'Blameth Nat Me': Popular Resistance and Chaucer's Women in his Fabliaux
'Beni Suçlama': Popüler Direniş ve Chaucer'ın Fabliyolarında Kadınlar
- Tez No: 339119
- Danışmanlar: DOÇ. DR. HURİYE REİS
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: İngiliz Dili ve Edebiyatı, English Linguistics and Literature
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2013
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: İngiliz Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 111
Özet
Bu tezin amacı, John Fiskein popüler kültür kavramından yararlanarak, direniş figürleri olarak Chaucerın fabliyölarındaki (fabliau) kadınların güçsüzün kullandığı taktik, kurnazlık ve hilelerle kendi mağduriyetlerini nasıl savuşturduklarını ve bu ikincil konumlarını nasıl kendi lehlerine çevirdiklerini Chaucerın Değirmencinin Hikayesi (the Millers Tale), Kahyanın Hikayesi (the Reeves Tale), Tüccarın Hikayesi (the Merchants Tale) ve Gemicinin Hikayesinde (the Shipmans Tale) yer alan güç mücadelesindeki kadınların duruşunun ayrıntılı analiziyle incelemektir. Eşini aldatan, şehvet düşkünü ve entrikacı kadınların aslında fabliyölardaki güç mücadelesinde ikincil konumda bulunduğu tartışılmıştır. Bu nedenle, fabliyölardaki kadınlar zulmedenden ziyade zulüm görendir, ve bu mağduriyetlerine evlilik dışı ilişkiler ve kişisel mekanların yıkıcı kullanımıyla baş kaldırmaktadırlar. Dolayısıyla, Chaucerın fabliyölarındaki kadınlar evliliklerindeki mağduriyetlerine kendilerini ikincil konuma iten egemen kültürün kaynaklarını kullanarak karşı koyarlar. Chaucerın fabliyölarında, kadınların baskıcı yapı ve normlara karşı direnişi John Fiskein popüler kültür teorileri bağlamında incelenmektedir. Bu bakımdan, Değirmencinin Hikayesinde Alisoun, Kahyanın Hikayesinde değirmencinin karısı ve kızı Malyne, Tüccarın Hikayesinde May ve Gemicinin Hikayesinde tüccarın karısı direnen ve başkaldıran kadınlardır ve kendi muhalif anlamlarını ve zevklerini egemen söylemin kaynaklarından faydalanarak üretirler.
Özet (Çeviri)
The aim of this thesis is to examine through Fiskes popular culture theory how Chaucers women in his fabliaux as figures of resistance avert their inferiority and how they subvert their subordination to their empowerment through using the tactics, guileful ruses and artful stratagems of the weak with a detailed analysis of Chaucers women and their relation to power in the Millers Tale, the Reeves Tale, the Merchants Tale and the Shipmans Tale. It is argued that the adulterous, scheming and promiscuous women actually occupy a secondary position in the power struggle in the fabliaux. Thus, they are victims rather than victimizers and they contest their subjugation through their illicit sexual pursuits and subversive use of the domestic space. Chaucers women in his fabliaux, thus, resist their subjugation in marriage using the resources of the dominant. Chaucers womens resistance to the oppressive structures and norms are analysed in the context of John Fiskes popular culture theories. In this respect, Alisoun in the Millers Tale, Malyne and Symkyns wife in the Reeves Tale, May in the Merchants Tale and the merchants wife in the Shipmans Tale are women of resistance and create their own oppositional meanings and pleasures out of the resources of the dominant.