Carl Schmitt'in insan anlayışı çerçevesinde siyasal kuramların antropolojik temelleri üzerine bir inceleme
A study on the anthropological foundations of political theories within the framework of Carl Schmitt?s understanding of man
- Tez No: 265325
- Danışmanlar: DOÇ. DR. ÇETİN TÜRKYILMAZ
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Felsefe, Philosophy
- Anahtar Kelimeler: İnsan, Siyasal Olan, Antropolojik İnanç Kabulleri, Antropolojik İyimserlik ve Kötümserlik, Dış-merkezli Konumlanış, Dost-Düşman Ayrımı, Siyasal Teoloji, Siyasal Varoluşçuluk, Man, The Political, Anthropological Confessions of Faith, Anthropological Optimism and Pessimism, Excentric Positionality, Friend-Enemy Distinction, Political Theology, Political Existentialism
- Yıl: 2010
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Felsefe Bölümü
- Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 142
Özet
Bu çalışmanın amacı Carl Schmitt?in her siyasal kuramın kötümser bir antropolojiye dayanmak zorunda olduğu yönündeki görüşünün geçerliliğini tartışmaktır. Bunun yanında Schmitt?in kendi siyasal kuramının temelinde yatan insan anlayışı da ortaya konulmaya çalışılacaktır.Çalışmanın birinci bölümünde felsefe tarihindeki siyasal kuramların temelindeki antropolojik yaklaşımlar ele alınacaktır. Sırasıyla Platon, Aristoteles, Augustinus, Machiavelli, Hobbes ve Rousseau?nun insan ve siyaset anlayışları, tarihsel bir arka plan oluşturmak amacıyla anlatılacaktır.İkinci bölümde Carl Schmitt?in antropoloji ve siyaset ilişkisi üzerine düşüncelerine değinilecek, Schmitt?in 20. yüzyıl felsefesindeki konumu, çağına ve klasik felsefe geleneğine bakışı ele alınacaktır. Bu bölümde Schmitt?in siyasal kuramların temelinde yatan antropolojik inanç kabulleri (anthropologische Glaubensbekenntnisse) üzerinden siyasal kuramları değerlendirişi gösterilecektir. Schmitt?in tüm bir siyaset felsefesi tarihini antropolojilerine göre ?iyimser? ve ?kötümser? olarak ayırmasının ardındaki temel savlar gösterilmeye çalışılacaktır. Bu amaçla Schmitt?in başta Machiavelli, Rousseau ve Hobbes olmak üzere, tarihsel arka plan çerçevesinde ele aldığımız düşünürlerin insan ve siyaset anlayışlarına yönelik değerlendirilmeleri ortaya konulacaktır. Böylelikle her gerçek siyasal kuramın kötümser bir antropolojiye dayanması gerektiği savının ve siyaset felsefesi yerine siyasal teolojinin tercih edilmesinin temelleri belirlenecektir.Son bölümde ise Schmitt?in kendi siyasal kuramının altında yatan insan anlayışı ele alınacaktır. Bu bölümde öncelikle Schmitt?in insan anlayışının Plessner?in felsefi antropolojisiyle ilişkisi ortaya çıkarılarak dış-merkezli konumlanış kategorisinin Schmitt?in siyasal kuramı için oluşturduğu temel gösterilmeye çalışılacaktır. Bununyanında Schmitt?in 20. yüzyıl insanının içinde bulunduğu tinsel yokluk karşısında önerdiği, ayrım yapan ve mesafe koyan varlık olarak insan tasarımının başlıca özellikleri ortaya konulacaktır. Böylelikle Schmitt?in siyasal kuramının başat kavramı olan Siyasal Olan Kavramı ve dost-düşman ayrımının antropolojik temelleri gösterilecektir.Sonuç bölümünde Schmitt?in her gerçek siyasal kuramın kötümser bir antropolojiye dayanmak zorunda olduğu görüşünün açmazları ve güncel sonuçları gösterilmeye çalışılacaktır. İnsanın dost-düşman ayrımı yapmaya zorunlu bir varlık olduğu görüşü karşısında insanın bir olanaklar varlığı olduğu görüşü savunulacaktır.
Özet (Çeviri)
The aim of this study is to discuss the validity of Carl Schmitt?s view that every political theory must be based on a pessimistic anthropology. The understanding of man that lays behind Schmitt?s own political theory is also tried to be considered.In the first chapter of the study, the anthropological approaches at the base of each political theory in the history of philosophy will be taken up. The understanding of man and politics by Platon, Aristoteles, Augustinus, Machiavelli, Hobbes and Rousseau will be explained to constitute a historical background.In the second chapter of the study, Carl Schmitt?s thoughts on the relationship between anthropology and politics will be mentioned beside his view of the era he lived and of the tradition of classical philosophy, and his position in the philosphy of the 20th century. In this chapter, Schmitt?s comprehension of the political theories with respect to anthropological confessions of faith (anthropologische Glaubensbekenntnisse) that lay at the base of such theories will be denoted. The principal arguments behind Schmitt?s classification of all history of political philosophy as ?optimistic? and ?pessimistic? according to their anthropologies will be tried to be shown. For this aim, Schmitt?s evaluations on the philosophers? perceptions of man and politics, especially of Machiavelli, Rousseau and Hobbes, that we handled within the framework of the historical background in the first chapter are to be put forward. In this way, the basis of the argument that every genuine political theory must be based on a pessimistic anthropology and accordingly preference of political theology instead of political philosophy will be designated.In the the last chapter, the understanding of man at the basis of Schmitt?s own political theory is to be pointed out. In this chapter, primarily, revealing the relationship of Schmitt?s perception of man with Plessner?s philosophical anthropology, it will be tried to be shown how the category of excentric positionality constitutes the basis of Schmitt?s political theory. Besides, the principal characteristics of Schmitt?s notion of man as a being that distinguishes and puts distances, of which he posits in the face of the spiritual nothingness that the man of 20th century is under, will be put forward. In this way, the concept of the political (Der Begriff des Politischen) which is central to Schmitt?s political theory, and the anthropological foundations of the friend-enemy distinction is to be considered.In the conclusion, the dilemmas and actual consequences of Schmitt?s view that every genuine political theory must be based on a pessimistic anthropology will be pointed out. Against the view that man is a being which is obliged to make a distincition between friend and enemy, it will be argued that man is a being of potentialities.
Benzer Tezler
- Mekân ve siyaset ilişkisi bağlamında dünya tarihsel mekânı: Antik Yakındoğu örnekleri
World historical space in the context of the relationship between space and politics: Examples of the Ancient Near East
FATİH KOCAOĞLU
Doktora
Türkçe
2021
Kamu YönetimiAnkara Hacı Bayram Veli ÜniversitesiSiyaset ve Sosyal Bilimler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TEVFİK ERDEM
- Liberal İslam yaklaşımının eleştirel bir değerlendirilmesi
A critical assessment of the approach of liberal Islam
MÜCAHİD GÜRBÜZ
Doktora
Türkçe
2022
Siyasal Bilimlerİstanbul ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ MUHAMMED ALİ AĞCAN
- Soğuk Savaş döneminde Türkiye'de milliyetçi muhafazakârlığın devlet anlayışı
National conservatism's understanding of the state in Turkey in the Cold War Era
MEHMET PARLAK
Doktora
Türkçe
2023
Siyasal BilimlerAnkara ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET YETİŞ
- Nietzschean attack on the liberal understanding of law: Will to power against justice
Liberal hukuk anlayışına karşı Nietzscheci saldırı: Güç istenci adalete karşı
TAMER KARALAR
- Immanuel Kant'ın kozmopolit hukuk idealine karşı Carl Schmitt'in realizmi
Idea of cosmopolitan law of Immanuel Kant with schmitt's realist opposition
ZEYNEP GÜLTEPE
