Hiperglisemi sebebiyle yatan ve intravenöz insülin infüzyonu uygulanan olgularda subkutan tedaviye geçiş protokollerinin karşılaştırılması
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 711577
- Danışmanlar: PROF. DR. ŞEVKİ ÇETİNKALP
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ege Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 73
Özet
Giriş ve Amaç: Yatarak tedavi görmekte olan hastalarda hiperglisemi altta yatan hastalığın şiddetiyle ilişkili olduğu gibi önemli bir morbidite ve mortalite sebebidir. Kan şekeri regülasyonu sağlanmasının mortalite üzerine olumlu etkileri yapılan farklı çalışmalarda gösterilmiştir. Yatan hastalarda hiperglisemi yönetiminde en etkili yöntem intravenöz (IV) insülin uygulamasıdır. Ancak yakın kan şekeri takibi gerektirmesi, hastalarda mobilizasyon kısıtlılığı yaratması gibi nedenler, IV insülin tedavisinin sürekli olarak uygulanmasında zorluk oluşturmaktadır. Güncel kılavuzlarda kan şekeri regülasyonu sağlanmış olan hemodinamik açıdan stabil hastalarda IV insülin tedavisinden subkutan (SC) insülin tedavisine geçiş yapılması önerilmektedir. Biz, kliniğimizde IV tedaviden SC tedaviye geçişte en etkin ve güvenli olarak kullanabilecek doz oranını bulmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya 2021 yılında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi İç Hastalıkları Kliniği'nde yatmakta olan ve hiperglisemi nedeniyle IV insülin tedavisi uygulanan 82 hasta dahil edilmiştir. Hastaların 7'si çeşitli sebeplerden dolayı çalışmadan çıkartılmıştır. Hastaların IV insülin tedavisi altında kan şekerinin hedef aralıkta (110-180 mg/dl) olduğu 6 saatlik süre boyunca almış olduğu insülin miktarı (U) 4 ile çarpılarak günlük total insülin ihtiyacı (GTİİ) hesaplanmıştır. GTİİ farklı oranlarda yeniden hesaplanarak uygulanacak günlük SC insülin dozu belirlenmesi planlamıştır. Bu oranlar %80 (Grup 80), %100 (Grup 100) ve %125 (Grup 125) olacak şekilde üç grup olarak belirlenmiş olup hastaların hangi gruba dahil olacağına bağımsız bir araştırmacı tarafından kura yöntemiyle karar verilmiştir. Tüm hastalara hesaplanan günlük SC insülin dozunun yarısı bazal insülin, diğer yarısı üç öğüne eşit olarak bölünecek şekilde yemek önceleri bolus insülin olarak uygulanmıştır. SC insülin tedavisine geçiş sonrası 48 saat boyunca hastalardan parmak ucu kan glukoz ölçümleri yapılmıştır. Hastaların demografik özellikleri, vücut kitle indeksi, laboratuvar verileri, kaydedilen kan şeker ölçümleri ve ölçüm zamanları tarafımızca kaydedilmiştir. Bulgular: 75 hastadan toplam 1251 kan şekeri ölçümü kaydedilmiştir. Kaydedilen ölçümlerin hedef aralıkta (110-180 mg/dl) olma oranlarının ortalamaları Grup 80, Grup 100 ve Grup 125 için sırasıyla %37,75, %42,65 ve %60,7 olarak izlenmiştir (p250 mg/dl için TAR 2 olarak belirlenmiştir. Buna göre TAR 1 ortalamaları Grup 80, Grup 100 ve Grup 125 için sırasıyla %34,15, %40,16 ve %21,99 (p=0,001); TAR 2 ortalamaları sırasıyla %26,4, %24,68 ve %12,07 olarak izlenmiştir (p=0,05). Hipoglisemi (
Özet (Çeviri)
Introduction: Hyperglycemia is a potent predictor of morbidity and mortality, as well as being related to the severity of the underlying disease for hospitalized patients. Favorable effects on mortality of hyprglycemia management has been shown in different studies. The most effective method in the management of hyperglycemia in hospitalized patients is intravenous (IV) insulin administration. However, reasons such as the need for frequent blood glucose monitoring and the limitation of mobilization in patients, make difficulties for administration of IV insulin therapy. The most effective method in the management of hyperglycemia in hospitalized patients is intravenous (IV) insulin administration. Current guidelines recommend switching from IV insulin therapy to subcutaneous (SC) insulin therapy in hemodynamically stable patients with well-regulated blood glucose. We aimed to find the dose rate that can be used most effectively and safely in the transition from IV therapy to SC therapy in our clinic. Methods: In this study, 82 patients who were hospitalized in Ege University Medical Faculty Hospital Internal Medicine Clinic in 2021 and treated with IV insulin due to hyperglycemia were included. 7 of these patients were excluded from the study for various reasons. Total daily insulin (TDI) was calculated by multiplying the insulin amount (U) taken by the patients during the 6-hour period when the blood sugar was in the target range (110-180 mg/dl) under IV insulin therapy. The daily SC insulin doses for each group were determined by recalculating different rates of TDI. These rates were determined in three groups as 80% (Group 80), 100% (Group 100) and 125% (Group 125), and an independent researcher decided by drawing lots to which group the patients would be included in. In all patients, half of the calculated daily SC insulin dose was administered as basal insulin and the other half as bolus insulin before meals, equally divided into three meals. Fingerstick blood glucose measurements were taken from the patients for 48 hours after switching to SC insulin therapy. Demographic characteristics of the patients, body mass index, laboratory datas, recorded blood glucose measurements and measurement times were recorded. Results: A total of 1251 blood glucose measurements were recorded from 75 patients. The mean rates of the recorded measurements being in the target range (110-180 mg/dl) were 37.75%, 42.65% and 60.7% for Group 80, Group 100 and Group 125, respectively (p250 mg/dl. Accordingly, TAR 1 averages were 34.15%, 40.16% and 21.99% for Group 80, Group 100 and Group 125, respectively (p=0.001); TAR 2 averages were 26.4%, 24.68% and 12.07%, respectively (p=0.05). The number of patients who developed hypoglycemia (
Benzer Tezler
- Diyabete bağlı son dönem böbrek yetmezliği hastalarında glukoz regulasyonu
Glucose regulation in diabetic end-stage renal failure patients
VEHBİ DEMİRCAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
NefrolojiDicle Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. YAŞAR YILDIRIM
- Diyabet hastalarında hastalık sürecinin sosyal yaşamlarının üzerindeki etkisi ve hastaların psikolojik sağlamlılık düzeyleri: Bursa örneği
The effect of disease process on social life on the diabetes patient and level about psychological stability of patients
ŞERİFE DOĞAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2020
Sosyal HizmetlerYalova ÜniversitesiSosyal Hizmet Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MUSA ŞAHİN
- Atorvastatin/metformin kombinasyon tedavisinin stz-diyabetik sıçanlarda egzersiz kapasitesi üzerindeki olası toksisitesinin değerlendirilmesi
Evaluation of the toxicity potential of atorvastatin/metformin combination therapy on exercise capacity of stz-diabetic rats
MERVE TUNÇYÜREKLİ
Doktora
Türkçe
2023
Farmasötik ToksikolojiEge ÜniversitesiFarmasötik Toksikoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FERZAN LERMİOĞLU ERCİYAS
PROF. DR. YASİN TÜLÜCE
- Sağlıklı ve tip 2 diyabet modeli oluşturulan ratlarda verapamilin saksagliptinin farmakokinetiği üzerine etkisi
The effect of verapamil on the pharmacokinetics of saxagliptin in healthy and type 2 diabetes modeled rats
ORKUN ATİK
Doktora
Türkçe
2023
Veteriner HekimliğiAfyon Kocatepe ÜniversitesiFarmakoloji ve Toksikoloji (Veterinerlik) Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YAVUZ OSMAN BİRDANE
- Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda mikroalbuminüri ile nötrofil/lenfosit oranı arasındaki ilişki
The relationship between microalbuminaria and neutrophil/lymphocyte in patients with type 2 diabetes mellitus
AYŞEGÜL ÖZTÜRK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Aile HekimliğiBezm-i Alem Vakıf ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF. ACLAN ÖZDER