Ergenlik dönemi çocukların uyum ve davranış problemleriyle başa çıkmada ortak ebeveynlik davranışının incelenmesi
Examination of co-parenting behavior in dealing with adjustment and behavior problems of adolescence children
- Tez No: 936912
- Danışmanlar: DOÇ. DR. GÖKÇEN ÇATLI
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Eğitim ve Öğretim, Education and Training
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Aydın Üniversitesi
- Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Aile Danışmanlığı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Aile Danışmanlığı Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 152
Özet
Bu çalışma dünyada ve Türkiye'de ergenlik döneminde çocuğu olan eşlerin/partnerlerin, çocuk yetiştirme sürecinde anne-baba olarak ortak ebeveynlik davranışlarının, ergenlik dönemi uyum ve davranış problemlerine etkisini anlamaya yöneliktir. Anne babaların çocuk yetiştirme sürecinde aile dinamiklerinin yönetilmesi, aile birliğinin korunması, ev işlerinin yapılması ve çocukların bakımında sorumlulukları paylaşarak birbirlerine destek olmaları ortak ebeveynlik olarak tanımlanmaktadır. Uyum ve davranış problemlerinin artış gösterdiği ergenlik döneminde ise ebeveynlerin süreci birlikte yürütmesi ve işbirliği içerisinde olması çok önemli bir ihtiyaç olarak öne çıkmaktadır. Bireyin çocukluktan sosyal statü elde edilen yetişkinliğe geçişini sembolize eden ara dönem ise ergenlik çağı olarak tanımlanmaktadır. Ergenlik aynı zamanda Alfa kuşağı, Z kuşağı, Y kuşağı, X kuşağı, Bebek patlaması kuşağı ve Sessiz kuşak olmak üzere toplamda 6 kuşağın birden ikinci aşamaya geçiş sürecidir. Bu bağlamda ergenlik bir yaş kuşağının geçişi olarak da bilinmektedir. Ergenlik çağı insan hayatında köklü ve ciddi değişimlerin yaşandığı bir dönem olması nedeniyle etki alanı da bir o kadar fazla olmaktadır. Yani, ergenlik çağı sadece bu dönemi yaşayan birey için değil başta ebeveynleri olmak üzere tüm toplumu etkisi altına alan stresli bir yaşam deneyimi olabilmektedir. Çocukluktan yetişkinliğe geçişle artan görev ve sorumluluklarla birlikte bedenindeki fiziksel değişimlere uyum sağlayabilme, akran grubu ve sosyal çevreye duyulan yoğun ilgi karşısında ebeveynleriyle dengeli ilişkiler kurabilme, toplumun beklentilerine uygun kimlik oluşturabilme, sürekli içinde kaldığı duygusal dalgalanmalarla ve krizlerle mücadele etme ergenin birçok uyum ve davranış problemiyle karşı karşıya kalmasına sebep olmaktadır. Bu süreçte ebeveyn-ergen ilişkisi, ebeveynlerin kendi aralarındaki ilişki ve ebeveynlerin çocuk yetiştirmede ne düzeyde birlikte hareket ettikleri önemli viii olmaktadır. Bu kapsamda mevcut çalışma akademide var olan yaklaşım ve çalışmaları da ele almak üzere, İstanbul'da evli-eşiyle birlikte yaşayan ve 12-17 yaş aralığında çocukları olan 211 ebeveyn ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmada nicel yönteme dayalı anket tekniği kullanılmış olup veri toplama aracı olarak demografik bilgi formu, birlikte ebeveynlik ölçeği ve ebeveyn-ergen ilişki niteliği ölçeği kullanılmıştır. Yapılan analiz sonuçlarına göre ortak ebeveynlik ile ebeveyn-ergen açıklaması ve olumlu ebeveyn-ergen ilişkisi arasında pozitif yönde orta düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu, olumsuz ebeveyn-ergen ilişkisi ile çatışma ve eşin ebeveynliğinin küçümsenmesi boyutları arasında da pozitif yönde orta düzeyde anlamlı bir ilişkinin olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Yani, çocuk yetiştirme sürecinde eşleriyle anlaşma, işbirliği, destek ve aile ilişkilerinde ortak yönetim halindeki ebeveynlerin ergen çocuklarıyla ilişkilerini daha olumlu olarak değerlendirdikleri ancak eşleriyle çatışmalı ve uyumsuz birlikte ebeveynlik süreci geçiren ebeveynlerin ise ergen çocuklarıyla ilişkilerini daha olumsuz olarak değerlendikleri; ebeveynleri ile olumlu ilişkilere sahip olan çocuk ve ergenlerin ise daha az uyum ve davranış problemi yaşadıkları sonucuna varılmıştır.
Özet (Çeviri)
This study aims to understand the effect of co-parenting behaviors of spouses/partners who have children during adolescence in the world and in Turkey, on the adaptation and behavioral problems of adolescence during the child-rearing process. Coparenting is defined as the ability of parents to support each other by managing family dynamics, protecting family unity, doing housework and sharing responsibilities in child care during the child-rearing process. During adolescence, when adaptation and behavioral problems increase, it is a very important need for parents to carry out the process together and cooperate. The intermediate period that symbolizes the individual's transition from childhood to adulthood, where social status is achieved, is defined as adolescence. Adolescence is also the transition period of a total of 6 generations, namely the Alpha generation, Z generation, Y generation, X generation, Baby boom generation and Silent generation, to the second stage. In this context, adolescence is also known as the transition of an age generation. Since adolescence is a period in which radical and serious changes occur in human life, its impact area is also large. In other words, adolescence can be a stressful life experience that affects not only the individual experiencing this period, but also the whole society, especially their parents. Adapting to physical changes in the body along with increasing duties and responsibilities with the transition from childhood to adulthood, being able to establish balanced relationships with parents in the face of intense interest in the peer group and social environment, creating an identity in line with society's expectations, and struggling with the emotional fluctuations and crises in which the adolescent is constantly exposed cause the adolescent to face many adaptation and behavioral problems. In this process, the parent-adolescent relationship, the relationship between the parents and the extent to which the parents act together in raising the child are x important. In this context, the current study was conducted with 211 parents who are married or living with their spouses in Istanbul and have children between the ages of 12-17, in order to examine the approaches and studies existing in the academy. A survey technique based on a quantitative method was used in the study, and a demographic information form, co-parenting scale and parent-adolescent relationship quality scale were used as data collection tools. According to the results of the analysis, it was found that there was a positive, moderately significant relationship between coparenting and parent-adolescent explanation and positive parent-adolescent relationship, and a positive, moderately significant relationship between the negative parent-adolescent relationship and the conflict and spouse underestimation dimensions. In other words, parents who are in agreement, cooperation, support and joint management of family relations with their spouses during the child-rearing process evaluate their relationships with their adolescent children more positively, but parents who have a conflictual and incompatible co-parenting process with their spouses evaluate their relationships with their adolescent children more negatively; It was concluded that children and adolescents who have positive relationships with their parents have fewer adaptation and behavioral problems.
Benzer Tezler
- Exploring the roles of emotional reminiscing and perceived parenting in the pathway from maternal early maladaptive schemas to adolescents' behavioral problems
Annenin erken dönem uyumsuz şemalarından ergenlerin davranış sorunlarına giden yolda duygusal anı konuşması ve algılanan ebeveynlik rollerinin araştırılması
SENAY YÜKSEL
Yüksek Lisans
İngilizce
2025
PsikolojiTED ÜniversitesiKlinik Psikoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İBRAHİM YİĞİT
- Lise öğrencilerinin algıladıkları anne-baba tutumları ile kuraldışı davranışlar arasındaki ilişkinin incelenmesi (Elazığ İli örneği)
Investigation of high school students 'perceived relationship between parents attitude with i̇llegal behavi̇or (An example from Elaziğ)
ŞEYMA KORKMAZ
Yüksek Lisans
Türkçe
2014
Eğitim ve ÖğretimGaziantep ÜniversitesiEğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. EYYÜP ÖZKAMALI
- Longitudinal relations of externalizing and internalizing behavior problems with parental child rearing practices and temperament during transition from preschool to school entry
Okul öncesi dönemden okul dönemine geçişte dışsallaştırma ve içselleştirme davranış problemlerinin anne-babaların çocuk yetiştirme davranışları ve çocukların mizaçları ile boylamsal ilişkileri
BURCU BUĞAN
- 10-19 yaş arası engelli çocukların cinsel sağlığına yönelik ebeveynlerine verilen sağlık eğitiminin etkinliğinin değerlendirilmesi
Evaluation on efficiency of education for the parents regarding sexual health of 10-19 YEARS old children with disability
GÖKÇENUR GÜNDOĞDU
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
HemşirelikZonguldak Bülent Ecevit ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MELTEM KÜRTÜNCÜ
DR. ÖĞR. ÜYESİ TÜRKAN AKYOL GÜNER
- Isparta Merkez Çocuk Yuvası ve Yetiştirme Yurdu personeline yapılan eğitim çalışmasının etkinliğinin değerlendirilmesi
Evaluation of the Training Conducted on the Staff of the Nursery and Orphanage of Isparta District
ERMAN ZENGİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Halk SağlığıSüleyman Demirel ÜniversitesiHalk Sağlığı Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. A.NESİMİ KİŞİOĞLU