Geri Dön

KLL, HL ve NHL tanılı hastalarda otoimmün hastalık ilişkisinin araştırılması

Investigation of the relationship between autoimmune diseases in patients with CLL, HL and NHL diagnosis

PDF İndir

  1. Tez No: 920853
  2. Yazar: ABDULHEKİM BÜLBÜL
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. AYŞE UYSAL
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Fırat Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 95

Özet

Hodgkin lenfoma (HL), Non-Hodgkin lenfoma (NHL) ve kronik lenfositik lösemi (KLL) lenfatik sistemin farklı hücrelerinden kaynaklanan ve farklı klinik özellikler gösteren maligniteler olup, her biri için farklı tedavi yaklaşımlarını mevcuttur. HL Reed-Sternberg hücrelerinin varlığı ile ayırt edilirken, NHL ve KLL, B veya T hücrelerinden kaynaklanan daha heterojen ve karmaşık hastalıklardır. Otoimmün hastalıklar, HL, NHL ve KLL dahil olmak üzere çeşitli lenfoid hematolojik malignitelerle olan ilişkileri nedeniyle giderek daha fazla tanınmaktadır. Bu otoimmün durumların lenfomalar ve KLL arasındaki ilişki genetik ve çevresel faktörleri içebileceği gibi immünolojik faktörleri de barındıran karmaşık bir durum olup çok yönlüdür. Çalışmamızda Hematolojik malignitelerden KLL, HL ve NHL olgularında otoimmün hastalık ilişkisinin değerlendirilmesi planlandı. Ocak 2013 – Aralık 2023 tarihleri arasında hastanemiz yetişkin Hematoloji Kliniğinde takipli 290 kronik lenfositik lösemi, 138 Hodgkin lenfoma ve 326 Non-Hodgkin lenfoma tanılı hastada otoimmün hastalık ilişkisinin retrospektif analizini yaptık. 18 yaş üstü otoimmün hastalık tanısı olup KLL, HL, NHL tanılı hastaların demografik özellikleri, tanı anında laboratuvar bulguları [eritrosit sedimantasyon hızı (ESH), laktat dehidrogenaz (LDH), C-reaktif protein (CRP), lökosit (WBC), hemoglobin (HGB), hematokrit (HCT), trombosit (PLT)], mevcut tanının alt tipi ve evresi, ek sistemik hastalıkları, son visit tarihleri, eğer kemoterapi almışsa kaç basamak kemoterapi aldıkları ve yanıtları, 5 ve 10 yıllık sağ kalım sürelerini inceledik. Çalışmanın verileri IBM SPSS v23 ile analiz edildi. Çalışmaya dahil edilen 78 hastanın 44' ü erkek (%56.4), 34' ü kadın (%44.6) idi. HL grubunda hastaların 7' si (%53.8) erkek, 6' sı (%46.2) kadın; KLL grubunda hastaların 20' si (%71.4) erkek, 8' i (%28.6) kadın; NHL grubunda ise hastaların 17' si (%45.9) erkek, 20' si (%54.1) kadındı. Çalışmaya alınan tüm hastaların ortanca yaşı 60.23 (18.17 - 93.36) idi. HL grubunun ortanca yaşı 44.36 (18.17 - 73.81), KLL grubunun ortanca yaşı 68.6 (44.04 - 93.36) iken NHL grubunda ortanca yaş 59.49 (18.19 - 85.39) yıl olarak bulunmuştur. Ortanca tanı yaşı KLL tanılı hastalarda HL ve NHL gruplarına göre daha yüksekti. Çalışma için taranan 138 HL tanılı hastanın 13 (%9.42)' ünde, 290 KLL tanılı hastanın 28 (%9.65)' inde, 326 NHL tanılı hastanın 38 (%11.65)' inde otoimmün hastalık tanısı tespit edilmiştir. Otoimmün hastalık tanısı olan HL grubunda Evre 1 ve Evre 2' de hastalık tanısı olmayıp Evre 3 olanların oranı %38.5, Evre 4 olanların oranı %61.5 olarak bulunmuştur. Otoimmün hastalık tanısı olan NHL grubunda Evre 1 hastalık oranı %10.8, Evre 2 oranı %16.2, Evre 3 oranı %13.5, Evre 4 oranı %59.5 olarak bulunmuştur. Otoimmün hastalık tanısı olan KLL grubunda ise RAI 0 evre oranı %32.1, RAI 1 oranı %17.9, RAI 2 oranı %28.6, RAI 3 oranı %10.7 ve RAI 4 oranı %10.7 olarak bulunmuştur. Otoimmün hastalık tanısı olan HL grubunda cHL tanılı hastalar grubun %84.62' sini oluştururken NLPHL tanılı hastaların oranı %15.38 olarak bulundu. NHL grubunda ise DBBHL grubun %70.27' sini oluşturmaktadır. Olgular otoimmün hastalık dışında ek sistemik hastalık açısından değerlendirildiğinde HL grubunda %53.9 oranında KLL grubunda %92.8 oranında NHL grubunda ise %81.1 oranında ek sistemik hastalıklarının olduğu görüldü. Otoimmün hastalık tanısı olan HL olgularında Uluslararası Prognostik Skor-3' e göre hastalarda %7.69 oranında düşük risk, %76.91 oranında orta risk, %15.38 oranında yüksek risk bulundu. Otoimmün hastalık tanısı olan NHL olgularında ise Uluslararası Prognostik İndeks' e göre hastalarda %13.51 oranında düşük risk, %21.62 oranında düşük-orta risk, %43.24 oranında orta-yüksek risk, %21.62 oranında yüksek risk bulundu. KLL olgularında ilaçsız izlemde olanların oranı %42.9, 1 basamak tedavi alanların oranı %21.4, 2 basamak tedavi alanların oranı %28.6, 3 basamak tedavi alanların oranı %7.1 olarak bulunmuştur. HL olgularında 1 basamak tedavi alanların oranı %53.8, 2 basamak tedavi alanların oranı %15.4, 3 basamak tedavi alanların oranı %15.4 ve 4 basamak tedavi alanların oranı %15.4 olarak bulunmuştur. NHL olgularında 1 basamak tedavi alanların oranı %51.4, 2 basamak tedavi alanların oranı %40.5, 3 basamak tedavi alanların oranı %8.1 olarak bulunmuştur. HL olgularında hastalık progresyonu olanların oranı %15.4, KLL olgularında %31.3 ve NHL olgularında %32.4 olarak elde edilmiştir. HL olgularında hastalıkta refrakter olanların oranı %23.1, KLL olgularında %6.3 ve NHL olgularında %5.4 olarak elde bulunmuştur. HL olgularında tedaviye yanıtlı olanların oranı %61.5, KLL olgularında %62.5 ve NHL olgularında %62.2 olarak elde edilmiştir. HL grubunda tanı tarihinden itibaren sağkalım süresi ortalaması 11,743 yıl, KLL grubunda 6,717 yıl ve NHL grubunda ise 5,013 yıl olarak bulunmuştur. Sonuç olarak çalışmamızda daha önce yapılan çalışmalara göre HL ve KLL' de benzer oranlarda otoimmün hastalık ilişkisi bulduk, NHL tanılı olgularda daha yüksek oranlar raporladık. Olguların bir kısmının tanı esnasında otoimmün hastalık tanısının olduğunu, bir kısmının ise daha sonra tanı aldığı görüldü. En çok tanı alan hematolojik otoimmün hastalık Immün Trombositopenik Purpura (ITP) ikinci sıklıkta Otoimmün Hemolitik Anemi (OİHA) olduğu görüldü. ITP ve OİHA tanılarının hematolojik malignite tanısı sonrası sıklığının arttığı görüldü. Yaptığımız çalışmada hematolojik olmayan otoimmün hastalıkların en sık Romatoid artrit, Hashimato tiroiditi ve Ülseratif kolit olduğu görüldü. HL ve NHL tanılı olguların taradığımız literatürlere göre kadınlarda sıklığının arttığını tespit ettik. Otoimmün tanılı hastaların hematolojik malignite tanılarını daha ileri evrede aldıklarını ayrıca 5 yıllık ve 10 yıllık sağkalım sıklıklarının daha düşük oranlarda olduğunu tespit ettik. Ayrıca çalışmamızda verilerini taradığımız olguların ek sistemik hastalık sıklığının arttığı görüldü. HL, NHL ve KLL tanılı olguların normal popülasyona göre otoimmün hastalık insidansı artmıştır. Bundan dolayı bu tanıları alan olguların otoimmün hastalık yönünden araştırılması gerekmektedir. Hematoloji kliniklerinde özellikle KLL tanılı hastalarda otoimmün sitopeniler taranmaktadır. Yaptığımız çalışmada hem KLL' nin hem de lenfomaların tanı anında ve hastalık takibinde hem hematolojik hem de hematolojik olmayan otoimmün hastalıkların da ayrıntılı bir şekilde taranması gerektiği düşüncesine vardık.

Özet (Çeviri)

Hodgkin lymphoma (HL), Non-Hodgkin lymphoma (NHL) and chronic lymphocytic leukemia (CLL) are malignancies originating from different cells of the lymphatic system and showing different clinical features, and there are different treatment approaches for each. While HL is distinguished by the presence of Reed-Sternberg cells, NHL and CLL are more heterogeneous and complex diseases originating from B or T cells. Autoimmune diseases are increasingly recognized due to their association with various lymphoid hematological malignancies, including HL, NHL and CLL. The relationship between these autoimmune conditions, lymphomas and CLL is a complex situation that may include genetic and environmental factors as well as immunological factors and is multifaceted. In our study, it was planned to evaluate the relationship between autoimmune diseases in cases of CLL, HL and NHL from hematological malignancies. We conducted a retrospective analysis of the relationship between autoimmune diseases in 290 chronic lymphocytic leukemia, 138 Hodgkin lymphoma and 326 Non-Hodgkin lymphoma patients followed up in our hospital' s Adult Hematology Clinic between January 2013 and December 2023. We examined the demographic characteristics of patients over the age of 18 with autoimmune diseases diagnosed with CLL, HL, and NHL, laboratory findings at the time of diagnosis [erythrocyte sedimentation rate (ESR), lactate dehydrogenase (LDH), C-reactive protein (CRP), leukocytes (WBC), hemoglobin (HGB), hematocrit (HCT), platelets (PLT)], subtype and stage of current diagnosis, additional systemic diseases, last visit dates, if chemotherapy was received, how many lines of chemotherapy they received and their responses, and 5- and 10-year survival times. The study data were analyzed with IBM SPSS v23. Of the 78 patients included in the study, 44 were male (56.4%) and 34 were female (44.6%). In the HL group, 7 (53.8%) of the patients were male and 6 (46.2%) were female; in the CLL group, 20 (71.4%) of the patients were male and 8 (28.6%) were female; and in the NHL group, 17 (45.9%) of the patients were male and 20 (54.1%) were female. The median age of all patients included in the study was 60.23 (18.17 - 93.36). The median age of the HL group was 44.36 (18.17 - 73.81), the median age of the CLL group was 68.6 (44.04 - 93.36), and the median age of the NHL group was 59.49 (18.19 - 85.39) years. The median age at diagnosis was higher in patients with CLL compared to HL and NHL groups. Autoimmune disease was diagnosed in 13 (9.42%) of 138 HL patients, 28 (9.65%) of 290 CLL patients, and 38 (11.65%) of 326 NHL patients screened for the study. In the HL group, there was no autoimmune disease diagnosis in Stage 1 and Stage 2, the rate of Stage 3 was 38.5% and the rate of Stage 4 was 61.5%. In the NHL group with autoimmune disease diagnosis, the rate of Stage 1 disease was 10.8%, Stage 2 was 16.2%, Stage 3 was 13.5%, and Stage 4 was 59.5%. In the CLL group with autoimmune disease diagnosis, RAI 0 stage rate was found as 32.1%, RAI 1 rate as 17.9%, RAI 2 rate as 28.6%, RAI 3 rate as 10.7% and RAI 4 rate as 10.7%. In the HL group with autoimmune disease diagnosis, patients with cHL diagnosis constituted 84.62% of the group, while the rate of patients with NLPHL diagnosis was found as 15.38%. In the NHL group, DLBHL constituted 70.27% of the group. When the cases were evaluated in terms of additional systemic diseases other than autoimmune disease, it was seen that 53.9% of the HL group, 92.8% of the CLL group and 81.1% of the NHL group had additional systemic diseases. In HL cases with autoimmune disease diagnosis, according to the International Prognostic Score-3, 7.69% of the patients were found to be at low risk, 76.91% to be at moderate risk and 15.38% to be at high risk. In NHL cases diagnosed with autoimmune diseases, according to the International Prognostic Index, 13.51% of the patients were found to have low risk, 21.62% low-moderate risk, 43.24% moderate-high risk, and 21.62% high risk. In CLL cases, the rate of those who were under drug-free follow-up was 42.9%, the rate of those who received 1-step treatment was 21.4%, the rate of those who received 2-step treatment was 28.6%, and the rate of those who received 3-step treatment was 7.1%. In HL cases, the rate of those receiving 1-step treatment was 53.8%, the rate of those receiving 2-step treatment was 15.4%, the rate of those receiving 3-step treatment was 15.4% and the rate of those receiving 4-step treatment was 15.4%. The rate of disease progression in HL patients was 15.4%, in CLL patients 31.3% and in NHL patients 32.4%. The rate of refractory disease in HL patients was 23.1%, in CLL patients 6.3% and in NHL patients 5.4%. The rate of treatment response in HL patients was 61.5%, in CLL patients 62.5% and in NHL patients 62.2%. The mean survival time from the date of diagnosis was 11,743 years in the HL group, 6,717 years in the CLL group and 5,013 years in the NHL group. As a result, in our study, we found similar rates of autoimmune disease association in HL and CLL compared to previous studies, and reported higher rates in cases with NHL. It was observed that some of the cases had an autoimmune disease diagnosis at the time of diagnosis, while others were diagnosed later. The most commonly diagnosed hematological autoimmune disease was Immune Thrombocytopenic Purpura (ITP), followed by Autoimmune Hemolytic Anemia (AIHA). It was observed that the frequency of ITP and AIHA diagnoses increased after the diagnosis of hematological malignancy. In our study, it was observed that the most common non-hematological autoimmune diseases were Rheumatoid arthritis, Hashimoto' s thyroiditis and Ulcerative colitis. We found that the frequency of cases with HL and NHL diagnosis increased in women according to the literature we reviewed. We found that patients with autoimmune diagnoses received hematological malignancy diagnoses at a more advanced stage, and that their 5-year and 10-year survival rates were lower. In addition, it was observed that the frequency of additional systemic diseases in the cases whose data we scanned in our study increased. The incidence of autoimmune diseases in cases diagnosed with HL, NHL and CLL has increased compared to the normal population. Therefore, cases diagnosed with these diseases should be investigated for autoimmune diseases. Autoimmune cytopenias are screened especially in patients diagnosed with CLL in hematology clinics. In our study, we came to the conclusion that both hematological and non-hematological autoimmune diseases should be screened in detail at the time of diagnosis and during the follow-up of both CLL and lymphomas.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    448814

    Kronik lenfositik lösemi/küçük lenfositik lenfoma, hodgkin lenfoma ve hodgkin dışı lenfoma tanılı hastalarda tanı anındaki ve izlemdeki hepatit serolojilerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi

    Retrospective evaluation of hepatitis serology at the time of diagnosis or follow-up period in patients with chronic lymphocytic leukemia/small lymphocytic lymphoma, hodgkin lymphoma and non hodgkin lymphoma

    GÖZDE ÖZTÜRK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    HematolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İNCİ ALACACIOĞLU

  2. Tez No

    674191

    Hematolojik malignitesi olan hastalarda yoğun bakıma yatışı ve prognozu belirleyen klinik ve laboratuvar özelliklerin değerlendirilmesi

    The evaluation of clinical and laboratory features that determine the prognosis and admission to intensive care in patients with hematological malignancies

    ÖZGE YOĞURTÇU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    HematolojiManisa Celal Bayar Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ HAYRİYE MİNE MİSKİOĞLU

  3. Tez No

    447513

    Hematolojik malignitesi olan hastalarda serum siyanokobalamin düzeyi ve öneminin değerlendirilmesi

    Hematologic malignancies in patients with evaluation of serum levels and importance cyanocobalamin

    ESRA ZEYNELGİL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    HematolojiNecmettin Erbakan Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MEHMET ASIL

  4. Tez No

    664579

    Allogeneik kök hücre nakli yapılmış kişilerde, kan ve doku kimerizm sonuçlarının karşılaştırılması

    The comparison between blood and tissue chimerism in patients with allogeneic stem cell transplantation

    EZGİ PINAR ÖZBALAK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Hematolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SEVGİ BEŞIŞIK

  5. Tez No

    267942

    Hematolojik maligniteli olgularda glukoz metabolizması ve insülin direnci ile bazı adipokinler arasındaki ilişkinin araştırılması

    Investigating the relationship between glucose metabolism, insulin resistance and some adipokines in cases with hematologic malignancy

    AYDIN KALENDER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıCelal Bayar Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MİNE MİSKİOĞLU

Geri Dön