Diyabetik hastalarda mesane nöromusküler disfonksiyonunun uzun dönem böbrek fonksiyonu üzerine etkinliğinin değerlendirilmesi
Evaluation of the effectiveness of bladder neuromuscular dysfunction on long-term renal function in diabetic patients
- Tez No: 670763
- Danışmanlar: DOÇ. DR. MERAL GÜLAY KADIOĞLU KOÇAK
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Prof. Dr. Cemil Taşcıoğlu Şehir Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İç Hastalıkları Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 52
Özet
AMAÇ: Diyabetik nefropati, Diabetes Mellitus (DM)' un mikrovasküler bir komplikasyonu olup, son dönem böbrek yetmezliği (SDBY)' nin en önemli nedenlerinden biridir. Bu nedenle DM'si olan hastalar renal fonksiyonlarda bozulma ile basvurduğunda sıklıkla diyabetik nefropati geliştirdiği düşünülür. Bu hastalarda çoğu zaman mesane disfonksiyonu (MD)' nun böbrek fonksiyon testlerindeki yüksekliklere katkısı göz ardı edilir. Çalışmamızda DM'si olup MD tanısı ile tedavi planlanmış hastalarda renal hastalık progresyonunu ve bu yolla MD'nin böbrek fonksiyonları üzerine olan etkilerini değerlendirmek amaçlanmaktadır. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamızda 01.06.2018-31.12.2020 tarihleri arasında SBÜ Prof. Dr. Cemil Taşcıoğlu Şehir Hastanesi Üroloji ve Nefroloji Poliklinikleri'ne miksiyon problemleri ile başvuran ve yapılan tetkikler sonrası MD tanısı alan hastaların retrospektif değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmada 18 yaşından büyük, çalışmaya katılmayı kabul eden DM'li hastalar yer aldı. Çalışma başında tüm hastaların yaş, cinsiyet, kilo, boy, vücut kitle indeksi (VKI), ek hastalıkları, diyabet tedavisi için kullanılan ilaçlar, diyabetik retinopati ve nöropati varlığı, hemogram, Creaktif protein (CRP) düzeyleri, serum açlık kan şekeri, glikozillenmiş hemoglobin A1c (HbA1C) düzeyi, üre, kreatinin, tahmini glomeruler filtrasyon hızı (eGFR), ürik asit, albümin, total protein değerleri, tam idrar tahlili (TİT) , spot idrar albümin /kreatinin veya spot idrar protein /kreatinin oranı, Aşırı Aktif Mesane Semptom Skoru (AAMSS) puanları ve post miksiyonel rezidüel volümleri (PVR) kayıt edildi. Takip süresince MD nedenli kullanılan ilaçlar, bu ilaçların kullanım süreleri, idrar yolu enfeksiyonu (İYE) nedeniyle hastaneye başvuru sıklığı, ayaktan veya yatarak aldığı tedaviler, antibiyotik kullanımı var ise kullandığı gün sayısı hastane kayıtları ve enabız sistemi üzerinden değerlendirildi. MD tedavisi açısından 3 aydan kısa süre ilaç kullanımı olan hastalar tedavi almayan; 3 aydan uzun ilaç kullanımı olan hastalar ise tedavi alan olarak gruplandırıldı. Tüm hastaların takip süreleri kayıt edildi. Takip süresi sonunda hastaların laboratuvar parametreleri yeniden değerlendirildi. BULGULAR: Çalışmamızda 01.06.2018-31.12.2020 tarihleri arasında MD nedeni ile izlenen 63 diyabetik hastanın verileri yer aldı. Hastaların yaşları 43 ile 80 arasında değişmekte olup ortalama yaşları 62,27±9,47 yıl idi. Katılımcıların 59'u (%93,7) kadın; 4'ü (%6,3) erkekti. MD nedeni ile medikal tedavi alan hasta sayısı 38 (%60,3) iken tedavi almayan hasta sayısı 25 (%39,7) idi. Gruplar arasında yaş, cinsiyet dağılımları, VKI, hipertansiyon, hiperlipidemi, anjiotensin dönüştürücü enzim inhibitörü (ACEİ)/ anjiotensin 2 reseptör blokörü (ARB) kullanımı ve statin kullanım oranları, tedavi başındaki AAMSS skorları ve PVR ölçümleri açısından anlamlı farklılık görülmedi. MD nedeni ile medikal tedavi alan grupta ilaç kullanım süresi en düşük 3 ay, en yüksek 65 ay ve ortalama 19 ± 15 ay idi. Takip süresi sonunda medikal tedavi alan grup almayan grup ile karşılaştırıldığında; hastaların sadece kreatinin değerinde anlamlı fark olduğu görüldü (p=0.006). Ancak fark medikal tedavi grubunda kreatinin değerinde bazale göre anlamlı artış olmasından kaynaklandı. Bunun dışında takip süresi sonunda, serum üre, eGFR spot idrarda protein ve albümin atılımı açısından gruplar arasında fark yoktu (p>0.05). SONUÇ: Çalışmamız diyabetik hasta grubunda MD tedavisinin, renal fonksiyonlar ve proteinüri üzerine olumlu etkisinin olmadığı gösterdi. Ancak bu alan da daha geniş katılımlı prospektif çalışmalara gerek duyulduğunu düşünüyoruz. Bu hastalarda renal fonksiyonlar üzerine olumlu etki sağlamasa da MD' nun tedavisi ile yaşam kalitesinde artma sağlanabilir.
Özet (Çeviri)
OBJECTİVE: Diabetic nephropathy is a microvascular complication of Diabetes Mellitus (DM) and it is one of the most significant causes of end stage renal failure (ESRF). For this reason, if DM patients apply for renal function impairment, it is frequently considered that diabetic nephropathy has occurred. In these patients, contribution of bladder dysfunction (BD) to the high values in kidney function tests is mostly ignored. In our study, we aimed at evaluating renal disease regression in patients having DM and for whom treatment was planned for the diagnosis of BD and effects of BD on renal functions. MATERIAL AND METHOD: In our study, we aimed at evaluating patients applying to SBU Prof. Dr.Cemil Taşcıoğlu City Hospital urology and nephrology polyclinics because of the micturition problems and getting the diagnosis of BD following the examinations between the dates of 01.06.2018-31.12.2020, retrospectively. DM patients being above the age of 18 and accepting to participate in the study were involved in the study. At the beginning of the study, age, sex, body weight, height, body mass index (BMI), comorbidities, medicines used for diabetes treatment, presence of diabetic retinopathy and neuropathy, hemogram, C-reactive protein (CRP) levels, serum preprandial blood glucose, glycosylated hemoglobin A1c (HbA1C) level, urea, creatinine, estimated glomerular filtration rate (eGFR), uric acid, albumin, total protein values, complete urinalysis (CU), spot urine albumin/creatinine or spot urine protein/creatinine rate, Overactive Bladder Symptom Score (OABSS) scores and post-void residual volumes (PVR) of all patients were recorded. During follow-up, medicines used for BD, term of use of these medicines, frequency of applying to the hospital for urinary tract infection (UTI), treatments received as outpatient or inpatient, if antibiotic is used, number of days of use were evaluated by hospital records and e-nabiz system. Patients who used medicines for less than 3 months for the treatment of BD were grouped as patients not receiving treatment and patients using medicine for more than 3 months were grouped as the one receiving treatment. Follow-up periods of all patients were recorded. Laboratory parameters of the patients were revaluated in the end of follow-up. RESULTS: Data of the 63 diabetic patients followed for bladder dysfunction between the dates of 01.06.2018-31.12.2020 were included in our study. Ages of the patients varied between 43-80 and average age was 62,27±9,47. 59 of participants (93,7%) were female and 4 of them (6,3%) were male. Number of patients receiving medical therapy for BD was 38 (60,3%) while the number of patients not receiving therapy was 25 (39,7%). There was no significant difference in terms of age, sex distributions, body mass index (BMI), hypertension, hyperlipidemia, use of angiotensin converting enzyme inhibitors (ACEI)/ angiotensin 2 receptor blocker (ARB) and rate of statin use, OABSS scores at the beginning of the treatment and PVR measurements among the groups. Term of use of medicine in the group receiving medical therapy for BD was 3 month as the lowest and 65 month as the highest and the mean was 19± 15 month. A significant difference was noted for only creatinine value of the patient when the group receiving medical therapy was compared to the group not receiving therapy in the end of follow-up (p=0.006). However, difference arose from significant increase in creatinine value of medical therapy group compared to basal. Other than this, in the end of follow-up, no difference was observed between the groups in terms of serum urea, protein and albumin excretion in eGFR spot urine (p>0.05). CONCLUSION: Our study showed that BD treatment did not have a positive effect on renal functions and proteinuria in diabetic patient groups. However, we think that well-attended prospective studies are required in this field. Even if it does not create a positive effect on renal functions in these patients, life quality can be improved by treating BD.
Benzer Tezler
- Diyabetik ve normal hastalarda mesane kanseri dokusunda age (advanced end glycatıon product) ekspresyonu'nun gösterilmesi ve age akümülasyonu ile er (endoplazmik retikulum) stresinin mesane kanseri ile ilişkisi
Expression of advanced end glycation product in diabetic and non-diabetic patients bladder cancer tissues and relation between bladder cancer and advanced end glycation product and endoplazmic reticulum strees
KADİR KARKİN
Tıpta Uzmanlık
İngilizce
2019
OnkolojiÇukurova ÜniversitesiÜroloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUSTAFA ZÜHTÜ TANSUĞ
- Effect of metformin on urinary bladdercontraction-relaxation mechanism
Metforminin idrar kesesi kasılması-gevşeme mekanizmasına etkisi
BADINAN JALAL HAMAD AMIN
Yüksek Lisans
İngilizce
2021
FizyolojiFırat ÜniversitesiTıbbi Fizyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HALUK KELEŞTİMUR
- İleriye yönelik bir araştırma tasarımında diyabet kanser ilişkisinin incelenmesi
Exploring the relationship between diabetes and diabetes related cancers in A prospective study design
RUHİYE SİMGE YILMAZ KAVCAR
Doktora
Türkçe
2016
Beslenme ve DiyetetikDokuz Eylül ÜniversitesiHalk Sağlığı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BELGİN ÜNAL TOĞRUL
- Diyabet tedavisinde kullanılan antidiyabetik ilaçların kanser gelişimi üzerine etkileri
Diabetes treatment and canser occurense in diabetic patients
MÜCAHİT ERDEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıDüzce Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YUSUF AYDIN
- Tip 2 diyabetiklerdeki kardiyak otonom nöropatinin, diğer mikrovasküler komplikasyonlarla ilişkisi
Başlık çevirisi yok
NEVZAT BİLAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2004
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıEge Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET TÜZÜN