Santral ve dal retinal ven oklüzyonlarında intravitreal deksametazon implantın etkinliğinin değerlendirilmesi
The assessment of the i̇ntravi̇treal dexamethasone i̇mplant effi̇cacy i̇n the central and branch reti̇nal vei̇n occlusi̇on
- Tez No: 508872
- Danışmanlar: PROF. DR. TEKİN YAŞAR
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Göz Hastalıkları, Eye Diseases
- Anahtar Kelimeler: Santral retinal ven tıkanıklığı, retinal ven dal tıkanıklığı, intravitreal deksametazon implant, maküler ödem, santral maküla kalınlığı, görme keskinliği, Central retinal vein occlusion, retinal vein branch occlusion, intravitreal dexamethasone implant, macular edema, central macular thickness, visual acuity
- Yıl: 2015
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Yüzüncü Yıl Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 107
Özet
Amaç: Retinal ven tıkanıklığına (RVT) sekonder gelişen maküler ödem (MÖ) tedavisinde uygulanan 0.7 mg intravitreal deksametazon implantın görme keskinliği (GK), santral maküla kalınlığı (SMK) ve göz içi basıncı üzerindeki (GİB) etkilerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Nisan 2014-Mart 2015 tarihleri arasında, RVT'ye sekonder MÖ saptanan ve intravitreal deksametazon implant tedavi uygulaması planlanan 35 hastanın 35 gözü prospektif olarak çalışmaya alındı. Tüm hastalara Fundus Floresein Anjiografi (FFA) ve Optik Koherens Tomografi (OKT) çekildi. Çalışmaya dahil edilen hastaların intravitreal uygulama öncesi ve uygulama sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ayda kontrolleri yapıldı. Tüm kontrollerde ayrıntılı oftalmolojik muayene yapıldı ve OKT çekildi. Hastaların yaş, cinsiyet, sistemik hastalık, oküler hastalık, tutulan göz, tutulum tipi, lens durumu, uygulanan tedavi dozu, komplikasyonlar, yapılan lazer tipi, FFA'daki iskemi durumu, takip süresi ve takip sonrası doz gerekliliği kaydedildi. İntravitreal uygulama öncesi ve sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ay en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri (EİDGK) alındı, GİB ve OKT'deki maküla kalınlığı ölçümleri yapıldı. EİDGK Snellen eşeli ile alındı ve standart logMAR dönüşümü uygulandı. İntravitreal deksametazon implant enjeksiyonunun etkinliği görme keskinliğindeki artış ve SMK değişikliklerine göre analiz edildi. Bulgular: Hastaların 20'sı (%57.1) kadın, 15'i (%42.9) erkek idi. Yaş ortalaması 58.74±1.70 (39-76) yıl idi. Hastaların ortalama takip süresi 8.14±1.70 (6-11) ay idi. Çalışmamızdaki 35 gözün 9'unda (%25.7) santral retinal ven tıkanıklığı, 16'sında (%45.7) üst temporal retinal ven dal tıkanıklığı, 9'unda (%25.7) alt temporal retinal ven dal tıkanıklığı ve 1'inde (%2.9) hemisantral retinal ven tıkanıklığı mevcut idi. Hastaların 25'inde (%71.42) hipertansiyon öyküsü mevcuttu. Olguların 25'ine (%71.42) 1 doz, ilave doz gereken10'una (%28.6) 3. ayda 2. doz intravitreal deksametazon implant uygulandı. İntravitreal deksametazon implant enjeksiyonu öncesi ortalama EİDGK ile enjeksiyon sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. aylardaki EİDGK'ler karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı (P˂0.05). Ortalama SMK'da enjeksiyon sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. aydaki tüm kontrollerde enjeksiyon öncesi değerlere göre istatistiksel olarak anlamlı azalma bulundu (P˂0.05). İntravitreal enjeksiyon öncesi ortalama GİB değerlerine göre enjeksiyon sonrası 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. aydaki ortalama GİB ölçümlerindeki artış istatistiksel olarak anlamlı bulundu (P˂0.05). Kontrollerde GİB˃21 mmHg olan 8 (%22.85) hasta medikal tedavi ile kontrol altına alındı. Postoperatif muayenede 7 (%20) hastada subkonjoktival hemoraji gelişmesi dışında herhangi bir komplikasyon ve katarakt progresyonu görülmedi. Sonuç: Retinal ven tıkanıklığı tedavisinde, intravitreal deksametazon implant enjeksiyonunun fonksiyonel ve anatomik açıdan başarılı sonuçlar elde edilen, etkili ve güvenilir bir tedavi yöntemi olduğu görülmüştür. Fakat etkinin zamanla azalmasıyla enjeksiyon tekrarlarına ihtiyaç duyulabilmektedir. Hastaların klinik seyrine göre enjeksiyonlar 3 aydan 6 aya kadar değişen sürelerde tekrarlanabilir. İntravitreal deksametazon implantın tekrarlayan tedavilerinde optimal bir tedavi protokolü için daha ileri incelemeler gerekmektedir. Hastaların GİB artışı ve katarakt progresyonu bireysel tedavinin planlandığı durumlarda mutlaka göz önüne alınmalıdır. Ayrıca deksametazon implantın uzun dönemli etki ve güvenirliğini diğer tedavi seçenekleri ile karşılaştıracak daha uzun takipli, ileriye dönük randomize kontrollü klinik çalışmalarla değerlendirilmesi uygun olacaktır.
Özet (Çeviri)
Objective: The aim is to assess the effect and reliability of 0.7 mg intravitreal dexamethasone implant on visual acuity (VA), central macular thickness (CMT) and intraocular pressure (IOP) in (ME) macular edema treatment developed secondary to retinal vein occlusion (RVO). Material and Method: Between April 2014-March 2015, 35 eyes of 35 patients who have been detected ME secondary to RVO and intravitreal dexamethasone implant treatments were planned to apply, were included to the study prospectively. All the patients underwent Fundus Fluorescein Angiography (FFA) and Optic Coherence Tomography (OCT). The patients were controlled before the intravitreal application and following the application on 1st week, 1st month, 3rd month and 6th month. Detailed ophthalmologic examination was performed in all the visit and OCT was performed. Age, gender, systemic disease, ocular disease, involved eye, involvement type, status of lens, applied treatment dose, complications, performed laser type, ischemia status in FFA, duration of follow up and need of dose after follow up of the patients were recorded. The best corrected visual acuity (BCVA) was taken before the intravitreal application and on 1st week, 1st month, 3rd month and 6th month after application, IOP and macula thickness in OCT were performed. BCVA was measured with Snellen chart andstandard logMAR conversion was applied. Effectiveness of intravitreal dexamethasone implant injection was analysed according to increase of visual acuity and CMT changes. Results: Of the patients; 20 (57.1%) were female and 15 (42.9%) were males. Mean age was 58.74±1.70 (39-76) years. Mean follow-up duration of the patients was 8.14±1.70 (6-11) months. Of the total 35 eyes in our study, 9 of them (25.7%) had central retinal vein occlusion, 16 (45.7%) had temporal retinal vein branch occlusion, 9 (25.7%) had inferior temporal retinal vein branch occlusion and 1 of them (2.9%) had hemi-central retinal vein occlusion. Total 25 patients (71.42%) had hypertension history. 25 patients (71.42%) were applied 1 dose; additional dose requiring 10 patients (28.6%) were applied 2nd dose intravitreal dexamethasone implant at 3rdmonth. A statistically significant increase (P˂0.05) was detected when the mean BCVA before intravitreal dexamethasone implant injection with post injection BCVA at 1st week, 1st month, 3rd month and 6th month were compared. A Statistically significant decrease (P˂0.05) was detected for mean CMT in all the controls at post-injection 1st week, 1st month, 3rd month and 6th monthsthan the pre-injection values. For the pre-intravitreal injection mean IOP values; post injection 1st week, 1st month, 3rd month and 6th months mean IOP measurement increases were found significant statistically (P˂0.05). 8 patients (22.85%) with IOP ˃21 mmHg in the controls were treated medically. There wasn't any complication and progression of cataract seen in the postoperative examination other than the development of subconjunctival hemorrhage in 7 (20%) patients. Conclusion: In the treatment of retinal vein occlusion, intravitreal dexamethasone implant injection was seen as an effective and reliable treatment method in terms of functional and anatomically successful results. However, repeated injections may required due to reduction of this effect in time. Injections can be repeated according to the clinical course of the patients with various durations from 3 months to 6 months. Further researches are needed for an optimal treatment protocol of repeated intravitreal dexamethasone implant treatment. IOP increase and cataract progression of the patients must be considered in cases where an individual treatment is planned. Also, it will be more appropriate to compare the long term effects and reliability of dexamethasone implant with other treatment choices with prospective randomized controlled clinical trials.
Benzer Tezler
- Retina ven oklüzyonlarında oküler komplikasyonlar
Ocular complications in retinal vein occlusion
TİTAP YAZICIOĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1996
Göz HastalıklarıTrakya ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MURAT LEVENT ALİMGİL
- Oftalmolojide renkli doppler görüntüleme uygulamaları
Başlık çevirisi yok
ADEM EROĞLU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
1994
Göz HastalıklarıÇukurova ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MERİH SOYLU
- Argon laser fotokoagülasyononun diabetik retinopati ve santral retinal ven tıkanıklıklarında kullanımı
Başlık çevirisi yok
E. SİBEL ÖNCÜ
- Santral retinal ven tıkanıklığı ve retinal ven dal tıkanıklığı görülen hastalarda intravitreal deksametazon implant ve intravitreal ranibizumab etkinliklerinin karşılaştırılması
Comparison of the efficacy of intravitreal dexamethasone implant and intravitreal ranibizumab in patients with central retinal vein occlusion and branch retinal vein occlusion
SEDA GÜRAKAR ÖZÇİFT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Göz Hastalıklarıİzmir Katip Çelebi ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERDİNÇ AYDIN
- Retinal ven tıkanıklığına sekonder ranibizumaba dirençli maküler ödemin tedavisinde intravitreal deksametazon implantının etkinliği
The effect of intravitreal dexamethasone implant for the treatment of macular edema secondary to retinal vein occlusion (RVO) resistant to repeated intravitreal ranibizumab injection
AYŞE ÇEVİKER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Göz HastalıklarıSağlık Bilimleri ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BANU AÇIKALIN