Failing promises of homeownership in Turkey
Türkiye'de ev sahipliğinin yerine getiremediği vaatleri
- Tez No: 657643
- Danışmanlar: DOÇ. DR. ÖZGÜL BURCU ÖZDEMİR SARI
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Şehircilik ve Bölge Planlama, Urban and Regional Planning
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2020
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 296
Özet
Ev sahipliği Türkiyede yeni bir politika gündemi değildir. Ancak son 20 yılda, ev sahipliğini teşvik eden politikalardaki artış ve planlamanın bu doğrultuda araç olarak kullanıldığı aşikardır. Yeni konut sunumu aracılığıyla ev sahibi olan hanehalklarının oranı arttırılarak ev sahipliğinin hanehalklarına sunduğu avantajlardan daha fazla kişinin yararlanması hedeflenmiştir. İlk avantajlar arasında sabit bir eve sahip olmak ve orada yaşamak, beklenmedik düzeyde kira artışı gibi konuta ekonomik olarak erişebilmeyi zorlaştıran süreçlerle karşılaşmamak, konut sahibi olmak yoluyla varlık sahibi olup birikim yapabilmek ve hanehalklarının bu sayede ekonomik güvencelerini sağlaması sayılmıştır. Yeni konut sunumu yoluyla iş gücü piyasalarının hareketlenmesi ve yeni istihdam yaratılması, sosyal konut gibi kamu mülkiyetinde bulunan kiralık konut sunumuna duyulacak ihtiyacın azalması ve en önemlisi ev sahipliği vasıtasıyla varlık elde eden hanehalklarının ilerleyen yaşlarında konut harcamalarının azalması ve devlete duyacakları ihtiyacın azalması hükümetler açısından ev sahipliğinin başlıca avantajları olarak tartışmalarda yerini almıştır. Eşitleyici bir rol üstlenecek olan ev sahipliği aracılığıyla hükümetlerin hanehalklarının refah ve yaşam kalitesini iyileştirmeye yönelik sorumluluklarını yerine getirmesinin de kolaylaşacağı umulmuştur. Ancak Türkiye'de ev sahipliğinin artışı ile elde edilmesi beklenen avantajların ne düzeyde gerçekleştiği araştırılmamış ve sonuçları göz önünde bulunduran yeni politikalar geliştirilmemiştir. Bu boşluğu doldurmayı hedefleyen çalışma, ilk olarak ülke genelinde temsili bulunan veri setleri vasıtasıyla konut sahipliğinin konut varlık ve konut güvencesi vaatlerini ayrı ayrı incelemek için en uygun yöntemi araştırmaktadır. Akabinde ev sahipliğinin bu iki vaadini bir bütün olarak ele alıp Ankara özelinde incelemektedir. Bu çalışmanın bulguları, ev sahipliğinin Türk hanehalkları için çeşitli sonuçlar doğurduğunu göstermektedir. Ev sahipliğini teşvik etmek, konut varlığı ve konut güvencesi açısından eşit fırsatlar sunmamaktadır. Türkiye geneli değerlendirmelerinde hanehalklarının %25.5'i konut varlığı vaadinde başarıya ulaşırken bu oran konut güvencesinde %15.2 düzeyindedir. Konut varlığı ve konut güvencesindeki başarı düzeyleri, ev sahibi hanehalklarının tamamının ev sahipliğinin vaatlerinden yararlanamadığını göstermektedir. Bu çalışmanın üç ana sonucu bulunmaktadır: (i) Politikalar, düşük gelirli hane halkları arasında ev sahipliğini teşvik etmek yerine, düşük gelirli hane halklarının konut güvencesini iyileştirmeye odaklanmalıdır. (ii) Tek başına ev sahipliğini tercih etmektense, konut politikaları çeşitli mülkiyet türlerini geliştirmeye odaklanmalıdır. (iii) Politikalar, amaçlanan ve amaçlanmayan sonuçları açısından her zaman izlenmelidir. Ev sahipliğinin vaatleri açısından bakıldığında, ulusal düzeyde ev sahipliğini teşvik edici politikaların etkilerini gözlemlemek için konut varlığı ve konut güvencesini eşzamanlı inceleme olanağı tanıyacak kapsamlı panel verilere ihtiyaç vardır.
Özet (Çeviri)
Homeownership is not a new agenda of housing policy in Turkey. During the last 20 years, policies promoting homeownership have been executed, and planning has been used as a pair of tongs. Through new house building, the increase in homeownership rates is expected to provide individuals with a means of opportunity. As initial promises, homeownership is argued to provide everyone with a chance to acquire a stable home, a way of refraining from affordability problems, wealth accumulation through housing, and the establishment of economic security. The approach of governments to the homeownership focused more on the equalizer effect of homeownership among low- and high-income households through housing wealth; a significant trade-off between housing asset and welfare provision. Although governments and individuals take those promises for granted, whether these commitments of homeownership are satisfied in Turkey or not remains uninvestigated. The success of policies that promote homeownership in the provision of housing wealth and housing security is not observed. This thesis fırst investigates the country-wide data sources and optimal methodology to analyze the housing wealth and housing security promises of homeownership separately. Then, it labors the measurement of the promises of homeownership simultaneously in Ankara. The findings display that homeownership ends up with various outcomes for Turkish households. Promoting homeownership does not serve equal opportunities for housing wealth and housing security. Overall success is 25.5 percent for housing wealth and 15.2 percent for housing security in Turkey. The levels of achievement in housing wealth and housing security display that not all of the owner-occupier households benefit from homeownership promises. This study has three major conclusions: (i) Policies should focus on improving low-income households' housing security rather than promoting homeownership among low-income households. (ii) Rather than favouring homeownership alone, housing policies should be tenure neutral and focus on developing various tenure modes. (iii) Policies should always be monitored for intended and not intended outcomes. In the case of promises o homeownership, comprehensive panel data that allows simultaneous examination of housing wealth and housing security is required to observe the effects of the national-level homeownership encouraging policies.
Benzer Tezler
- The EU-Turkey joint agreement: Reflection of the Turkey - Greece - Cyprus natural gas issue and Turkey-YPG/PYD conflict
Başlık çevirisi yok
CANSU AKYOL
- Müzik icracılarının kültür endüstrisi ve dinleyici beklentileri arasında yeni medya bağlamında uyum stratejileri
Adaptation strategies of musicians between the audience expectations and culture industry in terms of new media
TUĞBA AYDIN ÖZTÜRK
Doktora
Türkçe
2015
Müzikİstanbul Teknik ÜniversitesiMüzikoloji ve Müzik Teorisi Ana Bilim Dalı
PROF. SONGÜL KARAHASANOĞLU
- Confronting economic and industrial cyberespionage under international law
Ekonomik ve endüstriyel siber espiyonaj'a karşı Uluslararası Hukuk yolları
OĞUZ KAAN PEHLİVAN
Yüksek Lisans
İngilizce
2016
HukukGalatasaray ÜniversitesiKamu Hukuku Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AKİF EMRE ÖKTEM
- Türkiye'de gıda güvenirliği politikalarının gıda işletmeleri ve gıda kontrolörleri tarafından değerlendirilmesi
Evaluation of food safety policies in Turkey by food processors and food controllers
İBRAHİM HALİL BAKIR
Doktora
Türkçe
2024
ZiraatTekirdağ Namık Kemal ÜniversitesiTarım Ekonomisi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜLEN ÖZDEMİR