Geri Dön

Sürekli glikoz monitörizasyon sistemleri beklentilerimizi karşılıyor mu? Ege Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Bilim Dalı data değerlendirilmesi

Do continuous glucose monitoring systems meet our expectations?

  1. Tez No: 939129
  2. Yazar: TALHA AKDOĞAN
  3. Danışmanlar: PROF. DR. ŞEVKİ ÇETİNKALP
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, İç Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases, Internal diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ege Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 71

Özet

Giriş ve Amaç: Diabetes Mellitus (DM), insülin eksikliği veya insülin direnci nedeniyle kronik hiperglisemi ile karakterize edilen ve tüm organ sistemlerini etkileyebilen metabolik bir hastalıktır. Dünya genelinde giderek artan prevalansı ile diyabet, ciddi mikrovasküler ve makrovasküler komplikasyonlara yol açarak morbidite ve mortaliteyi artıran önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir. Sürekli glikoz monitörizasyon sistemleri (CGMS), diyabet yönetiminde devrim niteliğinde bir ilerleme sağlayarak hastaların glikoz seviyelerini anlık olarak takip etmelerine olanak tanımaktadır. Bu sistemler, geleneksel parmak delme yöntemlerine kıyasla daha az invaziv ve daha hassas bir izleme sunarak hem hipoglisemi hem de hiperglisemi risklerini minimize etmeye yardımcı olmaktadır. Bu çalışmamızda CGMS' nin hastalarımızda glisemik kontrol belirteci HbA1c üzerine olan etkilerini ve CGMS parametreleri arasındaki korelasyonu göstermeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Ege Üniversitesi Hastanesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Bilim Dalı veri tabanında kayıtlı 2022-2024 yılları arasında CGM sistemlerini kullanan 106 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların dosyaları geriye dönük olarak taranarak sosyodemografik verileri, biyokimya tetkikleri, CGM sistem kayıtları, kullanmış olduğu tedavi çeşitleri, diyabet komplikasyonları kaydedildi. Dosyalardan elde edilen biyokimyasal parametreler CGMS verileri ile karşılaştırıldı. Hastaların cihaz takılmadan önceki Hba1c değerleri ile cihaz takıldıktan sonraki takip eden 0-3. ay, 3-6. ay ve 6-12.ay Hba1c değerleri karşılaştırıldı. Bulgular: Ege Üniversitesi Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Bilim Dalı' nda takip edilen 106 birey çalışmaya dahil edildi. Bireylerin %41,5'i erkek (N=44) ve %58,5'i kadın (n=62) yaş ortalaması 36,2 ± 13 yıl olup, medyan yaş değeri 33,5'tir. Çalışmaya Tip 1 ve Tip 2 DM hastaları dahil edildi. Katılımcıların diyabet süresi ortalama 15,4 ± 11,5 yıl olup, medyan değeri 15 [1-75] yıldır. HbA1c düzeyi incelendiğinde, diyabet yönetimini değerlendiren pre-HbA1c değeri ortalama %8 ± 1,4 olarak hesaplanmış, medyan değeri ise 7,9 [5,3-11,8]'dur. Diyabet yönetimi açısından önemli olan post-HbA1c değerleri 0-3 ay için ortalaması %7 ± 1, medyanı 6,9 [4,6 – 10,1] olarak saptanmıştır. HbA1c düzeylerinde ilk 3 aylık süreçte cihaz kullanımından önceki HbA1c değerine göre anlamlı azalma (p

Özet (Çeviri)

Introduction and Aim: Diabetes Mellitus (DM) is a metabolic disorder characterized by chronic hyperglycemia due to insulin deficiency or insulin resistance, affecting virtually all organ systems. with its increasing global prevalence, diabetes has become a major public health concern, contributing to significant morbidity and mortality through serious microvascular and macrovascular complications. Continuous glucose monitoring systems (CGMS) represent a revolutionary advancement in diabetes management, allowing patients to track their glucose levels in real time. Compared to traditional fingerstick methods, these systems offer less invasive and more accurate monitoring, helping to minimize the risks of both hypoglycemia and hyperglycemia. In this study, we aimed to demonstrate the effects of CGM systems on HbA1c levels in our patients and to explore their correlation with CGMS parameters. Materials and Methods: A total of 142 patients who used CGMS between 2022 and 2024 and were registered in the database of the Department of Endocrinology at Ege University Hospital were included in the study. The patients' medical records were retrospectively reviewed to collect sociodemographic data, biochemical test results, CGMS records, types of treatments used, and diabetes-related complications. Biochemical parameters obtained from patient records were compared with CGM system data. HbA1c levels prior to the initiation of CGM use were compared with HbA1c levels at 0–3 months, 3–6 months, and 6–12 months following CGM implementation. Results: A total of 106 individuals followed up at the Department of Endocrinology, Ege University, were included in the study. Of these participants, 41.5% were male (n=44) and 58.5% were female (n=62), with a mean age of 36.2 ± 13 years and a median age of 33.5 years. Both Type 1 and Type 2 DM patients were included in the study. The mean duration of diabetes among the participants was 15.4 ± 11.5 years, with a median duration of 15 years [range: 1–75 years]. Regarding HbA1c levels, the pre-CGM HbA1c value, which reflects diabetes control prior to CGM use, was calculated as a mean of 8 ± 1.4, with a median of 7.9 [range: 5.3–11.8]. For the 0–3 month period after CGM initiation, the post-HbA1c values showed a mean of 7 ± 1 and a median of 6.9 [range: 4.6–10.1]. A statistically significant reduction in HbA1c levels was observed during the first 3 months compared to pre-CGM values, indicating improved glycemic control. Changes in HbA1c levels were also analyzed according to glycemic variability categories to determine whether there were statistically significant differences between groups. In the pre-HbA1c period, the mean HbA1c level in the“normal”group with glycemic variability scores ≤36 was 7.96 ± 1.49, while in the“high”group with scores >36, the mean was 8.15 ± 1.25. The difference between these groups was not statistically significant (t = -0.594, p = 0.554), indicating similar HbA1c levels in both groups prior to CGM use. Discussion: Change in HbA1c has been identified as the primary outcome measure in the majority of studies evaluating CGM use in patients with diabetes mellitus. Numerous studies in the literature have demonstrated that the use of CGM leads to a significant reduction in HbA1c levels compared to traditional self-monitoring of blood glucose (SMBG) methods. In our study, we similarly showed that the use of CGM during the initial months effectively reduces HbA1c levels. However, this reduction tends to diminish over time if patients discontinue using the device. Furthermore, we demonstrated that HbA1c alone is insufficient to reflect glycemic variability, which can only be accurately assessed through CGM systems.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    316718

    G.Ü.T.F Çocuk Beslenme ve Metabolizma Bilim Dalında izlenen glikojen depo hastalığı tip 1 hastalarında sürekli glukoz monitorizasyonu kullanımının etkinliği, güvenilirliği ve metabolik parametreler üzerine etkisi

    Use of continuous glucose monitoring evaluating the accuracy and the effect on metabolic parameters in patients with gsd i followed at GaziUuniversity hospital pediatric metabolic unit

    ÇİĞDEM SEHER KASAPKARA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıGazi Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. LEYLA TÜMER

  2. Tez No

    440040

    Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında, hipoglisemi gelişiminde proteinürinin prediktif değeri

    Predictive value of proteinuria in the development of hypoglycemia in patients with type 2 diabetes mellitus

    AHMET ZİYA BAYHAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıÇukurova Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. MEHTAP EVRAN

  3. Tez No

    427124

    Tip 2 diyabetli kadın hastalarda ikindi ara öğününde verilecek iki farklı ara öğün içeriğinin kan şekeri düzeyine etkisi

    Effect of different composition of afternoon snacks on blood glucose levels which were consumed by TYPE 2 diabetic woman

    SELDA SEÇKİNER

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Beslenme ve DiyetetikEge Üniversitesi

    Kronik Hastalıklar Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. LÜTFİYE FÜSUN SAYGILI

  4. Tez No

    630025

    Aynı rutin biyokimya tetkiklerini çalışan ''ikiz otoanalizörlerin'' performansının farklı istatistiksel yöntemlerle değerlendirilmesi

    Evaluation of the performance of 'twin auto analysers' that work the same routine biochemistry assays BY different statistical methods

    SELİN ONUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    BiyokimyaSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. BANU İŞBİLEN BAŞOK

  5. Tez No

    656019

    Tip 2 diyabetik hastalarda düzeltilmiş qt intervalinin kardiak sonlanımla ilişkisi

    Relationship of corrected qt interval with cardiac outcomein type 2 diabetic patients

    REMZİ YILDIZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    İç HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    Dahiliye Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ MUSTAFA TEMİZEL

Geri Dön