Siyatik sinir crush hasarında amantadin, metilprednisolon ve nimodipinin etkilerinin karşılaştırılması
Comparison of the effects of amantadine, methylprednisolone and nimodipine in sciatic nerve crush injury
- Tez No: 660324
- Danışmanlar: DOÇ. DR. İDİRİS ALTUN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nöroşirürji, Neurosurgery
- Anahtar Kelimeler: Periferik Sinir, Crush Hasar, Amantadin, Metilprednizolon, Nimodipin, Peripheral Nerve, Crush Injury, Amantadine, Methylprednisolone, Nimodipine
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Beyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 82
Özet
Amaç:Periferik sinir yaralanması sonrası etkinliği gösterilen metilprednisolon kontrollü, çok merkezli, klinik çalışmalarda test edilen etkili bir nöroprotektif ajandır. Lipid peroksidasyonunu inhibe eder ve nöral yaralanma sonrası travma sonrası dejeneratif değişiklikleri azaltır. Bir kalsiyum kanal blokörü olan nimodipinin de sinir hasarı sonrası rejenerasyon için etkili olabileceği gösterilmiştir. Son yıllarda travmatik beyin hasarı ve travmatik spinal kord hasarında etkinliği gösterilmiş olan bir NMDA (N-metil-D-aspartat) antagonisti olan amantadinin periferik sinir hasarı sonrası etkinliği hakkında elimizde pek fazla veri bulunmamaktadır. Bu çalışmada, sıçanlarda siyatik sinir kompresyon yaralanması modelinde, insanlardaki olası tedavi uygulamasını simüle etmek için siyatik sinir yaralanması sonrası metilprednisolon, nimodipin ve amantadin uygulanmasının, periferik sinir yaralanmasını tedavi edici etkisi olup olmadığının değerlendirilmesi ve birbirileriyle karşılaştırılması amaçlandı. Bu amaçla gruplar histopatolojik olarak değerlendirildi. Gereç ve Yöntem:Çalışma, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi (KSÜ) Hayvan Lokal Etik komite onayı alındıktan sonra (Protokol numarası:31 ) KSÜ deney hayvanları laboratuarında, deney hayvanlarına yapılan bütün uygulamalar etik kurallarauygun şekilde gerçekleştirildi. Deneyde, 300±50 g ağırlığında 36 erişkin erkek Wistar albino rat kullanıldı. . Ratlar randomize olarak herbiri 9 rat içeren 4 gruba ayrıldı, grup 1 ve 2 aynı ratlardan oluşmakta olup sham ve kontrol grupları için ratların sağ ve sol siyatik sinirleri kullanıldı. Grup 1'de ratların sağ siyatik sinirleri açılarak v kompresyon hasarı verildi, sol siyatik sinirleri ise sham grubu olarak değerlendirildi ve grup 2 olarak adlandırıldı. Grup 3'de ise sağ siyatik sinir hasarı sonrası 1 hafta boyunca metilprednisolon verildi. Grup 4'de ise sağ siyatik sinir hasarı sonrası 1 hafta boyunca nimodipin verildi. Grup 5'de ise yine sağ siyatik sinir hasarı sonrası 1 hafta boyunca amantadin verildi. Tüm ratlar 1 ay sonra yüksek doz anestezik madde verilerek sakrifiye edildi ve siyatik sinirleri çıkarılarak incelenmek üzere formaldehite alındı. Histopatolojik olarak sinir çapı, myelin çapı, akson çapı, G oranı, fibroblast sayısı, mast hücre sayısı ve sinir sayısı incelendi ve istatistiksel olarak gruplar arasında incelenen parametrelerde anlamlı farklar bulundu. Bulgular: Amantadinin periferik sinir hasarı sonrası sinir çapı, myelin çapı, G oranı, sinir sayısı ve fibroblast sayısını kontrol grubuna kıyasla olumlu yönde etkilediği ve rejenerasyona katkı sağladığı görüldü. Nimodipinin sinir çapı ve G oranında istatistiksel olarak etkili olduğu diğer parametrelerde ise etkisiz olduğu görüldü. Metilprednisolonun sadece G oranında istatistiksel olarak etkili olduğu fakat diğer parametrelerde etkisiz olduğu görüldü. Amantadin ve diğer ilaçların beraberce etkili olduğu parametrelerde ikili etkinlik karşılaştırması yapıldığında söz konusu ilaçların birbirlerine üstünlüğü bulunamadı. Yapmış olduğumuz deneysel çalışmada siyatik sinir hasarı sonrası hücresel düzeyde en fazla parametreyi olumlu etkileyen ilaç amantadin bulunmuştur. Sonuç: Çalışmamızda daha önce periferik sinir hasarında etkinliği çalışılmayan amantadinin periferik sinir hasarında iyileştirici olduğu, hücresel düzeyde nöral dokunun rejenerasyonunda etkili olduğu bulunmuştur ve gelecekteki klinik çalışmalar için umut vadedicidir. Her üç ilacında çeşitli yönlerden periferik sinir hasarında etkileri olsa da dozaj,veriliş sıklığı,veriliş yolu açısından ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır ve ilaçların klinik-fizyolojik etkilerinin de ele alınabilmesi için farklı parametrelere de bakmak gerekmektedir.
Özet (Çeviri)
Objective: Methylprednisolone, which has shown efficacy after peripheral nerve injury, is an effective neuroprotective agent that has been tested in controlled, multicenter, clinical studies. It inhibits lipid peroxidation and reduces post-traumatic degenerative changes after neural injury. Nimodipine, a calcium channel blocker, has also been shown to be effective for post-nerve injury regeneration. We do not have much data on the efficacy of amantadine, an NMDA (N-methyl-D-aspartate) antagonist, which has been shown to be effective in traumatic brain injury and traumatic spinal cord injury in recent years. In this study, it was aimed to evaluate whether the administration of methylprednisolone, nimodipine and amantadine after sciatic nerve injury has a therapeutic effect on peripheral nerve injury in order to simulate the possible treatment application in humans in the sciatic nerve compression injury model in rats and to compare them with each other. For this purpose, groups were evaluated histopathologically. Method: After the study was approved by the Kahramanmaraş Sütçü İmam University (KSÜ) Animal Local Ethics Committee (Protocol number: 31), all applications to the experimental animals were carried out in accordance with the ethical rules in the KSU laboratory animal laboratory. In the experiment, 36 adult male Wistar albino rats weighing 300 ± 50 g were used. . The rats were randomly divided into 4 groups, each containing 9 rats. Groups 1 and 2 consisted of the same rats, and the right and left sciatic nerves of the rats were used for the sham and control groups. In group 1, the right sciatic nerves of the rats were opened and compression damage was done, the left vii sciatic nerves were evaluated as the sham group and were named as group 2. In group 3, methylprednisolone was given for 1 week after right sciatic nerve injury. In group 4, nimodipine was given for 1 week after right sciatic nerve injury. In group 5, amantadine was given for 1 week after right sciatic nerve injury. All rats were sacrificed after 1 month by giving a high dose of anesthetic substance and their sciatic nerves were removed and formaldehyde was taken for examination. Histopathologically, nerve diameter, myelin diameter, axon diameter, G ratio, fibroblast number, mast cell number and nerve number were examined and statistically significant differences were found between the groups in the parameters examined. Results: It was observed that amantadine positively affected the nerve diameter, myelin diameter, G ratio, nerve number and fibroblast number after peripheral nerve injury and contributed to regeneration compared to the control group. Nimodipine was found to be statistically effective in nerve diameter and G ratio, and ineffective in other parameters. It was observed that methylprednisolone was statistically effective only at the G rate, but was ineffective in other parameters. When the dual efficacy comparison was made in the parameters in which amantadine and other drugs were effective together, the superiority of these drugs to each other was not found. In our experimental study, after sciatic nerve injury, amantadine, the drug that positively affects the most parameters at the cellular level, was found. Conclusion: In our study, amantadine, whose efficacy was not studied in peripheral nerve damage before, was found to be curative in peripheral nerve damage, effective in regeneration of neural tissue at the cellular level, and it is promising for future clinical studies. Although all three drugs have effects on peripheral nerve damage in various aspects, further studies are needed in terms of dosage, frequency of administration and route of administration, and different parameters should also be considered in order to address the clinical-physiological effects of the drugs.
Benzer Tezler
- Deneysel siyatik sinir hasarında melatonin etkisinin elektrofizyolojik ve teorik olarak incelenmesi
Electrophysiological and theoretical investigation of melatonin effect on experimental sciatic nerve injury
ŞERİFE GÖKÇE ZENCİRCİ
Yüksek Lisans
Türkçe
2008
BiyofizikAdnan Menderes ÜniversitesiBiyofizik Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MEHMET DİNÇER BİLGİN
- Ratlarda kuersetinin siyatik sinir hasarında terapötik etkisi
Therapeutic effect of quercetin on sciatic nerve injury in rats
HALİL ALAKUŞ
Doktora
Türkçe
2022
Veteriner HekimliğiHatay Mustafa Kemal ÜniversitesiCerrahi (Veterinerlik) Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUHAMMED ENES ALTUĞ
PROF. DR. ALİ SAİD DURMUŞ
- Sıçanlarda deneysel ezilme tipi siyatik sinir yaralanmasında nikergolinin akut etkilerinin değerlendirilmesi
Evaluation of the acute effects of nicergoline in the experimental crush injury of rats sciatic nerve
SERCAN SAVAŞ YALÇIN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
NöroşirürjiAdnan Menderes ÜniversitesiBeyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. VAROL AYDIN
- Deneysel siyatik sinir hasarı modeli oluşturulan sıçanlarda tocilizumab ve epoetin beta'nın etkilerinin araştırılması
Investigation into effects of tocilizumab and epoetin beta in rats with experimental sciatic nerve injury model
AYSUN GÜLER KANTER
Doktora
Türkçe
2024
AnatomiErciyes ÜniversitesiAnatomi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HARUN ÜLGER
DR. ÖĞR. ÜYESİ AHMET SARPER BOZKURT
- Sıçanlarda N. ischiadicus hasarında tens uygulamasının, rejenerasyona olan etkinliğinin ENMG, MRG, yürüme şablonu analizi ve histopatolojik inceleme ile değerlendirilmesi
Evaluation of the efficiancy of tens treatment, to the regenerationin N. ischiadicus injurid rats by using ENMG, MRG, walking track analysis and histopathologic examination
EBRU ERAVCI
Doktora
Türkçe
2013
Veteriner Hekimliğiİstanbul ÜniversitesiCerrahi (Veterinerlik) Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YALÇIN DEVECİOĞLU