La recepción de la poesia de Antonio Machado desde el punto de vista del 'yo poético' y la 'temporalidad' en el siglo XX

Antonio Machado'nun şiirlerinde 'şiirsel ben' ve 'zamansallık' kavramlarının XX: Yüzyıl boyunca alımlanması

PDF İndir

Tez No: 160035
Yazar: OLCAY ÖZTUNALI
Danışmanlar: DOÇ. DR. MUKADDER YAYCIOĞLU
Tez Türü: Doktora
Konular: Batı Dilleri ve Edebiyatı, Western Linguistics and Literature
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2005
Dil: İspanyolca
Üniversite: Ankara Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Batı Dilleri ve Edebiyatları Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 310

Özet

Özet“Antonio Machado'nun şiirlerinde 'şiirsel ben' ve zamansallık kavramlarının XX. Yüzyıl boyunca alımlanması”Antonio Machado XX. yüzyıl boyunca güncelliğini korumuş, şiir anlayışıyla son dönem İspanyol şiirini büyük ölçüde etkilemiş bir şairdir. Machado'nun şiir anlayışını belirleyen en önemli nokta öznel olanla evrensel olanı buluşturan 'şiirsel ben' ve 'zamansallık' kavramlarını ele alış biçimidir. XX. yüzyıl boyunca İspanyol şiirini, 'sanatın insansızlaştırılması' ve 'sanatın yeniden insanlaştırılması gibi birbirine karşıt görünen iki yaklaşımın yönlendirdiğini görmekteyiz. Antonio Machado 'şiirsel ben' ve 'zamansallık' kavramlarıyla birbirine karşıtmış gibi görünen bu iki yaklaşımı buluşturmuş ve 'poetika'smı bu düşünce üzerine inşa etmiştir. Bu bağlamda 'şiirsel ben' ve 'zamansallık' üzerinde yoğunlaşarak, XX. yüzyıl boyunca Antonio Machado'nun şiirinin alımlama sürecini araştırdık. Araştırmamızı şu şekilde yapılandırdık: İlk olarak Antonio Machado'nun yapıtlarında belirli şiirsel eğilimlerin etkilerini dikkate aldık. İkinci sırada ise XX. yy. boyunca İspanya'da yapıtlarının nasıl algılandığı ve yorumlandığını ifade ettik. Böylece tezimizi beş bölüme ayırdık. Birinci bölümde Antonio Machado'nun yaşamını ve yapıtlarını ele aldık. Aynı zamanda makalelerinden yararlanarak Machado'nun temel felsefi ve estetik fikirlerini, dil ve zaman anlayışını“diğer 'ben'lerin dünyası”nın inceledik. Tümbunların şiirlerinde nasıl ifade bulduğunu göstermek için son bölümde üç şiirini inceledik ve yorumladık. İkinci bölümde, farklı yaklaşımları araştırarak XIX. yüzyılın sonlarından XX. yüzyılın sonlarına kadar İspanya' daki değişik şiirsel eğilimleri ele aldık. Üçüncü bölümde ise, bunu tüm yirminci yüzyıl boyunca gelişen modern bilincin ilk adımı olarak kabul ederek Fransız sembolizmindeki şiirsel öznenin yabancılaştınlması kavramını ele aldık. İspanyol modernizmi ve parnasyanizm ve sembolizm ilişkisini değerlendirerek sembolist bir şair olarak Antonio Machado'nun şiirine çeşitli yaklaşımları inceledik. İspanyol şair Antonio Machado'nun (1875-1936) ilk kitabı Soledades (Yalnızlıklar) modernist olarak, ikinci kitabı Campos de Castillo, (Castilla Topraklan)“98 kuşağı”şiir anlayışı çerçesinde değerlendirilmiştir. Bu yargı 70'li yıllara kadar değişmemiştir. Soledades'lerdeki“şiirsel ben”ve zamansallık kavramı evrensellik kaygısından uzak, öznel, bireysel, dekadent bir hüznü yansıttığı düşünülürken Campos de Castilla'nm sosyal kaygılan dile getirdiği üzerinde durulmuştur. Ancak 70'li yıllardan sonra yapılan eleştirilerde giderek Machado'nun yapıtlannın dönemsel olarak değil de bütün olarak incelenmesi gerektiği yolunda görüşler ortaya çıkmaya başlamıştır. Machado'nun yapıtlanna böyle bütünsel bir anlayışla yaklaşma eğilimi beraberinde modernizmin artık sembolist, parnasyan, dekadant ve öncü şiirden ayn olarak düşünülemeyeceği konusunu gündeme getirmiştir. Machado'nun“şiirsel ben”i ve zamansallık kavramı da bu anlayış çerçevesinde değerlendirilmeye başlanmıştır. Bu bölümün“Sembol ve mistik epistemoloji: Antonio Machado'nun şiirlerine 'şiirsel ben' ve bütünlük bilincine ulaşma isteği”başlıklı kısmında sembolizmin mistik eğilimini vurguluyoruz: Sembolistler“şiirsel ben”ve fizik dünyayı semboller aracılığıyla birleştirirler. Böylece gerçeğin yansıması olan şeylerin gerisinde bulunan özü anlamaya çalışmaktadırlar. Tek ve kesin gerçekliğe olan güvensizlik ve gizli olana yaklaşım yüzyılın başlarından itibaren modern şiirin diğer bir temelini oluşturmuştur. Her 'şey' bir 'diğeri'nin yansımasıdır ve herkes kendi“öteki”sini içinde taşır. Bu epistemoloji Machado'nun 'diğer benler dünyası'nın kapılarını açar.“Mantıklı Düşünce Karşısında Şiirsel Düşünce: Antonio Machado'nun çoğul öznesi başlıklı ikinci kısımda Machado'nu şiir anlayışında Bergson ve Heidegger gibi felsefecilerin etkilerini inceledik: varlığın zamansallığı/geçiciliği, insanın varoluş sorunu, ”kolektif ben“, ”öteki“, zamanın döngüselliği ve nedensel soyutlamalarının üstünde bilginin başlangıcı ve bilgi metodu olarak sezgi. Machado'ya ona göre iki düşünce biçimi vardır: mantıksal düşünce ve şiirsel yani sezgisel düşünce. Ona göre mantıksal düşünce zamanın dışında gerçekleşen bir işlemdir. Ama şiir zamansal bir sanattır. Machado her zaman derin felsefi kaygılan olan bir İspanyol şairi oldu. Paris'te, Bergson'un derslerine katıldı, Heiddeger'in başyapıtı Ser y Tiempo,y\x (Varlık ve Zaman) okudu ve Julian Marias sayesinde biliyoruz ki bu yapıttan çok etkilendi. Budüzlemde, Machado, düşüncenin -akıl yürütmenin- iki yöntemini geliştirdi; biri mantıksal, diğeri şiirsel. Ona göre mantıksal akıl yürütme, fikirleri, kavramları belirlerken, bu kavramların zamansallığıyla ilgilenmiyordu. Mantıkla akıl yürütmek, zamanı ortadan kaldırmaktı. Oysa şiir zamana yazılırdı: ”palabra esencial en el tiempo“. Bu yüzden Machado'nun şiirinde her zaman 'insan' söz konusudur. Şairin zamanı, herhangi bir insanın zamanı gibi yaşamsaldır. Bu yüzden şiir onun için konuşulan sözdür. Şiir zamansallıktan uzaklaştıkça, kavramsallığa yaklaşır, insan'dan, insanın zamansallığından uzaklaşır. Bu anlamda Machado 'ya göre zamandan arınmış şiir, insandan arınmış şiirdir. Machado 'ya göre varlık bir kez ne olmadığım düşünürse, ne olduğunu kaçınılmaz olarak düşünür, ve zengin, heterojen yapısını farkeder. Bu anlamda varlığın heterojen yapısı, herşeyin bir bütün olarak alımlanmasını gerektirir, çünkü herşey evrensel olanı bir yansımasıdır. Bu anlamda evrensel bilinçle, öznel bilinç aynı süreçte buluşur, bilenle bilinenin özneyle nesnenin ortadan kalktığı şiirsel bir ”biliş“ halidir bu ve ancak şiirsel mantıkla, yani sezgiyle bulunur. Evrensel bilinçle örtüşen şiirsel özne artık açık bir öznedir. Özne- nesne ilişkisi arasında sıkışıp kalmaz, kendi 'ötekisi'yle sürekli iletişim halindedir. Öyle ki 'ben' sürekli 'sen'le tanımlanır. Diğer varlıklarla ve nesnelerle sürekli iletişim halindedir.”Açık Öğrenim Enstitüsü'nün Antonio Machado Şiirindeki Etkisi“ adlı üçüncü bölümde Antonio Machado 'nun bir ”halk şairi“ olarak alımlanmasının nedenini anlamak için Jose Luis Martinez y Luis Abellan gibi eleştirmenlerin fikirlerini gözden geçirerek İspanyol modernizmi ile bu Enstitünün ilişkisini inceledik. Instituto Libre de Ensenanza'mn (Açık Öğretim Enstitüsü) misyonu, XX. yüzyılın başlarında İspanyol düşünce tarihini derinden etkilemiş, ”98 kuşağı“ ve İspanyol modernizmine kılavuzluk yapmıştır. Machado 'nun ”şiirsel özne“ sinin yapılanmasında, duygulan tarihsel yapılanmalar olarak değerlendirmesinde, tarihi, bireyin tarihi 'intrahistoria' olarak algılamasında bu Enstitü'nün ve bu Enstitü'de öğretmenlik yapan folklor uzmanı babası Alvarez'in rolü büyüktür. Bu anlamda Machado her zaman halkçı ve vatansever bir şair olarak kimliğini ortaya koymuştur. Ama bu kimlik farklı ideolojilerin etkisi altındaki tarihsel dönemlerde 'izm'lerin etkisi altında değerlendirilmiştir. ”98 kuşağı ve modernizm arasında Antonio Machado“ başlıklı dördüncü kısımda ise 98 kuşağı ve modernizm çerçevesinde yüzyılın başlarından itibaren biçimlenen ”beklentiler ufkunu“ belirledik. 1898 tarihinden itibaren, eleştirmenler tarafından, İspanyol yazarlarını iki gurupta toplama eğilimi göze çarpar. ”98 kuşağı“na, o dönemde tarihi bir çöküş yaşayan İspanyol ruhunun yeniden yapılanması için önemli bir misyon yüklenirken, bu şairlerin modern, evrensel yapılanmalarından çok milli sınırlar içinde değerlendirilirler. Bu anlamda modernizm İspanya'da Avrupa kültüründen geldiği için, ”98 kuşağı“na karşıt taraf olarak, kuşkuyla değerlendirilir.Öte yandan, ”98 kuşağının İspanyol ruhu, 40'lı, 60'h yılların İspanya'sında iktidar kültürün dayanaklarından birine dönüşecektir. Dördüncü bölümde öncü akımların çok kültürlü özelliğini vurgulayarak, Machado şiirinin XX.yüzyıldaki alımlarıma biçimini araştırdık. İspanya'ya öncü akımlar 20 'li yıllara damgasını vurur. Octavio Paz her fırsatta modernizmin çok uluslu karakterini vurgular:“Modernite hiçbir zaman kendisi değildir: her zaman ötekidir. Kuşkusuz Latin Amerika kültürü, İspanyol öncü akımlarının önemli bir kaynağıdır. Vicentre Huidobro, Paris'ten sonra, 1916'da İspanya'ya gelir ve Mallarme'nin şiirinin tanınmasına olanak tanır ve Gerardo Diego'yla beraber 'ultraizm' adı altında bir gurup kurar. Öte yandan kreasyonizm, kübizm kaynaklıdır ve metni açık bir biçimde okuyucuya sunmaz, okurdan onu yeniden yapılandırmasını bekler. Ve bunu gerçekleştirmede Machado'nun özellikle üzerinde durduğu 'distancionamiento' (yabancılaşma) ve 'ironi' kavramlarının, ”dil“i toplumsal, tarihi bir yapı olarak algılayışının rolü büyüktür. İspanya'da öncü akımlar, başlarda duygulanımlardan kendilerini tamamen arındırmışlar, ”saf şiir“e, zihinsel şiire yönelmişlerdir. Kuşkusuz burada söz konusu olan şiirin 'insansızlaştırılması'dır.Ancak zaman içinde öncü akımların, sosyal gerçeklikle, onu dönüştürmek, yeniden üretmek adına bir ilişki içinde olduğunu; ironi, dile güvensizlik, kavramsal olanla duygusal olanı buluşturma çabası gibi kaygılarla Machado'nun şiirine yaklaşıldığını göreceğiz. Özellikle Lorca, Alberti ve genel olarak ”27 kuşağı“, 'sanatın insansızlaşması' fikriyle başta örtüşmüş, ama sonra insansal ve sosyal olanla buluşmuştur. Özellikle son zamanlarında, 30'lu yıllarda, öncü akımların ve Ortega y Gasset' in 'sanatın insansızlaştmlması' operasyonundan sonra, bu gurup Antonio Machado'yu kendine bir usta olarak kabul etmiştir. ”27 kuşağı“nm 'şiirsel ben'i çoğunluğun, yerleşik kabullerin, kavramsal akıl yürütmeye karşısında, bireyin, insanın, duyguların karşı duruşudur. Özellikle Lorca'nın ve Cernuda'mn bu biyografik ve romantik olmayan; bir taraf, bir duruş olarak duygulanımlarım ortaya koyan 'şiirsel ben'i Machado'nun poetikasına çok yakındır. Bu dönemde, İspanya'da Primo de Rivera Diktatörlüğünün çöküşü, ve İkinci Cumhuriyetin ilanıyla birlikte comprometida (güdümlü) edebiyat ortaya çıkar. Bu sosyal kaygılan olan bir duruştur ve 20 'li yıllardan tamamıyla farklıdır. 1931 yılından itibaren genç şairler yenilikçi akımlarla güdümlü edebiyat arasında kalmışlardır, ancak bu dönem özellikle 1934 yılında Pablo Neruda'nm Madrit'e gelişiyle 'saf şiir' den, yeni bir kopuş tarihi olarak değerlendirilebilir. İç Savaş boyunca şairlerde ikiye bölünmüştür, Machado o dönem ”27 kuşağı“ ve Miguel Hernandez'le birlikte Cumhuriyetçi bir entelektüel olarak değerlendirilirken,kardeşi Manuel Machado Milliyetçi tarafta değerlendirilmiştir. Her iki tarafın şiirlerinde 'şiirsel ben' sosyal alana taşınmıştır. Her iki taraf da nostalji, keder, tutku gibi bireysel duygulanımları şiire yansıtmışlardır. Ama Milliyetçi kesimde daha çok 'vatan hasreti', 'geçmişe özlem' gibi propaganda niteliğinde konular söz konusudur. Ama kesin olan her iki tarafta da 'halkın' ve 'kültürün' yakınlaştığıdır. Artık 'saf şiir' den söz edilemez. Machado 'nun bu düzlemde çok kendine özgü bir duruşu vardır. Bir yandan şiirin hiçbir ”izm“in etkisinde olmadığını savunur, Ortega y Gasset'in, 'insan yığını' kavramına, şiddetle karşı çıkar, ona göre 'insan yığını' yoktur, 'insan' vardır, bu kavram burjuvazinin bir uydurmasıdır ve çok tehlikelidir. Buradaki tehlike, insanın kavramsallaştınlması, nesneye dönüştürülmesidir. 1939 Nisan'ında, Franco yönetimi tamamen karanlık bir dönem başlatır. Bu dönemde şairler yeniden ”çoğunluğa“ yönelirler. Özellikle Bias de Otero ve Gabriel Celaya, şiirsel öznenin sorunlarım sosyal alana taşırlar. Çünkü onlar için şiirin toplumsal bir tavrı, dünyayı değiştirme misyonu olmalıdır. Şair yaşadığı zamandan sorumludur. Kuşkusuz bu şairler Machado 'ya büyük değer vermişlerdir. Çünkü Machado için şair kendi, yaşamsal zamanı olan sıradan bir ölümlüdür. Ne romantiklerin kahramanı ne de öncülerin mesihidir. Bu yaklaşımın bir ucunu mistiklere, sembolistlere, Heidegger ve Bergson'a, diğer ucunu ise Jean Paul Sartre'a, Brecht'e götürüyoruz.. O dönemde genç şairler Machado'nun zamansalhğımn sadece öznel değil, aynı zamanda sosyal ve tarihsel olduğunu anlamışlardır. Bu anlamda onun 'şiirsel ben'inin, -Sartre'da olduğu gibi- öznel olanla tarihsel ve toplumsal olanı buluşturduğunu kavramaya başlamışlardır.Öte yandan, Franco İspanya'sı Machado'yu, Campos de Castilla'mn yayınlanmasından bu yana realist bir şair olarak görmüş ve İspanyol ruhunu, İspanyol yaşantısını, gerçekçi bir şekilde anlattığı için ona milliyetçi bir şair olarak sahip çıkmıştır. ( İlerde göreceğimiz gibi 60'lı yıllardan sonra ilginç olan marksistlerin de onu gerçekçi bir şair olarak görmeye başlamaları ve kendi saflarında bir usta olarak kabul etmeleridir. ) Ellili yılların sonuna doğru Angel Gonzalez, Jaime Jil de Biedma, Cladio Roriguez gibi şairler öznel ya da sosyal şiir kaygısından uzakta, deneyim şiiri (poesia de experiencia ) yazdılar ve Machado'dan çok etkilendiler. Ondaki 'şiirsel ben 'in 'impersoneP oluşunu, şairin 'öteki benlerden' oluşan, değişik maskelerini fark ettiler, aynı şiirin içindeki çoğul, felsefi, içerikli, sorgulayan ama bir o kadar da samimi, duygusal, içten diyalogları duydular. Herhangi bir okuyucu bu şiirlere kendi yaşamsal deneyimiyle katılabilirdi. Yetmişli yıllar, şiirin yaşamdan yeniden uzaklaştığı, kavramsallaştığı, bir dönemdir. Artık şiir bir dil sorunudur. İspanyol şiiri toplumcu şiirin gündelik dilinden başka bir dil bulma kaygısı içindedir. Yeniden sürrealizme dönme eğilimleri görülür. Aynı dönemde, 'poesia de experiencia'( deneyim şiiri) öncü şiire karşı çıkar ve şiirde bir ”normalleşme“ hareketi başlatır. Özellikle Jorge Riechmann, Wolfe, Gonzalez'in poetikası Machado'nun poetikasıyla paralellik gösterir. Öte yandan, o dönemde oluşan başka bir gurup 'Colectivo Alicia Bajo Cero' için deneyim şiiri bireysel deneyimlere dayalı olduğu için bir sorumsuzluk örneğidir. Bu guruba göre deneyimşiiri sosyal yapıyı dönüştürmekten uzaktır. Oysa şiir dili farklı olmalıdır, yoksa muhafazakar kalır ve iktidara hizmet eder. Öte yandan ”Otra sentimentalidad“ (Öteki Duyarlık) adlı grup kolektif, diyaloga açık öznenin gerçek anlamda dönüştürücü ve devrimci olabileceğini savunur. Bu anlamda ”Otra sentimentalidad“ dönemin toplumsal şiirini de, kavramsal şiirini de Antonio Machado'yla aynı düzlemde eleştirir. Luis Garcia Montero'nun, 80'li yıllarda açtığı bu polemiği, 70'li yılların eleştirilerini değerlendirdikten sonra ele aldık. Machado'nun şiirlerini dönemsel değerlendiren eleştirel bakışın pratik yaklaşımı, üzerinde durduğumuz gibi, Yalnızlıklar' m öznel, hiçbir sosyal kaygı duymadan tamamen bireysel bir tonu olduğu, buna karşılık Castilla Toprakları 'mn da gerçekçi ve toplumsal kaygılan olan bir kitap olduğuydu. Öte yandan, özellikle 60 'lı yıllardan itibaren Yalnızlıkların 'lirik ben 'i aynı zamanda sosyal bir birey olarakta değerlendirilmeye başlandı, ve bireysel etikle evrensel etiğin geliştirildiği öne sürüldü. Ama Kastilla Toprakları her zaman ideolojik bir yaklaşımla gerçekçi bir kitap olarak değerlendirildi. Ancak 70'li yıllardan sonra bu ideoloji taraf değiştirdi, Marksistler de Machado'yu gerçekçi, toplumsal, kaygılan olan bir şair olarak kazanma gayreti içine girdiler. Machado'nun gerçekçi bir yazar oluşuna karşı en önemli tepkilerden biri 1973 yılında Aquirre'den geldi. Ona göre önemli olan, Machado'nun şiirlerinin bir bütün olarak değerlendirilmesi gerektiğiydi. Machado her iki kitapta da sembolist bir şair olarak değerlendirilmeliydi. 80'li yıllardan sonra eleştiriler bu yönde yoğunlaşır. 10Aynı zamanda onun düzyazılarını da şiirleri kadar önemli olduğu, onun poetikasını anlamak için kendi yazılarından yola çıkılması gerektiği anlaşılmaya başlanır ki, bu yüzyıl boyunca üzerine durulmamış çok önemli bir çıkarımdı. Son dönem eleştirilerde Machado'nun dönemin Avrupa kaynaklı Bergson Heiddeger gibi düşünürlerin temsil ettiği düşünce akımlarına olan yakınlığı sorgulanıyor ve Machado milliyetçi bir şair olarak değil, modern Avrupa şiiri içinde değerlendiriliyordu. ”Antonio Machado şiirinin 'öteki duyarlık' gurubu tarafından alımlanması: Machado y Montero“ başlıklı kısım 4.5'te, 80'li yıllardan itibaren 'öteki duyarlık' gurubuyla beraber değişen 'beklentiler ufku'nu araştırdık ve Antonio Machado şiirinin bu grup tarafından alımlanma biçimini 80 yılların ”Deneyim Şiiri“ ve Antonio Machado şiiri arasındaki ortak özellikleri karşılaştırarak inceledik. 80'li yıllarda Luis Garcia Montero önderliğinde 'Öteki Duyarlık' adındaki grup İspanyol şiirinde ciddi bir tartışma başlattı. Montero, geçmiş yüzyılda ideoloji ve şiir arasındaki ilişkiye başka bir düzlemde yaklaştı.Toplumsal gerçekçilikle öncü akım arasındaki bir yüzyıl süren gerginliği aşma çabası içinde olan bir bakış açısı vardı. Bu anlamda ”Öteki Duyarlık' kendini zıtlıkları buluşturan bir alanda tanımladı. Özellikle öznel olanla toplumsal olanı birleştirme çabasındaydı. Bu noktada Machado'nun poetikasındaki zenginliği kavrayıp yeniden yorumlayarak, ürik ben' in günlük deneyimlerini toplumsal alana taşıdı. Çünkü günlük hayatta yaptığımız herşey aynı zamanda toplumsaldı ve her tavrın, tepkinin, duygulanımlarım toplumsal bir yapılanması vardı. Bu anlamda Machado doğru bir kılavuzdu. Onun da farkı, sade oluşunda, şiirsel dille, günlük dili ayırmayışmdaydı. Machado her zaman yaşamın içinden, merkezinden yazdı. Bize 11çok sade bir dille, günlük hayatın küçük, önemsizmiş gibi görünen alışkanlıklarından ritüeller yarattı, başka türlü bakılabileceğini gösterdi. Her iki şair için de, şiirin konusu herşey olabilirdi, önemli olan nasıl ele alındığıydı. Eğer konuştuğumuz dil toplumsal bir yapılanmaysa, duygularımız da öyledir, dönüştürücü gücü vardır ve bu da ancak iletişimle gerçekleşir çünkü bizi ancak başkası tanımlar. Machado'nun açık öznesi bu anlamda da Montero'yla buluşur. Montero bu özneyi 'ortak özne' olarak isimlendirir. Montero 'nun bu tanımlamasında yaratım sürecinde öznenin kendine uzaklığı da saklıdır, ona göre bu uzaklık her sanatsal yaratı için gereklidir. Çalışmanın son bölümünde okuma eylemini bir tanıma süreci olarak değerlendirdik. Machado her zaman şiirin iletişimsel yönüne önem veren bir şair oldu. Ona göre okursuz bir şiir sanatı olamazdı. O, okur'un algısının önemine ve okuma' m yaratıcı işlevine önem verdi. Machado'nun 'dil' kavramına yaklaşımı, onun, şiiri her okumada kendini yenileyen ama gerçeklikten hiç kopmayan bir işlem olarak ele almasına neden oldu. Bu anlamda modern şiir kurmacadır, ama modern şiirin gerçekliği de bu kurmacada saklıdır. Bu düzlemde, Machado'nun poetika'sı, Gadamer, Borges ve son dönem şairlerinden Garcia Montero'yla örtüşür. Machado için duygulanımlar bireysel birer yaratı değildirler, dış dünyayla, yani öteki öznelerle birlikte varolurlar. O halde duygularınız bize ait değildir, toplumsal, tarihi bir yapılanmadır, yine, duygularımızı ifade ettiğimiz dil de toplumsal bir üründür. Bu iletişim dünyasını Machado“öteki benlerin dünyası”olarak isimlendiriyor. Eğer insan hayatı sürekli 'öteki benler'le iletişim halindeyse, o halde sürekli“öteki benlerin dünyası”smda yaşıyoruz, dil de bu dünyada varoluyor,“öteki”yle olan ilişkide kurulan bu dünyada duygular yeniden yapılanıyor. Machado'ya göre şiirsel 12yaratı da bu yüzden bu alana yönelmelidir. Bu anlamda şiir yeni bir dünya yaratabilir, çünkü duyguların yaratıcı, dönüştürücü rolü vardır. Bu yüzden Machado“yaratıcı olan duygulanımlardır”der. Çünkü duygulanımlar“öteki ben”lerin dünyasının ürünleridir; bireyden bireye geçerken bir yanda toplumsal bir bilinç, sağduyu oluştururlar, bir yandan da öznel olanı evrensel olanla buluştururlar, özne- nesne ilişkisi içine sıkışıp kalmazlar. Machado 'a göre şiirin işlevi burada başlar. Bu yüzden şair yaratı anında,“kapalı özne”olan“ben”ini aşıp, evrensel olanı yakalama çabasındadır. Onun“zaman kavramına”yaklaşımında hep bu kaygı vardır. Zamansal, geçici olandan, evrensel, kalıcı olanı çıkarmak. Bu, sembolizmden bu yana modern şiirin ortak kaygısıdır. Bu anlamda şairin“ben”i ortak bir“ben”dir. Kimlik artık çoğul bir bileşimdir. Bu alan iletişimle sürekli kendini yenileyen, 'açık' bir alandır, bu alanda karşıtlıklar birbirine dönüşür, birbirini besler, birbiriyle varolur, varlık varoluşla, öznel olan evrensel olanla bütünleşir. Bu anlamda Machado 'nun karşılaştırmalı olarak üç şiirini inceledik. Bu şiirleri birer 'açık alan' olarak kabul edip, bir 'okur' olarak Machado'nun öznel olanı nasıl evrensel olanla bütünleştirdiğini, bu bütünleşmede 'zaman' kavramının önemini vurguladık. Yorumlarımızda çıkış noktamızı Machado'nun kendi metinleri oluşturdu. 13

Özet (Çeviri)

Resumen En el primer capitulo del trabajo nos hemos acercado a la vida y la obra de Antonio Machado. Tambien hemos puesto de manifiesto las principales ideas filosöficas y esteticas de Machado, su conception del lenguaje y del tiempo, y su“mundo de otros yos”valiendonos de sus articulos. Para mostrar cömo se refleja todo ello en su poesia, en la ultima parte hemos analizado y comentado tres poemas suyos. Hemos considerado conveniente comenzar por la importancia que el poeta da al sentimiento en relation con la creation poetica. Para Machado, no hay un yo soberano con poder suficiente para controlar racionalmente los sentimientos. Es decir, nuestros sentimientos no son nuestros, sino que constituyen un producto social que gracias al lenguaje podemos expresar. Pero por otro lado, subraya que el lenguaje es un instrumento en manos del hombre, ya que pertenece al“mundo de los otros yos.”Si la vida humana se centra en la comunicaciön con los otros, podemos afirmar que siempre vivimos en ese“mundo de los otros yos”en el que nace el lenguaje. Es un mundo que se crea por todos los individuos en el que tambien se configuran los sentimientos. La creaciön poetica, por lo tanto, debe dirigirse a ese mundo o dicho de otro modo, el hombre puede ascender a ese mundo gracias a la creaciön poetica en la que tambien se produce el sentimiento. En este sentido, toda poesia y toda creaciön supone y exige una transformation. En otra ocasiön dice Machado:“Esto es lo importante. Solo el sentimiento es creador”.No debemos ver aqui ninguna contradiction entre el sentimiento como creador y el sentimiento considerado como producto del mundo de los otros. En efecto, el sentimiento no es creado por el yo, pero se encuentra en su interior como su otro, como una pasiön que hace de transito entre lo uno y lo otro. El sentimiento entonces queda fuera del circulo cerrado que se forma entre el sujeto y objeto, al ser producido en ese otro mundo comunica al individuo con el. De aqui la conexion mâgica en Machado entre lo intimo y lo universal. Por ello, la intimidad en Machado nunca debe confundirse con lo privado. El poeta debe siempre superar el yo y aspirar a lo universal. Para Machado, el poeta se identifica con todos los hombres, el yo individual es tambien un 'yo' colectivo. La identidad y pluralidad de la personalidad, es decir ia identidad como unidad de lo plural' segün H. G. Gadamer es una de las metâforas bâsicas de toda epoca moderna. El poema, pues, transporta la vida humana personal a una zona, a un lugar en el que comunica con cualquier otra vida humana y con lo esencial de toda la vida. Ese espacio de comunicaciön, ese espacio de diâlogo, proporciona una vision de nuestro ser que revela nuestra intimidad y nuestro sentimiento mas propio. En el segundo capitulo del trabajo nos hemos acercado a las tendencias poeticas en Espana desde fines de siglo XIX hasta fines del XX, investigando diferentes plantamientos sobre ellos. En el tercer capitulo, hemos abordado el concepto del distanciamiento del sujeto poetico en el simbolismo frances, considerândolo como el primer paso de laconciencia moderna que se desarrolla durante todo el siglo veinte, e investigamos las diferentes acercamientos a la poesia de Antonio Machado, como poeta simbolista valorando la relation del parnasianismo con el modernismo espanol. Para entender la renovation en la lirica, tanto en Espana como en Hispanoamerica al final del siglo XIX es necesario investigar la influencia francesa, especialmente la de dos modelos fiindamentales: el parnasianismo y el simbolismo. Jimenez tambien afirma que, el modernismo hispânico es una sintesis del Parnasianismo y del simbolismo. De los parnasianos se torna la perfection formal, los temas exoticos. Y de los simbolistas, el arte de sugerir y la musicalidad. Segun el, podemos buscar el origen de la palabra modernismo a mediados del siglo XIX entre los teologos alemanes. El objeto era unir el cristianismo con lo cientifico, ese movimiento pasa a Francia, y de ahi a los Estados Unidos. El termino modernismo aparece en la literatura en Hispanoamerica, en Espana, en Rusia, en Alemania, pero no en Francia. Por otro lado, Jimenez agrega que en Espana existen muchos poetas simbolistas como Machado y el mismo, porque lo que entra en Espana es el simbolismo. Segun los criticos, el simbolismo frances se asimila tarde por el modernismo espanol. Por un lado estan los seguidores de Verlaine (quien esta mas cercano al espiritu decadente, mas directo y sencillo), y por el otro, los seguidores de Mallarme, que defienden un arte mas intelectual. En general se acepta que en el modernismo hispânico no se ve el hermetismo de Mallarme y de Rimbaud De hecho, los criticos hablan de la influencia verlainiana en muchos poemas de Soledades.En el primer apartado de dicho capitulo;“El simbolo y epistemologia mistica: el 'yo poetico' y la aspiraciön a la conciencia integral en la poesia de Antonio Machado”, subrayamos el tono mistico del simbolismo. La gran intention del simbolismo es subrayar las relaciones del hombre con la naturaleza. Como hemos senalado, el simbolismo representa una reaction contra el realismo y el naturalismo con algun tono panteista y mistico. Los simbolistas miran hacia adentro usando las expresiones indirectas: el 'simbolo'. Porque, segün los poetas simbolistas, las palabras son reflejos de las cosas visibles. Por eso Aguirre, en los anos setenta, afirmarâ la posibilidad de diferentes lecturas de Campos de Costilla de Antonio Machado el cual hasta entonces se habia considerado como un libro realista. En esta linea los criticos explican algunos simbolos misticos en la poesia de Antonio Machado, acerca de su conception del 'tiempo'. Como senala Bertrand Russell, la concepciön mistica del neoplatonismo une el pensamiento de Platon y las ideas de Pitagoras. El platonismo, como el simbolismo, es una manera de captar la realidad invisible. Como en las creencias arcaicas, los misticos creen que el mundo ha sido creado primero en el cielo; en forma espiritual. La tierra es su reflejo, su sombra. Asi que cada objeto visible en este mundo es como un reflejo de lo sagrado, del mundo celestial, de un mundo espiritual. Y, mediante la meditation, el hombre puede concentrarse en si mismo y en el universo. Esta aspiraciön a la conciencia integral en Machado se convierte en 'el problema de la 4expresion lirica“, Por ello el 'yo lirico' en la poesia moderna no es un sujeto aislado y singular. Siempre asimila a su 'otro'. Es como una puerta hacia este 'tercer mundo' de Machado, y en este 'tercer mundo' cada 'yo' busca su esencialidad. En este 'tercer mundo', como veremos detallamente en la ultima parte, en la poesia de Antonio Machado, muchas veces la 'naturaleza' se convierte en el sujeto del poema. El poeta acude a la naturaleza para liberarse de la conciencia de su temporalidad, intenta naturalizarse, acceder a su sencillez, pero por otro lado existe una perception de la humanizaeion de la vida; el rio se convierte en simbolo de la vida por su circulo eterno y por la representation del mar como la muerte. En el segundo apartado; ”El pensamiento poetico, contra el pensamiento lögico,: el desdoblamiento del 'yo poetico' en Antonio Machado“, hemos recurrido a los pensamientos de los filosofos Bergson y Heidegger. Machado ha sido uno de los poetas espanoles con mayores inquietudes filosoficas y esteticas. En la parte de su obra dedicada al ensayo se encuentran muchas claves de su anterior y posterior obra poetica. Su formation autodidacta no le incapacito para recorrer gran parte de la historia de la filosofia. Su gran interes por Bergson, a cuyos cursos de principios de siglo acudio en Paris, y por Heidegger, asi lo demuestran. En este marco, como sefiala Machado se plantean en la poesia moderna dos fenömenos contradictories en los que se establece una relation dialectica entre poesia y filosofia: 'esencialidad' y 'temporalidad', y el pensamiento lögico, para Machado, capta lo esencial, por lo tanto es una actividad destemporalizada.El 'tiempo' de Bergson es un elemento bâsico en la poesia de Antonio Machado. Segûn Machado, la poesia era un arte temporal. En muchas ocasiones expresa su sentido de la poesia como 'palabra en el tiempo', para mostrar que la palabra nombra lo momentâneo, cambia su sentido en el tiempo y con el tiempo, pero como funciön de todo arte, congela ese momento para eternizarlo. Esta transformaciön es la concepciön bâsica de su poesia. Porque para el, toda la poesia es una transformaciön. Y esa no es una transformaciön lögica, matemâtica, sino intuitiva. Si no, seria conceptual, o, como dice Machado, 'estarâ mas cerca de la lögica'. En este sentido, segûn los criticos, especialmente a partir de los anos sesenta, la 'palabra esencial en el tiempo' de Machado tambien es una aceptaciön del cambio de la realidad con el tiempo, es decir, de la relatividad de la realidad. Su multiplicidad, su riqueza, tanto en sus aspectos externos (sociales, culturales, histöricas ete.) como en los internos, es una aceptaciön de la historicidad de los sentimientos y de la valoraciön de la experiencia humana. En el tercer apartado; ”La influencia del Institute Libre de Ensenanza en la poesia de Antonio Machado“, hemos investigado la influencia del institute Libre de Ensenanza sobre el pensamiento de Antonio Machado, y su papel fundamental en la recepciön de Machado 'como poeta del pueblo'. En este contexto por su aproximacion al pueblo, Machado, en las criticas de los anos sesenta y setenta, se convierte en 'poeta del pueblo'. Porque para el el 'folclore'es la autentica cultura, y siempre estarâ viva porque su creador es el pueblo. Para Machado no hay ninguna elase que sea superior al pueblo. Durante toda su vida rechaza laidentification de 'masa', para el no hay masas. Estas son una invenciön de la burguesia, solamente hay pueblos, y estos estân formados por individuos. Ahi encontramos las raices del pensamiento de Antonio Machado sobre la individualidad colectiva, socializada, un pensamiento que se extiende desde las Soledades hasta sus ültimos versos. En los ültimos diez anos de su vida, identificarâ la nociön de pueblo con la de cultura. Y, como veremos, en ningun modo considera la cultura como fuente de division social. Para el no existe una cultura superior o inferior, y simplemente quiere escribir para el pueblo. En el cuarto apartado ”Antonio Machado entre la Generaciön del 98 y el Modernismo“ hemos determinado el horizonte de expectativas desde el principio del siglo en torno a la 'Generaciön del 98' y el 'Modernismo'. A partir de 1 898 los escritores se dividen en dos grupos: La Generaciön del 98 y el Modernismo. Se pueden reducir las diferentes interpretaciones acerca de estos dos grupos a las siguientes ideas: una primera que percibe al 'modernismo' como opuesto a la 'generaciön 98', y los considera como conceptos contradictorios, y una segunda que considera al modernismo, como una epoca en la que la Generaciön del 98 quedaria inserta. La Generaciön del 98 tiene una misiön ante el 'desastre' de la perdida de Cuba. Por eso, la identidad de Espana ocupa un gran lugar en sus pensamientos como problema nacional. Se intenta crear un espiritu nacional que haga frente a dicho desastre. En este sentido, la Generaciön del 98 es una generaciön nacional e idealista. 7La Generation del 98 tiene un espiritu nacional. En este sentido la mayona de los criticos coinciden en afirmar que para la Generation del 98, el paisaje de Castilla tiene un sentido muy valioso como simbolo de lo espanol. Y es por ello que hasta los anos setenta, Antonio Machado siempre se valorarâ como un poeta noventaiochista con su segundo libro Campos de Castilla. En la parte catorce, investigamos la reception de la poesia de Antonio Machado en el siglo XX. La decada de los 20 en Espana aparece el movimiento vanguardista. Su caracteristica valorar lo intelectual, y evitar lo sentimental. Todo conduce hacia la 'deshumanizaciön' del arte de Ortega. Desde este punto de vista, los conceptos poeticos, de Machado y de Ortega son distintos. Machado siempre tiene la inquietud de unir la vida y la poesia, la literature y la experiencia personal, pero siempre con un cierto distanciamiento, con una cierta serenidad, y no valorando lo anecdotico; el 'yo' poetico de Machado es un prototipo de lo humano como condition bâsica de la poesia moderna. Y su escepticismo en el lenguaje, su ironia, y su afân de unir lo conceptual con lo emocional son las principales razones que nos hacen considerar la postura del poeta, no como modernista o decadentista, sino como una postura totalmente nueva. Ese escepticismo de Machado no encaja con ninguna conception poetica sino con todos los 'ismos'.en general. En este sentido, desde el prölogo de Soledades en 1917, el propio Machado senala su modo de valorar la poesia como una 'honda palpitation del espiritu', que es una consideration del carâcter universal de los sentimientos.Por otro lado, segun las ultimas lecturas criticas, el deseo de proscribir lo anecdödico de Machado, en los anos veinte, tiene una inquietud social. Es decir, Machado se acerca en un cierto raodo a la 'estetica novisima. Al principio todos esos movimientos vanguardistas coinciden con la 'deshumanizaciön del arte' pero luego con lo humano, e incluso con lo social. Basta recordar a Lorca, a Alberti, a Neruda y en general a la Generation del 27. Hacia 1930 aparece una literatura comprometida. En algunos poetas de la Generaciön del 27 como Alberti, Lorca, y Aleixandre se nota esa nueva orientation. En esta linea los poetas de la Generaciön del 27 consideran a Antonio Machado como un maestro especialmente en la ultima epoca de la generaciön. El ano 1936 tambien es un ano muy importante en su carrera, porque los textos que habia publicado en el periödico El Sol aparecieron como un libro: Juan de Mairena. Sentencias, donaires, apuntes y recuerdos de un profesör apocrifo. Y durante la guerra, siguiö publicando nuevos articulos en la revista Hora de Espana que venia editadandose en Madrid desde enero de 1937 y era la mas importante publicaciön literaria de aquellos anos. En Juan de Mairena especialmente los criticos de los anos 70 valoran muchisimo esta obra. Asi que los textos de Machado en Juan de Mainera tendrân un papel muy importante en la poesia comprometida de los anos 30, y su influencia llegarâ hasta la poesia de la 'otra sentimentalidad' en la decada de los ochenta, sobre todo por su concepto de que 'la poesia es palabra en el tiempo'. Segun los criticos, en la postguerra, los poetas (con Bias de Otero a la cabeza) vuelven a Machado y lo convierten en el mas alto ejemplo de poesia y de humanidad.Por otro lado, segûn los criticos, en los anos cuarenta, el nombre de Antonio Machado era molesto para la oficialidad franquista. Ya en los anos cincuenta, con Bias de Otero y con Gabriel Celaya, empiezan a situarse mas los problemas del hombre en el campo social. Segün las ultimas criticas el concepto de ”historicidad“ de Machado influyö en los poetas en los anos cincuenta, - Domingo Yndurâin senala especialmente a Gabriel Celaya-. En este sentido el poeta, Ângel Gonzalez, senala la tardia valoracion de Machado y lo considera como uno de los poetas espanoles mas penetrantes de su tiempo por la superaciön de los limites del simbolismo y de la generation del 98, por su ironia, y por su postura etica y politica. En los anos setenta los criticos hablan de una nueva vanguardia que tiene mucho surrealismo. Segun las observaciones de Miguel D'Ors en los ültimos anos setenta y primeros de los ochenta, en las obras de algunos poetas de los 'novisimos' empieza a verse la influencia de los poetas de los cincuenta. D'Ors habla del grupo la ”otra sentimentalidad' y sus maestros: Unamuno, Juan Ramon Jimenez, Antonio y Manuel Machado, Ângel Gonzalez, Gil de Biedma, pasando por Borges y Cernuda, Eliot, Auden, Larkin o Pessoa. Por otro lado, Perez Rosado, afirma que la razön de este cambio en el campo de la poesia estâ en la situation politica de Espana, y Antonio Machado sera el maestro de esta 'poesia de la experiencia' especialmente despues de Franco. 10En el apartado ;“El giro de los criticos de los aftos setenta”, agrapamos a los criticos que se cuestionarân la subjetividad del 'yo poetico' en Soledades, y el carâcter social y politico de Campos de Castilla. Como sabemos, Soledades, el primer libra que Machado publico a principios de 1903, es una la obra en que se eliminaron algunos poemas por su tono demasiado intimista. En efecto, Antonio Machado elimino de su segunda edition trece de los cuarenta y dos poemas que se publicaron en la primera, y aftadio nuevos poemas. Soledades. Galenas. Otros poemas salio en la segunda mitad de 1907. Este cambio se considera como una evolution de la poesia de Antonio Machado. Segün la mayoria de las criticas existe una evolution en la poesia de Machado y su poesia se divide en etapas. Pero a partir de los ültimos aftos de los sesenta, se percibe un cambio en la rata de las criticas. Hasta entonces la mayoria de los criticos consideraban Soledades galerias y otros poemas como un libra con un tono muy personal sin ninguna inquietud por lo colectivo, y Campos de Castilla, como un libra realista. A partir de los aftos setenta se nota una nueva linea en los criticos. Ya se habla de la imposibilidad de hacer una division en etapas de la obra de Antonio Machado. Su po6tica se debe investigar en conjunto basândose en el simbolismo y en las raices românticas. Y tambien, segun los ültimos criticos, es imposible la separation de la poesia y de la prosa en la obra de Antonio Machado. En el apartado;“La reception de la poesia de Antonio Machado desde la otra sentimentalidad: Machado y Montero”investigamos 'el cambio de horizonte de expectativas' con el grupo poetica de la“otra sentimentalidad”e investigamos la 11recepciön de la poesia de Antonio Machado por este grupo buscando los rasgos comunes entre la“poesia de experiencia”en los afios ochenta y la poetica de Antonio Machado. Luis Garcia Montero estâ considerado como uno de los poetas mas influyentes de la poesia contemporânea espanola. Naciö en Granada en 1958. En 1985 obtuvo el Doctorado de Filosofia. Luis Garcia Montero abriö una gran polemica en la poesia espanola a partir de los afios ochenta, con el grupo poetico: la 'otra sentimentalidad', cuya poetica estaba marcada por el carâcter histörico de los sentimientos. La polemica que abriö Garcia Montero en la poesia espanola en los primeros afios ochenta, surge la contradicciön, entre la individualidad y la poesia social. Garcia Montero encontrö una formula para hacer coincidir estos dos acercamientos distintos a traves del 'carâcter histörico de los sentimientos' de Machado. Esta formula nos hace plantearnos una nueva lecrura de Antonio Machado. Tambien la mayoria de los ültimos criticos desde los primeros afios ochenta hasta hoy consideran a este lugar poetico de los poetas donde coinciden lo individual y lo colectivo como la recuperaciön entre lo individual y colectivo. Garcia Montero en el mismo articulo habla de un 'individuo colectivo' que es capaz de mirarse a si mismo desde el 'otro', de poner un distanciamiento con sus propios sentimientos, sabiendo que ellos tambien tienen una historia, que son productos de la historia, y que son capaces de transformarla. 12Por ello Montero dice:“Todo autor tiene su idea de lector, porque a la hora de trabajar piensa en un lector ideal, alguien que es en el fondo una encarnacion de si mismo. Mi lector ideal es la figura que me permite establecer un diâlogo objetivo con mi propia conciencia, mirarme a mi mismo con los ojos del otro, acercarme a mis sentimientos en un diâlogo con el otro. (...) pensaria en una persona culta, dispuesta a reflexionar a traves de la poesia sobre los fundamentos de la vida”En suma, segûn los poetas de la 'otra sentimentalidad' -y segun Antonio Machado-, los sentimientos son producidos por la sociedad. Por eso la nueva poesia en lugar de expresar una postura politica, prefiere analizar las fuentes de la propia sentimentalidad en la realidad cotidiana. Porque, como subraya Alvaro Salvador la politica es un elemento dentro de la realidad cotidiana. En este contexto Araceli Iravedra hace un importante y delicado resumen subrayando la presencia de Antonio Machado en la poetica de la 'otra sentimentalidad'. Garcia Montero subraya en su manifiesto que el poeta no puede perderse de vista a si mismo aunque quiera hablar sobre sus sentimientos. Si nuestros sentimientos son construidos, como hemos visto, entonces su representation tambien es una construction -como afirman Machado y Montero- que es una fiction. Por ello los poetas de la 'otra sentimentalidad' consideran al poeta como alguien dentro la vida. En la ultima parte del trabajo,“Del 'yo'al 'otro'”, consideramos la actividad de leer como un proceso de conocimiento. A lo largo del tabajo, hemos visto la importancia de la comunicaciön poetica en Antonio Machado. En este contexto establecemos un diâlogo entre la poetica de Machado, Garcia Montero, Borges, Sartre y Brecht considerando las ultimas criticas acerca de la importancia del papel de lector en la poesia a partir de los anos ochenta. 13Hemos visto la importancia de la comunicaciön poetica en Antonio Machado. Esa comunicaciön, ese diâlogo, ese deseo de salir del 'yo' para penetrar en su 'otro', revelando nuestra intimidad, nuestro sentimiento mas propio, nos permite y nos diriğe a identificar nuestro ser con otros seres. Asi la vida humana se constituye por la interaction con los otros. En este contexto, los poemas de Antonio Machado se podrian constituir y reconstituir con la vida y la perception de cada lector y con cada lectura en los distintos tiempos. Por ello, en sus poemas, la intuition del lector tiene un papel tan importante como la intuition del poeta. En este contexto, con la expresion de Juan Carlos Rodriguez, 'leemos lo que queremos leer', se entiende mas claramente la position que estamos planteado. Asi se abre un espacio de diâlogo y de conversation con el texto. Es el acto de leer lo que completa la obra. Ese poder comunicativo de la poesia es muy importante para Montero. Por eso 61 define al escritor como un 'lector seducido'. Asi que, como senala Gadamer,“la identidad como unidad de lo plural es una de las metaforas bâsicas de toda epoca moderna”, y lo hemos visto desde el simbolismo en la tercera parte del trabajo. Por ello, la obra se diriğe 'a quien pueda interesar'. Todo texto es, en ese sentido, una carta -de Borges - de parte del autor. Por ello para Gadamer:“El poeta es el prototipo del ser humano”. 14Por otro lado, en los ültimos afios de la poesia espanola, los representantes del nuevo compromiso, como senala Leopoldo Sanchez Torre en un revelante articulo, prefieren un lenguaje coloquial, tienen un maximo interes por la cotidianidad con una actitud antiretörica. Segun Torre, esta actitud tal vez provoca, o molesta al lector. Es una actitud antirretörica que cuya raiz se debe buscar en la poesia de Nicolas Parra, quien, como senala Sanchez Torre en el mismo articulo, tambien estaba vinculado a las poeticas sociales de la posguerra. En el apartado;“Una nueva lecturas de tres poemas de Machado: 'el mundo de otros yos' ”, nos hemos centrado en el anâlisis de tres poemas (I, VI, XIII) que se encuentran en Soledades. Galenas. Otros poemas. Hemos realizado un anâlisis comparativo entre estos poemas, con respecto a la doble profundizacion en el protagonista, en el tiempo y en el espacio, subrayando las lineas predominantes en esos poemas: la meditation sobre la vida, la reflexion sobre la existencia en relation con la temporalidad y la muerte, la fugacidad, la caducidad y la monotonia de la vida, que son esenciales en muchos poemas de Antonio Machado. De alii nos acercaremos a su peculiar religiosidad, que nace de un diâlogo cordial con todo el universo. Y nosotros como lectores hemos participado en esa comunicacion universal. En este contexto, se puede decir que el objeto de este trabajo ha sido revelar los pasos de esta participation en el diâlogo universal, de un lector dirigido por la intuition del poeta. Se trata, sin duda, de la poesia como una forma de comunicacion universal con el lector. 15

Benzer Tezler

Tez No
402052
Recepción de la literatura Española e Hispanoamericana en Turquía
Başlık çevirisi yok
KÜBRA SARI SEO LECOQ
Doktora
İspanyolca
2013
Dilbilim Universidad Autónoma de Madrid
DR. JUAN CARLOS GOMEZ ALONSO
Tez No
735191
Televizyon üzerinden dindar/mütedeyyin kadınları anlamak: Dindar kadınların televizyonu alımlama ve kullanım biçimleri
Understanding religious/pious women through television: Religious women's reception and usage of television
ERGEN DEVRİM KARAGÖZ
Doktora
Türkçe
2022
Radyo-Televizyon Galatasaray Üniversitesi
Radyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ÖZLEM DANACI YÜCE
Tez No
674131
Türk ceza hukukunda banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu
The misuse of debit or credit cards in Turkish criminal law
EDA TAŞTEMÜR
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
Hukuk Galatasaray Üniversitesi
Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EMİNE EYLEM AKSOY RETORNAZ
Tez No
720622
L'ambiguïte dans les formesrecentes de « theatres de la parole » :un renouvellement de la dimensionpolitique du theatre
Ambiguity in the recent forms of the 'theatres of speech': a new politicaldimension of theatre
MELISA YENER
Doktora
Fransızca
2014
Sahne ve Görüntü Sanatları Université Sorbonne Nouvelle (Paris III)
DR. JEAN-PİERRE RYNGAERT
Tez No
317384
Kültürel kimliğin oluşumunda reklamların rolü: Fransa'da yaşayan 3. nesil Türk göçmenlerin reklamları alımlaması
The role of advertisings on forming cultural identity: reception of advertisings by 3. generation Turkish immigrants living in France
BARIŞ KARA
Doktora
Türkçe
2012
Reklamcılık Marmara Üniversitesi
Halkla İlişkiler ve Tanıtım Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NURHAN TOSUN

Geri Dön