Geri Dön

Obez kadın hastalarda tıkınırcasına yeme bozukluğu (Binge-eating disorder) ve gece yeme sendromu (Night-eating syndrome)

Başlık çevirisi mevcut değil.

  1. Tez No: 69685
  2. Yazar: ERDEM KAŞIKÇIOĞLU
  3. Danışmanlar: Belirtilmemiş.
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 1998
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 81

Özet

(62) özet ÖZET GİRİŞ. Obezite patogenezinde sorumlu tutulan faktörlerden bir tanesi de obez kişilerin yeme davranış bozukluklarıdır. Bu tip davranışlar hastaların klasik hipokalorik diyet tedavisine verdiği cevaplan etkileyebilir. Tıkmırcasına yeme bozukluğu (binge eating disorder, BED) ilk kez Albert J. Stunkard tarafından 1959 yılında tarif edilen bir yeme davranış bozukluğudur. Hastalarda yemek yeme kontrolü hissinin yitirilmesi ile birlikte aşın yeme ataklan görülür.“Gece yeme sendromu”(night eating syndrome, NES) ilk kez yine Albert J. Stunkard ve ark. tarafından 1955 yılında tarif edilen bir yeme davranış bozukluğudur. Böyle hastaların özellikleri arasında sabahlan iştahsızlık, akşamlan aşın miktarlarda yemek yeme ve uyku sorunları sayılabilir. Bu çalışma şişmanlık polikliğimiz kadın hastalan arasında BED ve NES sıklığını belirlemek ve değişik parametreler ile olan ilişkisini araştırmak amacı ile gerçekleştirilmiştir. MATERYAL VE METOD. Çalışma kapsamı içine İstanbul Tıp Fakültesi, İç Hastalıklan Anabilim Dalı, Şişmanlık polikliniğine başvuran 228 premenopozal obez kadın hasta alındı. Vücut kitle indeksinin (BMI) 27 kg/m2 in üzerinde olması obezite kriteri kabul edildi. Ortalama hasta yaşı 30.57 ± 9.41 yd (median 30; sınırlan 18-47 yıl) ve BMI 34.28 ± 5.63 kg/m2 (median 33.1; sınırlan 27.1-56.4 kg/m2) idi. Bu hastaların yanısıra polikliniğe“ağırlık fazlalığı”yakınması İle başvuran ve obez olmayan 28 kadın hasta da çalışma kapsamı içine alındı. Ortalama yaşlan 26.68 ± 7.40 yıl (median 25.50; sınırlan 18-45 yıl) ve BM 24.94 ± 2.33 kg/m2 (median 25.6; sınırlan 14.3-26.7 kg/m2)olarak bulundu. Hastalarda, çeşitli antropo-plikometrik ölçümler yapıldı, biyoşimik, hematolojik, hormonal, metabolik parametreler ve leptin tayini için kan örnekleri alındı. İnsülin direncini yansıtan HOMA (homeostasis model assessment) değeri= bazal insülin/22.5* e-ln(baza,8İikoz) formülü ile hesaplandı. Hastalarda yeme davranış bozukluğu Henderson ve Freeman'ın“Bulimic investigatory test, Edinburgh”(BITE) anketi ile araştırıldı. Toplam skorun 20 ve üzerinde olması BED varlığı lehine kabul edildi. Gece yeme sendromu tanısı sabah iştahsızlığı, akşam gıda tüketiminin gündüzden fazla olması ve çeşitli uyku problemleri varlığının üçünün birden bulunması olarak kabul edildi. BULGULAR. Hastalarımız arasında BED sıklığı % 23, NES sıklığı ise % 22 olarak bulundu. BED+ ve BED- gruplarda NES sıklığı birbirinden farklı saptanmadı. BED+ ve BED- gruplar arasında çeşitli antropo-plikometrik, biyoşimik, hematolojik, hormonal ve metabolik parametreler bakımından anlamlı bir fark bulunmadı. İki grupta klasik hipokalorik diyet tedavisine benzer şekilde cevap verdi. NES+ ve NES- gruplar arasında çeşitli antropo-plikometrik, biyoşimik, hematolojik, hormonal ve metabolik parametreler bakımından anlamlı bir fark bulunmadı. Bununla birlikte, klasik hipokalorik diyet tedavisine cevap açısından NES+ grupta ağırlık kayıp hızının anlamlı düşük olduğu görüldü. BMI 27 kg/m2 in altında olan ve“ağırlık fazlalığı”yakınması ile başvuran 28 kadın hastanın % 32 sinde BED+, % 21 inde NES pozitif bulundu. TARTIŞMA. Obez hasta grubunda BED sıklığı diğer çalışmalara göre nisbeten yüksek gibi durmaktadır. Bu kısmen anketin görüşme şeklinde yapılmasına bağlı olabilir. BED varlığı belli bir hasta grubunun özelliği gibi durmamaktadır. BED hastalan klasik diyet tedavisine uygun cevap gösterebilmektedir. Bu nedenle, bulgular BED+ hastaların tedavi cevabı açısından riskli hasta olarak kabul edilmemesi gerektiğini düşündürmektedir. Benzer şekilde NES sıklığının da diğer çalışmacılardan yüksek olduğu dikkat çekmektedir. NES varlığı da belli bir hasta grubunun özelliği gibi durmamaktadır. Bununla birlikte NES+ hastalarda ağırlık kayıp hızının daha düşük olması klasik diyet tedavisine dirençli olduklarını düşündürmektedir. Bu durum hastaların psikolojik(62) özet ÖZET GİRİŞ. Obezite patogenezinde sorumlu tutlan faktörlerden bir tanesi de obez kişilerin yeme davranış bozukluklarıdır. Bu tip davranışlar hastaların klasik hipokalorik diyet tedavisine verdiği cevaplan etkileyebilir. Tıkmırcasına yeme bozukluğu (binge eating disorder, BED) ilk kez Albert J. Stunkard tarafından 1959 yılında tarif edilen bir yeme davranış bozukluğudur. Hastalarda yemek yeme kontrolü hissinin yitirilmesi ile birlikte aşın yeme ataklan görülür.“Gece yeme sendromu”(night eating syndrome, NES) ilk kez yine Albert J. Stunkard ve ark. tarafından 1955 yılında tarif edilen bir yeme davranış bozukluğudur. Böyle hastaların özellikleri arasında sabahlan iştahsızlık, akşamlan aşın miktarlarda yemek yeme ve uyku sorunları sayılabilir. Bu çalışma şişmanlık polikliğimiz kadın hastalan arasında BED ve NES sıklığını belirlemek ve değişik parametreler ile olan ilişkisini araştırmak amacı ile gerçekleştirilmiştir. MATERYAL VE METOD. Çalışma kapsamı içine İstanbul Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Şişmanlık polikliniğine başvuran 228 premenopozal obez kadın hasta alındı. Vücut kitle indeksinin (BMI) 27 kg/m2 in üzerinde olması obezite kriteri kabul edildi. Ortalama hasta yaşı 30.57 ± 9.41 yd (median 30; sınırlan 18-47 yıl) ve BMI 34.28 ± 5.63 kg/m2 (median 33.1; sınırlan 27.1-56.4 kg/m2) idi. Bu hastaların yanısıra polikliniğe“ağırlık fazlalığı”yakınması İle başvuran ve obez olmayan 28 kadın hasta da çalışma kapsamı içine alındı. Ortalama yaşlan 26.68 ± 7.40 yıl (median 25.50; sınırlan 18-45 yıl) ve BM 24.94 ± 2.33 kg/m2 (median 25.6; sınırlan 14.3-26.7 kg/m2)

Özet (Çeviri)

Özet çevirisi mevcut değil.

Benzer Tezler

  1. Obez kadın hastalarda akupunktur terapisiyle kilo kaybının fekal mikrobiyota kompozisyonu üzerine etkisi

    The effect of weight loss by acupuncture therapy on fecal microbiota composition in obese female patients

    TUBA BATUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    BiyokimyaNecmettin Erbakan Üniversitesi

    Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET AKÖZ

  2. Obez kadın hastalarda vücut kompozisyonu ile antropolimetrik , biyokimyasal ve hormonal parametreler arasındaki ilişki

    Relationship between body composition and anthropoplicometric, biochemical, hormonal parameters in fat women patients

    CEM BOSTAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1997

    Beslenme ve Diyetetikİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YUSUF ORHAN

  3. Obez kadın hastalarda vücut yağ miktarı ve yağ dağılım tipinin akciğer fonksiyon testlerine etkisi

    The Importance of total body fat and its distribution on respiratory functions in obese women

    RÜMEYZA KAZANCIOĞLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1997

    Gastroenterolojiİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YUSUF ORHAN

  4. Obez kadın hastalarda vücut yağ miktarı ve yağ dağılım tipinin hemoreolojik parametreler üzerine etkisi

    Body fat distribution level in obese women patients and the effect of the fat distribution type on hemoreological parameters

    SEYFİDDİN KAR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1997

    Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YUSUF ORHAN

  5. Obez kadın hastalarda plazma leptin düzeyleri; insülin, insülin direnci, yağ miktarı ve dağılımı ile ilişkisi

    The Relation between plasma leptin levels; insulin, insulin resistance, body fat content and its distribution in obese women

    BAHRİ BOSTANCI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    1998

    Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıklarıİstanbul Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YUSUF ORHAN