Geri Dön

Leibniz's criticism of occasionalism and a response through a reconstruction of al-Ghazālī's and Malebranche's arguments

Leibniz'in vesilecilik eleştirisi ve Gazâlî ve Malebranche'ın argümanları bağlamında bir cevap

  1. Tez No: 582406
  2. Yazar: AHMED HALİL OĞUZHAN GÜL
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. CHRYSI SIDIROPOULOU, DR. NAZİF MUHTAROĞLU
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Felsefe, Philosophy
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2019
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Boğaziçi Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Felsefe Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 70

Özet

Vesilecilik, Tanrı'nın yegane etken neden olduğunun ve doğada genellikle neden sonuç ilişkisi olarak algılanan ilişkilerin etkenlik içermeyen vesileler ya da Tanrı'nın iradesine dayanan bir arada oluşlar olduğunun savunulduğu bir nedensellik teorisidir. (Muhtaroğlu, 2017a, p. ix). Leibniz vesilecilik teorisinden Malebranche vasıtasıyla haberdar oldu. Leibniz'e göre vesilecilik, yaratılmış varlıklara nedensel bir güç atfetmediği için kaçınılmaz olarak tekçiliğe kayacaktır. Eğer bir töz, içkin bir kuvvet taşımıyorsa, tözlüğü açıklanamaz (Leibniz, 1989, p. 159-60). Böylece vesilecilik için Tanrı, şeylerin doğasının kendisi olur ve yaratılmış şeyler tek ilahi tözün modifikasyonlarına indirgenirler (Leibniz, 1989, p. 165). Bu eleştiri vesileciliği ne ölçüde zayıflatmaktadır? Şeylerin var olduğu onların doğalarına içkin bir kuvvetin varlığı reddedilerek savunulabilir mi? Bu tezde bu soruları cevaplandırmaya çalışacağım. Bunu yapmak için iki farklı vesilecilik geleneğinin iki önemli düşünürünün argümanlarını ve metafizik çerçevelerini kullanacağım. Bu düşünürler, Eş'ari vesilecilerinden Gazâlî ve Kartezyen vesilecilerinden Malebranche olacak. Leibniz'in eleştirisini izah ettikten sonra bu düşünürlerin argümanlarını ve çerçevelerini ele alacağım. Tezim göstermektedir ki Gazâlî ve Malebranche'ın metafizik çerçeveleri ve argümanları, şeylerin doğalarına içkin bir kuvvetin varlığını reddederken aynı zamanda şeylerin var olduklarını savunmaya imkan tanımaktadır. Böylece Leibniz'in eleştirisinin ilkenin talebi (petito principii) mantık hatasını içerdiği anlaşılmaktadır.

Özet (Çeviri)

Occasionalism is a theory of causation in which it is argued that God is the only causal agent and the cause effect relations perceived in nature are actually occasional causes or customary conjunctions determined by divine volition (Muhtaroğlu, 2017a, p. ix). Leibniz became familiar with occasionalism through Malebranche's elaboration. He found the occasionalist thesis problematic because created substances lack causal powers in the occasionalist theory, which according to him meant therefore that the theory is bound to turn into monism. For Leibniz, if substances lack an intrinsic force to act, then their substantiality cannot be accounted for (Leibniz, 1989, p. 159-60). This makes“God the very nature of things, while created things disappear into mere modifications of the one divine substance”(Leibniz, 1989, p. 165). To what extent does this criticism undermine occasionalism? Is it possible to argue for substances while rejecting any forces intrinsic to the natures of things? In this thesis, I will answer these questions by using the arguments and metaphysical frameworks of two occasionalists from two distinct traditions; al-Ghazālī from the Ashʿarite school and Malebranche from the Cartesian occasionalists. After elaborating Leibniz's criticism, I expound on the motivations and the arguments for occasionalism and the ontological frameworks of the thinkers respectively. My thesis shows that the respective frameworks of al-Ghazālī and Malebranche give them sufficient tools to argue against natures or forces intrinsic to creatures while arguing for the existence of created substances and hence, Leibniz's criticism is shown to be begging the question.

Benzer Tezler

  1. A critical approach to Kant's conception of experience in view of Leibniz's ontology

    Kant'ın tecrübe anlayışına Leibniz'in ontolojisi açısından eleştirel bir yaklaşım

    ALİYE KOVANLIKAYA

    Doktora

    İngilizce

    İngilizce

    2002

    FelsefeBoğaziçi Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. STEPHEN VOSS

  2. The discussions of the nature of space in the early modern age

    Erken modern çağda uzayın doğası üzerine tartışmalar

    BURAK YILMAZ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2019

    FelsefeYeditepe Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ LEVENT YURDAKUL KAVAS

  3. Leibniz ve Kant'ta Teodise

    Theodicy in Leibniz and Kant

    MUSTAFA ÇAĞRI GÜNDAY

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    FelsefeFırat Üniversitesi

    Felsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ NECMETTİN TAN

  4. L'amphibolie des concepts de la reflexion et l'analyticite chez Kant

    Kant'ın refleksiyon kavramlarinin amfibolisi ve analitiklik

    HASAN MERT YILDIRIM

    Yüksek Lisans

    Fransızca

    Fransızca

    2020

    FelsefeGalatasaray Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ALİYE KOVANLIKAYA

  5. Kıvrım geometrisi ve felsefesi: Bir türev olarak mimarlık

    Geometry and philosophy of folding: Architecture as a derivative

    TUĞBA MENŞUR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Mimarlıkİstanbul Teknik Üniversitesi

    Mimarlık Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NURBİN PAKER KAHVECİOĞLU