Atletizmdeki sportif yaralanmalar, uygulanan tedavi yöntemleri ve sonuçları
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 48555
- Danışmanlar: PROF.DR. BİLGE AYKUT
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon, Spor, Physical Medicine and Rehabilitation, Sports
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1996
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 55
Özet
-2- ÖZET ATLETİZMDEKİ SPORTİF YARALANMALAR, UYGULANAN TEDAVİ YÖNTEMLERİ VE SONUÇLARI Atletizmdeki sportif yaralanmaları, uygulanan tedavi yöntemlerini ve sonuçlarını saptamak için Temmuz 1994, Eylül 1994 tarihlerinde İzmir, Bursa ve Ankara'da yapılan atletizm müsabakalarında 260 atletle yüzyüze görüşüldü ve anket uygulandı. 260 atletin 210 'unun çeşitli bölgelerinden yaralandıkları 50' sinin ise hiç yaralanmadığı görüldü. Yaralanma nedenlerinin başında 34.28'lik bir oranla kötü zemin in geldiği, bunu 28.57 oran ile iyi beslenememe, yorgunluk, 15.70 oran ile teknik yetersizlik, 12.37 oran ile malzeme ve 9.04'lük bir oranla da diğer nedenlerin izlediği belirlendi. En fazla yaralanan bölgelerin alt ekstemite olduğu bunu üst ekstremite, baş, boyun ve gövdenin izlediği görüldü. En çok yaralanan eklemlerin ise ayak bileği ve diz eklemleri olduğu görüldü. Çalışmamızdaki 184 erkek sporcudan 152 'sinin (yüzde 82.60) yaralandığı, 32 'sinin (yüzde 17.40) yaralanmadığı; 76 kadın sporcunun ise 58 'inin (yüzde 76.31) yaralandığı, 18 'inin (yüzde 23.69) yaralanmadığı görüldü. Kadın ve erkek atletlerin yaralanma oranları arasında anlamlı bir fark bulunmadı (P>0.05). Yaralanmaların daha çok antrenmanlarda meydana geldiğini ve ilk yardımın da antrenörler tarafından yapıldığı belirlendi.-3- Yaralanma sonrası tedavisine hemen başlanan atletlerde iyileş menin daha çabuk olduğu ve kalıcı hasarın oluşmadığı görüldü. Tedavi olarak konservatif yöntemin daha çok kullanıldığı, zorunlu kalmadıkça cerrahi yönteme baş vurulmadığı görüldü. Spora başlama yaşı büyük olan sporcuların daha fazla yaralandıkları, spora dönüş sürelerinin 20 yaş altı sporculara oranla daha uzun olduğu belirlendi. Çalışmamızdaki sporcuların tedavisinde yüzde 6.91' inde kalıcı hasar olduğu, yüzde 93. 81 'inde kalıcı hasarın oluşmadığı ve sporcuların eski derecelerine ulaştıkları veya yaklaştıkları görüldü. Sonuç olarak, uygun zemin, iyi beslenme ve iyi dinlenme, uygun malzemenin kullanılması iyi ısınma ve soğuma egzersizlerinin yapılması ile, oluşabilecek yaralanmalar en aza inecektir. Oluşan yaralanmalarda ivedi ve doğru tedavi yöntemlerinin uygulanmasının, sporcuda kalıcı hasarı engelleyeceği gibi performansının da düşmesini önleyecektir.
Özet (Çeviri)
-4- SUMMARY SPORTS INJURIES IN ATHLETICS, TREATMENT METHODS AND THEIR RESULTS The aim of this study is to determine treatment methods and their effectiveness concerning sports injuries in athletics. 260 athle tes were interviewed during track and field meetings held in Izmir, Bursa and Ankara between July and Semtember 1994. Out of the 260 athletes 210 athletes had injuries in some part of their body leaving fifty who were injury free. Prom this study it was found that the main reasons for injuries sustained were poor quality playing fields (34.28 %) followed by poor diet and fatigue (28.57 %), poor training techniques (15.7 %), misuse of equipment (12.37 %) and the remaining 9.04 % for miscellaneous reasons. Most injuries were sustained in the lower half of the body followed by injuries to the head, neck and truck. The most common joint injuries were sustained in the ankle and knee. Out of 184 male atletes 152 were found to be injured with 32 injury free. Concerning women athletes 58 out of 76 had sustained inju ries. With 18 injury free. Thus there was a significant difference between make and female athletes (p > 00.5).-5- Most injuries occurred during training sessions and were often made worse by the poor First Aid applied afterwards by trainers. Athletes receiving immediate treatment seemed to recover faster and sustained no permanent injury. Non surgical treatment was preferred unless surgery was deemed essential. Athletes beginning their training at ages above 20 sustained more injuries and required a longer time for recovery. The treatment methods used in the study were generally effective with only a very few athletes sustaining permanent injury (6.9 %). Most made more or less complete recovery. As a result, sports injuries are likely to be minimised with the provision of proper sports grounds, a healthy diet, proper rest, suitable equipment and approprate warming up and rooling down exerci ses. Using the appropriate treatment methods will sustain fitness and extend on athlete's sports life.
Benzer Tezler
- Atletizmde yetenek aramasına bağlı olarak 10-12 yaş grubu çocuklarda bazı değişkenler üzerinde normatif çalışma (Ankara ili örneği)
A normative study on some parameters between 10-12 aged children depends on talent searching in Athletics (An experiment of Ankara city)
HACI AHMET PEKEL
- Atletizmde müsabaka öncesi mistik geleneksel dini inanışlar ve rahatlama yöntemleri
The pre-competition relaxation methods, superstitions and traditional religious beliefs
MUSTAFA ALPER BİÇER
Yüksek Lisans
Türkçe
2009
Eğitim ve ÖğretimGazi ÜniversitesiBeden Eğitimi ve Spor Bölümü
PROF. DR. KADİR GÖKDEMİR
- Angiotensin Converting Enzim (ACE) gen polimorfizminin uzun mesafe koşucuları, sprinter, futbolcular ve sedenter populasyonda karşılaştırılması
The Comparison of angiotensin converting enzyme (ACE) genetic polymorphism among long distance runners, sprinters, football players and sedentary population
FİGEN ÇİLOĞLU
- Atletizmde atlama branşlarının özellikleri ve gelişimi üzerine çalışmalar
Başlık çevirisi yok
VEHBİ KOCAÖZ