Âşık Veysel ve Leonard Cohen'in sözlerinde aşk ve Tanrı
Themes of love and God in the words of Aşık Veysel and Leonard Cohen
- Tez No: 679298
- Danışmanlar: PROF. DR. MEHMET EMİN GÖKTEPE
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Sahne ve Görüntü Sanatları, Performing and Visual Arts
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Başkent Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Sahne Sanatları Ana Sanat Dalı
- Bilim Dalı: Performans Sanat Dalı
- Sayfa Sayısı: 69
Özet
Bu tez yirminci yüzyıl Anadolu ozanlarından Âşık Veysel'i ve Batı ozanlarından Leonard Cohen'in şarkı sözlerinde“aşk”ve“Tanrı”konularına yaklaşımlarını karşılaştırmayı hedeflemektedir. Her iki ozan eserlerinde bu iki konuyu derinlemesine işlemiştir. Fakat konulara yaklaşım ve çıkarılan sonuçlar büyük farklar göstermektedir. Tasavvuf felsefesi ve Hacı Bektaş Veli irfanına dayanan âşıklık geleneğinin son temsilcilerinden olan Âşık Veysel için aşk ve Tanrı ayrılmaz bir bütün oluşturur ve aşk nihayetinde Allah'a duyulan aşktır. Dünyevi olana duyulan, yani mecazi aşk, aşık ve maşuk arasında bir perdedir ve sembollerde saklı olan gaye perdenin kalkmasıyla vuku bulacak vuslattır. Leonard Cohen içinse aşk ve Tanrı birbirinden iki bağımsız olgudur. Aşk, ozanlığın batı muadili olan trubadur geleneğine dayanan erkek ve kadın arasındaki romantik aşktan ibarettir ve fakat geleneğin tersine, Leonard için peşine düşülecek bir his dünyasından ziyade, sakınılması gereken bir tehlikedir. Cohen'in Tanrı anlayışı varoluşçu bir altyapıya giydirilen çeşitli din ve inanç modellerinin kümesidir. Bu bağlamda, Tanrı zaman zaman özlem duyulan fakat genel bakışta, suçlanan ve isyan edilen varlık şeklinde görülür ve bu tutum nihayetinde şüpheciliği doğurur. Âşık Veysel'in şiirlerinde Allah inancı açıktır fakat Leonard Cohen'in şiirlerinin toplamından böyle bir kanıya varmak mümkün değildir. Sonuç olarak her iki ozanın şiirlerine yakıt olan hüzün, geleneksele bağlı olan Veysel'de inanç yoluyla umuda dönüşürken gelenekseli yeniden tanımlayıp kendi anlayışına uyduran Cohen'de umutsuzluğu resmeder. Cohen'in imzası olan umutsuzluk estetiği günümüz şarkıcı ve şarkı yazarlarını da etkisi altına almıştır. Âşık Veysel'in temsil ettiği geleneksel inanç sistemine dayalı ozanlık anlayışıysa günümüzde nadir rastlanan bir kültürel değer olarak kalmıştır.
Özet (Çeviri)
This thesis aims to compare the approach to the themes of love and God in the lyrics of two twentieth century minstrels, namely Anatolian Âşık Veysel and Leonard Cohen of the Western world. While both have delved in depth into these themes within their lyrics, their approach and the conclusions reached are vastly different. One of the last representatives of traditional Anatolian minstrelsy which originates from Islamic mysticism and the wisdom of Haci Bektaş Veli, Aşık Veysel's work holds love and Allah together as two inseperables. Love is understood ultimately as the love of Allah and all earthly (or allegorical) love is but a veil between the lover and the loved One. The purpose hidden within the symbolic writing is the lifting of the veil so that reunion with the Beloved may finally take place. For Leonard Cohen on the other hand, love and God are matters independent of each other. Hailing from troubadourism, the western equivalent of the tradition, Cohen's take on love is that of romantic love between man and woman, but contrary to the core of the art, Cohen deems love a dangerous state of being one must escape rather than pursue. As for his idea of God, it is a conglomeration of different models of belief dressed over a fundamentally existentialist outlook. In Cohen's work, God, though adressed sincerely at times with some desire to bond, the general attitute is one of blame and defiance, resulting in skepticism. Hence, while in Veysel's poems belief in God is self-evident, the same cannot be said of Cohen's work. Finally, both poets are triggered by melancholy in their writing, but while Veysel's work, loyal to tradition, transforms melancholy to hope, that of Cohen, whose style is derived from reshaping the traditional to fit his own understanding, aesthetisizces despair. This aesthetics of despair has been and contintues to be a major milieu to singer songwriters worldwide. Minstrelsy based on a tradional belief system however, represented here by Âşık Veysel, remains a cultural rarity.
Benzer Tezler
- Âşık Veysel ve Barpı Alıkulov'un karşılaştırmalı analizi
Comparative analysis of Âşık Veysel and Barpı Alıkulov
AYŞENUR BEGÜM ÇALIŞKAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Halk Bilimi (Folklor)Niğde Ömer Halisdemir ÜniversitesiMüzikoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FEYZAN VURAL
- Âşık Mahzuni Şerif ve Âşık Veysel türkülerinde Sosyal Bilgiler dersi değerleri
Social Studies lesson values in the folk songs of Âşık Mahzuni Şerif and Aşık Veysel
MERVE DAŞAR
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Eğitim ve ÖğretimAmasya ÜniversitesiTürkçe ve Sosyal Bilimler Eğitimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MUSTAFA KILINÇ
- Vocabulary learning and teaching processes in the English classes in some schools for visually impaired students and the views of the visually impaired students and the teachers on these processes
Başlık çevirisi yok
CEYLİN ÖZÜNLÜ
Yüksek Lisans
İngilizce
2013
DilbilimUluslararası Kıbrıs Üniversitesiİngiliz Dili Öğretimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MEHMET ALİ YAVUZ
- Âşık Veysel'in şiirlerindeki benzetmelerin dil yönünden incelenmesi
Linguishal study of the similarities in Âşık Veysel's poems
AYŞE OYTUN ÖZDEN
Yüksek Lisans
Türkçe
2024
Türk Dili ve EdebiyatıRecep Tayyip Erdoğan ÜniversitesiTürk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SERAP EKŞİOĞLU