Hipertiroidili hastalarda tedavi öncesi ve tedavi sonrası GLP-1 ve gıp düzeyinin değişiminin incelenmesi
Investigation of GLP1 and gip levels change in patients with hyperthyroidism before and after treatment
- Tez No: 388454
- Danışmanlar: PROF. DR. RAMAZAN SARI
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2014
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Akdeniz Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 54
Özet
Oral olarak verilen glukozun aynı miktardaki kan glukoz yükselmesine neden olacak kadar intravenöz glukoza göre daha belirgin insülin yanıtı oluşturması inkretin etkisi olarak bilinir. İnkretin etkinin eksikliği, rölatif insülin eksikliği ve hiperglisemiye neden olmaktadır. İnkretin etkiden sorumlu başlıca hormonlar; GIP ve GLP-1'dir. Tiroid hormonları (T4 ve T3) barsaklardan glukoz emilimini hızlandırmakta, glikojen depolarından glukoz salınımını artırmakta ve insülinin hepatik yıkımını etkilemektedirler. Hipertiroidili hastalarda gelişen glukoz intoleransı ve hiperglisemi inkretin düzeyindeki olumsuz etkilere bağlı olabilir hipotezinden yola çıkarak, çalışmamızda hipertiroidili hastalarda inkretin düzeylerini ve hipertiroidi tedavisi ile inkretin düzeylerinin değişimini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya 12'şer kişiden oluşan 2 grup halinde hipertiroidili hasta grubu ve sağlıklı kontrol grubu olmak üzere 24 kişi alındı ve bu gruplar birbirleri ile karşılaştırıldı. Ayrıca hipertiroidi grubundaki hastalarda tedavi ile ötiroid durum sağlandıktan sonra testler tekrarlanarak hipertiroidi ve ötiroidi durumlarındaki veriler karşılaştırıldı. Hastalara 75 gr glukoz ile oral glukoz tolerans testi yapıldı. 0., 30., 60., 90. ve 120. dakikalarda GLP-1 ve GIP ölçümleri yapıldı. Hipertiroidi ve kontrol gruplarında oral glukoz yüküne zamansal GLP-1 ve GIP yanıtlarında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı. Her iki gruptada pik GLP-1 düzeyine 60. dakikada ulaşılırken, pik GIP düzeyine 90. dakikada ulaşıldı. Hipertiroidi ve kontrol grubunun inkretin düzeylerinin eğri altındaki alanları (EAA) karşılaştırıldığında, GLP-1 ve GIP için hesaplanan EAA'da hipertiroidi ve kontrol grubu arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı. Hipertiroidi grubunda tedavi öncesi ve ötiroidi sağlandıktan sonra yapılan GLP-1 ve GIP ölçümlerine değişme saptanmadı. Hipertiroidi grubunda tedavi öncesi en yüksek GLP-1 düzeyi 60. dakikada saptandı ancak bu grupta ötiroidi sağlandıktan sonra yapılan değerlendirmede pik GLP-1 düzeyine 30. dakikada ulaşıldı. Hipertiroidi grubunda tedavi öncesi pik GIP değerlerine 90. dakikada ulaşılırken, tadaviyle ötiroidi sağlandıktan sonra pik GIP değerlerine 30. dakika ulaşıldı. Hipertiroidi grubunda tedavi öncesi ve ötiroidi sağlandıktan sonra inkretin düzeylerinin EAA'ları karşılaştırıldığında; ötiroidi sağlandıktan sonra GLP-1 ve GIP için hesaplanan EAA'ların değişmediği saptandı. Bu bulgular bize hipertiroidili hastalarda oral glukoz yüküne inkretin yanıtının korunmuş olabileceğini düşündürmektedir. Ancak bilindiği gibi hipertiroidide barsak transit zamanı hızlanmıştır ve bu durum GLP-1 ve GIP salınımını etkilemektedir. Çalışmamıza alınan hastalarda bu durumu standardize etmek mümkün olmamıştır. Ayrıca çalışmamıza alınan hasta sayısının kısıtlı olmasından dolayı sonuçları genel popülasyona uyarlamak zor olacaktır. Çalışmamız bu konuda yapılan ilk çalışma olduğu için daha geniş ve homojen hasta gruplarını içeren çalışmaların yapılması için yol gösterici olacaktır
Özet (Çeviri)
The phenomenon that orally administered glucose results in a more prominent insulin response than the equivalent amount of intravenous glucose stimulating the same level of increase in blood glucose is called the incretin effect. Lack of incretin effect causes relative insulin deficiency and hyperglycemia. The main hormones responsible for the incretin effect are GIP and GLP1. Thyroid hormones (T4 and T3) accelerate the absorption of glucose from the intestine, increase the release of glucose from glycogen stores and affect the hepatic demolition of insulin. Development of glucose intolerance and hyperglycemia in patients with hyperthyroidism may be due to the negative effects of incretin levels. Starting from that point, we aimed to assess incretin levels and incretin levels change with hyperthyroidism treatment in patients with hyperthyroidism. 24 persons were enrolled in the study. 12 of them were hyperthyroidism group and the other 12 were healthy control group and they were compared. Besides, tests were repeated after providing euthyroidism in patients with hyperthyroidism and these results were also compared. Oral glucose tolerance test was performed in patients with 75 g glucose. GLP1 and GIP levels were measured at 0, 30, 60, 90, and 120 minute. There was no statistically significant difference between groups in terms of temporal GLP1 and GIP response for oral glucose load. Peak GLP1 level was reached at 60 minutes and GIP was at 90 minutes in both groups. Areas under the curve (AUC) of incretin levels of hyperthyroidism and control groups were compared and statistically significant difference was not seen between groups in terms of AUCs of GLP1 and GIP. GLP1 and GIP measurements did not change before and after the treatment in the hyperthyroidism group. Peak GLP1 level was reached at 60 minutes in hyperthyroidism group before the treatment but it was reached at 30 minutes after providing euthyroidism. Peak GIP1 level was reached at 90 minutes in hyperthyroidism group before the treatment but it was reached at 60 minutes after providing euthyroidism. AUCs of incretin levels before and after providing euthyroidism were compared and it was seen that AUCs of GLP1 and GIP did not change after providing euthyroidism. These findings suggest that incretin response for oral glucose load in patients with hyperthyroidism might be preserved. However, as it is known, intestinal transit time is accelerated in hyperthyroidism and this affects the release of GLP1 and GIP. In our study, it was not possible to standardize these conditions in patients. Furthermore, it will be difficult to adapt the results to the general population because of the limited number of patients in our study. Our study will be a guide for studies involving larger and more homogeneous groups of patients, because it is the first study done on this subject
Benzer Tezler
- Hipotiroidili hastalarda inkretin düzeyleri ve tedaviyle inkretin düzeylerinin değişiminin incelenmesi
Incretin levels in patients with hypothyrody and the evaluation of incretin level alterations with treatment
MUSTAFA SERKAN ALEMDAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAkdeniz Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. RAMAZAN SARI
- Hipertiroidili hastalarda tedavi öncesi ve tedavi sonrası prostaglandin E2 ve prostaglandin I2 seviyelerinde oluşan değişimler
Başlık çevirisi yok
ERDAL KAYHAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1999
Genel CerrahiErciyes ÜniversitesiGenel Cerrahi Ana Bilim Dalı
PROF.DR. YAŞAR YEŞİLKAYA
- Hipertiroidili hastalarda tedavi öncesi ve sonrası vücut kas yağ dağılımında değişiklikler
Changes in body muscle fat distribution in patients with hyperthyroidism before and after treatment
ŞULE YAZICI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
ÖĞR. GÖR. NAMIK YİĞİT
- Hipotiroidi ve hipertiroidi tanısı konmuş hastalarda tedavi öncesi ve sonrası iskemik modifiye albumin ve malondialdehit düzeyleri
The levels of ischemia-modified albumin and malondialdehyde before and after treatment in patients with hypothyroidism and hyperthyroidism
AKİLE KARAÇİN SÜLEYMAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıKaradeniz Teknik Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. CİHANGİR EREM
- Tedavi öncesi ve tedavi sonrası hipotiroidili ve hipertiroidili hastalarda oksidan ve antioksidan sistemler arasındaki ilişkiler
Oxidant and antioxidant status in the hypo-hyperthyroid patients before and after treatment
BİRAY GÜR TABLACI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2004
BiyokimyaFırat ÜniversitesiBiyokimya ve Klinik Biyokimya Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. İHSAN HALİFEOĞLU