Geri Dön

Cumhuriyet Dönemin'de Türkiye'de pozitivizm-otoriterizm etkileşimi

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 159066
  2. Yazar: ABDULKADİR ABDUŞOĞLU
  3. Danışmanlar: YRD. DOÇ. DR. SUNA BAŞAK AVCILAR
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Siyasal Bilimler, Political Science
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2005
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Gazi Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Siyaset ve Sosyal Bilimler Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 307

Özet

297 ÖZET Bu tez, bilim ve bilim felsefesi ile siyasal düzenlerin birbirleriyle etkileşim halinde bulunduğu düşüncesinden hareketle hazırlanmıştır. Böylece, bilimdeki değişme ve gelişmelerin sadece“teknolojik gelişme”olarak algılanmasının ötesine geçmek hedeflenmiştir. Bu tezde, esas olarak çağımızda hala etkisini sürdüren ve ülkemizde de yaygın olarak kullanılan pozitivist paradigma ve onun siyasal düzenle etkileşimi konu edinilmiştir. Pozitivizmin, sahip olduğu kaziyeler ve ortaya koyduğu metodolojik yaklaşım ve anlayış gereği“otoriter bir yönetim”e yakın olduğu görülür. Tezin temel amacı ise, bitimde sahip olunan paradigmanın, Türkiye özelinde siyasal düzenle, devlet yönetimiyle ve toplumla nasıl etkileşim halinde olduğunu ortaya koymaktır. Pozitivizmin Türkiye'de yaygınlaşmasında“kişilerin”bireysel katkıları, devlet okullarının ve yabancı okulların katkısı ve derneklerin, yayınlanan dergi, kitap ve çeşitli yayınların, tercümelerin katkısı bulunmaktadır. Böylece, Osmanlı'nın son dönemlerinde bazı devlet ileri gelenleri ve“aydınlarının pozitivizmden etkilendiği ve bu etkilenişin, devlet yönetiminde de yaygınlık kazandığı görülür. Bu bağlamda pozitivizm, otoriter anlayışa sahip devlet yöneticilerinin otoriter olmalarına bilimin öncülüğünde meşruiyet getirmiştir. Pozitivist anlayış, Cumhuriyetin kurulması ile daha etkin hale gelmiş ve pozitivist paradigma, ”aydın“ kesim arasında yaygın olması dolayısıyla; halkın zihniyet dünyası ile uyuşmamasına rağmen, topluma eğitim ve diğer kurumlar aracılığı ile yerleştirilmek istenmiştir. Bu dönemde, otoriter yapının meşruiyet kaynağı ”din“ olmaktan çıkmış, artık Cumhuriyet döneminde belirgin olarak ”bilim" haline gelmiştir. Bilimsel bilgi anlayışının pozitivist olması otoriter eğilimleri arttırmıştır. Günümüzde, pozitivizmin izleri tamamen silinmediği, özelikle eğitim sistemiyle birlikte bu devamlılığın sağlandığı görülmektedir. Bu devamlılık halka da yansıtılmış ancak, bu durum demokratik kültürün gelişmesine engel olmuştur.298 Pozitivizmle beraber gelişen yönetim anlayışı, halkın demokratik olmadığından hareketle daha da kuvvetlenmiş ve halka karşı demokrasinin savunulması gerektiği fikrinin doğmasına ve böylece de otoriter uygulamaların devreye girmesine sebep olmuştur. Bu durum ise, Türkiye'de, demokratik anlayışın benimsenmesini engellemiştir. Türkiye'de devletle ilgili sorunların hep sistemde olduğu kabul vurgulanmaktadır. Aslında bu söylem doğru olsa dahi, aynı paradigma içinde yer alındığında, hangi teknik uygulanırsa uygulansın aynı görüşe (paradigmaya) sahip olunduğu için, soruna yine benzer açıdan bakıldığından başarılı olunamayacağı aşikardır. Çünkü sahip olunan pozitivist paradigma, bu noktada toplumsal gerçekliği tüm boyutlarıyla kavrayamamaktadır. Pozitivist paradigmaya yapılan eleştiriler, siyasal düzenler açısından yeni açılımların olabileceğini gözler önüne sermiştir; yani bu alanda, başka alternatifler de bulunmaktadır. Pozitivizmin sahip olduğu insanın mutlak bilgiye sahip olduğu inancının, esasen, toplumsal hayatla ilgili doğruların göreceli nitelik taşıdığı şeklindeki kaziye ile yer değiştirdiği görülmüştür. Böylece, insanların bir arada yaşamaları için, demokrasinin elzem olduğu da ortaya çıkmaktadır. Türkiye, bu tespitler neticesinde, demokrasiden uzaklaştığı her noktada sanıldığı gibi gelenekselliğe değil, otoritarizme yaklaşmaktadır. Bu açıdan, bilimsel çevreler tarafından artık ciddi bir şekilde, her taraftan eleştiriye tabi tutulan pozitivist anlayış sorgulanmalı ve yeni alternatifler üretilmelidir. Ancak, bu taktirde demokratik bir toplum idealine kavuşulabilir.

Özet (Çeviri)

299 SUMMARY This thesis has been prepared in the light of the assumption that science and its philosophy interact with political regimes, thus aiming to change the perception that scientific breakthroughs and innovations are sole“technologic developments.”The thesis relates to the positivist paradigm, which still maintains its basic impact in our age, and is used commonly in our country as well, and its interaction between the political regime. It is evident that positivism is similar to the“authoritarian government* in the perception and methodological approach it puts forward and the assertions it involves. The fundamental goal of the thesis is to reveal how the scientific paradigm interacts with the society, government and the political regime in Turkey. Personal ”contributions“ of individuals, and those by state and private schools and foundations as well as magazines, books, translations and various publications have taken the leading role in the spread of positivism in Turkey, which makes clear the fact that some leading figures and ”intellectuals“ in the late Ottoman Period were inspired by positivism and this inspiration was obviously common in the government of the state. In this context, positivism put forward a scientific basis for the legitimacy of the authoritative state officials. Positivist perception became more dominant with the emergence of the Republican regime. Since the positivist paradigm was common among the ”intellectuals“, it was aimed at taking root in the society through education and other institutions, despite the fact that it did not coincide with the public conception. During this period, the foundation of legitimacy for the authoritarian rule was not ”religion“, but ”science" which became more obvious later in the Republican Period. Positivist approach of the perception of scientific knowledge enhanced the authoritarian trends. Some traces of positivism have survived to date, in particular this continuity took its strength from the educational system. The continuity300 reflected on the society, which hampered the development ot the democratic culture. Governmental conception developing out of positivism strengthened with the assumption that the society was democratic, which gave rise to the thought that democracy should be defended against the society, thus enabling the authoritarian practices to take the lead. This situation prevented the adoption of the democratic conception in Turkey. It has always been emphasized that the problems concerning the Turkish State result from the system. Matter of fact, it is doubtless for this discourse to fail even if it is accurate and considered within the same paradigm, no matter which technique is applied, since it involves the same conception (paradigm). The positivist paradigm fails to cover the social reality with all its dimensions at this point Criticism of the positivist paradigm has heralded the possibility of new trends in terms of political regimes, that is, there are other alternatives in this field. The positivist conception that the human has the absolute knowledge has been replaced by the assertion that realities pertaining to the social life are relative, which makes clear the fact that democracy is indispensable for humans to live together. Taking into consideration the abovementioned facts, it can be concluded that Turkey draws close to authoritarinism, not traditionalism as assumed, at each point where it becomes remote to democracy. Accordingly, the positivist conception which is exposed to serious criticism by intellectuals should be questioned and new alternatives should be devised, which is the only way to becoming a democratic society.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    74147

    Demokratik sistemde baskı grupları (Türkiye örneği)

    Oppression groups in democratic system

    HALİL GÖZEL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Siyasal BilimlerMarmara Üniversitesi

    Sosyoloji ve Antropoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YÜMNİ SEZEN

  2. Tez No

    326702

    Türkiye'de 'çağdaş', 'modern' kavramları ekseninde bestecilik

    Composition within the axis of the concepts of 'contemporary', 'modern' in Turkey

    MEHMET REVNAK YENGİ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Müzikİstanbul Teknik Üniversitesi

    Müzikoloji ve Müzik Teorisi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ŞEFİKA ŞEHVAR BEŞİROĞLU

    YRD. DOÇ. TURGAY ERDENER

  3. Tez No

    73930

    Cumhuriyet Türkiye'sinde laiklik tartışmaları çerçevesinde belirlenen modernist ve postmodernist temalar: Kemalist ideoloji ve radikal İslamcı ideoloji üzerinde bir inceleme

    Modernist and postmodernist themes determined under the frame of secularism debates in the republic's Turkey: A Research on the Kemalist ideology and radical Islamic ideology

    OYA YAĞCI

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Siyasal BilimlerGazi Üniversitesi

    Siyaset ve Sosyal Bilimler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. LEVENT KÖKER

  4. Tez No

    241766

    Türkiye siyasetinde Kemalizm'den Post-Kemalist döneme geçiş

    Transformation from Kemalism to Post- Kemalist era in Turkish policy

    NUH UÇGAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    Siyasal BilimlerAbant İzzet Baysal Üniversitesi

    Uluslararası İlişkiler Bölümü

    DOÇ. DR. MUHİTTİN ATAMAN

  5. Tez No

    632864

    Cumhuriyet Dönemi eğitim felsefesi

    Educational philolosophy of the Republic Period

    OYA GÜLER

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Eğitim ve ÖğretimBursa Uludağ Üniversitesi

    Felsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YAŞAR AYDINLI

Geri Dön