Narrative techniques in George Eliot's fiction
George Eliot'ın romanlarındaki anlatım teknikleri
- Tez No: 18727
- Danışmanlar: PROF. DR. SEMA KORMALI
- Tez Türü: Doktora
- Konular: İngiliz Dili ve Edebiyatı, English Linguistics and Literature
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1991
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Batı Dilleri ve Edebiyatları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İngiliz Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 120
Özet
derinliği ile yansıtır. Psikolojik analizler yaparken, karakterlerin ruh hallerini dramatize ederek ortaya koyar. Büyük bir ustalıkla kullandığı“dramatik”yöntemle, kişiler arasındaki ilişkileri anlatırken diyaloglara yönelir. Bir oyun yazarı gibi, okuru karakterlerinin konuşmalarıyla başbaşa bırakır, böylelikle karakterler kendi kişiliklerini, anlatıcının müdahalesi olmaksızın ortaya koyarlar. Eliot, pek çok eleştirmen tarafından“aşırı müdahaleci,”bir yazar olarak nitelenmiştir. Ancak, bu tür bir yargının ne denli haksız olduğunu eserlerindeki anlatım tekniklerini incelediğimizde görürüz. Eliot, roman karakterlerini eleştirirken sert ifadelerden kaçınır, kişilerine hoşgörülü ve yumuşak bir tutum içerisinde yaklaşır. Anlatıcının zaman zaman takındığı ironik tavır, okura hem eserin dün yasındaki, hem de yaşanan dünyadaki kişilere ve olaylara daha geniş bir açıdan bakmasını öğretir. George Eliot'ın, modern romancıların kullandığı anlatım biçimlerini kullanması, karakterlerine karşı acımasız yargılar getirmemesi, ingiliz romancıları içindeki haklı yerini almasını sağlamıştır.110 li önem verdiğini ve bu konuda ne kadar titiz bir yazar olduğunu gösterir, însan hayatına bir bütün olarak bakıp, sentez yapan ve bunu okurunun da yapabilmesini amaçlayan Eliot, eseri ile okuru arasındaki bağı kullandığı çeşitli anlatım teknikleriyle sağlamaktadır. George Eliot yazdığı bütün eserlerde“herşeyi bilen”(omniscient) anlatıcı kullanmış, ve bu tanrısal bakış açısının kendisine sağladığı üstünlükten en iyi şekilde yararlanmıştır. Karakterlerin ruh durumlarını bu yöntemle incelemiş ve okuru ile yakın ilişki kurabilmiştir. Anlatıcı zaman içerisinde ileri-geri giderek ve aynı zaman diliminde değişik yerlerde olup bitenleri görerek karakterlerin iç dün yalarına inmektedir. Yazarın“ikinci”kişiliği olarak karşımıza çıkan bu anlatıcı“ses”,“ben”diye konuşmasına rağmen eserin karakteri olarak görülmez. Olaylar üzerinde direkt yorumlar yapan anlatıcı, okura“sen”yada“siz”diye seslenirken belirli özelliklere sahip tek bir okuru değil, geniş bir kitleyi hedeflemektedir. Bu yöntemle okurun kendisi ve et rafında olup biteni daha iyi anlamasını ve değerlendirmesini sağlar. Okuru yanına alarak, ona ne düşünmesi gerektiğini değil, nasıl bir yol izleyerek karara varabileceğini gösterir. Eliot, eserinin dünyasını okuruna anlatırken, tüm insanlığa olan sevgisini hoşgörüsünü ve geleceğe yönelik umutlarını yaptığı genellemelerle ortaya koyar. Anlatıcı ses, karakterler ve olaylar hak kında yaptığı yorumların evrensel niteliğine dikkat çekerek kişisellikten sıyrılır. Zaman zaman kullandığı“indirekt”anlatım yöntemiyle karakterlerin iç dünyalarına girer ve onların iç çelişkilerini bütünIll derinliği ile yansıtır. Psikolojik analizler yaparken, karakterlerin ruh hallerini dramatize ederek ortaya koyar. Büyük bir ustalıkla kullandığı“dramatik”yöntemle, kişiler arasındaki ilişkileri anlatırken diyaloglara yönelir. Bir oyun yazarı gibi, okuru karakterlerinin konuşmalarıyla başbaşa bırakır, böylelikle karakterler kendi kişiliklerini, anlatıcının müdahalesi olmaksızın ortaya koyarlar. Eliot, pek çok eleştirmen tarafından“aşırı müdahaleci,”bir yazar olarak nitelenmiştir. Ancak, bu tür bir yargının ne denli haksız olduğunu eserlerindeki anlatım tekniklerini incelediğimizde görürüz. Eliot, roman karakterlerini eleştirirken sert ifadelerden kaçınır, kişilerine hoşgörülü ve yumuşak bir tutum içerisinde yaklaşır. Anlatıcının zaman zaman takındığı ironik tavır, okura hem eserin dün yasındaki, hem de yaşanan dünyadaki kişilere ve olaylara daha geniş bir açıdan bakmasını öğretir. George Eliot'ın, modern romancıların kullandığı anlatım biçimlerini kullanması, karakterlerine karşı acımasız yargılar getirmemesi, ingiliz romancıları içindeki haklı yerini almasını sağlamıştır.
Özet (Çeviri)
Özet çevirisi mevcut değil.
Benzer Tezler
- George Eliot'ın romanlarının (Adam Bede, Felix Holt, the Radical, Middlemarch ve Daniel Deronda) okur merkezli eleştiri kuramı bağlamında incelenmesi
A study of George Eliot's novels (Adam Bede, Felix Holt, the Radical, Middlemarch and Daniel Deronda) From the perspective of reader-response criticism
SELİN MARANGOZ ÇIPLAK
Doktora
Türkçe
2006
Batı Dilleri ve EdebiyatıAnkara ÜniversitesiBatı Dilleri ve Edebiyatları Ana Bilim Dalı
PROF.DR. BELGİN ELBİR
- Scientfic satire in H. G. Wells Novels: The Island of Dr. Moreau and The Food of the Gods (How it came to earth)
H. G. Wells'in romanlarında bilimsel yergi
FERDA ŞAHİNBAŞ
Yüksek Lisans
İngilizce
2000
İngiliz Dili ve EdebiyatıDokuz Eylül ÜniversitesiYabancı Diller Eğitimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜLDEN ERTUĞRUL
- Sinemada anlatı ve biçim ilişkisi. Andrey Zvyagintsev film örnekleri: Dönüş (2004), Leviathan (2014), Sevgisiz (2017)
The relation of narrative and form. Andrey Zvyagintsev's movie examples: Return (2004), Leviathan (2014), Loveless (2017)
ERKAN ERYİĞİT
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Radyo-TelevizyonMersin ÜniversitesiRadyo Televizyon ve Sinema Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YUSUF GÜRHAN TOPÇU
- Une etude sociologique dans la peste d' Albert Camus
Albert Camus'un Veba'sında toplumbilimsel bir inceleme
ALİ TİLBE
Doktora
Fransızca
2000
Fransız Dili ve EdebiyatıAtatürk ÜniversitesiFransız Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEVİM AKTEN
- Analysis of George Orwell's nineteen eighty-four narrative within the framework of literary semiotics theory
George Orwell'ın bin dokuz yüz seksen dört anlatısının yazınsal göstergebilim kuramı çerçevesinde çözümlenmesi
MURAT KALELİOĞLU
Doktora
İngilizce
2018
İngiliz Dili ve Edebiyatıİstanbul Aydın Üniversitesiİngiliz Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. TÜRKAY BULUT