Geri Dön

Dokurcun-Beldibi (Adapazarı) arasının morfotektonik ve paleosismolojik özellikleri

Paleoseismological and morphotectonic features between beldibi and dokurcun (Adapazarı)

  1. Tez No: 625657
  2. Yazar: CENGİZ ZABCI
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. HÜSNÜ SERDAR AKYÜZ
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Jeoloji Mühendisliği, Geological Engineering
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2005
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Avrasya Yerbilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Katı Yer Bilimleri Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Yer Sistem Bilimi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 128

Özet

Beldibi-Dokurcun (Adapazarı) arasının jeolojisi kuzey ve güney topluluklar olmak üzere iki ana başlık altında incelenmiştir. Güney topluluk en altta Permo-Karbonifer kireçtaşı bloklu, Geç Permiyen-Geç Triyas yaşlı Karakaya Kompleksi ile temsil edilirken, bu birimin üzerine tektonik bir dokanakla fliş istifinden oluşan Eosen yaşlı Çataltepe Formasyonu gelir. Kuzey topluluk ise en altta mermer mercekli sleyt, fillat ve şistlerden oluşan İznik metamorfikleri ile başlar. Paleozoyik-Mesozoyik yaşlı bu birimin üzerine tektonik bir dokanakla kireçtaşı blokları ve granit sokulumundan ihtiva Abant karmaşığı gelir. Topluluğun en üzerinde ise andezit ve andezitik piroklastik kayalardan oluşan Eosen yaşlı Dikmen volkanitleri yer alır. Her iki toplulukta, sırasıyla aktif faylar önünde gelişmiş Acemler traverteni, eski taraça seviyesine ait akarsu çökelleri, Alüvyal yelpaze çökelleri ve yamaç molozu ile güncel taraça yüzeyine ait akarsu çökellerince uyumsuz bir şekilde örtülür. Arazi çalışmaları, hava fotoğrafları ve sayısal yükseklik modellerinin incelenmesi sonucu 1967 depreminin yüzey kırığına ve aktif faylanmalara ait şevler, graben ve sag pond gibi çöküntü yapıları, basınç sırtları, heyelanlar, eğer yapıları ile heyelanlar tespit edilen morfotektonik unsurlardır. Bu yapıların ve traverten oluşumunun gösterdiği, Kuvaterner boyunca birden fazla faylanmanın gerçekleştiğidir. En son depremde oluşan yüzey kırığı dikkate alınarak aktif faylanmanın zaman içinde kuzeye doğru göç ettiği söylenebilir. Beldibi-Mansurlar köyü arasında eski taraça yüzeyinden geçen 22 Temmuz 1967 Mudurnu Vadisi depremi yüzey kırığı üzerinde gerçekleştirilen fay kazısı sonucu üç tane fay zonu ve bunlar üzerinde 1967 öncesi, kesin üç, olası dört adet eski deprem tespit edilmiştir. İlgili stratigrafik seviyelerden alınan örneklerin yaşlandırılması sonrası iki farklı senaryo üretilmiş, bunlara göre deprem tekrarlanma aralıklarının, MS 1394'ten itibaren 286 (veya olası 191) ve MS 1668'den sonra 100 (veya olası 75) yıl olabileceği yorumlanmıştır.

Özet (Çeviri)

The area between Beldibi and Dokurcun (Adapazarı) is examined under two sub groups; northern and southern assemblages. Southern assemblage starts with Late Permian-Late Triassic Karakaya Complex which consists of Permo-Carboniferous limestone blocks at the bottom. Çataltepe Formation of Eocene flysh sequence forms a tectonic contact with this unit at the top. Northern assemblage starts with İznik metamorphics, made of marble lensed phyllite, slate and schists at the bottom. This Paleozoic-Mesozoic unit has a tectonic contact with Abant complex which contains limestone blocks and granitic intrusions. At top of the Abant complex, Eocene Dikmen volcanites expose, which consist of andesite and andesitic pyroclastic rocks. Both assemblages are overlain by Quaternary deposits uncomformably which are Acemler travertine, old river tarrace, aluvial fan, debris and recent terrace deposits. Travertine and limestone breccia in travertine matrix has been developed in front of active fault planes. Many morphotectonic features like scarps, related with 1967 earthquake surface rupture and other active faults, depressions, pressure ridges, saddles and landslides were identified with field survey, aerial photo and digital elevation model (DEM) interpretations. These structures and travertine formation in front of fault planes show multi faulting during Quaternary. It can be interpreted that faulting has migrated towards north during Quaternary, when we consider the last 1967 earthquake rupture. Three fault zones and prior three certain or possibly four earthquakes before 1967 were idebtified in the trench, that has been excavated on the 1967 surface rupture crossing older river terrace between Beldibi and Mansurlar villages. With the dated samples, two scenarios are produced, giving maximum occurance interval of 286 (or possibly 191) years after AD 1394 and 100 (or possibly 75) years after AD 1668.

Benzer Tezler

  1. Sismomağnetik etkinin belirlenmesi çalışmaları

    Başlık çevirisi yok

    F. GÖZDE YAVUZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1992

    Jeofizik Mühendisliğiİstanbul Üniversitesi

    Jeofizik Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NACİ ORBAY

  2. İgneciler (Bolu)-Dokurcun (Adapazarı) arasında Kuzey Anadolu fay zonunun neotektonik özellikleri ve depremselliği

    The Neotectonics and seismicity of the North Anatolian fault zone between İğneciler and Dokurcun

    RAMAZAN DEMİRTAŞ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    1993

    Jeoloji MühendisliğiAnkara Üniversitesi

    Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ERGUN GÖKTEN

  3. Geyve (Adapazarı ili) Sapanca dolayının jeolojik- petrolojik incelemesi

    Başlık çevirisi yok

    MUSTAFA BOZCU

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    1992

    Jeoloji Mühendisliğiİstanbul Üniversitesi

    Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YÜCEL YILMAZ

  4. Mudurnu Çayı'nın kirlilik kaynaklarının ve su kalite sınıfının belirlenmesi

    An investigation of water quality and sources of Mudurnu Creak

    HASAN ŞAHİN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    Çevre MühendisliğiSakarya Üniversitesi

    Çevre Mühendisliği Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. SAİM ÖZDEMİR