Geri Dön

Klinik pratikte saçlı hücreli lösemi

Hairy cell leukemia in clinical practice

  1. Tez No: 473969
  2. Yazar: SARVAN AGHAMURADOV
  3. Danışmanlar: PROF. DR. YAHYA BÜYÜKAŞIK
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Hematoloji, Hematology
  6. Anahtar Kelimeler: Saçlı Hücreli Lösemi, 2-kloorodeoksiadenozin, Kladribin, Sağkalım, Hairy cell leukemia, 2-chlorodeoxyadenosine, survival
  7. Yıl: 2017
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Hacettepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 66

Özet

Ağamuradov S. Klinik Pratikte Saçlı Hücreli Lösemi. Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Uzmanlık Tezi, Ankara, 2017 Giriş ve Amaç: Saçlı hücreli lösemi (SHL) nadir görülen, pansitopeni ve splenomegali ile karakterize olan küçük B hücreli lenfoproliferatif hastalıktır. Hastalık tüm lösemilerin yaklaşık %2'sini ve lenfoid neoplazmların %1'inden azını oluşturmaktadır. 1990'den sonra pürin nukleozidlerinin tedavide kullandıktan sonra tedavi edilebilir bir lösemi biçimine dönüştürmüş, yüksek yanıt ve sağkalım oranlarına ulaşmıştır. Hastalık klasik şekliyle normal ömür beklentisine sahipler. Oldukça yüksek başarı sağlanmasına rağmen hastalık tamamen eradike edilememektedir. 5 yıllık izlemde yaklaşık %25–40 nüks görülmektedir. Nükseden ve tedaviye dirençli hastalar için yeni, hedefe yönelik tedavilerle ilgili çalışmalar devam etmektedir. Çalışmadaki amacımız 2003–2016 yılları arasında Hacettepe Üniversitesi Hematoloji Polikliniği'nde izlenen SHL tanılı hastaların karakteristik klinik belirti ve bulgularını, tanılarını, aldıkları tedavileri, tedaviye yanıt ve sağkalım oranlarını değerlendirmek ve klinik pratikte SHL'nin yerini tekrar gözden geçirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada 38 (37 SHL-k, 1 SHL-v) hastasının tıbbi bilgileri retrospektif olarak incelendi. Sağkalım analizi için Kaplan Meier yöntemi kullanıldı. Tanıdan eks olma tarihine kadar olan süre dikkate alındı. Son kontrol tarihinde halen hayatta olan hastalar o tarihte sansürlendi. Bulgular: Başlangıç tedavisi 2-klorodeoksiadenozin (kladribin, 2-CdA), interferon alfa (INF-α), splenektomi veya rituximab idi. Dört hastaya tedavi verilmeden izleme alınmıştı. Başlangıç tedavisi olarak verilen 2-CDA'ya %37 tam yanıt (TY), %14,8 kısmi yanıt (KY) sağlandı. Dokuz hastada (%33.3) kontrol kemik iliği yapılmadığı için tedavi sonrası yanıt durumu değerlendirilemedi. Bunların hepsinde kan değerlerinde anlamlı bir düzelme vardı ve yanıt hematolojik düzelme olarak kabul edildi. Bir hastada (%3.7) tedaviye yanıt alınmadı. 3 hastanın (%11.1) ya tedavi sonrası takibi olmadığı için, ya da diğer yanıt kategorilerine uymadığı için değerlendirilemeyen olarak kabul edildi. 2. basamak ve 3. basamak tedaviler sırasıyla v on ve iki hastada gerekli görülmüştü. İkinci basamakta 5 hastada 2-CDA kullanmıştı. 4 (%80) hastada TY, 1 (%20) hastada hematolojik düzelme alındı. Ortanca 35 aylık takip süresinde ortanca sağkalım süresine henüz ulaşılamadı. Ortalama sağkalım süresi 150 ay (%95 güven aralığı 126–174) idi. 5 yıllık sağkalım %84,5 olarak hesaplandı. Sonuçlar: SHL hastalarında başlangıc tedaviye genel yanıt oranı ve sağkalım süresi yüksekti. Yüksek tedavi yanıtının olmasına rağmen, bazen dirençi ve nükeden hastalık durumunda tedavisi zorluk yaratmaktadır. SHL'de yeni geliştirilen ajanların çıkması ile tedavi sonuçlarının düzelmesi mümkün olacaktır. Aynı şekilde destek tedavileri ve izlemdeki gelişmeler de prognozu düzeltmiş ve daha da düzeltecek olabilir.

Özet (Çeviri)

ABSTRACT Aghamuradov S. Hairy Cell Leukemia In Clinical Practice. Hacettepe University School of Medicine, Thesis in Internal Medicine, Ankara, 2017 Background and aim: Hairy cell leukemia (HCL) is a rare lymphoproliferative disorder frequently manifesting with pancytopenia and splenomegaly. It comprises nearly 2% of all leukemias and less than 1% of lymphoid neoplasms. After 1990 HCL became a treatable leukemia thanks to emergence of purin nucleosides as effective chemotherapeutic agents with high response and survival rates. Nowadays a classical HCL leukemia patient has a nearly normal life expectation. However this disease stil can not be completely eradicated. 5-years' relapse incidence is approximately 25–40%. The have been ongoing efforts for new targetted therapies for relapsed/refractory cases. Our aim was to study HCL patiens followed in Hacettepe University Department of Hematology between 2003 and 2016 retrospectively. Patients and Methods: 38 patients (37 classical, 1 variant disease) were invesigated. Survival analysis was done by the Kaplan Meier method. Durations between diagnosis and death were considered for overall survival analysis. Patients still living at last follow-up were censored at this date. Results: The initial treatment was 2-chlorodeoxyadenosine (cladribine, 2-CDA), interferon-alpha (IFN-α), splenectomy or rituximab. Four patients had been selected for follow-up without treatment. 2-CDA achieved 37% complete (CR) and 14.8% partial responses (PR). Nine patients (33.3%) had not had a control bone marrow biopsy after initial treatment. All of them had meaningful improvements in blood counts and therefore their responses wer classified as hematological improvement. No respoınse was observed in one case. Three cases had not had follow-up applications or their response was not suitable to be included in above-mentioned response levels. These cases were classified as not evaluable. 2nd and 3rd line treatments were deemed necessary in 10 and 2 patients, respectively. At 2nd line stage 5 cases recieved 2-CDA. CR and hematologic improvement responses occurred in 4 (80%) and 1 patients, respectively. Median survival was not stil reached after vii median 35 months' follow-up duration. Mean survival duration was 150 months (95% confidence interval 126–174). 5 year survival was calculated as 84.5%. Conclusion: Response rate and survival were generally satisfactory in HCL. Rare refractory or relapsed cases may be difficult to manage. Targetted new treatments are necessary for these cases.

Benzer Tezler

  1. Lomber spondilolistezis gelişmiş olgularda, sistemik ve lokal biyokimyasal belirteçlerin hastalık kliniğine ve cerrahi sonrası iyileşme sürecine etkileri

    Effects of systemic and local biochemical markers on disease clinic and post-surgical recovery in cases of lumbar spondylolisthesis

    GÖKMEN REYHANLI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    NöroşirürjiMuğla Sıtkı Koçman Üniversitesi

    Beyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. DERYA BURCU HAZER ROSBERG

    DOÇ. DR. ARSAL ACARBAŞ

  2. Kronik ağrı hastalarında bilişsel işlevlerin değerlendirilmesi

    Assessment of cognitive functions in patients with chronic pain

    ERBİL MERT AKDEMİR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    PsikiyatriEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. GÜLCAN GÜLEÇ

  3. Klinik pratikte uyku deprivasyonlu EEG'nin tanıya katkısı

    Contribution of sleep deprived EEG on diagnosis in clinical practice

    DEMET ŞEKER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    NörolojiKaradeniz Teknik Üniversitesi

    Nöroloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SİBEL VELİOĞLU

  4. Epizodik tip migren ve epizodik tip gerilim tipi baş ağrısı olgularında hava durumu değişkenlerinin baş ağrısı ataklarının şiddet, süre ve sıklığına etkisi

    Effects of weather conditions on severity, duration and frequency of headache attacks in patients with episodic migraine and episodic tension-type headache

    NERGİS AKGÜN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    NörolojiBülent Ecevit Üniversitesi

    Nöroloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. ESRA ACIMAN DEMİREL

  5. Kafa travmalı pediatrik hastalarda travma şiddeti ile neurogranin düzeyi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

    Evaluation of the relationship between trauma severity and neurograin level in pediatric patients with head trauma

    HASAN FERHAT KURS

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Acil TıpSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Acil Tıp Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ERTUĞRUL ALTINBİLEK