Tip II diabette rezidüel endojen insülin salınım düzeyinin retinopati ve nöropati komplikasyonlarına etkisi
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 49040
- Danışmanlar: PROF.DR. H. HÜSREV HATEMİ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1996
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 32
Özet
TİP U DİABETTE REZİDÜEL ENDOJEN İNSÜLİN SALINIM DÜZEYİNİN RETİNOPATİ VE NÖROPATİ KOMPLİKASYONLARINA ETKİSİ ÖZET Önceden hastaneye yatmış ve ayaktan tedaviyi sürdüren 132 tip II diabet hastası, metabolik kontrol ve endojen reziduel insulin sekresyonunun, diabette en sık görülen iki dejeneratif komplikasyon; yani nöropati ve retinopati üzerine etkilerini araştırmak üzere incelendi. Retinopati; gözdibi muayenesi ve fluoresein anjiografiyle, nöropati; klinik muayene ve elektromiyografıyle, endojen reziduel insulin sekresyonu açlık plazma C-peptid düzeyleri ile tesbit edilirken metabolik kontrol durumu da HbAlc'yle değerlendirildi. Hastalar, metabolik kontrol durumlarına göre ( % 8'in < veya > 'deki değerlerin ortalaması olarak ; normali : % 3-6 ) ve endojen insülin sekresyonlarma göre (0.600 nmol / 1 'nin < veya > olan açlık plazma C- peptid düzeyleri olarak ) sınıflandırıldılar. Nöropati kötü metabolik kontrolü olan hastalarda ( 32 / 64 = % 50) uygun metabolik kontrolde olan hastalardakinden ( 17 / 64 = % 25; p < 0.005 ) daha sık idi. Nöropati prevalansı endojen insülin sekresyonu düzeylerinin her iki alt grubunda da bundan etkilenmiyordu. Retinopati ise; metabolik kontrol derecesinden, nöropatiye göre daha az etkilenmişti (HbAlc > 8 olan alt grupta % 37.5 iken HbAlc < % 8 olan alt grupta % 25 idi; p < 0.10 ), fakat reziduel insülin sekresyonundan etkilenmişti. Buna karşılık retinopati prevalansı metabolik kontrolü uygun olmayan hastalardan, muhtemelen daha yüksek insülinrezistansı olan, yani insulin sekresyonu daha yüksek olanlarda anlamlı olarak artmıştır ( % 5 1.4' e karşılık % 20.6; p < 0.02 ). Ayrıca, bu yüksek retinopati prevalansı olan alt grupta daha yüksek sistolik arter basıncı gözlendi. Bu sonuçlar multivaryasyon analizleriyle de doğrulandı. Bu durumda tip II diabette,nöropati ön planda metabolik kontrol derecesiyle artarken, retinopati ise aynı zamanda rezidüel endojen insulin sekresyon düzeyinden ve sistolik hipertansiyon varlığından etkilenir.
Özet (Çeviri)
(the effect of residual endogenous insulin secretion on retinopathy and neuropathy in type 2 diabetes) SUMMARY 132 hospitalised and followed in the out-patient clinic patients with Type 2 diabetes were studied to caracterize the influence of metabolic control and residual endogenous insulin secretion on retinopathy and neuropathy. Retinopathy was evaluated by fundoscopy and fluorescein angiography, neuropathy was assessed by clinical examination and electromyography, residual endogenous insulin secretion was studied by fasting plasma C-peptide levels and metabolic control was estimated by HbAlc concentrations. Patients were classified according to their metabolic control (mean HbAlc either < or > 8 ; reference values : 3-6 % ) and residual endogenous insulin secretion (fasting plasma C- peptide levels either < or > 0.600 nmol / 1). Neuropathy was more frequent in patients with poor metabolic control (32/64 =50 %) than in those adequately controlled (17 /68 = 25 % ; p < 0.005). Retinopathy was less effected than neuropathy by the degree of metabolic control (37.5 % in subgroup with HbAlc > 8 % versus 25 % in the subgroup with HbAlc < 8 % ; p < 0.10 ), but was influenced by residual insulin secretion. Indeed, in patients with inadequate metabolic control, the prevalence of retinopathy was signiflcatly increased in those with higher endogenous insulin secretion (51.4 versus 20.6 % ; p
Benzer Tezler
- Tip-II diabette insülin ve oral antidiabetik kullanımının serum HDL, apoprotein A1 ve apoprotein B seviyelerine etkisi
Başlık çevirisi yok
MEHMET ÇİFTÇİOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1990
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. M. YÜCESOY
- Tip II diabette aterosklerotik risk faktörleri ve mikroalbüminürinin incelenmesi
Başlık çevirisi yok
SERPİL ASLANKAYA
Yüksek Lisans
Türkçe
1993
BiyokimyaErciyes ÜniversitesiBiyokimya Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HATİCE PAŞAOĞLU
- Gliburidin tip-II diabetik sıçanlarda kardiak performans üzerine etkisi
Başlık çevirisi yok
AYÇA ÖZÜARI
Yüksek Lisans
Türkçe
1989
Eczacılık ve FarmakolojiAnkara ÜniversitesiFarmakoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MELİH ALTAN
- Diabetes mellituslu hastalarda karaciğer morfolojisi ve biyokimyasal değişkenlerle ilişkisi
Başlık çevirisi yok
EMİN YEKTA KİŞİOĞLU
- Diabetik nefropatinin erken tanısında mikroalbuminürinin önemi ve kaptoprilin albuminüri üzerine olan etkisi
The Early diagnostic value of microalbuminuria in diabetic mephropathy and the effect of captopril on albuminuria
H. ZEKİ TONBUL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1990
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAtatürk Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı