Humerus diafiz psödoartrozlarında cerrahi tedavi metodlarının karşılaştırılması

The Evaluation of the surgical treatment modhalities of humerus dioghyseal pseudoarthroses

Tez No: 102993
Yazar: ADNAN KARAOĞLU
Danışmanlar: PROF.DR. HAYATİ DURMAZ
Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
Konular: Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2001
Dil: Türkçe
Üniversite: İstanbul Üniversitesi
Enstitü: Tıp Fakültesi
Ana Bilim Dalı: Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 99

Özet

5. ÖZET 1 -Humerus diafız kırıkları tüm kırıkların %3-7 sini oluşturur. 2-Bu kırıklar direkt ve indirekt kuvvetlerin etkisi sonucu meydana gelir. 3 -Genç hastalarda yüksek enerjili travma sonucu parçalı kırık meydana gelebilir. Yaşlı hastalarda kemik osteoporotik olduğu için parçalı kırık görülme oranı daha azdır. Bu hastalarda kemik daha düşük enerjili travma ile kırılabilir. 4-Humerus diafız kırıklarının yaygın olarak kullanılan bir sınıflaması mevcut olmamakla beraber, çeşitli kriterlere göre bazı sınıflama çeşitleri vardır. 5-Fizik muayenede radial sinir lezyonu titizlikle araştırılmalıdır. Yaklaşık %18 oranında radial sinir lezyonu gözlendiği belirtilmiştir. 6-Tanı için AP/LATERAL omuz ve dirseği içine alan iki yönlü standart grafıler çekilmelidir. Gerektiğinde karşı tarafın grafısi de çekilmelidir. 7-Psodöartroz tablosunun meydana gelmesi için tedaviden sonraki dört ay içinde hiçbir kaynama bulgusunun gözlenmemesi gerekir. 8-Psodöartroz görülme oranı%0-15 olarak belirtilmiştir. 9-Proksimal ve distal diafız kırıklarında, transvers kırıklarda, fragmanlar arasında yumuşak doku interpozisyonunun olduğu durumlarda yetersiz cerrahi teknik ve yetersiz immobilizasyon durumunda psodöartroz görülme oranı artmaktadır. 10-Hastanın medikal durumundaki olumsuzluklar da bu riski artıran genel faktörlerdir. 11 -Genel kanı olarak cerrahi tedaviden sonra psodöartroz görülme riski konservatif yöntemlerle tedavi edilenlerden daha fazladır. 1 2-Psodöartrozlar ortopedik cerrahinin en çok uğraştığı kırık komplikasyonudur. 13 -Psodöartrozlar hipertrofık ve atrofik olmak üzere iki ana gruba ayrılır. 14-Hipertrofık psodöartrozlarda fragmanların uçlarında kan akımı artmış olup, biyolojik reaksiyon yeterli olduğu fakat mekanik stabilitenin yetersiz olduğu ve bol kallus dokusu gözlenir. 15-Atrotik psodöartrozlannın kırık uçlarında kan akımı zayıf; biyolojik reaksiyonun yetersiz olduğu röntgende kallus dokusunun görülmez. 16-Humerus diafız kırıklarından sonra psodöartroz görülme oram %0-15 olarak belirtilmiştir. 8517-Genel olarak cerrahi metodlarla tedavi edilen hastalarda humerus diafız kınklanndan sonra psödoartroz görülme oranı konservatif olarak tedavi edilen hastalardan daha sık görülür. 18-Humerus psödoartrozlanndaki etyolojik nedenler diğer uzun kemik psödoartrozlanndaki etyolojik nedenlerle hemen hemen aymdır. 19-Klinik olarak ağrı, patolojik hareket, krepitasyon, omuz ve dirsek ekleminde hareket kısıtlılığı gözlenir. 20-Laboratuvar tanıda standart 2 yönlü ve bazen 4 yönlü röntgen BT ve MRI'dan faydalanabilir. Fragmanların uçlarının viabilitesini belirlemede sintigrafık çalışmalardan faydalanılmalı ve böylece tedavi planlanması daha doğru olarak yapılabilir. 21 -Humerus psödoartrozlannın tedavisinde hem konservatif hem de cerrahi metodlar kullanılır. Bu yöntemlerle %46-96 arasında basan elde edildiği bildirilmektedir. 22-K.onservatif metodlardan elektrik stimulasyon ile basan oranı %80 olarak belirtilmiştir. Bazı yayınlarda elektrik stimulasyonunun spongioz keınik grefti kadar başarılı olduğu bildirilmiştir. 23-Elektrik stimulasyonu ve fonksiyonel breys tedavisi bugün için çok fazla kullanılmamaktadır. 24-Elektrik stimulasyonu snovyal psödoartroz, enfeksiyon varlığı, 1 cm den fazla kemik defektinin olduğu durumlarda kontrendikedir. 25-Humerus psödoaı-trozlannın cerrahi tedavisinde plak vida, intraıııedüller çiviler, eksternal fiksatörler kullanılır. 26-Plak vida yöntemi ile tedavi en çok tercih edilen yöntemdir. %90-100 oranında başanlı sonuçlar alındığı bildirilmiştir. 27-Plak vida tespitinde kaynamayı indüklemek için çoğu otör kemik grefti uygulanmasını önermişlerdir. 28-İntrameduller çiviler rotasyonel stabiliteyi sağlamada yetersiz olduklan için çok fazla önerilmemektedir. %54-87 oranında başanlı sonuçlar bildirilmiştir. Basan oranının bu kadar farklı olarak belirtilmesinin sebebi İ.M.Çivilerle fragmanlar arasındaki rotasyonel stabilitenin sağlanamamasından ve kompresif güçlerin kaynamayı artına etkisinden faydalanılamamasına bağlıdır. 29-İlizarov tipi eksternal fiksatörler tedavi ile humerus psödoartrozlanndaki basan oranı %90-95civannda olduğu belirtilmiştir. Cerrahi teknik zorluğu, radial 86sinir yaralanma riskinin fazla olması, cerrahi bilgi ve tecrübe gerektirmesi, bazen hasta tolerabilitesinin az olması gibi nedenlerden dolayı ilk seçenek olarak değerlendirilmemeli ve komplike, birkaç kez ameliyat olmuş ve bu ameliyatlara bağlı eski nedbe dokusu ve yapışıklıkların fazla olduğu, kemik kaybının fazla olduğu enfekte psödoartrozlarda tercih edilmelidir. Sonuç olarak humerus diafiz psödoartrozlannın tedavisinde, cerrahın bilgi ve tecrübesine göre, elindeki cerrahi imkanlar ve ekipman doğrultusunda en uygun tedaviyi, psödoartroz tablosuda değerlendirilerek seçilmelidir. 87

Özet (Çeviri)

SUMMARY 1. The rate of diaphysed fractures of the humerus is about 3-7 % among all of the fractures. 2. These fractures develop as a result of direct and indirect forces. 3. The comminuted fractures may develop as a result of high energy trauma in young patients, However in the elderly, the rate of ccomminuted fractures is lower because of the comman osteoporosis in that age group. In those patients fractures may develop after a lown energy travma 4. There is no commanly accepted or universal classification or diaphyseal fractures of humerus, however there are several classification methods involing different criteria. 5. During physical examination, a thorough investigation for radial nerve lesion is necessory. As reported 1 8 % of these patients develop a radial nerve lesion along with humeral fracture. 6. Standart AP and LATERAL radiograms including shoulder and elbow as well should be taken for diagnosis. The radiogramas of the opposite side should also be taken, if necessory 7. Pseudoarthrosis can be considered if there is no sign of union four months after the initial treatment. 8. The rate of pseudoarthrosis is reported as 0- 1 5 % 9. The rate of pseudoarthrosis increases in these conditions as improper surgical technique, inadequate immobilization, and interposition of soft tissues between the fracture fragments, in proximal and distal diaphyseal fractures and is transverse fractures. 10. Accomponyine medical problems can also cause increased risk of noninon 1 1. Genenaly the risk of pseudoarthroses after the surgical threatment is believed to be higher than it is after conservative treatment. 12. Pseudoarthrosis is after fracture one of the most commen and challenging complications for orthopaedic surgeons. 13. Pseudoarthrosis are divided in to two man groups as hypertrophic and atrophic. 14. In hypertrophic pseudoarthrosis, blood flow at the and of te fragments, is sufficient or increased and in that situation increased amonut of callus 88tissue is observed showing adequate biolojic reaction but insufficient mechanical stabilization. 15. In the case of atrophic pseudoarthrosis blood flow is poor, No callus tissue is observed in roentgenograms since the biolojic reaction is insufficients. 1 6. It Has reported that the rate of pseudoarthrosis in diaphyseal humerus fractures is 0 % to 15%. 1 7. In general, the incidence of pseudoarthrosis is higher in these patients who are treated with surgical methods than those who are threated with conservative, methods in diaphyseal fractures of the humerus. 18. The ethiologic reasons for pseudoarthrosisin diaphyseal fractures of humerus are the, same with the ethiologic reasons for the other long, bones. 19. Clinicaly, pain, pathologic movement, crepitation and restriction of movement in shoulder and elbow joints are observed. 20. For the laboratory diagnosis standard two view and four view roentgenograms, CT and MRI are useful. For determining the viability of the fracture fragments bone scintigrophy should also be used. In that way proper means of treatment could be determined. 21. In the treatment of the pseudoarthrosis of the humerus both, surgical and conservative methods, are used. By these methods it had been reported that the rate of succes varies between 46 % and 96 %. 22. It Has been reported that the rate of success with electrical stimulation is 80 % as a conservative treatment. In some articles it has been pointed out tha electrical stimulation is as succesful as cancellous bone grafting. 23. At present electrical stimulation and functional bracing therapy is not used freqently. 24. Electrical stimulation is contrendicated in these situations such as infection, synovival pseudoarthrosis and bone defects of more the 1 em's. 25. For the surgical treatment of humerus pseudoarthrosis plate - screws, intra medullary nails and external fixators are used. 26. The most commany method preferred for threatment is plate and screw fixation. The range of successful result is reported to be 90-100 %. 27. Many authors also suggest using bone graftin for induction of union. 28. Intramedullary nails are not recommended becasu they are insufficent for maintaing the rotational stability. Between the range of 54 % and 87 % 89succeful results have been reported. The reason of the wide range of the success ratio is, because of the rotational stabiltyand compressive forces are not applied to promote union. 29. It has been reported that the succes rate in the threatment of humerus pseudoarthrosis is between 90 % and 95 % after theatment with the ilizarov type external fixators. Because of the reasons such as the diffuculty of the surgical technique, the high risk of radial nerve injury, the necesserity of surgical experience and low tolerability of the patients. It should not be used as first choice. It should be preffered at these situations such as complicated, several times operated patients involving many scar and brid tissues and in those patients with infected pseudoarthrosis involving significant bone defect. As o result, in the treatment of the diaphyseal humerus pseudoarthrosis the most appropriate treatment should be determined according to the surgical availabilies, experience and the kind of pseudoarthrosis. 90

Benzer Tezler

Tez No
102957
Humerus diafiz psödoartrozlarının tedavi sonuçları
The Results of the treatment of the humerus diaphysis pseudoartrosis
ALİ UZPAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2001
Ortopedi ve Travmatoloji İstanbul Üniversitesi
Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF.DR. NİŞAN NİŞAN
Tez No
18677
Humerus diafiz kırıkları
Başlık çevirisi yok
CANSIN KIZILAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1990
Ortopedi ve Travmatoloji Ege Üniversitesi
Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HAKKI ÖNÇAĞ
Tez No
617559
Humerus diafiz kırıklarında konservatif, intramedüller çivileme ve plaklı osteosentez tedavi sonuçlarının karşılaştırılması (Retrospektif)
Comparison of results of conservative, intramedular nailing and plate osteosentesis treatment in humerus diaphysis fractures
ALİ SAMİ ŞEKER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Ortopedi ve Travmatoloji Fırat Üniversitesi
Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. OKTAY BELHAN
Tez No
396200
Humerus diafiz kırıklarının sarmiento tipi ortez ile konservatif tedavisinin sonuçları
Results of humerus diaphysis fracture treated with sarmiento functionel brace
CAN DORUK BASA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
Ortopedi ve Travmatoloji Ege Üniversitesi
Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERHAN COŞKUNOL
Tez No
451108
Humerus diafiz kırıklarında konservatif, intramedüller çivileme ve plaklı osteosentez tedavileri sonuçlarının karşılaştırılması
Başlık çevirisi yok
KEMAL KAYAOKAY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Ortopedi ve Travmatoloji Ege Üniversitesi
Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERHAN COŞKUNOL

Geri Dön