An experimental study on homophily and in-group bias in poverty and pension games

Yoksulluk ve emeklilik oyunlarında homofili ve grup içi yanlılık üzerine deneysel bir çalışma

PDF İndir

Tez No: 639449
Yazar: EMİNE ÖZGE YURDAKURBAN
Danışmanlar: DOÇ. DR. BİLGE ÖZTÜRK GÖKTUNA
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Ekonomi, Economics
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2020
Dil: İngilizce
Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: İktisat Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
Sayfa Sayısı: 201

Özet

Bu çalışma, işbirlikçi denge bağlamında sosyal etkileşimlerde bir dereceye kadar ayrımcılık içeren iki yaygın davranış türü olan homofili (türcülük) ve grup içi yanlılığının incelemektedir. Sosyal ağlarda, doğasında var olan veya sonradan oluşturulan alt grupların bireyler üzerinde psikolojik etkileri vardır ve gruplaşma aidiyet ve kimliği doğurur. Grup aidiyetleri bireylerin sosyal davranışlarını doğrudan biçimlendirir. Diğer taraftan, koşullu hayırseverlik anlamındaki karşılıklılık davranışı, sosyal etkileşimlerde oldukça sık rastlanan bir davranış türüdür ve işbirliğini pekiştiren bir sosyal norm olarak karşımıza çıkar. Araştırmamızda, gruplaşmanın yarattığı davranış ve tercihlerin işbirliğine etkisini ve karşılıklı transferin etkili olduğu ancak transferlerin bireysel olarak maliyetli olduğu transfer oyunlarında karşılıklılık, ödüllendirme ve cezalandırma tutumlarını inceliyoruz. Grup yanlılığı ile homofilinin kooperatif dengeye etkisini, işbirlikçi dengenin incelenmesini mümkün kılan yoksulluk ve emeklilik oyunlarında, karşılıklılığın üzerindeki etkileri aracılığıyla çalışıyoruz. Birçok bilimsel çalışma, bireyin ilk dürtüsünün rekabet etmek yerine işbirliği yapmak olduğunu bulmuştur. Evrimi inceleyen bilim adamları, diğergamlığın insan doğasında derin kökleri olduğunu savunurlar, çünkü yardım ve işbirliği türümüzün hayatta kalmasını teşvik eder. Ancak bu, bireyin ilk dürtüsünün işbirliği olduğu anlamına gelmez; rekabet ve işbirliği birlikte çalışır ve hatta birbirini tetikler ve destekler. Sosyal ikilemlerde bireyler arasında önemli bir işbirliği olduğu görüşü teorik ve deneysel olarak hem iktisatçıların hem de psikologların dikkatini çekmektedir. Bireyin doğasında bulunan karar verme mekanizmasının altında gerçek bir bencil argüman yatar: işbirliği. Bencil bireylerin hayırsever ve işbirliğine yatkın olmalarının nedeni, kendi çıkarları için hareket etmeleridir. Özverili davranış, bencillikle çelişmez, aksine bencillikle çalışır ve hatta bundan kaynaklanabilir. Bugün fedakarlık yapmanın gelecekteki kişisel çıkarlar üzerinde olumlu bir etkiye sahip olduğuna dair kesin bir inanç varsa, dayanışma ve işbirliği, bencillikle uyumlu olabilir. Her ne kadar bu tutum diğergam olmasa da, birey hayırsever davranışların gelecekte ihtiyaç duyulduğunda diğergamlığı teşvik edebileceğine inanabilir. İnsanlar yarının her zaman gerçekleşeceği dinamik bir ortamda olduklarına inanırlarsa, zamanlararası işbirliği mümkündür ve zamanlararası işbirliği yardımsever davranış şeklinde gerçekleşebilir. Gençlerin dağıtım emeklilik planları aracılığıyla yaşlılara transfer yaptıklarında bunun gerçek hayatta da olduğunu görebiliriz. Yoksulluk oyununun bilgi içermeyen statik versiyonunun temsil ettiği sosyal yardım programları bağlamında, rüşvet şeklinde işbirliği olabilir, ancak rüşvet yardımdan kolayca ayırt edilebilir. Karşılıklılık için bir taahhüt olmalıdır ve bu taahhüt güven olarak görülebilir. Hayırseverliğe yanıt verileceğine dair bir“güven”varsa, o zaman karşılıklı yarar sağlayan işbirliğine yer vardır. Karşılıklılığı sosyal bir norm olarak fedakarlıktan ayırabileceğimiz yer burasıdır. Fedakarlık, kendisi için riskli veya maliyetli olsa bile, başkasının iyiliği hakkında düşünme halidir. Karşılıklılık, ödüllendirme ve cezayı içeren karşılıklı yardımlaşmadır. Karşılıklılıkla, kişisel çıkarları çatışan bireyler daha verimli sonuçlar elde etmek için işbirliği içinde hareket edebilir. Sosyal etkileşimlerin merkezinde etki ve tepki yatar. Başkalarının etki davranışına cevaben tepki veririz. Bu, karşılıklılıkta yer alan ödüllendirme ve cezalandırma mekanizmasının iyi çalışmasını sağlar. Mesleki işbirliğinden arkadaşlık, evlilik gibi yakın ilişkilere kadar günlük yaşamdaki birçok etkileşimde sosyal bağlar kurar, bağlarımızla ilgili tercihler gösterir ve bu etkileşimlerde yer alırız. Kimlik terimi, etnisite, cinsiyet ve inanç gibi benzerlik boyutlarına ek olarak harici yapay bir gruplama olarak önerilebilir. Her halükarda, benzerliğe karşı olumlu tutum tercihi veya benzerleriyle etkileşimde bulunma, sosyal fenomen olarak bir dereceye kadar ayrımcılığı içerir. Çalışmamız, Hammond (1975) tarafından tanımlanan yoksulluk ve emeklilik oyunlarına, yardımsever davranışların emeklilik yatırımı ve sosyal yardım bağlamında bir dış gruplama ekleyerek grup önyargısının ve homofilinin gücünü açıklamayı amaçlamaktadır. Sosyal yardım kapsamında homojen olmayan bir topluluk, yoksullara ne kadar yardım sağlanacağına karar veriyor. Emeklilik kararında bu daha karmaşık hale gelir çünkü hem değişim hem de çeşitlilik ve homojenlik, gençlerden yaşlıya transfer kararlarını etkileyecektir. Emeklilik programlarının yapısal dönüşümlerin geçirdiği ve bu değişimlerin eşiğinde olduğu günümüz ekonomilerinde, transfer kararlarının nasıl alındığını ve bu kararları etkileyen faktörleri incelemek özellikle önemlidir. Bu çalışmanın temel katkısı, yapay bir aidiyet yaratıldığında tercihlerin ve davranışların analizidir. Karşılıklılığın kimlikten nasıl etkilendiğine, gruplaşmanın varlığında ödül ve cezanın nasıl geliştiğine ve son olarak aidiyetin işbirliğini teşvik edip etmediğine dair cevaplar arıyoruz. Bahsettiğimiz kimlik, aslında bireyin sosyal aidiyet tercihleri hakkındaki inançlarından çok, sosyal bağların boyutu ve tipolojisi ile ilgilidir. Ortak deneysel kanıtlara göre, bireyler sosyal etkileşimlerde grup kayırmacılığı gösterebilirler. Grup içi önyargı olarak adlandırılan bu fenomen, kimlik kavramı ile yakından ilgilidir ve parçalı toplumlarda davranış ve etkileşim kalıplarını etkileyerek refah sonuçları üretir. Kimlik ve aidiyet, paralel topluluklar, ayrıştırılmış eğitim, uygun kültürel homojenlik derecesi, etnik çalışmaların yönetimi ve adil ve etkili eşleştirme kurumlarının tasarımı gibi politika konularında önemli gerçeklerdir. Grup içerisindeki yanlılığın, gruba aidiyet varlığında meydana geldiği görülmektedir. Buna göre, bireyler grup üyelerine, grup dışındakilere göre nispeten olumlu davranırlar. Grup içi önyargı, günlük yaşamda etnik köken, siyasi ideolojiler, dini inançlar ve coğrafi kimlikler gibi aidiyetlerde görülür. Gruplar arası ayrımcılığın psikolojik temelini anlamak için geliştirilen sosyal kimlik teorisine göre, bir kişinin sosyal algısı ait olduğu sosyal gruplara bağlıdır. Bu, bireysel teşviklere dayalı karar vermenin standart ekonomik analizinden farklı olarak, grup kimliğinin önemli bir rol oynadığı anlamına gelir. Homofili, temel olarak benzer kişiler arasında benzer olmayan kişilere göre daha yüksek bir etkileşim oranıdır ve ağ çalışmalarında bilimsel bir çerçeveye konulmuştur. Irkçılık, cinsiyetçi tercihler ve ayrımcılık gibi pek çok bağlamda arkadaşlık ve iş ilişkileri kurmada homofili davranışı görülür. Bu fenomenler son zamanlarda sosyal bilimlerde büyük ilgi çekmesine rağmen, homofili ve grup içi önyargı varlığında kooperatif denge analizi, hala eksiktir. Gruplaşma ve gruplaşma eğilimi ile kooperatif dengesi arasındaki ilişkiyi yoksulluk ve emeklilik oyunları çerçevesinde analiz ediyoruz. Yoksulluk oyununda katılımcıları ikili ve karşılıklı olarak ve emeklilik oyununda sırayla ve ardışık olarak eşleştiriyoruz. 80 üniversite öğrencisi ya da mezunun katılımıyla (32'si yoksulluk oyununa, 48'i de emeklilik oyunu) gerçekleştirilen çevrimiçi deneyimizde hem yoksulluk hem de emeklilik oyunu için 4 prosedür bulunmaktadır. Hem yoksulluk hem de emeklilik oyunlarında, transfer davranışını, gruplandırma ve eşleşme istekliliği bulunan prosedürleri kontrol prosedürleri ile karşılaştırarak inceliyoruz. Yoksulluk oyununda karşılıklılık, sıralı transfer yapma oyununda ilk karar veren transfer seçimi ikinci karar veren tarafından bilindiği ve bilinmediği durumlar karşılaştırılarak tespit edilir. Yoksulluk oyunu deneyindeki diğer prosedürlerde, bireysel kazanımlara yol açmayan yapay bir gruplama ekliyoruz ve karşılıklılığın nasıl etkilendiğini tespit etmek için transfer kararlarını analiz ediyoruz. Dışsal ve rastgele eşleşme ile yapılan prosedürde oluşturduğumuz yapay gruplaşmanın denekler arasında bir aidiyet ve kimlik yaratıp yaratmadığını ve grup içi yanlılığın oluşup oluşmadığını gözlemliyoruz. Benzerlerle eşleştirilme isteğinin açığa çıkarılması yoluyla içsel eşleştirme ile yapılan diğer prosedürde, katılımcının aynı gruptan bir ortağa duyarlılığı açısından katılımcının kendi seçimine dayalı / homofilik seçimini ölçüyoruz. Bu prosedür, bir gruba ait olma ve grupla etkileşimde bulunma nihai kazançlarda herhangi bir değişiklik yaratmadığı için, aidiyetin hem bir önyargı hem de benzerlerle etkileşim tercihi yaratıp yaratmadığını göstermeyi amaçlamaktadır ve kooperatif dengenin gruplamadan ve benzerlerle etkileşim arzusundan olumlu etkilenip etkilenmediğini test etmekteyiz. Emeklilik oyunu deneyinde, eşleme yapısı ikili eşlemeden sıralı eşlemeye değişir. Yoksulluk oyunu ikili eşleme içerirken emeklilik oyunu sıralı bir eşleme kurulumu kullanır. İkili eşleştirme, oyun boyunca rolleri değişen zengin ve yoksul nüfuslu yoksulluk oyunu için bir benzetme iken, sıralı eşleştirme, örtüşen nesilleri temsil eder. Temel olarak, bu eşleşen yapıların her ikisinde de iki rol vardır: transfer yapıcı ve transfer alıcısı. Emeklilik deneyinin tüm prosedürleri tam bilgi altında gerçekleştirilir. Dışsal rastgele eşleme ile yapılan prosedürde, oyuncular oyuncu dizisindeki bir pozisyona atanır. İçsel eşleştirme prosedüründe iki alternatifimiz var: katılımcılar transfer yaparken ve transfer alırken eşleştikleri partnerlerinin grubunu etkileyebilir. Yapılan deney sonucunda, hem ikili hem de örtüşen eşleme yapılarında bireylerin stratejik davranmadığını ve gruplaşmanın önemli ölçüde fark yarattığını gördük. Genel sonuçlarımıza göre Heijden vd. (1988b) ile uyumlu bir gözlem, kişilerin katı rasyonalite ile uyumsuz bir davranış sergileyerek sosyal açıdan etkin transfer düzeyini büyük oranda sağlamalarıdır. Bunun yanında sonuçlarımız sosyal açıdan etkin transferden elde edilen kazançlara Heijden vd. (1988b) sonuçlarına göre daha yakındır. Deneyimizde katılımcılar genel olarak daha kooperatif davrandılar. Yoksulluk oyununda, eşleştirmelerde bilgi önceliği olmayan bir prosedür uyguladık, bu sayede bilgi önceliğinin sağlandığı kontrol işleminde transferlerin daha yüksek gerçekleşeceğini gösterdik ve ilk hareket eden kişinin daha yüksek transfer dönüşü beklentisiyle daha yüksek transfer yapması daha muhtemelen olduğundan için karşılıklılık kanıtı bulduk. Bilgi koşulu sağlandığı sürece ikili eşleme yapısında karşılıklılık için kanıt vardır. Dahası, önceki ve sonraki oyuncunun transfer kararları arasındaki korelasyonun analizi sayesinde, emeklilik sistemlerinde nesiller arasındaki etkileşimleri simüle eden sıralı eşleştirme yapılarında, temsilcilerin ikili kuruluma kıyasla karşılık verme konusunda daha az isteksiz olduğunu bulduk. Tercihli eşleştirmenin stratejik bir yararı olmasa da, homofilinin (içsel eşleşmeye izin verildiğinde benzer katılımcıları seçme yoluyla) varlığına dair kanıt bulduk. Bölüm 4.3.1'de verilen güçlü homofilik, zayıf homofilik ve tarafsızlık tanımları verilen eşleştirme taleplerinin yoğunluğuna dayanmaktadır. Katılımcıların büyük bir kısmının zayıf bir şekilde homofilik olduğunu gösterdik. Dahası, her durumda eşleşme arzusu gösteren güçlü homofilik ajanların ödeme yapmaya daha istekli olduklarını gösterdik. Çalışmamızda işbirliğinden elde edilen etkinlik kazanımları büyük ölçüde gerçekleşmiş olsa da, gruplaşma, kooperatif sonuca ulaşmaya daha da katkıda bulunmuştur. Her iki eşleşen yapıda da gruplamanın varlığı transfer düzeylerini artırır. Ortalama olarak gruplamada bulduğumuz olumlu sonuçlar benzerlikle ilgilidir, ancak karşılıklılığın etkisine baktığımızda, aracıların eşlerinin grubunu etkilediğinde bir ödül ve ceza mekanizması olduğunu görürüz. Eksojen eşleştirme tedavisinde daha yüksek transferler bulduk, ancak endojen kuruluma baktığımızda, grup içi maçlarda grup dışı maçlara kıyasla daha yüksek transferler görüyoruz. İçsel eşleştirmede grup dışı partnerler çok yüksek cezalandırıldığından, ortalama sonuç dışsal eşleştirme tedavisinden daha düşüktür. Gruplandırmanın belirlenmesinin önemini ortaya koymanın yanı sıra, eşleştirme yapısının transfer kararları ve işbirlikçi sonuç üzerindeki etkisini de gösterdik. Katılımcıların iki taraflı eşleştirmede sıralı eşleştirme yapısından çok işbirlikçi verimli sonuca daha yakın olduklarını gördük. Sonuçlar, iki taraflı ve sıralı eşleşmeden önemli ölçüde farklıdır ve eşleştirmeler sıralı olduğunda, katılımcıların daha az karşılıklı ve cömert davrandıklarını gösterdik. Çoğu ülkede yeniden dağıtıcı emeklilik planlarının kullanıldığı gibi, bunun özellikle birkaç önemli politika boyutu için etkileri vardır.

Özet (Çeviri)

In this study, we analyse two common types of behaviour that involve some degree of discrimination in social interactions in the context of cooperative equilibrium: homophily and in-group bias. In social networks, subgroups that are inherent or created later have psychological effects on individuals and grouping gives birth to identity. Group loyalties directly shape social behaviour of individuals. On the other hand, reciprocity behaviour in the sense of conditional philanthropy is a very common type of behaviour in social interactions and it appears as a social norm that reinforces cooperation. In our study, we show the effect of grouping on cooperation. We examine reciprocity; reward and punishment attitudes in transfer games where mutual transfer making is effective but transfers are individually costly. We analyse the relation of group bias and homophily with cooperative equilibrium through their effects on reciprocity in poverty and pension games. Many scientific studies have found that the first impulse of the individual is to cooperate rather than compete. Scientists who study evolution argue that altruism has deep roots in human nature, because help and cooperation encourages the survival of our species. However, this does not mean that the individual's first impulse is cooperation; competition and cooperation work together and even trigger and support each other. The view that there is a significant cooperation between individuals in social dilemmas attracts the attention of both economists and psychologists theoretically or experimentally. There is a true selfish argument underlying the decision-making mechanism inherent in the individual: cooperation. The reason why selfish individuals are philanthropic and prone to cooperation is that they act in their own interests. Self-sacrificing behaviour does not contradict selfishness; on the contrary it works with selfishness and may even result from it. If there is a certain belief that today's sacrifice has a positive effect on future personal interests, solidarity and cooperation can be compatible with complete selfishness. Although this attitude is not altruistic, the individual may believe that philanthropic behaviour can encourage altruism when needed in the future. If people believe that they are in a dynamic environment where tomorrow will always happen, intertemporal cooperation is possible, and intertemporal cooperation can occur in the form of benevolent behaviour. We can see that this also happens in real life when young people transfer to elderly through PAYG (pay as you go) pension schemes. In the context of social assistance programs represented by the poverty game in a static version with no information, cooperation may exist in the form of a bribe but the bribe can be easily distinguished from aid. There should be a commitment for reciprocity, and this commitment may appear as trust. If there is“trust”that philanthropy will be responded to, then there is room for mutually beneficial cooperation. This is where we can distinguish reciprocity from sacrifice as a social norm. Sacrifice is the state of thinking about the well being of someone else, even if it is risky or costly to him. Reciprocity is mutual aid, which includes rewarding and punishment. By mutuality, individuals whose personal interests are in conflict can act in cooperation to achieve more productive results. Impact and reaction lie at the heart of social interactions. We respond in response to the influence behaviour of others. This allows the rewarding and punishment mechanism involved in its reciprocity to work well. We establish social ties in many interactions in daily life, from professional cooperation to close relationships such as friendship and marriage; we display preferences about our ties and take a stand in these interactions. The term identity can be proposed as an external artificial grouping in addition to similarity dimensions such as ethnicity, gender and belief. In any case, the preference for positive attitude towards similarity or interacting with the like involves some degree of discrimination as social phenomena. Our study aims to explain the power of group bias and homophily by adding an external grouping to poverty and pension games described by Hammond (1975) showing that benevolent behaviour may result from selfishness in the context of retirement investment and social assistance. Within the scope of social assistance, a nonhomogeneous community decides how much aid should be provided to the poor. This becomes more complicated in the retirement decision because both generational change and diversity and homogeneity will affect decisions of transfers from young to old. In today's economies where pension programs are on going or on the verge of structural transformations, it is especially important to study how transfer decisions are made and the factors affecting these decisions. The main contribution of this study is the analysis of preferences and behaviours when an artificial belonging is created. We seek answers to how mutuality is influenced by identity, how reward and punishment develop in the presence of grouping, and finally whether belonging promotes collaboration. The identity we are talking about is actually related to the size and typology of the social ties rather than the beliefs of the individual about their social belonging preferences. According to common experimental evidence, individuals can show group nepotism in social interactions. This phenomenon, which is called bias within the group, is closely related to the concept of identity and produces welfare results by affecting behaviour and interaction patterns in fragmented societies. Identity and belonging are important facts in policy issues such as parallel communities, disaggregated education, appropriate degree of cultural homogeneity, the management of ethnic studies, and the design of fair and effective twinning institutions. It is observed that bias within the group occurs in the presence of group belonging. Accordingly, individuals treat their group members relatively positively than those outside the group. Intragroup bias appears in belongings such as ethnicity, political ideologies, religious beliefs and geographical identities in daily life. According to the social identity theory developed to understand the psychological basis of discrimination between groups, a person's social perception depends on the social groups to which he belongs. This means that, unlike standard economic analysis of decision-making based on individual incentives, group identity plays an important role. Homophily is basically a higher rate of interaction between similar people compared to non-similar people and has been put into a scientific framework in networking studies. Homophily appears in many contexts such as racism, sexist preferences and discrimination in establishing friendship and business relations. Although these phenomena have recently attracted great interest in social sciences, the analysis of cooperative equilibrium is still lacking in the presence of homophily and in-group bias. We analyse the relationship between grouping and grouping tendency and cooperative equilibrium in the framework of poverty and pension games. In the poverty game, we match the participants in pairs and mutually and in the pension game, sequentially and consecutively. There are 4 procedures in both poverty and pension game treatments in our online experiment on the computer, with the participation of 80 university students or graduates and of those, 32 participated in the poverty game, and 48 participated in the pension game. In both poverty and pension games, we examine transfer behaviour by comparing procedures with grouping and willingness to match with control procedures. In the poverty game, reciprocity is detected by comparing the sequential transfer making game with information and without information of the transfer choice of the first mover by the second mover. In the other treatments in the poverty game experiment, we add an artificial grouping that does not lead to individual gains and we analyse transfer decisions to detect how reciprocity is affected. In the treatment with exogenous and random matching, we observe whether the artificial grouping we have formed creates a belonging and identity among the subjects and whether in-group bias occurs. In the other treatment with endogenous matching through the revelation of the willingness to be matched with similars, we measure the participant's choice of self-assortative/homophily in terms of the susceptibility of the participant to a partner from the same group. This treatment is aimed at showing whether belonging creates both a bias and a preference for interaction with similars as belonging to and interacting with a group do not generate any change in the final earnings and we test whether the cooperative equilibrium is positively affected by grouping and the desire to interact with similars. In the pension game experiment, the matching structure changes from bilateral to sequential matching. The first includes a binary mapping, while the second uses an ordered mapping setup. While the bilateral matching is an analogy for the poverty game with a rich and poor population changing roles throughout the game, the sequential matching represents overlapping generations. Basically, in both of these matching structures, there are two roles: transfer maker and transfer receiver. All treatments of the pension experiment are carried out under full information. In the treatment with exogenous random matching, players are assigned to a position in the player sequence. In the treatment with endogenous matching, we have two alternatives: participants may affect the group of their partner when they are making transfers and when they are receiving transfers. As a result of the experiment, we have seen that individuals do not act strategically in both binary and overlapping matching structures and grouping makes a significant difference. According to our general results, an observation consistent with Heijden et al. (1988b) is that participants have exhibited a behaviour that is incompatible with strict rationality, thus providing a socially efficient transfer. In addition, the gains in our results are closer to the socially efficient transfer than the results in Heijden et al. (1988b). Participants were more cooperative in general. In the poverty game, we have conducted a treatment without information priority in pairings whereby showing that transfers are higher in the information priority control treatment and finding evidence of reciprocity, as the first mover is more likely to make higher transfers with the expectation of higher transfers in return. There is evidence for reciprocity in the binary matching structure as long as the information condition is provided. Moreover, we have found through the analysis of the correlation between previous and next player's transfer decisions that in sequential matching structures that simulate the interactions between generations in retirement systems, agents are less reluctant to reciprocate compared with binary setup. We found evidence for the presence of homophily (group selection agents when endogenous matching is allowed), even though preferential matching does not have a strategic benefit. Based on the intensity of the matching requests, given the definitions of strong homophily, weak homophily and neutrality given in Section 4.3.1. we have shown that a high proportion of participants was weakly homophilous. Moreover, we showed that strong homophilous agents who show a desire to match in all cases have more willingness to pay. Although productive gains from cooperation were realized to a great extent in our study, grouping further contributed to the cooperative outcome. The existence of grouping in both matching structures increases the levels of transfer. The positive results that we have found in grouping on average are related to the similarity but when we look at the impact of the reciprocity, we see that there is a reward and punishment mechanism at work when agents have an impact on the group of their partner. We have found higher transfers in exogenous matching treatment, however when we look at the endogenous setup we see even higher transfers in in-group matches compared with out-group matches. As there is a very high punishment of the out-group partners in endogenous matching, the average result is lower than the exogenous matching treatment. In addition to revealing the importance of identifying grouping, we have shown the impact of matching structure on transfer decisions and cooperative outcome. We have seen that participants were closer to cooperative efficient outcome in bilateral matching than sequential matching structure. Results differentiate significantly from bilateral to sequential matching and we have shown that when pairings were sequential, participants have been less reciprocal and generous. This in particular has implications for a number of important policy dimensions as in most countries redistributive pension schemes are used. Dans cette étude, nous analysons deux types de comportement courant qui impliquent un certain degré de discrimination dans les interactions sociales dans le contexte de l'équilibre coopératif: homophilie et biais au sein du groupe. Dans les réseaux sociaux, les sous-groupes inhérents ou créés ultérieurement ont des effets psychologiques sur les individus et le groupement donne naissance à l'identité. La loyauté au groupe façonne directement le comportement social des individus. D'un autre côté, le comportement de réciprocité au sens de philanthropie conditionnelle est un type de comportement très courant dans les interactions sociales et il apparaît comme une norme sociale qui renforce la coopération. Dans notre étude, nous montrons l'effet du regroupement sur la coopération. Nous examinons les attitudes de réciprocité, de récompense et de punition dans les jeux de transfert où le transfert mutuel est efficace mais les transferts sont individuellement coûteux. Nous analysons la relation du biais de groupe et de l'homophilie avec l'équilibre coopératif à travers leurs effets sur la réciprocité dans les jeux de pauvreté et de retraite. De nombreuses études scientifiques ont montré que la première impulsion de l'individu est de coopérer plutôt que de rivaliser. Les scientifiques qui étudient l'évolution soutiennent que l'altruisme a des racines profondes dans la nature humaine, car l'aide et la coopération encouragent la survie de notre espèce. Cependant, cela ne signifie pas que la première impulsion de l'individu est la coopération; la concurrence et la coopération fonctionnent ensemble et même se déclenchent et se soutiennent mutuellement. L'opinion selon laquelle il existe une coopération significative entre les individus confrontés à des dilemmes sociaux attire l'attention des économistes et des psychologues sur le plan théorique ou expérimental. Il existe un véritable argument égoïste qui sous-tend le mécanisme de décision inhérent à l'individu: la coopération. La raison pour laquelle les individus égoïstes sont philanthropiques et enclins à la coopération est qu'ils agissent dans leur propre intérêt. Le comportement d'abnégation ne contredit pas l'égoïsme, au contraire il fonctionne avec l'égoïsme et peut même en résulter. S'il y a une certaine conviction que le sacrifice d'aujourd'hui a un effet positif sur les intérêts personnels futurs, la solidarité et la coopération peuvent être compatibles avec un égoïsme complet. Bien que cette attitude ne soit pas altruiste, l'individu peut croire qu'un comportement philanthropique peut encourager l'altruisme si nécessaire dans le futur. Si les gens croient être dans un environnement dynamique où demain se produira toujours, la coopération intertemporelle est possible, et la coopération intertemporelle peut se produire sous la forme d'un comportement bienveillant. Nous pouvons voir que cela se produit également en réalité lorsque les jeunes font des transferts aux retraités par le biais de régimes de retraite par répartition. Dans le contexte des programmes d'assistance sociale représentés par le jeu de pauvreté dans une version statique sans information, la coopération peut exister sous la forme d'un pot-de-vin, mais le pot-de-vin peut être facilement distingué de l'aide. Il doit y avoir un engagement de réciprocité, et cet engagement peut apparaître comme une relation de confiance. S'il y a de la“confiance”en une reconnaissance de la philanthropie, alors il y a place pour une coopération mutuellement avantageuse. C'est ici que l'on peut distinguer la réciprocité du sacrifice en tant que norme sociale. Le sacrifice est l'état de penser au bien-être de quelqu'un d'autre, même s'il est risqué ou coûteux pour lui. La réciprocité est l'entraide, qui comprend la récompense et la punition. Par réciprocité, les individus dont les intérêts personnels sont en conflit peuvent agir en coopération pour obtenir des résultats plus productifs. L'impact et la réaction sont au cœur des interactions sociales. Nous réagissons en réponse au comportement d'influence des autres. Cela permet au mécanisme de récompense et de punition impliqué dans la réciprocité de bien fonctionner. Nous établissons des liens sociaux dans de nombreuses interactions de la vie quotidienne, de la coopération professionnelle aux relations étroites comme l'amitié et le mariage, nous révélons des préférences sur nos liens et prenons position dans ces interactions. Le terme identité peut être proposé comme un groupement artificiel externe en plus des dimensions de similitude telles que l'ethnicité, le sexe et les croyances. Dans tous les cas, la préférence pour une attitude positive envers la similitude ou l'interaction avec des éléments similaires implique un certain degré de discrimination en tant que phénomènes sociaux. Notre étude vise à expliquer le pouvoir du biais de groupe et de l'homophilie en ajoutant un groupement externe aux jeux de pauvreté et de retraite décrits par Hammond (1975) montrant que les comportements bienveillants peuvent résulter de l'égoïsme dans le contexte de l'investissement de retraite et d'aide sociale. Dans le cadre de l'assistance sociale, une communauté non homogène décide du montant de l'aide à apporter aux pauvres. Cela devient plus compliqué dans la décision de retraite parce que le changement générationnel ainsi que la diversité et l'homogénéité affectent les décisions de transfert des jeunes aux personnes âgées. Dans les économies d'aujourd'hui où les régimes de retraite sont en cours ou au bord de transformations structurelles, il est particulièrement important d'étudier comment les décisions de transfert sont prises et les facteurs qui influent sur ces décisions. La principale contribution de cette étude est l'analyse des préférences et des comportements lors de la création d'une appartenance artificielle. Nous cherchons des réponses à la manière dont la mutualité est influencée par l'identité, à la manière dont la récompense et la punition se développent en présence du groupement, et enfin si l'appartenance favorise la collaboration. L'identité dont nous parlons est en fait liée à la taille et à la typologie des liens sociaux plutôt qu'aux croyances de l'individu sur ses préférences d'appartenance sociale. Selon des preuves expérimentales courantes, les individus peuvent montrer un népotisme de groupe dans les interactions sociales. Ce phénomène, appelé préjugé au sein du groupe, est étroitement lié au concept d'identité et produit des résultats de bien-être en affectant les comportements et les modèles d'interaction dans des sociétés fragmentées. L'identité et l'appartenance sont des faits importants dans les questions de politique telles que les communautés parallèles, l'éducation désagrégée, le degré approprié d'homogénéité culturelle, la gestion des études ethniques et la conception d'institutions de jumelage équitables et efficaces. On observe que le biais au sein du groupe se produit en présence d'appartenance au groupe. En conséquence, les individus traitent les membres de leur groupe de manière relativement positive par rapport à ceux qui ne font pas partie du groupe. Les préjugés intragroupe apparaissent dans des appartenances telles que l'appartenance ethnique, les idéologies politiques, les croyances religieuses et les identités géographiques dans la vie quotidienne. Selon la théorie de l'identité sociale développée pour comprendre la base psychologique de la discrimination entre les groupes, la perception sociale d'une personne dépend des groupes sociaux auxquels elle appartient. Cela signifie que, contrairement à l'analyse économique standard de la prise de décision basée sur des incitations individuelles, l'identité de groupe joue un rôle important. L'homophilie est essentiellement un taux d'interaction plus élevé entre des personnes similaires que des personnes non similaires et a été placée dans un cadre scientifique dans les études de réseautage. L'homophilie apparaît dans de nombreux contextes tels que le racisme, les préférences sexistes et la discrimination dans l'établissement de relations d'amitié et d'affaires. Si ces phénomènes ont récemment suscité un grand intérêt dans les sciences sociales, l'analyse de l'équilibre coopératif fait encore défaut en présence d'homophilie et de biais au sein du groupe. Nous analysons la relation entre la tendance au groupement et la tendance au groupement et l'équilibre coopératif dans le cadre des jeux de pauvreté et de retraite. Dans le jeu de la pauvreté, nous comparons les participants par paires et mutuellement et dans le jeu de la pension, par paires, séquentiellement et consécutivement. Il y a 4 procédures dans les traitements du jeu de pauvreté et de retraite dans notre expérience en ligne sur ordinateur, avec la participation de 80 étudiants ou diplômés universitaires et parmi eux, 32 ont participé au jeu de la pauvreté et 48 ont participé au jeu de la retraite. Dans les jeux de pauvreté et de retraite, nous examinons le comportement de transfert en comparant les procédures avec le regroupement et la volonté d'interaction avec les similaires avec les procédures de contrôle. Dans le jeu de la pauvreté, la réciprocité est détectée en comparant le jeu de transfert séquentiel avec information et sans information du choix de transfert du premier décideur par le second. Dans les autres traitements de l'expérience du jeu de la pauvreté, nous ajoutons un regroupement artificiel qui ne conduit pas à des gains individuels et nous analysons les décisions de transfert pour détecter comment la réciprocité est affectée. Dans le traitement avec appariement exogène et aléatoire, nous observons si le groupement artificiel que nous avons formé crée une appartenance et une identité parmi les sujets et si un biais de groupe se produit. Dans l'autre traitement avec appariement endogène par révélation de la volonté d'être apparié avec des similaires, nous mesurons le choix du participant d'auto-assortatif / homophilie en termes de susceptibilité du participant à un partenaire du même groupe. Ce traitement vise à montrer si l'appartenance à un groupe crée à la fois un biais et une préférence pour l'interaction avec des similares quand l'appartenance à un groupe et l'interaction ne génèrent pas de changement dans le revenu final et nous testons si l'équilibre coopératif est positivement affecté par le groupement et le désir d'interagir avec des similaires. Dans l'expériment du jeu de retraite, la structure d'appariement passe de l'appariement bilatéral à l'appariement séquentiel. Le premier comprend un mappage binaire, tandis que le second utilise une configuration de mappage ordonnée. Alors que l'appariement bilatéral est une analogie du jeu de la pauvreté avec une population riche et pauvre changeant de rôle tout au long du jeu, l'appariement séquentiel représente des générations qui se chevauchent. Fondamentalement, dans ces deux structures d'appariement, il y a deux rôles: le réalisateur de transfert et le récepteur de transfert. Tous les traitements de l'expériment de retraite sont effectués sous information parfaite. Dans le traitement avec appariement aléatoire exogène, les joueurs sont placés à une position dans la séquence de joueurs. Dans le traitement avec appariement endogène, nous avons deux alternatives: les participants peuvent affecter le groupe de leur partenaire lorsqu'ils effectuent des transferts et lorsqu'ils reçoivent des transferts. À la fin de l'expérience, nous avons vu que les individus n'agissent pas stratégiquement dans des structures d'appariement binaire et séquentiel et le regroupement fait une différence significative. D'après nos résultats généraux, une observation cohérente avec Heijden et al. (1988b) est que les participants ont montré un comportement incompatible avec une rationalité stricte, assurant ainsi un transfert socialement efficace. De plus, les gains de nos résultats sont plus proches du transfert socialement efficace que les résultats de Heijden et al. (1988b). Les participants étaient plus coopératifs en général. Dans le jeu de la pauvreté, nous avons mené un traitement sans priorité informationnelle par paires en montrant que les transferts sont plus élevés dans le traitement de contrôle de priorité informationnelle et en trouvant des preuves de réciprocité, car le premier intervenant est plus susceptible d'effectuer des transferts plus élevés avec l'espoir de recevoir des transferts plus élevés en retour. Il existe des preuves de réciprocité dans la structure d'appariement binaire tant que la condition d'information est fournie. De plus, nous avons constaté grâce à l'analyse de la corrélation entre les décisions de transfert des joueurs précédents et suivants que dans les structures d'appariement séquentielles qui simulent les interactions entre générations imbriquées des modèles de retraite, les agents sont moins réticents à rendre la pareille que dans la configuration binaire. Nous avons trouvé des preuves de la présence d'homophilie (agents de sélection de groupe lorsque l'appariement endogène est autorisé), même si l'appariement préférentiel n'a pas d'avantage stratégique. Sur la base de l'intensité des demandes d'appariement, compte tenu des définitions d'homophilie forte, d'homophilie faible et de neutralité données à la section 4.3.1. nous avons montré qu'une proportion élevée de participants était faiblement homophile. De plus, nous avons montré que les agents fortement homophiles qui manifestent dans tous les cas une volonté de s'accorder sont plus disposés à faire des transferts. Bien que les gains productifs de la coopération aient été réalisés dans une large mesure dans notre étude, le regroupement a également contribué au résultat de la coopération. L'existence d'un regroupement dans les deux structures d'appariement augmente les niveaux de transfert. Les résultats positifs que nous avons trouvés dans le regroupement en moyenne sont liés à la similitude mais quand on regarde l'impact de la réciprocité, on voit qu'il y a un mécanisme de récompense et de punition à l'œuvre lorsque les agents ont un impact sur le groupe de leur partenaire. Nous avons trouvé des transferts plus élevés dans le traitement d'appariement exogène, mais lorsque nous examinons la configuration endogène, nous voyons des transferts encore plus élevés dans les appariements intra-groupe par rapport à des transferts plus faibles dans les autres appariements. Comme il y a une punition très élevée des partenaires hors groupe dans l'appariement endogène, le résultat moyen est inférieur au traitement d'appariement exogène. En plus de révéler l'importance d'identifier le regroupement, nous avons montré l'impact de la structure d'appariement sur les décisions de transfert et le résultat de la coopération. Nous avons vu que les participants étaient plus proches d'un résultat coopératif efficace dans l'appariement bilatéral que d'une structure d'appariement séquentielle. Les résultats se distinguent de manière significative de l'appariement bilatéral à séquentiel et nous avons montré que lorsque les appariements étaient séquentiels, les participants étaient moins réciproques et généreux. Cela a notamment des implications pour un certain nombre de dimensions politiques importantes, car dans la plupart des pays, des régimes de retraite redistributifs sont utilisés.

Benzer Tezler

Tez No
87799
Dokuz yaş grubu Türk çocuklarına İngilizce öğretimi üzerine bir deneysel çalışma
An Experimental study on teaching English to Turkish children at the age of nine
KENAN DURSUN
Yüksek Lisans
Türkçe
1999
Eğitim ve Öğretim Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi
İngiliz Dili Eğitimi Bilim Dalı
DOÇ. DR. DİNÇAY KÖKSAL
Tez No
772205
An experimental study on coastal wave run-up and comparison with empirical equations
Başlık çevirisi yok
NURULLAH YILDIZ
Yüksek Lisans
İngilizce
2017
Coğrafya Brunel University London
Tez No
777478
Hücresel dolgu (Geocell) veya geogrid ile güçlendirilmiş ince çakıl agrega malzemesenin yük oturma davranışı üzerine deneysel bir çalışma
An experimental study on load sitting behavior of fine gravel aggregate material reinforced with cell-field (Geocell) or geogrid
SEYFULLAH FAZLI DOĞAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
İnşaat Mühendisliği Gazi Üniversitesi
İnşaat Mühendisliği Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YÜKSEL YILMAZ
Tez No
794999
An experimental study on charge and discharge characteristics of li-ion battery cells
Başlık çevirisi yok
BURAK TOPRAK
Yüksek Lisans
İngilizce
2022
Elektrik ve Elektronik Mühendisliği Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi
PROF. DR. ALİ SHEFIK
Tez No
354351
An experimental study on drying of food materials in a fluidized bed dryer
Akışkan yataklı bir kurutucuda gıda malzemelerinin kurutulması üzerine deneysel bir çalışma
HACIMURAT DEMİR
Yüksek Lisans
İngilizce
2014
Makine Mühendisliği Gaziantep Üniversitesi
Makine Mühendisliği Bölümü
YRD. DOÇ. DR. EMRAH ÖZAHİ

Geri Dön