Hospital, the İzmit General Hospital and the Kocaeli University's College of Medicine Hospital. After receiving permission from the institutions 20-30 year old primipara and multipara and normotansiv mothers-to-be with her spouse in their 28th gestation week and their partners were placed in the example group. Twin pregnancy may increase attendance of father in prenatal and particularly postnatal stage. For this reason, twin pregnancy has not been included in this study since it is involved in hazardous pregnancy group. The data was collected through questionnaires prepared separately for prospective mothers and fathers and a pilot study was carried out with 10 cases. After preparing the questions individual interviews were performed. After receiving the consent of appropriate parents, the mothers-to-be were interviewed. A proper location was selected for the interviews and recording equipment was used. The fathers were later interviewed in the same way. Pregnant mothers whose estimated birth dates were previously recorded, informed their time of giving birth via telephone were interviewed and recorded during their check-ups or at home. During the collection of information all recordings were transfered to the interview forms. The results were qualitatively and quantitatively assessed. At the end of the study results indicated that the adjustment of prospective mothers and fathers during the pregnancy, birth and postnatal stages were different from one another. Women adopted their parental identity with the onset of pregnancy whilst men assumed theirs at birth. A distinct relation between the parents' degree of education and the time when they assumed parental identity was not found. It was observed however that the parents' own families helped them to prepare for the role. The prospectives mothers were found to read mainly childbirth and care books whereas most of the fathers-to-be did not read many books on the subject.Prospective mothers firstly preferred their partners to join them in childbirth while the fathers- to-be also chose to participate. It was also discovered that the higher the educational status of the father the more likely he was to participate in the birth. The most important source of support for mothers during birth come from their partners. It was noted that the policies of health institutions do not allow for such requests of participation. It was observed that variables such as age, marital status, occupation, financial status and number of children did not affect the fathers awareness of their roles and responsibilities during the pregnancy, childbirth and postnatal stages and also their degree of education was important in their decision to participate in the birth. It was also observed that the father did not participate in such post-natal childcare activities such as diaper-changing, bath-time, feeding and care during crying. The participation of fathers during the pregnancy, childbirth and post-natal stages should be increased and pre-natal learning classes must be more available in this country. In order to ensure healthy and happy future generations the participation of fathers must be made common policy.
Benzer Tezler
- Gebe kadınların ve eşlerinin algıladıkları fiziksel ve emosyonel yakınmaların (couvade sendromu) incelenmesi
Başlık çevirisi yok
GÜLAY DAL
- Ebeveynlere emzirmeye yönelik verilen eğitim ve danışmanlık hizmetlerinin emzirme davranışına etkisi
Effect of the breastfeeding teaching and counselling services given to the parents on breastfeeding behaviour
FATMA GÖZÜKARA
Doktora
Türkçe
2012
HemşirelikHacettepe ÜniversitesiDoğum ve Kadın Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. LALE TAŞKIN
- Anne ve babalarda postpartum depresyon sıklığı ve ilişkili faktörlerin belirlenmesi
The frequency of postpartum depression at mothers and fathers and the determination of related factors
NİLÜFER SERHAN
- Bebeklik dönemi emzirme süresine ebeveyn eğitim düzeyinin etkisi
The effects of parental education level oninfancy breastfeeding duration
EBRU VAHAPOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. TİJEN ŞENGEZER
- Annelerin eş desteği ile emzirme öz-yeterlilik algıları arasındaki ilişki
Correlation between the spousal support and breastfeeding self-efficacy perception of mothers
TUĞBA BÜŞRA ERDOĞAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
HemşirelikEge ÜniversitesiKadın Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ÖZLEM DEMİREL BOZKURT