Beyin ölümü olan hastalarda beş yıllık deneyimimiz: İki merkezli retrospektif çalışma

Başlık çevirisi mevcut değil.

Tez No: 624435
Yazar: OKAN ANDIÇ
Danışmanlar: YRD. DOÇ. DR. HİLMİ DEMİRKIRAN
Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2017
Dil: Türkçe
Üniversite: Yüzüncü Yıl Üniversitesi
Enstitü: Tıp Fakültesi
Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 73

Özet

ÖZET Amaç: Yüzüncü Yıl Üniversitesi ve Özel İstanbul Hastanesi Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi'nde Beyin Ölümü tanısı almış vakaların yatış nedenleri, ölüm nedenleri, yoğun bakımda kalış süreleri, beyin ölümü tanısı aldıkları gün sayısı, tanı koymaya yardımcı olarak kullanılan görüntüleme yöntemleri, organ naklini kabul edip etmedikleri ve rutin çalışılan laboratuvar testleri arasında fark olup olmadığının incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Ocak 2012 – Nisan 2017 yılları arasında Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Özel İstanbul Hastanesi Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi'nde Beyin Ölümü tanısı almış 78 hasta retrospektif olarak incelendi. Dosyalarında eksik bulunan veya Beyin Ölümü tanısını koyan koordinatörün onayı alınamayan 21 hasta çalışma dışı bırakıldı. Cinsiyet, yaş, yatış nedeni, ölüm nedeni, apne testi yapılıp yapılmadığı, kullanılan görüntüleme yöntemleri, Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi'nde kalış süreleri, Beyin Ölümü tanısının yatışın kaçıncı gününde konulduğu, organ naklini kabul edip etmedikleri gibi demografik özellikler ve rutin laboratuvar verileri olarak; Cre, INR, Na, K, AST, ALT, Hgb, kan gazı Ph değerleri incelendi. Demografik veriler tanımlayıcı olarak analiz edildi. Üzerinde durulan özelliklerden sürekli değişkenler için tanımlayıcı istatistikler; Ortalama, Standart Sapma, Minimum ve Maksimum değerler olarak ifade edilirken, Kategorik değişkenler için sayı ve yüzde olarak ifade edildi. Sürekli değişkenler bakımından grup ortalamalarını karşılaştırmada Tek yönlü Varyans analizi yapıldı. Varyans analizini takiben farklı grupları belirlemede Duncan çoklu karşılaştırma testi kullanıldı. Bu değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemede gruplarda ayrı ayrı olmak üzere Pearson korelasyon katsayıları hesaplandı. Gruplar ile Kategorik değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemede ise Ki-kare testi yapıldı. Hesaplamalarda istatistik anlamlılık düzeyi %5 olarak alındı ve hesaplamalar için SPSS istatistik paket programı kullanıldı. Bulgular: Çalışmamızda %63,2 ile erkek cinsiyetin çoğunlukta olduğu, 40 – 60 yaş aralığı grubunun %26,3 ile ilk sırada olduğu bulundu. Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi'nde yatış nedenlerine bakıldığında ilk sıranın %38,6 ile beyin kanaması tanılı hastalar olduğu, Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi'nde yatış günü ortalaması vakaların %75,5'inde 1-7 gün olarak bulundu. Beyin ölümü tanısı aldıkları gün sayısı da gene %84,2 ile 1 – 7 gün bulundu. Apne testi yapılma oranı %73,7 iken apne testi yapılmama oranı %26,3 olarak bulundu. Kullanılan görüntüleme yöntemlerinde; BT anjiyo %75,4, MRG anjiyo kullanılanlar %17,5 ve görüntüleme yapılmayanlar %7 olarak bulundu. Organ naklini kabul edenler %8,8 iken etmeyenler %91,2 olarak bulundu. Laboratuvar testleriyle ilgili olarak sadece Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi'nde yatış günü uzadıkça INR değerinde yükselme olduğu görüldü. Diğer parametrelerde anlamlı sonuç bulunmadı. Sonuç: Beyin ölümü tanılarının erken konması hastaların donör olma ihtimallerini arttırdığından beyin ölümü düşünülen hastalarda bir an önce tanının konularak gerekli işlemlerin yapılması gerekir. Beyin ölümü tanısının konulması geciktikçe sekonder organ yetmezliklerinin artma ihtimalinin göz önünde bulundurulması ve bu durumdan kaçınılması, hastaların donör olma şanslarının kaybedilmesinin önüne geçilmesi amaçlanmalıdır. Beyin ölümü gerçekleşmiş hastaların donör olma potansiyellerini arttırmak amacı ile her türlü kitle ve/veya bireysel iletişim araçları kullanılarak, toplum doğru bilinçlendirilerek bölgesel sosyoekonomik ve dinsel bilgi kirliliğinden kaynaklı dezavantajların ortadan kaldırılması, kadavradan yapılacak organ nakil sayılarının arttırılması adına son derece önemlidir.

Özet (Çeviri)

ABSTRACT Objective: Cases in Yuzuncu Yil University and Private Istanbul Hospital intensive care units diagnosed with brain death are aimed to be examined in terms of hospitalisation reasons, brain death reasons, duration of stays, used imaging methods, whether the relatives accepted organ donation and routine laboratory tests comparison. Material and Method: 78 Cases in Yuzuncu Yil University and Private Istanbul Hospital intensive care units diagnosed with brain death between January 2012 and April 2017 were retrospectively examined. 21 cases with incomplete files or non-approved by the coordinator who diagnosed the brain death were excluded. Demographical variations like sex, age, hospitalisation reasons, whether the apnea test was applied, duration of intensive care unit stay, brain death diagnosed after how many days of hospitalisation, whether the relatives accepted organ donation and routine laboratory tests as Creatinin, INR, Na, K, AST, ALT, HGB, blood pH were recorded. Demographical data were descriptively analysed. Descriptive statistics for continuous variables were specified as Mean, Standard Deviation, Minimum and Maximum. Categorical variables were specified as numbers and percentage. One Way Variant Analysis was used to compare the group averages of continuous variables. Duncan Multiple Comparison Test was used to determine the different groups subsequent to variant analysis. Pearson Correlation Coefficients were calculated to determine the relation between these variables separately. Chi-square test was used to determine the relation between groups and categorical variations. Statistical significance was accepted as 5% and SPSS software was used for calculations. Findings: 63,2 % of the participants were male, 26,3 % of cases were between 40-60 of ages. In terms of hospitalisation indications, 38,6 % was intracranial bleeding in first place. In terms of intensive care unit stay duration, 75,5 % was 1-7 days in first place. 84,2 % of the cases were diagnosed in first 1-7 days. Apnea tests were applied to 73,7 % of the cases. CT-angiography was used in 75,4 %, MRI-angiography was used in 17,5 %. Relatives of 8,8 % of the cases accepted organ donation, rest of them did not accept. A correlation between duration of stay in ICU and patients' INR values were observed. Rest of the parameters were found to be statistically insignificant. Conclusion: Early diagnosis of brain death increases the rate of organ donation, therefore brain death test should be applied to diagnose as soon as possible. As long as brain death diagnosis delays, secondary organ failures increase. Thus Brain death diagnosis should be concretized in no time. The mass media should be used to increase the rate of organ donation through elimination of social and superstitious disinformation.

Benzer Tezler

Tez No
728457
İnfantil çocukluk çağı maligniteler; tek merkez deneyimi
Childhood infantile malignancies; single-centre experience
EMRE KARADENİZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Akdeniz Üniversitesi
Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. FUNDA TAYFUN KÜPESİZ
Tez No
497735
Senkron ekstrapulmoner oligometastatik küçük hücreli dışı akciğer kanserli hastalarda cerrahi tedavi sonuçları
Results of surgical resection in non-small lung carcinoma with synchronous oligometastases
İLKER KOLBAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi Sağlık Bilimleri Üniversitesi
Göğüs Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HAKAN KIRAL
Tez No
307889
Juguler bulb oksijen saturasyonu ve dinlenim durumu enerji tüketiminin ağır beyin hasarı olan ve beyin ölümü gelişen hastalarda karşılaştırılması
Başlık çevirisi yok
MELİKE CENGİZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2004
Anestezi ve Reanimasyon Akdeniz Üniversitesi
Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ATİLLA RAMAZANOĞLU
Tez No
743245
The effects of low-intensity resistance training with blood flow restriction versus traditional resistance exercise on gait performance in stroke
İnmede kan akışı kısıtlamalı düşük yoğunlukta direnç egzersizlerinin geleneksel direnç egzersizlerine karşı yürüyüş performansı üzerine etkileri
ISHTIAQ AHMED
Yüksek Lisans
İngilizce
2022
Fizyoterapi ve Rehabilitasyon İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa
Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. RÜSTEM MUSTAFAOĞLU
Tez No
115145
Ağır preeklampsi, eklampsi ve hellp sendromlu hastalarda kranial görüntüleme bulguları
Başlık çevirisi yok
SAMET TOPUZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2002
Kadın Hastalıkları ve Doğum İstanbul Üniversitesi
Kadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
PROF.DR. LEMİ İBRAHİMOĞLU

Geri Dön