Geri Dön

Peritonitli hastalarda peritoneal plasminogen aktivatör sistem değişiklikleri

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 99371
  2. Yazar: NURAY AYPER İÇİGEN
  3. Danışmanlar: PROF.DR. MAHMUT BÜLBÜL
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Genel Cerrahi, General Surgery
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2000
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Süleyman Demirel Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 64

Özet

54 6. ÖZET intraabdominal adezyonların en sık nedeni olarak daha önce geçirilmiş karın ameliyatları gösterilmektedir. Özellikle peritoneal travma, enfeksiyon ve iskemi gibi durumlar sonrasında adezyon oluşumu daha da sıkür. Adezyon oluşumunda peritoneal fibrinolitik sistem değişiklikleri önemli rol oynar. Peritoneal travma, iskemi veya peritonit durumlannda peritonun fibrinolitik özelliğinde çeşitli değişiklikler oluşmakta ve adezyon oluşumu hızlanmaktadır. Çalışmamızda peritonitlerde fibrinolitik sistemdeki değişiklikleri göstermek ve adezyonların önlenmesinde kullanılacak maddelere ve yöntemlere ışık tutabilmek amaçlanmıştır. Çalışma grubu olarak Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisine karın ağrısı nedeni ile başvuran hastalardan peritoneal inflamasyona bağlı akut karın nedeni ile öpere edilen hastalar dahil edildi. Kontrol grubu olarak da ilk kez, benign bir nedenle laparatomi yapılan hastalar seçildi. Tüm hastalardan operasyon sırasında periton örneği alındı ve bu örneklerde ELİSA yöntemi ile t-PA, PAI-1, PAI-2, t-PA/PAI-1 kompleks ve UPA çalışıldı. Peritonitli hasta grubunda t-PA'mn azalmış olduğu ve bunun da istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulundu. t-PA plasminojeni plasmine çevilmesinde rol oynar. Plasmin ise fibrinin parçalanmasından sorumlu bir lirik enzimdir. t-PA'mn azalması ile fibrinden fibrinöz adezyonlar oluşur;3? bunlar da daha sonra organize fibröz adezyonlara dönüşür. Çalışmamızda peritonitli hasta grubunda PAI-1, PAI-2 ve u-PA değerlerinin artmış olduğunu ve bunun istatistiksel olarak anlamlı olduğunu bulduk. PAI-1 ve PAI-2 t-PA düzeylerini azaltarak fibrin oluşumunun artmasına neden olmakta ve adezyon oluşumunu arttırmaktadır. Ayrıca çalışmamızda t-PA/PAI-1 kompleks değerlerinin artmış olduğunu bulduk. PAI-1 plazminojen aktivatörleri ile inaktif kompleksler oluşturarak (t-PA/PAI- 1 kompleks) fibrin degragasyonunu inhibe etmekte ve adezyon oluşumunu arttırmaktadır. Bu klinik çalışmada peritonitten sonraki adezyonların oluşmasmda t-PA, UP A, PAI-1, PAI-2 ve t-PA/PAI-1 kompleks düzeylerindeki değişikliklerin etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak; intraabdominal adezyonlara bağlı morbidite tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de önemli bir sağlık sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmamızın, adezyon oluşumundaki etyopatogenezin ortaya konması ve adezyon oluşumunun önlenmesine yönelik gelecekte devam edecek olan çalışmalara kısmen ışık tutacağı inancındayım.

Özet (Çeviri)

56 7. SUMMARY Previous abdominal surgeries are the most frequently attributed causes of intraabdominal adhesions. Peritoneal trauma, infections and ischemia are the main stuations of adhesion formation.. The changes in peritoneal fibrinolytic system play important role in adhesion formation. Some perversions in the fibrinolytic peritoneal medium occur in the case of trauma, ischemia or peritonitis and adhesion formations accelarates. In our study we aimed to show fibrinolytic system changes and to clarify the methods and materials which are going to be used in preventing adhesions. The patients who had been seen with acut abdomen in the Emergency Room of Süleyman Demirel University were included in the study group and kontrol group was made up of the patients who had undergone laparatomy and were shown to have no intraabdominal malignite. Samples of peritoneal tissue were received from all of the patients and t-PA, PAI-1, PAI-2, t- PA/PAI-1 complex and uPA searchings were made on each of the samples. It was found that t-PA was decreased in the patient group with peritonitis and this is statistically significant. T-PA plays role in the process of transforming plasminogen into plasmin. Plasmin is a lytic enzyme which is responsible from fibrin's degration. As the t-PA decreases fibrinolytic adhesions occur and these adhesions return to the organized fibrotic adhesions soon after. In our study we have found that PAI-1, PAI-2 «and uPA are increased in the patient group with peritonitis and this is statistifically meaningful. PAI-1 ve PAI-2 increase the57 formation of fibrin and adhesion by decreasing the level of t-PA. We have also found that the level of t-PA/PAI-1 complex is increased. PAI-1 inhibits fibrin degration and increases adhesion formation by forming inactive complexes (t-PA/PAI-l complex) with plasminogen activators. As a conclusion t-PA, uPA, PAI-1, PAI-2 ve t-PA/PAI-l complex level changes are effective in adhesion formation after peritonitis. Morbidity from intraabdominal adhesions is a widespread and a important health problem in our country as well as in the world. I beleve that our study will be a step for enlightening the studies which will be made in the future about the etiopathogenesis of adesion formation and preventing it.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    79718

    Sürekli ayaktan periton diyalizi hastalarında peritoneal fibrozis gelişiminde kanser antijen 125, kollajen 3, bazik fibroblast büyüme faktörü, plazminojen aktivatör inhibitör 1 etkileri ve nitrik oksit (NO) etkileşimi

    The Predictive of cancer antigen 125 (Ca 125), collagen 3, plasminogen activator inhibitor type-1 (Pai-1), basic fibroblast growth (bFGF9) and nitric oxide (NO) on peritoneal fibrosis in chronic peritoneal dialysi

    DİLBER TALİA İLERİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1999

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıGazi Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. OĞUZ SÖYLEMEZOĞLU

  2. Tez No

    493528

    Peritoneal diyaliz hastalarında PAİ-1 gen değişimlerinin fibrozisle olan ilişkisinin araştırılması

    The investigation of the relationship between PAİ-1 gene changes and fibrosis in peritoneal dialysis patients

    DUYGU ONUR CURA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    GenetikDokuz Eylül Üniversitesi

    Tıbbi Genetik Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MURAT DERYA ERÇAL

  3. Tez No

    344087

    Sürekli ayaktan periton diyalizi ilişkili peritonitli hastalarda klinik karakteristikler ve tigesiklin tedavisi ile vankomisin /amikasin tedavilerinin karşılaştırılması

    Clinical characteristics in continuous ambulatory peritoneal dialysis related peritonitis patients and the comparison of tigecyclin and vancomycin+amikacin treatment

    AYŞE SAĞMAK TARTAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon HastalıklarıFırat Üniversitesi

    Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Bakteriyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ÖZDEN

  4. Tez No

    409558

    Periton diyalizi yapan peritonitli hastalarda alkollü kapama solusyonunun tedavi süresi, relaps ve rekürrens üzerine etkisi

    The effectiveness of alcohol lock solution on relaps and recurrence rates in peritoneal dialysis patients with peritonitis

    ŞERİFE CİNGÖZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    NefrolojiErciyes Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. OKTAY OYMAK

  5. Tez No

    273003

    Periton diyalizi (SAPD/ APD)) ile ilişkili peritonit için risk faktörleri

    Risk factors responsible for peritonitis associated with peritoneal dialysis (CAPD/APD)

    İNCİ VETEM KARAGÜLLE

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    NefrolojiKaradeniz Teknik Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. R. KÜBRA KAYNAR

Geri Dön