Çağdaş sanat süreci içinde yeni izleyici
The new spectator in modern art process
- Tez No: 160775
- Danışmanlar: Y.DOÇ.DR. İSMET ÇAVUŞOĞLU
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Güzel Sanatlar, Fine Arts
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2005
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Kocaeli Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Resim Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 109
Özet
II ÖZET Sanat alanı; sanat, sanatçı ve izleyicinin etkileşimleri ile varolan bir olgudur. Sanat olgusundan bahsedilebilmesi için üç kavramın birarada ve iç içe bulunması gerekmektedir. Sanat yapıtı, yaratıcısı/sanatçısı tarafından varlığı oluşturulurken, aynı zamanda sanatçıyı da karşısında izleyici olarak konumlandırmaktadır. Sanat yapıtı ise, varlığını sürdürebilmesini sağlayan izleyicisi ile yaşamaktadır. Sanatı, doyurucu estetik yaşantılar oluşturmak amacıyla dürtüler yaratma becerisi olarak nitelemek mümkündür. Sanatsal yaratma, gerçekliğin yeniden üretilmesi eylemidir ve sanatçı, bu süreç boyunca sanatsal bir nitelik taşımayan gerçeklikleri seçerek, onları yer aldıkları dizgeden başka bir dizgede konumlandıran kişidir. Nesnelerin sahip olmadıkları nitelikler, onların birer özelliğiymiş gibi görülüp, bu özelliklerle izleyici tarafından kavranarak yaşanırlar. Nesnelerin bu şekilde duygusallık içinde yaşanmasına özdeşleyim ( einfühlung ) denir. Einfühlung, izleyici ve estetik obje ( yapıt ) arasındaki bir etkinliğin başlangıcıdır. Rönesans dönemiyle başlayan temsili resim, doğayı bilimsel bir gözle araştırmaya yönelmiş olan sanatçının gözlem ve deneylerinin sonucunda tuval yüzeyine yansımaktadır. 17. ve 18. yüzyıllarda devam eden değişme ve gelişmeler sanatçılara ve dolayısıyla sanat yapıtlarına yeni bir konum kazandırmıştır. Sanat, bu döneme kadar meslek olarak görülmektedir. Ve sanatçı da kiliseden almakta olduğu siparişlerle, okuma yazma bilmeyen halka dini olayları resimlerle anlatmaya çalışmaktadır. Fransız Ihtilali'nin getirdiği en önemli yeniliklerden biri olan, özgür irade sayesinde kişi, kendi isteklerini özgür bir şekilde sanata da yansıtacaktır. 18. yüzyıldan sonra sanatçı, zanaatkar kimliğinden sıyrılarak sanatçı kişiliğini kazanmaya başlamaktadır. Ve artık sanatçının hizmet edeceği bir kurum bulunmamaktadır. 19. yüzyılın sonlarında yaşanan hızlı sanayileşme ve şehirleşme, sınırsız ilerleme inancı ve paradoksal aşırılıklar doğuran derin toplumsal parçalanmalarla tepki olarak oluşan yeni bir sanatsal alan oluşmaktadır.m Bu dönemde, kendilerine izlenimciler adı verilen bir grup sanatçı, rönesanstaki, ışıklı atmosfer oyunlarını saptamak yerine, geometrik sağlam şemalar üzerine kurulu yeni bir resim sanatı yaratmaya başlamışlardır. Cezanne ile başlayan bu dönem aynı zamanda modern sanatında başlangıcıdır. 19. yüzyılla beraber iki türlü görme biçimi karşımıza çıkmaktadır; 15. yüzyıldan beri süregelen“gerçekçi”mülahazalar içinde varolan görme biçimi ve bunun yanında az sayıda avangard sanatçı ile gündeme gelen yepyeni bir görme, anlamlandırma biçimi. 20. yüzyılda, yeni yönetim biçiminin koşullarına uyan ve bilimsel çalışmalara dayanan bir endüstri toplumu gelişmeye başlamaktadır. Bu yeni dünya, kendisine uygun yeni ihtiyaçlar doğurmakta ve sanat da bunların arasında yer almaktadır. Soyut sanat; doğa'da rastlanmayanların betimlenmesi anlayışıdır. Bu anlayış sanat dışı gerçek objelere gönderme yapmadığından, yapıtı oluşturan betiler gerçek varlıklar olarak 'tanınabilir" nitelikte değildirler. Günümüzde teknik, sanatın en önemli biçim elemanı olarak karşımıza çıkar bunun nedeni de; fotoğraf, sinema ya da yazılı medya'nın yanında bir cd'nin, TV veya video'nun çok daha vurucu özelliklere sahip olmasıdır. Sanatçının amacı ise izleyicinin ve kendisinin düşünsel anlamda zorlanarak öğrenmelerini ve düşünce üreterek değer yargılarını geliştirmeyi sağlamaktır. Artık birey, izleyici, kendisini ve çevresini sorgulayarak, çağın hızlı teknolojik değişimleri karşısında tetikte durup bunları kullanan ya da bunlara başkaldırarak yaşama eleştirel bir gözle bakmaya başlamıştır. İzleyici sanat nesnesi karşısında düşünsel bağlamda daha aktiftir ve kimi zaman da nesnel olarak yapıtın içinde yer almaktadır. Modern sanat'ta söz konusu olan ideale uygunluk ve yaratıcı işbirliği değil, bireysel yaratımdır. Artık sanat eserleri işlevsel bağlamdan yalıtılmıştır ve asıl var oluş amaçları kendileridir.
Özet (Çeviri)
IV ABSTRACT The field of art is a phenomenon which exists with the interaction of art, artist and the spectator. In order to talk about art, these three concepts have to be in relation. The work of art is created by its artist, creator besides it also sited its artist as a spectator in front of it. The work of art lives with its spectator to survive. Artistic creation is the process of reconstruction of the reality. Artist, during this period, chooses the truth which doesn't have any artistic quality and positions it in its new system. In the phenomenon of art, it can be mentioned about the two important factors such as artist and spectator. The spectator, when considered in the field of art philosophy, is someone who can consider about work of art and also can explain it. To be able to talk about any existence artwork, it has to be active for a spactator not to be passive. The representative art which dated back to Renaissance represents to the canvas by the artist's investigating the nature and experiences. Owing to freedom in mind which is one of the most important reform that was the outcome of the French Revolution, a human being, artist represents his/her own desires to art easily. After 18th century, the artist started to gain his/her identity for art by putting aside his identity of craft. And finally there is no other association which the artist works for. In modern art.it is not the perfection of idea or the cooperation of the artist to be mentioned. It is the individual creation. Nowadays technique is the most important element in art because cd, tv or a video are more crucial than any photo, cinema or written pieces.
Benzer Tezler
- 1960 sonrası kamusal alanda sanat ve 'geçicilik'
After 1960 art in public space and 'Temporality'
BETSİ SULLAM
- 16. ve 20. yüzyıllar arasında avrupa'da akademik düzeyde sanat eğitiminin oluşumu ve Türkiye'deki sanat eğitimine katkıları
The constitution of art education at the academic level in Europe between the 16th and 20th centuries and it?s contributions to the art education in our country
OĞUZ DİLMAÇ
Doktora
Türkçe
2009
Sanat TarihiAtatürk ÜniversitesiSanat Tarihi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AHMET ALİ BAYHAN
- 1980 sonrası Türkiye'deki sanatın dönüşümünde Gülsün Karamustafa'nın yeri
Art of Gülsün Karamustafa in the transformation of art after 1980
ÇİĞDEM SAĞIR
Yüksek Lisans
Türkçe
2005
Sanat Tarihiİstanbul Teknik ÜniversitesiSanat Tarihi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜNKUT AKIN
- Mekan yanılsamasından resim yüzeyine espas
Space, from illusion to the surface of the painting
DERYA ÜLKER