Geri Dön

Artist-in-residence programs in Turkey after 2010: Structure, policy and management

2010 sonrası Türkiye'deki konuk sanatçı programları: Yapı, politika, yönetim

  1. Tez No: 626528
  2. Yazar: DİDEM ERMİŞ
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ESRA YILDIZ
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Güzel Sanatlar, Fine Arts
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2020
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: İstanbul Bilgi Üniversitesi
  10. Enstitü: Lisansüstü Programlar Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Kültür Yönetimi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 146

Özet

Bu tez Türkiye'de 2010 sonrasında açılan, yabancı ve yerel sanatçıları ağırlayan, onlara ayni ve maddi destek sağlayan konuk sanatçı programlarının çalışma şekillerini, yapılarını, sürdürülebilirliklerini, sanatçının üretkenliğine ve Türkiye çağdaş sanatına etkisini incelemektedir. Bu kapsamda tezde, 2010 sonrasında sanat ve kültür kurumları ve sanatçılar tarafından yürütülen mekanların açtığı programların yanı sıra, özel sektör ve sanat ve kültür etkinlikleri doğrultusunda Türkiye'de açılmış konuk sanatçı programları incelenmiştir. Türkiye'de 1990'lı yıllarda etkili olmaya başlayan konuk sanatçı programlarının öncesinde, geç Osmanlı ve erken Cumhuriyet döneminde sanatçılar eğitimleri için devlet tarafından yurtdışına gönderilirler. Çok partili döneme geçiş yıllarından 1980'li yıllara kadar sanatçılar, özel burslar ve devlet kurumlarının desteğiyle yurtdışına gitmiştir. 1980 sonlarına doğru yabancı sanatçılar, Berlin Senatosu gibi yabancı kurumlar aracılığıyla Türkiye'ye davet edilir. 1990'lara gelindiğinde, DAAD gibi burslarla Türkiye'den sanatçıların yurt dışındaki sanat üretimlerinin desteklendiği görülür. Küreselleşmenin etkisiyle uluslararası etkinliklerin, Türkiye'deki galeri ve müze gibi sanat ve kültür kurumlarıın artması Türkiye'nin küresel anlamda tanınırlığına katkı sağlamış ve bu durum ülkeyi kültür ve sanat açısından çekici hale getirmiştir. Bununla birlikte, yabancı sanatçılar Türkiye'ye gelirler. İstanbul'un 2010 yılında Avrupa Kültür Başkenti olması, İstanbul Bienalleri ve sayıları artan müzelerle Türkiye, küresel çağdaş sanat dünyasında daha çok etkili olmaya başlar ve konuk sanatçı programları da bu gelişmelere paralel olarak açılır. Erken girişimler 2000'li yıllarda özel vakıflar tarafından gerçekleştirilse de, sanat/sanatçı inisiyatifleri, galeriler ve müzeler aracılığıyla özellikle 2010 sonrasında bu tür programların sayısı artar. Fakat, programların çoğu devletten yeterince destek alamamış ve bu durum sürdürülebilirliklerini olumsuz etkilemiştir.

Özet (Çeviri)

This thesis analyzes artist-in-residency programs opened after 2010 in Turkey hosting foreign and local artists, providing them financial and in-kind support and their working strategies, structures, sustainability, their impact on the artist's productivity and Turkish contemporary art. In this context, this thesis examines artist-in-residency programs opened in Turkey in line with private sector's arts and cultural events held in Turkey as well as programs opened by spaces run by artists, arts and cultural institutions after 2010. Prior to the artist-in-residency programs that became effective Turkey in the 1990s, in the late Ottoman and early Republican era artists were sent abroad for training by the state. From the transition to the multi-party period to the 1980s, the artists went abroad with the support of private scholarships and state institutions. Towards the end of 1980s, foreign artists, through foreign institutions such as the Berlin Senate were invited to Turkey. By the 1990s, it is observed that artists from Turkey were supported to produce works of art abroad through scholarships such as DAAD. Thanks to the impact of globalization, the rise in the number of international events, art galleries and museums and cultural institutions opened in Turkey contributed to Turkey's global recognition and this situation has made the country attractive in terms of culture and art. Besides all that, foreign artists started to come to Turkey. As İstanbul was elected as European Capital of Culture in 2010, the İstanbul Biennial and the increasing number of museums, Turkey started to become more influential in the global contemporary art world in parallel to these developments artist-in-residency programs started to open up. Although early initiatives were undertaken by private foundations in the 2000s, the number of such programs increased, especially after 2010, through art/artist initiatives, galleries and museums. However, most of the programs have not received enough support from the state and this has adversely affected their sustainability

Benzer Tezler

  1. Karbon marjinal azaltım maliyet yönteminin konut sektöründe uygulanması

    Implementation of carbon marjinal abatement cost curves in household sector

    TUĞÇE ÇINGAY

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Enerjiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Enerji Bilim ve Teknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SERMİN ONAYGİL

  2. Parcous de distinction, discours d'excellence: Une étude comparée du caractère structurant de l'enseignement artistique en Turquie

    Ayrışma güzergâhları ve üstünlük söylemleri: Türkiye'de sanat eğitiminin yapılandırıcı karakteri üzerine karşılaştırmalı bir çalışma

    LARA IŞIN BAĞÇIVANOĞLU

    Yüksek Lisans

    Fransızca

    Fransızca

    2020

    SosyolojiGalatasaray Üniversitesi

    Sosyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ALİ ERGUR

  3. Türkiye'de su hakkı

    The right to water in Turkey

    YILDIZ AKEL ÜNAL

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    HukukGalatasaray Üniversitesi

    Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ERDOĞAN BÜLBÜL

  4. Türk inşaat sektörü ve Türk inşaat sektörünün ülke ekonomisine etkileri

    Turkish construction sector and the effects of the Turkish construction sector on the national economy

    MURAT CELAL ÇINAR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2018

    EkonomiNevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi

    İktisat Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ALPER ASLAN

  5. Uzaktan çalışmanın seyahat davranışları üzerindeki etkileri: İstanbul-Kocaeli-Tekirdağ Kent-Bölgesi örneği

    The effects of telecommuting on travel behavior: The case of İstanbul-Kocaeli̇-Teki̇rdağ City-Region

    MUHAMMED İSMAİL KAP

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. MEHMET ALİ YÜZER

    DOÇ. DR. MUHAMMED ZİYA PAKÖZ