Majör depresyon hastalarında tedaviye yanıtın demografik ve klinik belirteçleri
Demografic and clinic markers of treatment response in patients with major depression
- Tez No: 339754
- Danışmanlar: PROF. DR. BERNA DİCLENUR ULUĞ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Psikiyatri, Psychiatry
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2013
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 161
Özet
Amaç: Majör depresyonda, uygun tedavi düzenlenmesine rağmen depresyon hastalarının %25-30?u tedaviye yetersiz yanıt vermektedir. Antidepresan tedavinin etkili olup olmadığının belirlenmesi için yaygın öneri en az 4 haftalık bir sürenin gerekli olduğu yönündedir. Tedavi yanıtının erken dönemde yordanması etkin ve hızlı tedaviye ulaşılmasını kolaylaştıracaktır. Doğal bir izlem çalışması olarak planlanan bu çalışmada sosyodemografik özellikler, depresyon dönemi özellikleri, tedavi öyküsü, soygeçmiş özellikler ve belirtilerde erken dönemde görülen değişikliklerin tedavi yanıtını erken dönemde yordama güçleri incelenmiştir. Bu etkenlerin yanı sıra depresyon ve tedavilerine yönelik tutum özelliklerinin ve tedavi uyumunun tedavi yanıtına olan etkileri değerlendirilmiştir. Ayrıca, tutum özellikleri ve tedavi uyumu ile sosyodemografik, klinik özelliklerin ilişkisi, tutum özelliklerinin tedavi uyumuna etkisi incelenmiştir. Yöntem: Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Erişkin Hastanesi Psikiyatri polikliniğine başvuran, depresyon tanısıyla ayaktan antidepresan tedavisi planlanan hastalar değerlendirilmiştir. Şizofreni, demans, madde kullanımıyla ilişkili bozukluk tanısı konan hastalar çalışmaya alnımamış, Eksen 1 ruhsal bozukluk ek tanısı olan hastalar, remisyonda değillerse, dışarıda bırakılmıştır. Bilgilendirilmiş olur veren, DSM-IV Eksen I Bozuklukları İçin Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I) ile majör depresyon tanısı doğrulanan, 18-65 yaş aralığında toplam 120 hasta çalışmaya alınmıştır. Yanıt ve düzelme çalışma sonlanım ölçütü olarak kabul edilmiş ve tedavi başlangıcında, tedavinin 2. ve 8. haftalarında uygulanan Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) ile değerlendirilmiştir. Erken yanıt ikinci haftada başlangıç HAM-D puanında %20 ve daha fazla azalma olması, yanıt HAM-D puanında %50 ve daha fazla azalma olması, düzelme HAM-D puanının ? 7 olması şeklinde tanımlanmıştır. Hastalara ilk değerlendirme görüşmesinde HAM-D, Hamilton Anksiyete Değerlendirme Ölçeği (HAM-A), Durumluk Sürekli Kaygı Envanteri (STAI- I ve II), bipolar spektrum özelliklerini değerlendirmek için Duygudurum Bozuklukları Ölçeği, tutum özelliklerinin belirlenmesi amacıyla Depresyon ve Tedavilerine Yönelik Tutum Ölçeği uygulanmıştır. İlk değerlendirme, 2 ve 8. haftalarda uygulanan HAM-D, HAM-A, STAI- I ile belirti düzeyleri saptanmış ve zaman içerisinde değişim düzeyi belirlenmiştir. Tedavinin 2. ve 8. haftalarında Antidepresan Uyum Ölçeği ve UKU Yan Etki Değerlendirme Ölçeği ile hastaların tedavi uyumları ve ilaç yan etkileri değerlendirilmiştir. İstatistiksel analizler SPSS for Windows Version 15.0 paket programında yapıldı. Değişken tipine göre ki kare, tek yönlü varyans analizi veya bağımsız gruplarda t testi kullanıldı. Sayısal değişkenler arası ilişkiye Pearson korelasyon katsayısı ile bakıldı. Çok değişkenli analizler lojistik regresyon ile yapıldı. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p
Özet (Çeviri)
Objectives: In major depression, 25-30%of patients fail to respond despite appropriate treatment with antidepressant. It is commonly suggested that the assessment of the response to the antidepressant therapy requires at least 4 week-long treatment duration. Prediction of the response early in the treatment will fasten and improve efficiency of antidepressant therapy. In this natural follow-up study, the predictive power of sociodemographic characteristics, properties of the depression episode, treatment histories, family histories, change in symptoms in the early phase of treatment on treatment outcome were investigated. In addition, the influences of treatment adherence, patients? attitudes toward depression and its treatment were questioned. Furthermore, the relationship between attitude property and treatment adherence, and the relationship between sociodemographic and clinical characteristics and attitudes and adherence were investigated. Method: Outpatients diagnosed as major depression and planned to start a course of antidepressant drug treatment in Hacettepe University Hospitals Psychiatry Clinic were evaluated. Patients with schizophrenia, demantia, substance use related disorders, comorbid Axis I psychiatric diagnosis, unless they were in remission, were excluded. Of those patients who provided the informed consent, 120 patients (18-65 years) were enrolled in this study, following the confirmation of their diagnosis using Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis I Disorders (SCID-I). Treatment response and remission were accepted as the study outcome measures and they were evaluated in the beginning of the treatment, second and eighth weeks of treatment with Hamilton Depression Rating Scale (HDRS). Early improvement was defined as 20%or more decrease in the second week, response was defined as 50%or more decrease from initial HDRS score, and remission was defined as final HDRS score ? 7. In the initial visit, all patients were assessed with HDRS, Hamilton Anxiety Rating Scale (HARS), State and Trait Anxiety Inventory (STAI I and II), Mood Disorder Quastionnaire scale for the evaluation of bipolar spectrum properties, Scale for Attitudes Toward Depression and Its Treatment. The change in symptom severity during the treatment period were assessed with HDRS, HARS, and, STAI I in the beginning, second and eighth weeks of treatment. Antidepressants Adherence Scale and UKU Side-Effect Rating Scale were performed at second week and eighth week of treatment to assess treatment adherence and drug side effects. Statistical analyzes were performed with SPSS for Windows Version 15.0 package programme. According to the type of variables t-test, chi square test, or one-way variance analysis were performed. The relationship between numerical variables were evaluated with Pearson correlation analysis. Logistic regression analysis were used for multivariable analysis. The level ofstatistical significance was assumed as p
Benzer Tezler
- İnterlökin-6 düzeyinin majör depresif bozukluk hastalarında ilaç tedavisine yanıtın öngörülmesindeki değerinin araştırılması
The value of interleukin-6 levels in the prediction of response to drug treatment of major depressive disorder patients
MEHMET BENNA MÜFTÜOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
PsikiyatriMarmara ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MEHMET KEMAL KUŞÇU
- Beyin kaynaklı nörotrofik faktör düzeyinin major depresif bozukluk hastalarında ilaç tedavisine yanıtın öngörülmesindeki kullanımının araştırılması
The value of bdnf levels in the prediction of response to drug treatment of major depressive disorder patients
KUTAY ÇAMCI
- Kortizol/dihidroepiandrositenodion-sülfat oranının major depresif bozukluk hastalarında ilaç sağaltımına yanıtın öngörülmesindeki değerinin araştırılması
Predictive value of cortisol/dehydroepiandrosterone-sulfate ratio in the response to the antidepressant treatment in major depression patients
ÖZLEM ÇAKICI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
PsikiyatriMarmara ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. VOLKAN TOPÇUOĞLU
- Major depresyon hastalarında tedavi öncesi ve sonrası no ve adma düzeylerinin kontrol grubu ile karşılaştırılması
Comparison of no and adma levels in pre-treatment and post-treatment of patients with major depression with control group
ARZU HİSARVANT KALELİ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
PsikiyatriDüzce ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AHMET ATAOĞLU
- Major depresyon hastalarında elektrokonvülzif tedavinin (EKT) beynin fonksiyonel bağlantılarına ve serum bdnf düzeylerine etkisi ile bunların arasındaki ilişkiler
The effects of electroconvulsive therapy on brain functional connections and serum BDNF levels and the relationships of these in patients with major depressive disorder
BEYDA GÜLER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
PsikiyatriErciyes ÜniversitesiPsikiyatri Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AKİF ASDEMİR