Horizontal alveoler kemik ogmentasyon tekniklerinden alveoler kret split ile otojen blok kemik grefti tekniğinin başarısının retrospektif olarak incelenmesi
Retrospective evaluation of the success rates of autogenous block bone graft and alveolar crest split techniques in implant dentistry
- Tez No: 669482
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ NECİP FAZIL ERDEM
- Tez Türü: Diş Hekimliği Uzmanlık
- Konular: Diş Hekimliği, Dentistry
- Anahtar Kelimeler: dental implant, alveoler kret split, otojen blok kemik grefti, dental implant, alveolar crest split, autogenous block bone graft
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Diş Hekimliği Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 172
Özet
Amaç: Ağız, diş ve çene cerrahisinde sıklıkla uygulanan tedavi yöntemlerinden biri dental implant uygulamalarıdır. Dental implantolojide en sıklıkla karşılaşılan problemlerin başında ise implantın yerleştirileceği alveol kemiğinin özellikle horizontal yönde yetersiz kalması gelmektedir. Bu problemi aşmak için değişik alveoler kemik ogmentasyon yöntemleri denenmiştir ama hangi yöntemin daha başarılı olduğu konusunda literatürde tam bir konsensüs yoktur. Horizontal alveoler kemik ogmentasyonları arasında öne çıkan iki teknik vardır ki; bu teknikler alveoler kret split tekniği ve otojen blok kemik grefti tekniğidir. Bu retrospektif çalışmanın amacı söz konusu olan bu iki tekniğin başarılarını klinik ve radyolojik olarak karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Sistemik olarak sağlıklı, üst veya alt çenelerinde parsiyel diş eksikliği olan ve sadece horizontal yönde alveoler kemik yetersizliği bulunup yukarıda bahsi geçen iki farklı horizontal alveoler ogmentasyon tekniklerinden herhangi birinin uygulandığı toplam 21 hasta bu çalışmaya dahil edilmiştir. Horizontal yönde yetersiz alveoler kemik kalınlığının olduğu düşünülüp tomografileri alınan hastaların preoperatif tomografik görüntüleri ile implant sonrası postoperatif tomografik görüntüleri karşılaştırılıp elde edilen kemik kazanım miktarı karşılaştırılmıştır. Ayrıca bu hastaların tedavilerinin başında ve sonunda klinik olarak yapılan horizontal kemik kalınlık ölçümleri ve implant stabiliteleri karşılaştırılmıştır. Elde edilen veriler istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Otojen blok kemik grefti kullanılan hastalarda operasyon sonrası, kemik greftinin ekspoze olup kaybedilmesi, greftin rezorbe olması ve enfeksiyon başarısızlık olarak değerlendirilmiştir. Alveoler kret split tekniği uygulanmış hastalarda ise ekspansiyon sonrası yara kenarlarının açılmış olması, vestibül yüzeydeki kemiğin tamamen rezorbe olmuş olması, veya ekspansiyon sırasında istenmeyen alveol kemik kırıklarının görülmesi başarısızlık olarak kaydedilmiştir. Postoperatif trismus, ödem, ağrı, enfeksiyon, hematom, parestezi ve implant kaybı tüm hastalar için komplikasyon olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Alveoler kret split tekniği uygulanıp, implantları yerleştirilen ve klinik olarak ortalama 19,20±2,72 ay takip edilen hastalarda klinik kret genişliğindeki 3 aylık ortalama kazanç 3,89±1,98 mm iken; tomografik olarak bu kazanç 3,11±1,19 mm olarak hesaplanmıştır. Alveoler kret split grubundaki hastalara yerleştirilmiş implantların ortalama primer stabiliteleri 71,30±6,74 implant stabilite değeri (ISQ) iken; osseointegrasyon sonrası ortalama stabilite değeri ise 78,07±3,57 ISQ ölçülmüştür. Otojen blok greft tekniği uygulanıp, implantları yerleştirilen ve klinik olarak ortalama 19,04±2,27 ay takip edilen hastalarda klinik kret genişliğindeki 6 aylık ortalama kazanç 4,27±1,26 mm iken; tomografik olarak bu kazanç 3,86±1,04 mm olarak hesaplanmıştır. Otojen blok greft grubundaki hastalara yerleştirilmiş implantların ortalama primer stabiliteleri 75,77±7,94 ISQ iken; osseointegrasyon sonrası ortalama stabilite değeri ise 78,76±6,45 ISQ ölçülmüştür. Otojen blok greft uygulanmış yalnızca 1 hastada komplikasyon olarak blok greft ekspoze ve enfekte olmuştur, ve greft kaybedilmiştir. Her iki grupta da kollajen membran kullanımının kemik kazanımına anlamlı bir etkisi gözlenmemiştir. Klinik rezidüel kret genişliği, tomografik rezidüel kret genişliği, tomografik kret genişliğindeki kazanç, primer implant stabilitesi ve periodontal cep derinliği ölçümleri alveoler kret split ve otojen blok kemik grefti grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermektedir (p0,05). Sonuçlar: İmplantların yerleştirildiği çenelerdeki ortalama klinik ve tomografik alveoler kret genişliğindeki kazanç, hem alveoler kret split hem de otojen blok kemik grefti tekniği adına başarılı bulunmuştur. Klinik rezidüel kret genişliği, tomografik rezidüel kret genişliği ve periodontal cep derinliği parametreleri için alveoler kret split grup ortalaması, otojen blok kemik grefti grup ortalamasından anlamlı derecede daha yüksek iken, tomografik kret genişliğindeki kazanç ve primer implant stabilite ölçümleri için otojen blok kemik grefti grup ortalaması, alveoler kret split grup ortalamasından anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur.
Özet (Çeviri)
Objectives: One of the most common treatment methods in oral and maxillofacial surgery is dental implant applications. The most common problem encountered in dental implantology is the insufficient alveolar bone where the implant will be placed, especially in the horizontal direction. Various alveolar bone augmentation methods have been tried to overcome this problem, but there is no consensus in the literature about which method is more successful. There are two prominent techniques among horizontal alveolar bone augmentations; alveolar crest split and autogenous block bone graft technique. The aim of this retrospective study is to compare the success rates of these two techniques clinically and radiologically. Materials and Methods: A total of 21 patients who were systemically healthy, had partially edentulous upper or lower jaws, with insufficient alveolar bone width, and received one of the two horizontal alveolar augmentation techniques mentioned above were included in this study. Preoperative tomographic images of the patients who were thought to have insufficient alveolar bone thickness in the horizontal direction were compared with the postoperative tomographic images, and the amount of bone gain was measured and compared. In addition, horizontal bone thickness measurements were performed intraoperatively both during augmentation and implant surgery. Implant stability were measured with Osstell. The obtained data were analyzed statistically. Exposure, removal, resorption or infection of the bone grafts were evaluated as failure for the group of patients who received autogenous block bone graft technique. In the similar fashion the dehiscence of the wound edges after expansion and the complete resorption of the bone on the buccal surface, and bad fractures of alveolar bone were recorded as failure. Postoperative trismus, edema, pain, infection, hematoma, paresthesia, and implant failure were considered being complications for all patients. Results: Patients who received their implants together with alveolar crest split technique and followed up with a mean time period of 19,20±2,72 month gained mean clinical crest width of 3,89±1,98 mm clinically and 3,11±1,19 mm radiographically. While the mean primary stability value of implants placed in the alveolar crest split group was 71,30±6,74 implant stability quotient (ISQ), the mean stability value after osseointegration was 78,07±3,57 ISQ. However, patients who received their implants together with autogenous block bone graft and followed up with a mean time period of 19,04±2,27 gained mean clinical crest width of 4,27±1,26 mm clinically and 3,86±1,04 mm radiographically. While the mean primary stability value of implants placed in patients in the autogenous block bone graft group was 75,77±7,94 ISQ, the mean stability value after osseointegration was 78,76±6,45 ISQ. In one case, block bone graft was exposed and infected as a complication and removed. No significant effect of the use of collagen membranes on bone gain was observed in both groups. Clinical residual crest width, tomographic residual crest width, gain in tomographic crest width, primary implant stability, and periodontal pocket depth measurements differ significantly in alveolar crest split compare to autogenous block bone graft groups (p 0.05). Conclusions: The alveolar bone gain where the implants were placed were found to be successful for both alveolar crest split and autogenous block bone graft techniques radiographically and clinically. The alveolar crest split group mean value was significantly higher than that of autogenous block bone graft group in terms of clinical residual crest width, tomographic residual crest width and periodontal pocket depth parameters, whereas the autogenous block bone graft group mean value was significantly higher than the alveolar crest split group mean value for tomographic crest width gain and primary implant stability.
Benzer Tezler
- Posterior maksilla alveol kret yetersizliklerinde kemik ogmentasyon teknikleri ve implant uygulamaları
Implantation and bone augmentation techniques in alveol defeciencies of posterior maxillas
AHMET ÖRGEV
Yüksek Lisans
Türkçe
2012
Diş HekimliğiYeditepe ÜniversitesiAğız, Diş, Çene Hastalıkları ve Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AHMET HAMDİ ARSLAN
- Lokalize alveoler defektlerin intraoral otojen onley kemik greftleri ile onarımında tünel ve krestal insizyon tekniklerinin karşılaştırılması
Comparison of tunnel and crestal incision techniques in reconstruction of localized alveolar defects with introral onlay bone grafts
NUR ALTIPARMAK
- Alveol kret yetersizliklerinde khoury tekniği ile yapılan otojen kemik ogmentasyonu tedavisinin retrospektif çalışması
Retrospective study of autogenous bone augmentation treatment with khoury technique in alveolar ridge deficiencies
ARİF ŞAMİL TUĞ
Diş Hekimliği Uzmanlık
Türkçe
2023
Diş HekimliğiZonguldak Bülent Ecevit ÜniversitesiAğız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. UĞUR GÜLŞEN
- Atrofik alveoler kretlerin ogmentasyonunda implant başarısının değerlendirilmesi
The success rate of dental implants in the augmentation procedures of atrophic ridges
BURAK SAYDAM
Yüksek Lisans
Türkçe
2011
Diş HekimliğiYeditepe ÜniversitesiAğız, Diş, Çene Hastalıkları ve Cerrahisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. NURHAN GÜLER
- Otojen Ramus Blok Greft, Poli (Laktik-ko-Glikolikasit) (PLGA) blok greft ile vertikal ve horizontal olarak augmente edilen atrofik alveoler kretlerdeki alıcı sahaların volumetrik değişikliklerinin incelenmesi
Investigation of the volumetric changes of the recipient fields in atrophic alveolar crests that are vertically and horizontally augmented with Autogeneous Ramus Block Graft, Poly (Lactic-co-Glycolicacide) (PLGA) block graft
CANSU ASLAN DİNÇ
Diş Hekimliği Uzmanlık
Türkçe
2024
Diş HekimliğiFırat ÜniversitesiPeriodontoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FİLİZ ACUN KAYA
PROF. DR. SERKAN DÜNDAR