Diyabetik kardiyomiyopatide seçici olmayan beta blokör etkilerinin elektrofizyolojik yöntemlerle incelenmesi
Investigation of effects of non-selective beta blockers on diabetic cardiomyopathy by using electrophysiological techniques
- Tez No: 203091
- Danışmanlar: PROF. DR. BELMA TURAN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Biyofizik, Biophysics
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2008
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ankara Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Biyofizik Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 75
Özet
Diyabetik Kardiyomiyopatide Seçici Olmayan Beta Blokör Etkilerinin Elektrofizyolojik Yöntemlerle İncelenmesiDeneysel diyabette vasküler komplikasyonlardan bağımsız bir tip kardiyomiyopatinin geliştiği bilinmektedir. Diyabette kalp kasının kasılma ve gevşeme hızında azalma ve aksiyon potansiyeli (AP) süresindeki uzaman meydana gelmektedir. Bu çalışmada, diyabetin ve yaş artışının kalbin mekanik ve elektriksel aktivitelerinde yol açtığı bozukluklarda Beta blokörlerin rolünü incelemektir. Sonuçlarımız, diyabetik hayvanlarda sol ventrikül içi basınç değişim (SVBDG) değerlerinin ve kasılma ve gevşeme hızlarının (dP/dt) azaldığını, aksiyon potansiyeli (AP) sürelerinin repolarizasyon fazının uzadığını göstermektedir. Aynı zamanda yaş artışıyla birlikte kontrol gruplarında SVBDG değerleri ile kasılma ve gevşeme hızları, AP sürelerinin geç repolarizasyon fazlarının uzadığını göstermektedir. Seçici olmayan Beta blokörler olan timolol (5 mg/kg/gün, 3 aylıktan başlanarak 12 hafta süreyle) ve propranolol (25 mg/kg/gün, 3 aylıktan başlanarak 12 hafta süreyle) uygulamasının azalan mekanik ve elektriksel aktivitelere farklı etkilerde bulundukları gösterilmiştir. Timolol kontrol gruplarında azalan SVBDG değerleri ile kasılma ve gevşeme hızlarını arttırarak genç hayvanların seviyelerine çekerken, propranolol uygulaması bu parametrelere etki etmemiştir. Diyabet grubunda da timolol uygulanması azalan SVBDG değerlerini genç hayvanların değerlerine çekerken kaslıma ve gevşeme hızlarını arttırmıştır. Propranolol ise SVBDG değerleri ile kasılma ve gevşeme hızlarına etki göstermemiştir. Yaş artışıyla birlikte kontrol gruplarında AP süreleri uzamıştır. Timolol ve propranolol uygulaması uzayan AP sürelerini genç hayvanların değerlerine çekmiştir. Diyabet grubunda ise timolol yaş artışıyla uzayan AP süresini kısaltarak genç hayvanların değerlerine yaklaştırmıştır. Propranolol ise uzayan AP sürelerini timolole göre daha az ama istatistiksel olarak anlamlı derecede kısaltmıştır. Sonuç olarak, timolol diyabet ve yaş artışıyla azalan elektriksel ve mekaniksel aktiviteyi düzenlerken, propranolol mekanik aktiviteye etki göstermezken sadece elektriksel aktivitenin düzenlenmesinde rol oynamıştır.
Özet (Çeviri)
Investigation of Effects of Non-selective Beta Blockers on Diabetic Cardiomyopathy by Using Electrophysiological TechniquesExperimental diabetes is known to be associated with a cardiomyopathy, which occurs even in the absence of vascular complications. Slowing down of cardiac muscle contractions and relaxations have been reported as well as prolongation in action potential duration in STZ-induced diabetes. In this study, we examined the long-term effects of non-selective beta-adrenoceptor blockers, propranolol (25 mg/kg/day, n=10)- or timolol (5 mg/kg/day, n=10) administrations (intragastrically, 3 months), on hemodynamic and intracellular action potential parameters of heart in adult diabetic and control male rats. . Left ventricular developed pressure (LVDP) and the rates of changes of developed pressure (dP/dt) were significantly depressed in 6 mo old diabetic rats compared to those of 6 mo old normal control rats (n=16). While treatment with Timolol is increasing the LVDP and velocity of contraction and relaxation on control and diabetic animals, propranolol has no effect of these parameters. Two late-repolarization phases of action potential duration (APD75 and APD90) were significantly prolonged in diabetic heart compared to those of the controls. Timolol treatment significantly restored these prolongations in the diabetic and control hearts, but propranolol treatment has partial effects on action potential duration. On the other hand, resting membrane potential is increasing by diabetes, three month timolol and propranolol administrations are regulating resting membrane potential. Our results showed that timololol restored both the mechanical and electrical activities of the heart, while propranolol only had beneficial effect on the mecanical activity. Despite the presence of differences in the effect of beta adrenergic blockers, treatment with these agents have some beneficial effects on the dysfunction of diabetic male hearts.
Benzer Tezler
- Selenyumun deneysel diyabetik sıçan kalbi ventrikül kasının elektriksel ve mekaniksel aktivitesi üzerine etkileri
Effects of selenium on electrical and mechanical activities of experimental diabetic rat heart ventricular muscle
MURAT AYAZ
- Diyabetik kardiyomiyopatide MikroRNA'ların rolü
Role of MikroRNAs in Diabetic cardiomyopathy
SAMET SERDAR YILDIRIM
- Diyabetik kardiyomiyopatide β-adrenerjik reseptör yanıtları
β-adrenerghic receptor responses in diabetic cardiomyopathy
AYÇA BİLGİNOĞLU
- Diyabetik kardiyomiyopatide anjiyotensin (1-7) sinyalinin uyarılma-kasılma çiftlenimi üzerine etkileri ve mekanizması
The effects and mechanism of angiotensin (1-7) signaling on excitation-contraction coupling in diabetic cardiomyopathy
UĞUR DALAMAN
- Deneysel diyabetik kardiyomiyopatide depo bağımlı kalsiyum kanallarının hücre içi kalsiyum düzenlenmesine etkisinin incelenmesi
Investigation of the effect of store-operated calcium channels on intercellular calcium regulation in experimental diabetic cardiomyopathy
YASİN GÖKÇE
