Geri Dön

In vivo detection of GPCR dimerizations in Saccharomyces cerevisiae using FRET and BiFC

GPKR dimerleşmesinin FRET ve bölünmüş floresan protein (BiFC) teknikleri ile canlı Saccharomyces cerevisiae hücrelerinde görüntülenmesi

  1. Tez No: 385039
  2. Yazar: BEREN ÜSTÜNKAYA
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. ÇAĞDAŞ DEVRİM SON
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Biyoloji, Biology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2014
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Biyoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 109

Özet

G-proteine kenetli reseptörler (GPKRler) membran reseptörlerinin, yedi transmembran bölgeden oluşan, çok çeşitli uyaranlara karşı fizyolojik yanıt oluşturulmasını sağlayan bir sınıfıdır. Ökaryot mikroorganizmalarda bulunan GPKRler hücre büyümesi, gelişmesi, morfogenezi, hareketi ve yaşam süresini kontrol ederken, insan gibi daha gelişmiş ökaryot canlılarda, yüzlerce peptit hormonu, duyusal uyaran, odorant, nörotransmitter ve kemokinlerin etki mekanizmalarında önemli rol oynar. Geniş etki mekanizmaları sebebiyle, bu reseptör sınıfı, günümüzde piyasada olan ilaçların yaklaşık olarak %40-50' sinin hedefi halindedir. Uzun yıllar boyunca, bu reseptörlerin, hücre dışından gelen sinyali hücre içerisine iletmek için etkileşimde bulunduğu heterotrimer yapıdaki G proteinlerini aktif hale getirdiği, hücrede monomer yapıda bulunduğu ve çalıştığı düşünülmüştür. Ancak, son yirmi yılda yapılan çalışmalar GPKRlerin, hücrede düzgün paketlenmesi ve çalışması için dimer (ya da daha yüksek yapılı oligomerler) oluşturduğu fikrini gündeme getirdi. Bu ilk bulgulardan sonra, aynı tür ya da farklı tür GPKRler arasında oluşan dimerleşmeyi göstermek, çalışmak ve anlamak amacıyla birçok proje yapıldı. Şimdiye kadar yapılan çalışmalar sonucunda dimer-/oligomerlerin reseptör ifadesinde, ligand bağlanmasında, ve ikincil mesajcı aktivasyonunda önemli rol oynadığı rapor edilirken GPKR dimerlerinin nasıl ve nerede oluştuğu, hangi türleri arasında dimerleşme görüldüğü konularındaki mevcut bilgi kısıtlı kalmıştır. Bu çalışmada, mayada besin sensör mekanizması olarak çalışan GPKR türünün, Gpr1 proteinlerinin, kendi türü, ve Ste2, MATa hücreleri tarafından sentezlenen feromon reseptörleriyle dimerleşmesini canlı Saccharomyces cerevisiae hücrelerinde inceledik. Floresan rezonans enerji transfer ve bölünmüş floresan protein tekniklerinin uygulamasından sonra yapılan in vivo görüntülemeler gösteriyor ki, her iki dimer grubu doğal ve mutant suşların plazma membranı ve golgi, endoplazmik retikulum gibi hücre içi yapılarda bulunmaktadır.

Özet (Çeviri)

G protein-coupled receptors (GPCRs) are a class of membrane proteins that are composed of seven transmembrane domain and mediate physiological response to a diverse array of stimuli. In eukaryotic microorganisms, GPCRs regulate cell growth, development, morphogenesis, motility, and life span. In higher eukaryotic organisms as humans, they mediate the action of hundreds of peptide hormones, sensory stimuli, odorants, neurotransmitters, and chemokine. Due to their wide spectrum of action mechanisms, GPCRs are also targets for ~40-50% of current pharmaceuticals in the market. For a long time, these receptors have been thought to locate and function as monomeric units which activate a related heterotrimeric G protein to transmit the extracellular signal to inside of the cell. However, recent studies in last two decades have suggested that GPCRs form dimers (or higher order oligomers) for proper trafficking and/or functioning. After these early findings, many studies have been conducted to reveal, examine and understand dimerization of single type or different type of the receptors. So far, the dimers/oligomers have been reported to play important roles in regulation of receptor expression, ligand binding and second messenger activation whereas there is still limited information on how and where GPCR dimerization occurs, which type of them interact with each other, and where these dimers are located in the cells. In this thesis, we studied detection of dimer formation between nutrient sensing GPCR in Saccharomyces cerevisiae, Gpr1 proteins with its own type, and also with Ste2 protein, which is expressed as mating pheromone receptor by MATa type of haploid yeast cells. In vivo imaging after application of Förster Resonance Energy Transfer (FRET) and Bimolecular Fluorescence Complementation (BiFC) methods successfully showed that both dimer groups are located on plasma membrane and in intracellular compartments as endoplasmic reticulum and Golgi of wild type and mutant strains.

Benzer Tezler

  1. In vivo detection of yeast alpha mating pheromone receptor Ste2p homodimerization by FRET

    FRET ile Ste2p homodimerizasyonunun in vivo gösterilmesi

    GİRAY BULUT

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2014

    BiyolojiOrta Doğu Teknik Üniversitesi

    Biyoloji Bölümü

    YRD. DOÇ. DR. ÇAĞDAŞ DEVRİM SON

  2. Characterization of GPR139 and investigating its possible role in brain development

    GPR139'un karakterizasyonu ve beyin gelişimindeki olası görevlerinin araştırılması

    TOLGA ASLAN

    Doktora

    İngilizce

    İngilizce

    2022

    BiyolojiBoğaziçi Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji ve Genetik Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ NECLA BİRGÜL

  3. Serviks kanserinin spektroskopik bir teknik ile ex-vivo olarak saptanması

    Ex-vivo detection of cervix cancer by a spectroscopic technique

    TUBA DENKÇEKEN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    BiyofizikAkdeniz Üniversitesi

    Biyofizik Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MURAT CANPOLAT

  4. Design and optimization of a durable gold-based microelectrode for dopamine detection

    Dopamin tespiti için dayanıklı altın-tabanlı mikroelektrodun tasarımı ve optimizasyonu

    BASHIR BWOGI

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2021

    Biyomühendislikİstanbul Medipol Üniversitesi

    Biyomedikal Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. YASEMİN YÜKSEL DURMAZ

    YRD. DOÇ. DR. MEHMET KOCATÜRK