Geri Dön

1960 Sonrası heykel sanatında mekân ve nesne bağlamında aidiyet kavramı

The concept of belonging in sculpture after 1960: in the context of space and object

  1. Tez No: 941936
  2. Yazar: NURGÜL GÖKÇEN
  3. Danışmanlar: DOÇ. NUR FULYA ASYALI BÜYÜKERMAN
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Güzel Sanatlar, Fine Arts
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi
  10. Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Heykel Ana Sanat Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 77

Özet

Bu eser metni, aidiyet kavramını 1960 sonrası çağdaş heykel sanatında mekân ve nesne ilişkisi bağlamında incelemektedir. Felsefi, sosyolojik ve psikolojik katmanlarıyla ele alınan aidiyet, özellikle modernitenin yarattığı kimlik, göç, küreselleşme ve geçicilik gibi olgularla birlikte sanat üretiminde hem bir tema hem de bir sorgulama biçimi olarak vurgulanmıştır. Gaston Bachelard'ın şiirsel mekân yaklaşımı doğrultusunda aidiyetin yalnızca coğrafi bir bağlılık değil, aynı zamanda bedensel ve duygusal bir deneyim olduğu vurgulanmıştır. Rachel Whiteread, Mona Hatoum, Mario Merz ve Sarkis gibi sanatçıların eserleri üzerinden sürdürülen örneklerde, mekânın bir yüzey ve nesnenin bir hafıza taşıyıcısı olarak yeniden tanımlanmıştır. Bu kapsamda tez, aidiyetin sadece ait olunan bir yerle kurulan bağ değil, aynı zamanda taşınan, dönüştürülen, unutulan ve hatırlanan bir varoluş biçimi olduğunu ortaya koymaktadır.

Özet (Çeviri)

This thesis examines the concept of belonging in the context of space and object relations within post-1960 contemporary sculpture. Approached through philosophical, sociological, and psychological layers, belonging emerges as both a theme and a mode of inquiry in artistic production, particularly in relation to phenomena such as identity crises, migration, globalization, and transience brought about by modernity. Drawing on Gaston Bachelard's poetic approach to space, the study emphasizes that belonging is not merely a geographical attachment, but also a bodily and emotional experience. Through analyses of works by artists such as Rachel Whiteread, Mona Hatoum, Mario Merz, and Sarkis, space is redefined as a surface and the object as a vessel of memory. In this framework, the thesis argues that belonging is not only a connection to a place, but also a mode of existence that is carried, transformed, forgotten, and remembered.

Benzer Tezler

  1. Çağdaş heykel sanatında ışığın mekân kurgusu üzerine etkisi

    The effect of light on spatial composition in contemporary sculpture art

    NEVİN AKAY

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Güzel SanatlarAtatürk Üniversitesi

    Heykel Sanat Dalı

    DOÇ. DR. CANER ŞENGÜNALP

  2. Heykelde ışık bağlamında biçim arayışları

    The search of forms in sculpture in context of light

    ÇAĞDAŞ SARI

    Sanatta Yeterlik

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Güzel SanatlarHacettepe Üniversitesi

    Heykel Ana Sanat Dalı

    DOÇ. REFA EMRALİ

  3. 1960 sonrası kamusal alanda sanat ve 'geçicilik'

    After 1960 art in public space and 'Temporality'

    BETSİ SULLAM

    Sanatta Yeterlik

    Türkçe

    Türkçe

    2005

    Güzel SanatlarMarmara Üniversitesi

    Heykel Ana Sanat Dalı

    DOÇ. NİLÜFER ERGİN

  4. Eleştirel bir inşa için heykel sanatının olanaklarını araştırmak

    Exploring the potential of sculpture for a critical construction

    YASEMİN TIGIN

    Sanatta Yeterlik

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Güzel SanatlarHacettepe Üniversitesi

    Heykel Ana Sanat Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ŞİNASİ TEK

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ERCAN SAĞLAM

  5. Yersizleştirme

    Made art placeless

    GÖZDE MULLA

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Güzel SanatlarHacettepe Üniversitesi

    Resim Ana Sanat Dalı

    PROF. HÜSNÜ DOKAK