Geri Dön

Diabetes mellituslu hastalarda onikomikoz etkenleri ve antifungal duyarlılıkları

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 157944
  2. Yazar: AYNUR GÜLCAN
  3. Danışmanlar: PROF.DR. DEMET KAYA
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Mikrobiyoloji, Microbiology
  6. Anahtar Kelimeler: Dermatofıtoz, onikomikoz, diabetes mellitus, risk faktörleri, antifungal duyarlılık paterni, Dermatophytose, onychomycosis, diabetes mellitus, risk factors, antifungal susceptibility pattern
  7. Yıl: 2004
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Abant İzzet Baysal Üniversitesi
  10. Enstitü: Düzce Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 81

Özet

68 7. ÖZET Onikomikoz, diyabetli hastaların yaklaşık üçte birini etkileyen ve bu hastaiardaki ayak problemlerinin şiddetini ve sıklığını artıran tırnağın fungal enfeksiyonudur. Bu çalışma Düzce ili sınırları içinde yaşayan diyabetli hastalarda onikomikoz sıklığı, etkenleri ve etkenlerin antifungal duyarlılık paternlerinin araştırılması amacıyla planlandı. 1 Aralık 2003 ile 1 Nisan 2004 tarihleri arasında Abant izzet Baysal Üniversitesi Düzce Tıp Fakültesi Dahiliye Anabilim Dalı diyabet polikliniği ve Düzce Devlet Hastanesi diyabet polikliniğine başvuran 217'si kadın, 114'ü erkek; 10'u tip 1, 321'i tip 2 diyabetli olan toplam 331 hastadan 162 (%48.9)'sine onikomikoz tanısı konularak mitolojik inceleme amacıyla örnekler toplandı. Örnekler direkt mikroskopik inceleme ve kültürleri yapılarak değerlendirildi. Kültür için Dermatofit Test Medium (DTM) ile siklohegzimid-kloramfenikol-gentamisin ilave edilmiş antibiyotikti SDA olmak üzere iki farklı besiyeri kullanıldı. Kültürlerde üreyen dermatofıtlerin identifikasyonu, kolonin yüzey yapısı ve görünümü, tabanında pigment oluşturup oluşturmaması, mısır unlu ağardaki mikroskobik morfoloji ve üreaz aktivitelerine göre belirlendi. Mayaların identifikasyonunda ise germ tüp testi, mısırunlu ağardaki morfolojik yapısı ile API 20 C AUX sistemi kullanıldı. Izolatlann 18 (%42.8)'i dermatofit, 24 (%57.2)' ü ise maya olarak tanımlandı ve türleri belirlendi. İzole edilen dermatofitier arasında en sık T.rubrum (%72.2), ikinci sıklıkta ise T.mentagrophyîes (%22.2) bulundu. İzole edilen mayaların 6(%25)'sı C.albicans, 13(%54,2 )'ü C. albicans dışı Candida, 5 (%20.8)'i Rhodoiomla spp. olarak belirlendi. Anket uygulaması yapılan hastalardan diyabet süresi >20 yıl olanlar; nöropati, retinopati, nefropati ve periferik vasküler sistem komplikasyonları olanlar; abdest alan ve ekstremitelerini kurulamayan, lastik ayakkabı ve naylon çorap giyenler; beden kitle indeksi >30 kg/m2 olanlar; ailesinde onikomikoz hikayesi bulunanlar ve tırnak uzama sürelerinde gecikme olanlarda onikomikoz oranı yüksek bulundu.69 İzole edilen dermatofrtlerin flukonazol, itrakonazoi, ketokonazol ve terbinafine karşı antifungal duyarlılık düzeyleri araştırıldı. T. rubrum suşlannın, bu ajanların hepsine T. msntagrophyteslen daha duyarlı olduğu belirlendi. İzole edilen maya suşlan için flukonazol ve itrakonazoi duyarlılıkları araştırıldı. C. alhicans'm her iki ilaca en duyarlı; Rhodotorula spp'nin en dirençli olduğu saptandı. Sonuç olarak bu çalışmada geleneksel yaşam alışkanlıklarının diyabetli hastalarda onikomikoz sıklığında artışa yol açan önemli birer risk faktörleri olduğu saptandı. Yaşamsal alışkanlıkların pozitif yönde değiştirilmesi ve giisemi kontrolü ile kronik komplikasyonlara gidişin geciktirilmesinin, onikomikoz oluşumunu engelleyebileceği sonucuna varıldı. Diyabetik hastalarda OM etkenleri arasında mayaların etyolojide önemli bir yer tutabileceği düşünüldü. Ayrıca, onikomikozun tedavisinde kullanılan ilaçların antifungal duyarlılık paternlerinin, etkenin türüne göre değiştiği ve bu nedenle etkenlerin mutlaka tür düzeyinde tayin edilmesinin doğru ve etkili bir tedavi için büyük önem taşıdığı kanısına varıldı.

Özet (Çeviri)

70 7. SUGARY Onychomycosis, fungal infection of the nails, which affects approximately one third of diabetic patients and contribute to the severity and frequences of their foot problems. In this study, we aimed to evaluate prevalence of onychomycosis, etiologic agents and their antifungal susceptibility patterns. Three hundred and thirty one diabetic patients (217 female, 114 male; 10 type 1, 321 type 2 diabetes), attending to the Diabetes Clinic at the Duzce Medical School Internal Medicine Department and Duzce Public Hospital between 01 December 2003 and 01 April 2004, were included in the study. Of the 331 diabetic patients, 162 (48.9%) patients were diagnosed as onychomycosis in clinical examination and the samples was collected from the nail of the patients. The nail samples were analyzed with direct microscopy and culture. Dermatophyte test medium and SDA with cyclohegzimide-chioramphenicol-gentarnicin were used for mycological culture. Identification of dermatophytes was carried out according to the colors of surface and the reverse of the colony, the texture of the surface, microscopic morphology on the cornmeal agar and activity of urease, identification of yeasts was performed by germ tube test, microscopic morphology on the cornmeal agar and API 20 C AUX systems. 18 (42.8%) of isolates were defined as dermatophytes. The most frequently isolated dermatophytes were T.mbrum (72.2%), followed by T.mentagrophytes (22.2%). 24 (57.2%) of isolates were identified as yeasts. Of the isolated yeasts, 6 (25%) were C. albicans, 13 (54.2%) were non~albicans Candida, 5 (20.8%) were Rhodotorula spp. The questionnaire was also carried out to the patients. It was demonstrated that duration of diabetes; the presence of neuropathy, retinopathy, nephropathy and peripheral vascular system complications; performance of ritual ablution and not drying their extremities, wearing rubber footwear and synthetic socks; body mass indexes (kg/m2); presence of family history and delayed growing time of nail, increased the risk of onychomycosis in diabetic patients.71 Antifungal susceptibility patterns of isolated dermatophytes were investigated against fluconazole, itraconazole, ketoconazole and terbinafine. T. rubnsm isolates were more susceptible than T. mentagrophytes for all studied agents. Yeast isolates were tested for fluconazole and itraconazole, and C. albicans was most susceptible and Rhodotorula spp was the most resistant yeast species for both agents. In conclusion, it was determined that traditional and living habits were important risk factors caused to increased prevalance of onychomycosis. It was concluded that positive changing of living habituel behaviors and regular controlling of glycemia for delaying chronic complications are likely to prevent the occurrence of onychomycosis. It must be thought that yeasts may be frequent etiologic agents of onychomycosis in diabetic patients. In addition, onychomycosis that can cause an important morbidity for the patients with diabetes should be analyzed with respect to etiologic agents at the level of species, because of antifungal susceptibilities of this fungi may have been varying for species.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    236334

    Diyabetes mellituslu hastalarda onikomikoz ve tinea pedis sıklığı ve etkenleri

    The prevalance of onychomycosis and tinea pedis, causative fungus in diabetes mellitus

    ESRA İNAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    DermatolojiÇukurova Üniversitesi

    Dermatoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET KARAKAŞ

  2. Tez No

    272820

    Tiroid hastaları ve tip ıı diabetes mellitus hastalarında gözlenen deri bulguları ve karşılaştırılması

    Skin findings and their comparison in thyroid and type ii diabetic patients

    ÖZLEM ÖZBAĞÇIVAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    DermatolojiDokuz Eylül Üniversitesi

    Deri ve Zührevi Hast. Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. EMEL FETİL

  3. Tez No

    688385

    Psoriasis hastalarında onikomikoz etkenlerinin saptanması ve etki eden faktörlerin araştırılması

    Detection of onychomycosis agents and investigation of factors affecting the development of onychomycosis in psoriasis patients

    NESLİHAN YÜKSEL BOZDEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    DermatolojiFırat Üniversitesi

    Deri ve Zührevi Hast. Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ESMA İNAN YÜKSEL

  4. Tez No

    351125

    Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında onikomikoz ve diyabetik ayak gelişimi ile anjiotensin dönüştürücü enzim (ADE) gen polimorfizmi arasındaki ilişki

    Association between angiotensin converting enzyme (ACE) gene polymorphism with onychomycosis and diabetic foot in TYPE 2 diabetes mellitus patients

    SİNEM KORKMAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    DermatolojiPamukkale Üniversitesi

    Deri ve Zührevi Hast. Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. MEHMET LEVENT TAŞLI

  5. Tez No

    774389

    Diyabetik hastaların ayaklarında görülen cilt ve tırnak lezyonları ile ankle brakiyal indeks ilişkisi

    The relationship between skin and nail lesions on the feet of diabetic patients and ankle brachial index

    İBRAHİM HALİL SÖNMEZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıHarran Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. MEHMET ALİ EREN

Geri Dön