Geri Dön

Ozonlamanın mikrokirletici giderimine etkisinin belirlenmesi

Determination the effect of ozonation on micropollutant removal

PDF İndir

  1. Tez No: 465432
  2. Yazar: ZUHAL ÇETİNKAYA ATEŞÇİ
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. SERDAR DOĞRUEL
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Çevre Mühendisliği, Environmental Engineering
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2017
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 156

Özet

Son yıllarda mikrokirleticiler üzerine yapılan çalışmalar artmış ve mikrokirleticiler araştırılması gereken önemli bir konu haline gelmiştir. Mikrokirleticiler sudaki seviyeleri ng/L den µg/L'ye kadar değişen maddeler olarak tanımlanabilmektedir ve birçok farklı gruptan oluşmaktadır. Bu grupları farmasötikler, kişisel bakım ürünleri, endüstriyel bileşikler, dezenfeksiyon yan ürünleri meydana getirmektedir. Mikrokirleticiler suya farklı yollarla karışabilmektedir; ancak en önemli noktasal kaynağı, atıksu arıtma tesisi deşarjlarıdır. Atıksu arıtma tesisi mikrokirletici giderimi için tasarlanmadığından dolayı tesise gelen kirleticiler arıtılmadan alıcı ortama deşarj edilmektedir. Bu durum, sucul ekosistemler ve insan sağlığı için sorun teşkil etmektedir. Bu maddeler, sucul ekosistemlerde endokrin bozucu etkilere sebep olabilmekte ve ayrıca biyoakümülasyona uğrayabilmektedir. Genel olarak mikrokirleticilerin etkileri hakkında kesin verilere ulaşılamamıştır; ancak suda tekil bulunmadıkları ve karışım halinde bulundukları için sinerjistik etki yaratabilecekleri ve sürekli suya karışmaları sonucunda kronik etkilere neden olabilecekleri düşünülmektedir. Bu sebeplerden dolayı mikrokirleticilerin alıcı ortama girmeden kontrolünün sağlanması gerekliliği ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma kapsamında 13 mikrokirletici ile 10 metabolitin ölçümü gerçekleştirilmiştir. İncelenen 13 mikrokirleticinin dağılımı şu şekildedir: Antibiyotik (siprofloksasin ve sülfametaksazol), anti-epileptik (karbamazepin), analjezik (ibuprofen, diklofenak ve naproksen) ve beta bloker (atenolol ve propranolol). Ayrıca stimulant olan kafein, endokrin bozucu plastikleştirici Bisfenol-A, doğal hormon olarak östradiol, yapay olarak ise etinil östradiol ve dezenfeksiyon yan ürünü olarak NDMA da ölçülen maddeler arasındadır. Günümüzde, bu mikrokirleticilerin giderimi için arıtma opsiyonu olarak membran prosesler, aktif karbon adsorpsiyonu ve ozonlama araştırılmaktadır. Membran proseslerin işletilmesi ve arıtımdan sonra kalan kısmın kontrolü sorun yaratmaktadır. Aktif karbon adsorpsiyonunda PAK iyi bir seçenek olmasına rağmen arıtma sonrası karbonu sudan ayırmak zordur ve ozonlamaya oranla daha yavaş bir biçimde gerçekleşmektedir. Oksidasyon prosesleri ele alındığında, ozon oksitleme potansiyelinin yüksek olması sebebiyle tercih edilebilir bir seçenektir; ayrıca yüksek pH değerlerinde hidroksil radikali oluşturması da, ozonun bir diğer avantajıdır. Ozonlama prosesinin yan ürün oluşturma gibi bazı kısıtları olsa da, bu durumlar atıksuyun karakterizasyonuna bağlı olduğundan takip edilebilmektedir. Ayrıca, ozonlama sonrası kum filtrasyonu uygulaması sayesinde istenmeyen maddeler tutulabilmektedir. Mikrokirletici gideriminde ozonlamanın etkin olması, atıksu kompozisyonuna ve mikrokirleticilerin ozona olan ilgilerine bağlıdır. İkinci derece hız sabitleri 104 M-1s-1'den yüksek olan maddeler ozonla hızlı reaksiyon vermektedir. Çalışma kapsamında, mikrokirleticilerin ozonlama prosesi ile giderim verimlerinin belirlenebilmesi için iki farklı atıksu arıtma tesisinden alınan numunelerde iki farklı pH (7 ve 10) değerinde ve 0,2-1,5 mg O3/mg ÇOK aralığındaki altı ozon dozunda deneyler yapılmıştır. Bu çalışma, mevsimsel olarak yıl boyunca tekrarlanmıştır. Böylelikle mikrokirleticilerin mevsimsel olarak giderim verimi değişimleri ile tekil / toplam olarak giderim verimlerinin yanında optimum giderim verimine sahip oldukları ozon dozları da belirlenmiştir. Yapılan çalışmalar, AAT A için 0,4-0,6 mg O3/mg ÇOK (pH=7) ozon dozu aralığının; AAT B için ise 0,8-1 mg O3/mg ÇOK (pH=7) ozon dozu aralığının optimum ozon dozları olduğunu ortaya koymuştur. Optimum dozlardaki ortalama giderim verimleri, her iki AAT için de %55 seviyelerinde bulunmuştur. Mikrokirleticiler tekil olarak değerlendirildiğinde, her bir mikrokirletici için maksimum giderim verimine farklı dozda ulaşılmıştır; bu nedenle, her bir AAT için toplam mikrokirletici giderim verimi dikkate alınarak mevsim bazındaki optimum ozon dozları ayrı ayrı saptanmıştır. Mikrokirleticilerin ozonlama ile giderim verimleri birbirinden farklılık göstermiştir. BPA, karbamazepin, diklofenak, naproksen gibi maddeler yüksek (%75'in üzerinde) giderim verimiyle arıtılırken; kafein ile ibuprofenin orta seviyede (%40-50 bandında) bir giderim verimine sahip olduğu gözlenmiştir. Her mevsimde ozonlama ile sınırlı (ortalama %15-20 aralığında değişen) bir verimde giderilebilen iki metabolite rastlanmıştır; bu metabolitler, hidroksidiklofenak ve o-desmetilnaproksendir. o-desmetilnaproksen, ozonlama sonrasında artakalan toplam mikrokirletici konsantrasyonu içerisinde en büyük paya sahip olan; dolayısıyla da toplam mikrokirletici giderme verimini en yüksek oranda etkileyen mikrokirletici türü oalrak belirlenmiştir. Bu çalışma bağlamında biyolojik arıtma çıkış akımlarında yürütülen ozonlama deneylerinde izlenen sistematik yaklaşım, ölçümü gerçekleştirilen mikrokirletici ve transformasyon ürünleri açısından son derece değişken kompozisyona sahip olabileceği düşünülen diğer evsel ve kentsel atıksu arıtma tesisleri için de yol gösterici niteliklidir. Söz konusu yaklaşımın öncelikle İstanbul'da bulunan diğer atıksu arıtma tesislerine, sorasında da Türkiye ölçeğinde uygulanması önerilmektedir.

Özet (Çeviri)

In recent years, studies on micropollutants increase and micropollutants have become important subject to investigate. Micropollutants can be described as natural or synthetic substances in water in the range of ng/L to µg/L and they consist of many different groups. Pharmaceuticals, personal care products, industrial compounds and disinfection byproducts are the main groups of micropollutants. Micropollutants can enter into water sources via different ways, but most significant source of micropollutants is wastewater treatment plant discharges. As the wastewater treatment plant is not designed for micropollutant removal, micropollutants are discharged to the receiving environment without treatment. This condition creates a problem for aquatic ecosystems and human health. These substances may cause endocrine disruptive effects in aquatic ecosystems and may also undergo bioaccumulation. In general, the precise data on the effects of micropollutants have not been determined, but it is thought that they are not present in water as single compounds. They are in the form of mixture, so they can produce synergistic effects and cause chronic effects as a result of continuously discharge to water. For these reasons, it is necessary to provide control without entering the aquatic environment. At present, there is no legal regulation for the control of micropollutants. However, many countries have been working towards a control mechanism for micropollutants. Switzerland is one of those countries since they want to protect their natural water sources. In their research which is conducted by Federal Office of the Environment, they evaluated their WWTPs and created a timeline for the implementation of advanced treatment technologies for further removal of micropollutants. They investigated 700 WWTPs and made a decision to upgrade 100 WWTPs in order to achieve a removal efficiency of 80% for the majority of the micropollutants monitored. In this study, 13 micropollutants and 10 metabolites were measured. The micropollutants examined were as follows: Antibiotics (ciprofloxacin and sulfamethoxazole), anti-epileptic (carbamazepine), analgesics (ibuprofen, diclofenac and naproxen) and beta blockers (atenolol and propranolol). In addition, the stimulant caffeine, endocrine disrupting plasticizer bisphenol-A, hormones and NDMA which is disinfection byproduct were also monitored. There are a number of reasons why micropollutant cannot be removed at the wastewater treatment plant, which can be divided into factors related to micropollutants and factors originating from the wastewater treatment plant. Polar and non-volatile substances can escape from wastewater treatment plants. The sorption of the micropollutants depends on the hydrophobicity of the micropollutants and is usually expressed in terms of Kow. If log Kow value is lower the 2,5, it means low sorption potential, so micropollutants can be found in water, not in sludge. Acidity and chemical structure are other factors that affect the removal rate. Factors related to WWTP can be listed as hydraulic retention time, sludge retention time, pH, and temperature. Membrane processes, activated carbon adsorption, and ozonation are investigated as treatment options for micropollutants. Operation of the membrane processes and control of the remaining part after the treatment are problematic. In activated carbon adsorption, PAC is a good option for removal, yet, it is difficult to separate carbon from water and the process is slower than ozonation. When ozone oxidation is evaluated, ozone is a preferred option because of its high oxidation potential, and ozone also forms hydroxyl radicals at high pH values. Moreover, hydroxyl radical is not a selective oxidant, so it can oxidize more compounds compared to ozone. Ozone is used for drinking water, domestic wastewater and industrial wastewater treatment in terms of color, taste, odor removal and disinfection. The use of ozone as a disinfectant is more advantageous than chlorine. First of all, all the viruses can be removed more effectively than chlorine; besides, with ozonation the oxygen content in the water is increased and the natural water balance is protected. If ozone is used, the amount of chemical needed and the amount of sludge formed are reduced. The effectiveness of the ozonation process in the removal of micropollutants depends on the physical and chemical composition of the wastewater sample. Parameters such as conductivity, specific UV absorbance, total suspended solids (TSS) pH, alkalinity, organic matter (COD, DOC) are effective on the elimination of targeted micropollutants and on the applied ozone dose. Additionally, the affinity of micropollutants for ozone is another factor that affects the elimination efficiency. If a micropollutant's second-order rate constant is higher than 104 M-1s-1, it reacts with ozone quickly. Ozonation have some limitations because it can generate toxic transformation products. Formation of by-products depends on the characterization of wastewater. Although the ozonation process has some limitations such as by-product formation, transformation products can be controlled using sand filtration. Within the scope of this study, grab samples were taken from two different wastewater treatment plants, one accepting solely domestic wastewater (WWTP A) and the other one receiving a mixture of domestic and pretreated tannery wastewater (WWTP B). In this context, the experiments were conducted at two different pH (7 and 10) values and at six different ozone doses ranging from 0,2 to 1,5 mg O3/mg DOC to assess the removal efficiency of ozonation for both micropollutants and transformation products. This study was repeated seasonally throughout the year to observe the seasonal changes in both micropollutant concentration and elimination. As a result of the experimental studies, average removal efficiencies were found to be approximately 55% for the investigated WWTPs (for WWTP A at an optimum ozone dosage of 0,4-0,6 mg O3/ mg DOC and at the pH of 7; for WWTP B at an optimum ozone dosage of 0,8-1 mg O3/mg DOC and at a pH of 7). When micropollutants were evaluated singularly, maximum removal efficiencies were achieved at different doses. Therefore, they were evaluated cumulatively to obtain an optimum ozone dosage. Ozonation of some micropollutants; BPA, diclofenac, carbamazepine, epoxycarbamazepine, naproxen and sulfamethoxazole resulted in high removal efficiencies (more than 75%) throughout the year. Some micropollutants like caffeine and ibuprofen demonstrated moderate removal efficiencies (about 40-50%). Limited elimination rates were observed for some micropollutants (approximately 15-20%); namely hydroxy diclofenac and o-desmethyl naproxen. O-desmethyl naproxen constituted the majority of untreated total micropollutant concentration and this situation affected the total removal efficiency. The optimum pH value securing the most effective micropollutant removal was determined as 7 since the ozonation application at a pH of 10 yielded only a negligible incremental reduction efficiency. This observation could be attributed to wastewater constituents acting as hydroxyl radical scavengers. On the other hand, micropollutant removal efficiency by means of ozonation may vary depending on a wide variety of factors; such as micropollutant concentration, matrix effect. The systematic approach used in this study in terms of the ozonation of micropollutants can be applied to other domestic and / or municipal WWTPs at national level in order to impose micropollutant control at the point source.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    66876

    Mikrokirleticilerin öz ozonlanması ve biyolojik arıtılabilirliği

    Preozonation of specific water pollutans for subsequent biological treatment

    ARZU ATEŞ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1997

    Çevre Mühendisliğiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İLHAN TALINLI

  2. Tez No

    457758

    Sakarya Nehri su kalitesinin mevsimsel karakterizasyonu ve mikrokirleticilerin ileri arıtım yöntemleriyle giderilmesi

    Seasonal characteristics and water quality of Sakarya River and treatment of micropolluters by advanced treatment methods

    FATMA BÜŞRA YAMAN BÜYÜKBÜBEROĞLU

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2017

    Çevre MühendisliğiYıldız Teknik Üniversitesi

    Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ÇAKMAKCI

  3. Tez No

    284990

    Ozonlamanın marul, ıspanak ve maydanozlarda mikrobiyel inaktivasyon ve raf ömrü üzerine etkisi

    Effect of ozonation on microbial inactivation and shelf life of lettuce, spinach and parsley

    HAKAN KARACA

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2010

    Gıda MühendisliğiAnkara Üniversitesi

    Gıda Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. Y. SEDAT VELİOĞLU

  4. Tez No

    152437

    Effects of ozonation, photocatalytic oxidation, and sequential oxidation on coagulation of humic acids

    Ozonlamanın, fotokatalitik oxidasyonun ve birleştirilmiş oksidasyonun hümik asitlerin koagülasyonu üzerine etkileri

    SİBEL ŞEN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2004

    Çevre MühendisliğiBoğaziçi Üniversitesi

    Çevre Teknolojileri Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. MİRAY BEKBÖLET

  5. Tez No

    245296

    Ozonlamanın kültür mantarındaki Staphylococcus aureus bakterisine etkisi

    The effect of ozonation on Staphylococcus aureus in mushroom

    ŞULE ŞENOL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    Kimya MühendisliğiGebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü

    Kimya Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MURAT ÖZDEMİR

Geri Dön