Acil serviste digoksin zehirlenmelerinin geriye dönük uzun dönem değerlendirilmesi
Retrospective long-term evaluation of digoxin poisoning in the emergency department
- Tez No: 945866
- Danışmanlar: PROF. DR. ZEYNEP KEKEÇ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Acil Tıp, Emergency Medicine
- Anahtar Kelimeler: Acil servis, digoksin zehirlenmesi, klinik, laboratuvar, tanı, Emergency, digoxin toxicity, clinical, laboratory, diagnosis
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Çukurova Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Acil Tıp Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 46
Özet
ÖZET Acil Serviste Digoksin Zehirlenmelerinin Geriye Dönük Uzun Dönem Değerlendirilmesi Giriş ve Amaç: Digoksin zehirlenmesi, digoksinin dar güvenlik aralığı nedeniyle özellikle yaşlı hastalarda gözden kaçabilen belirti ve bulgularla acil servise başvurabilir. Çalışmamızda Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Tıp Anabilim Dalına başvuran ve kan digoksin düzeyi 2.0 ng/ml ve üzerinde olan 18 yaş ve üzeri hastaların acil tanı ve tedavisinde önceliklerini ve risk faktörlerini belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda acil servise 01.05.2013-31.07.2024 tarihleri arasında başvuran kan digoksin düzeyi 2.0 ng/ml ve üzerinde olan 18 yaş ve üzeri hastalar dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, eşlik eden hastalıkları, klinik belirti ve bulguları, yapılan tetkik ve sonuçları (EKG, laboratuvar bulguları; glukoz, kan üre azotu, kreatinin, sodyum, potasyum, hemogram, CK-MB, troponin) tedavi bilgileri, ekokardiyografi bulguları, kan digoksin düzeyleri, mREMS skoru kullanılarak hastalara uygulanan tedavi yöntemleri ve klinik sonlanımlarını değerlendirildi. Bulgular: Hastaların 104'ü kadın (%74.3) 36'sının ise erkek (25.7) ve yaş ortalamaları 73.6±11.2 olarak bulundu. Eşlik eden hastalıklar sırasıyla KAH %96.4, KKY %94.3, HT %78.6, DM %41.4, KBY %9.3 idi. Hastaların en sık geliş şikayetleri ise nefes darlığı (%52.9), Gİ sistem bulguları (%33.6), göğüs ağrısı (%31.4), senkop (%7.1), nörolojik (%5) idi. Hastalarda EKG'de normal ventrikül yanıtlı atrial fibrilasyon (%47.1) en sık karşımıza çıkarken ikinci sırada yavaş ventrikül yanıtlı atriyal fibrilasyon (%32.1) olduğu görüldü. Digoksin seviyesi ile bakıldığında, K, üre, Cr ve hemoglobin bakımından aynı yönlü bir ilişki var iken lökosit ile ters yönlü bir ilişki bulundu. Hastaların başvuru anında %97.9'unun (n=137) mREMS skorunun 13 olduğu belirlendi. Acil servis de ölen hastaların mREMS skorunun da >13 olduğu görüldü. Hastalara uygulanan tedaviler değerlendirildiğinde hastaların %92.1'ine (n= 129) eşlik eden hastalıklar ve metabolik durumlara yönelik medikal tedavi uygulanmış olup, %5'inde (n=7) sadece ilacın kesildiği ve takip yapıldığı, hastaların %2.9'unda (n=4) tedavi verilmediği görüldü. Hastaların AS'deki klinik gidişleri incelendiğinde %25.7'sinin (n=36) acil servisten taburcu olduğu, %18.6'sının (n=26) kardiyoloji servise yattığı, %50'sinin (n=70) koroner yoğun bakıma yattığı, %2.1'inin (n=3) acil serviste öldüğü belirlendi. Sonuç: Digoksin zehirlenmesi yaşlı, kadın ve KAH ve KKY olan hastalarda daha sık görüldüğü bulundu. Yaptığımız bu çalışmada digoksin kullanan ve bu kriterleri taşıyan hastalar özellikle acil servise nefes darlığı, bulantı-kusma gibi şikayetlerle başvurduğunda triyaj anında mREMS skoru ile değerlendirilmesi önemlidir. Potasyum, üre, kreatin ve hemoglobin değeri yüksekliği olup serum digoksin düzeyi 2 ng/mL'nin üzerindeyse digoksin zehirlenmesi düşünülmeli, hasta kırmızı alanda tetkik edilip tedavisine başlanmalıdır.
Özet (Çeviri)
ABSTRACT Retrospective Long-Term Evaluation of Digoxin Poisoning in the Emergency Department Introduction and Objective: Digoxin toxicity can present to the emergency department with subtle signs and symptoms, particularly in elderly patients, due to the drug's narrow therapeutic window. The aim of our study is to identify the priorities in emergency diagnosis and treatment, as well as the risk factors, in patients aged 18 and over who presented to the Emergency Medicine Department of Çukurova University Faculty of Medicine with serum digoxin levels of 2.0 ng/mL or higher. Materials and Methods: In our study, we aimed to evaluate the demographic characteristics (age, sex), comorbidities, clinical signs and symptoms, diagnostic tests and their results (ECG, laboratory findings including glucose, blood urea nitrogen, creatinine, sodium, potassium, complete blood count, CK-MB, troponin), treatment details, echocardiographic findings, serum digoxin levels, treatment methods applied, and clinical outcomes of patients aged 18 years and older who presented to the emergency department between May 1, 2013, and July 31, 2024, with serum digoxin levels of 2.0 ng/mL or higher, using the mREMS score. Findings: Out of the patients, 104 were female (74.3%) and 36 were male (25.7%), with a mean age of 73.6±11.2 years. The most common comorbidities were coronary artery disease (CAD) in 96.4%, heart failure (HF) in 94.3%, hypertension (HT) in 78.6%, diabetes mellitus (DM) in 41.4%, and chronic kidney disease (CKD) in 9.3%. The most frequent presenting complaints were dyspnea (52.9%), gastrointestinal symptoms (33.6%), chest pain (31.4%), syncope (7.1%), and neurological findings (5%). On electrocardiography (ECG), the most common finding was atrial fibrillation with normal ventricular response (47.1%), followed by atrial fibrillation with slow ventricular response (32.1%). When evaluating digoxin levels, a positive correlation was observed with potassium, urea, creatinine, and hemoglobin, whereas a negative correlation was found with leukocyte count. At presentation, 97.9% of the patients (n=137) had a modified Rapid Emergency Medicine Score (mREMS) of 13. Among those who died in the emergency department, the mREMS score was found to be >13. Regarding treatments administered, 92.1% of the patients (n=129) received medical treatment targeting comorbidities and metabolic conditions, while in 5% (n=7), only drug discontinuation and observation were performed. No treatment was administered in 2.9% (n=4) of the patients. When evaluating the clinical course in the emergency department (ED), 25.7% (n=36) of the patients were discharged, 18.6% (n=26) were admitted to the cardiology service, 50% (n=70) were admitted to the coronary intensive care unit, and 2.1% (n=3) died in the ED. Results: Digoxin toxicity is more frequently observed in elderly patients, women, and individuals with coronary artery disease (CAD) or congestive heart failure (CHF). In our study, we emphasize the importance of evaluating such patients-especially those presenting to the emergency department with symptoms like dyspnea, nausea, or vomiting—using the Modified Rapid Emergency Medicine Score (mREMS) during triage. If laboratory findings reveal elevated potassium, urea, creatinine, and hemoglobin levels, and the serum digoxin concentration exceeds 2 ng/mL, digoxin toxicity should be strongly suspected. These patients should be promptly assessed and treated in the red zone of the emergency department.
Benzer Tezler
- Acil serviste digoksin zehirlenmelerine yaklaşım
Approach to digoxin toxicity in emergency department
ZEYNEP TEMİZYÜREK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2006
İlk ve Acil YardımHacettepe ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
PROF.DR. GİRAY KABAKÇI
- Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi Acil Servisine başvuran ve serum digoksin düzeyi yüksek saptanan olguların geriye yönelik değerlendirilmesi
Evaluation of patients presented to Dokuz Eylul University Hospital Emergency Department with elevated digoxin levels retrospectively
GÜLSÜM LİMON
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
İlk ve Acil YardımDokuz Eylül ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. GÜRKAN ERSOY
- Acil serviste kronik digoksin toksisitesi tanısı alan hastaların geriye dönük incelenmesi
Retrospective study of patients diagnosed with chronic digoxin toxicity in the emergency department
FATMA ÇAT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
İlk ve Acil YardımMersin ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
PROF. CÜNEYT AYRIK
- Geriatrik hastaların acil servise tekrarlayan başvuru nedenleri
Repeated visits of geriatric patients to emergency department
HÜLYA ÖZCAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
İlk ve Acil YardımHacettepe ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
PROF. DR. M. MAHİR ÖZMEN
- Hızlı ventriküler yanıtlı atriyal fibrilasyon ile acil servise gelen hastaların tedavilerinde diltiazem etkinliğinin CYP2D6 gen polimorfizmi ilişkisi
The relationship of diltiazem activity with CYP2D6 gene polymorphism in patients presenting to the emergency service with rapid ventricular response atrial fibrillation
MEHMET ULUTÜRK