Geri Dön

COVID-19 pandemisinin anesteziyoloji ve reanimasyon uzmanları ve araştırma görevlilerindeki stres üzerine olan etkisi

The effect of the COVID-19 pandemic on stress level of anesthesiology and reanimation specialists and research assistants

PDF İndir

  1. Tez No: 723005
  2. Yazar: GÖZDE CİNGİZ
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. MENEKŞE ÖZÇELİK, UZMAN VOLKAN BAYTAŞ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Anestezi ve Reanimasyon, Anesthesiology and Reanimation
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2022
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Ankara Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 76

Özet

Amaç: Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de sağlık çalışanları, salgınla ilk mücadelede en temel görevi üstlenmiştir. Bu süreçte pek çok zorluğu aşmak zorunda kalmak, sağlık çalışanlarının stres ve kaygı düzeylerinin artmasına neden olmuştur. Bunların arasında özellikle Anesteziyoloji ve Reanimasyon hekimleri, COVID-19 ile savaşın en ön cephesinde yer almış ve pandemi ile ilk etapta karşılaşıp invaziv ve non-invaziv hava yolu girişimlerinde artmış viral yük maruziyeti, yakınlarına virüsü taşıma korkusu, kişisel koruyucu ekipman eksikliğine ilişkin yaşanan endişeler, yoğun bakımda kritik hasta bakımı yapılmasına karşın mortalite ve morbidite üzerinde sınırlı fayda sağlamak gibi sayısız psikolojik stres etkeniyle test edilmişlerdir. Bu çalışmada; pandemi öncesi dönem ile kıyaslandığında COVID-19 pandemisinin, başlangıcından sonraki ilk 12 aylık süreçte Anesteziyoloji ve Reanimasyon asistan ve uzman hekimlerinin stres ve kaygı düzeyleri üzerinde yaratmış olduğu değişikliklerin ortaya koyulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Anket çalışması olarak planlanan bu çalışma için Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi 27.11.2020 Tarih ve İ10-652-20 sayılı Klinik Araştırmalar Etik Kurulu onayı alınmıştır. Hazırlanmış olan anket soruları SurveyMonkey isimli web sitesi üzerinden elektronik ortama aktarılmıştır. Bu şekli ile anket, alanında ülkenin en çok üyesi olan Türk Anesteziyoloji ve Reanimasyon Derneği'ne (TARD) ait e-posta veri tabanı kullanılarak, derneğe üye olan Anesteziyoloji ve Reanimasyon hekimleri ile paylaşılmıştır. Anket çalışmasında çoktan seçmeli, doğrudan cevap hakkı olan toplam 36 soru sorulmuştur. Anket sonunda ise katılımcılardan pandemi öncesi ve pandemi sırasındaki duygu ve davranışların karşılaştırıldığı Durumluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği testini cevaplamaları istenmiştir. Bu testler yüksek puanın yüksek kaygı düzeyine işaret ettiği şekliyle 20 ila 80 puan arasında bir değere karşılık gelecek şekilde değerlendirilir. Çalışmadan elde edilen bilgiler sadece bilimsel amaçlar için kullanılmış ve üçüncü kişilerle paylaşılmamıştır. Bulgular: Anket toplamda 1210 hekime gönderilmiş olup bunların 233'ünden geri dönüş alınmıştır. Ankete cevap verme oranı %19,2 olarak belirlenmiştir. Ankete katılanların %59,9'u (n=133) kadın, %40,1'i (n=89) erkek cinsiyette idi. Yaş ortalamaları 37,61±9,36 idi. Unvana bakıldığında %39,4'ü(n=87) araştırma görevlisi doktor, %39,4'ü (n=87) uzman doktor, %8,1'i (N=18) doçent doktor, %7,2'si (n=16) profesör doktor, %5,9'u (n=13) doktor öğretim üyesi idi. Katılımcıların %49,7'si (n=98) üniversite hastanesinde, %24,4'ü (n=48) eğitim ve araştırma hastanesinde, %17,8'i (n=35) devlet hastanesinde, %6,1'i (n=12) özel hastanede çalışmakta idi. Çalışma koşullarına bakıldığında pandeminin ilk 12 ayı içerisinde iş yerinde normal düzeninde çalışmaya devam edenlerin oranı %57,5 (n=119), esnek çalışma düzenine geçenlerin oranı ise %40,1 (n=83) idi. Nöbet, vardiya, birim değişiklikleri, geçici görev vs. sebeplerle çalışma düzeni değişenlerin oranı %28,5 (n=59), çalışma saati artanların oranı %28,5 (n=59), bu dönemde ailesi veya arkadaşlarıyla birlikte yaşayanların oranı %78,9 (n=157), ailesi veya arkadaşlarından ayrı oturmaya karar verenlerin oranı %18,5 (n=34), sigara ve alkol tüketimi artanların oranı %38,5 (n=62), birinci derece yakınlarından COVID-19 tanısı alanların oranı ise %42,2 (n=84) idi. Elde edilen diğer veriler doğrultusunda, yaş ile sırasıyla Durumluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği puanı arasında istatistiksel olarak anlamlı kabul edilen negatif yönlü ilişki olduğu ortaya koyulmuştur (r=-0,240 (p=0,001), r=-0,178 (p=0,017)). Meslekte geçirilen süre ve Durumluk kaygı ölçeği puanı arasında yine istatistiksel olarak anlamlı negatif yönlü bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (r=-0,290 ve (p=0,002)). En yüksek Durumluk Kaygı Ölçeği puanı Arş. Gör. Dr. Ünvanına sahip olan kişilerde bulunurken, en düşük Durumluk Kaygı ölçeği puanı ise Prof Dr. Ünvanına sahip olan kişilerde bulunmuştur (52,11±9,23 vs. 44,74±10,15, (p=0,043)). En yüksek Durumluk Kaygı Ölçeği puanı, pandemi döneminde öncesine göre çalışma düzeni değişenlerde (52,25±9,48) bulunurken, en düşük puan ortalaması ise çalışma süresi azalan (47,29±7,43) Anesteziyoloji ve Reanimasyon hekimleri arasında bulunmuştur. Ayrıca pandemi öncesi döneme göre pandemi döneminde alkol ve/veya sigara tüketimini artıran katılımcıların artırmayanlara kıyasla istatistiksel olarak anlamlı daha yüksek Durumluk Kaygı Ölçeği puanına sahip olduğu ortaya koyulmuştur (53,91±8,67 vs. 49,40±8,53 (p=0,002)). COVID-19 ile reenfeksiyon kaygısı olanların olmayanlara kıyasla Durumluk Kaygı Ölçeği puanları yine istatistiksel olarak anlamlı daha yüksek bulunmuştur (51,18±8,20 vs. 44,71±9,14, (p=0,001)). Çocuk sahibi olmanın pandemi dönemi içerisinde ek bir stres unsuru yaratmadığı tespit edilmiştir (51,34±8,73 vs. 49,16±8,39, (p=0,096). Çalışılan kurumun niteliğinin, tedavi edilen COVID-19 hasta sayısının, herhangi bir kronik hastalığa sahip olma halinin hem Durumluk hem de Sürekli Kaygı Ölçeği puanları üzerine herhangi bir etkisinin olmadığı ortaya koyulmuştur. Sonuç: Bu çalışmada mesleğinin doğası gereği pandeminin yarattığı olumsuz çalışma koşullarına en fazla maruz kalarak stres altında çalışmak zorunda kalan Anesteziyoloji ve Reanimasyon hekimlerinin, pandemi döneminde stres ve kaygı düzeylerindeki değişimin ve bu değişimi etkileyen faktörlerin ortaya koyulması amaçlanmıştır. Çıkan sonuçlar katılımcının kendisini, iş hayatını, aile ve sosyal hayatını etkilemesi bakımından son derece önemlidir. Mevcut stres ve kaygıları, hekimin hata yapma ihtimalini arttırdığı gibi hastasına zarar verme riskini de beraberinde taşımaktadır. Tüm bunlar göz önüne alınarak sağlık hizmeti veren kişiler özellikle ön cephelerde savaşan anesteziyoloji ve yoğun bakım doktorlarında stres ve kaygı yaratan faktörlerin iyi analiz edilerek bunlara yönelik önleyici ve iyileştirici tedbirlerin alınması büyük önem taşımaktadır.

Özet (Çeviri)

Aim: As in the whole world, health workers in Turkey have undertaken the most fundamental task in the first fight against the epidemic. Having to overcome many difficulties in this process has caused the stress and anxiety levels of health workers to increase. Among these, especially Anesthesiology and Reanimation physicians, have been tested with numerous psychological stressors such as being forefront of the fight against COVID-19, encountered the pandemic in the first place, increased viral load exposure in invasive and non-invasive airway attempts, fear of transmitting the virus to their relatives, concerns about the lack of personal protective equipment, providing limited benefit on mortality and morbidity despite critically ill care in intensive care. In this study; Compared to the pre-pandemic period, it is aimed to reveal the changes in the stress and anxiety levels of Anesthesiology and Reanimation residents and specialists in the first 12 months after the onset of the COVID-19 pandemic. Materials and Methods: For this study, which was planned as a survey study, the approval of Ankara University Faculty of Medicine Clinical Research Ethics Committee dated 27.11.2020 and numbered İ10-652-20 was obtained. The prepared survey questions were transferred to the electronic environment via the SurveyMonkey website. In this way, the questionnaire was shared with the Anesthesiology and Reanimation physicians who were members of the association, using the e-mail database of the Turkish Society of Anesthesiology and Reanimation (TARD), which is the country's largest member in its field. In the survey study, a total of 36 multiple-choice questions with direct answers were asked. At the end of the questionnaire, the participants were asked to answer the State and Trait Anxiety Scale test, which compares the emotions and behaviors before and during the pandemic. These tests are evaluated to correspond to a value between 20 and 80 points, with a high score indicating a high level of anxiety. The information obtained from the study was used only for scientific purposes and was not shared with third parties. Results: The questionnaire was sent to 1210 physicians in total, and 233 of them responded. The response rate to the questionnaire was determined as 19.2%. Of the respondents, 59.9% (n=133) were female and 40.1% (n=89) was male. The mean age was 37.61±9.36 years. Looking at the title, 39.4% (n=87) are research assistant doctors, 39.4% (n=87) are specialist doctors, 8.1% (N=18) are associate professors, 7.2% are of which (n=16) were professor doctors, and 5.9% (n=13) were professors. 49.7% (n=98) of the participants were in a university hospital, 24.4% (n=48) in a training and research hospital, 17.8% (n=35) in a state hospital, 6.1% i (n=12) was working in a private hospital. Considering the working conditions, the rate of those who continued to work in their normal working order in the first 12 months of the pandemic was 57.5% (n=119), while the rate of those who switched to flexible working order was 40.1% (n=83). Night shift, unit changes, temporary duty, etc. 28.5% (n=59) of those who changed their working order due to various reasons, 28.5% (n=59) of those whose working hours increased, 78.9% (n=157) of those living with their family or friends during this period, The rate of those who decided to live separately was 18.5% (n=34), the rate of those who increased their smoking and alcohol consumption was 38.5% (n=62), the rate of those who were diagnosed with COVID-19 from their first degree relatives was 42.2% (n=84) was. In line with the other data obtained, it was revealed that there was a statistically significant negative correlation between age and the State and Trait Anxiety Inventory scores, respectively (r=-0.240 (p=0.001), r=-0.178 (p=0.017)). A statistically significant negative correlation was found between the time spent in the profession and the State Anxiety Scale score (r=-0.290 and (p=0.002)). The highest State Anxiety Inventory score Res. See. Dr. While it is found in people who have the title, the lowest State Anxiety scale score is Prof Dr. It has been found in people who have the title (52.11±9.23 vs. 44.74±10.15, (p=0.043)). While the highest State Anxiety Inventory score was found among those whose working order changed (52.25±9.48) during the pandemic period, the lowest mean score was found among the Anesthesiology and Reanimation physicians whose working time decreased (47.29±7.43). In addition, it was revealed that participants who increased their alcohol and/or cigarette consumption during the pandemic period had a statistically significantly higher State Anxiety Scale score compared to the pre-pandemic period (53.91±8.67 vs. 49.40±8.53 (p= 0.002)). The State Anxiety Scale scores of those who have re-infection anxiety with COVID-19 were found to be statistically significantly higher again compared to those without (51.18±8.20 vs. 44.71±9.14, (p=0.001)). It was determined that having a child did not create an additional stress factor during the pandemic period (51.34±8.73 vs. 49.16±8.39, (p=0.096). It has been revealed that the nature of the institution, the number of COVID-19 patients treated, and the presence of any chronic disease have no effect on both the State and Trait Anxiety Scale scores. Conclusion: In this study, it is aimed to reveal the changes in the stress and anxiety levels of Anesthesiology and Reanimation physicians, who have to work under stress by being most exposed to the negative working conditions created by the pandemic due to the nature of their profession, and the factors affecting this change. The results are extremely important in terms of affecting the participant's self, business, family and social life. Existing stress and anxiety increases the possibility of the physician making mistakes and carries the risk of harming the patient. Considering all these, it is of great importance to analyze the factors that cause stress and anxiety in health care providers, especially in anesthesiology and intensive care doctors fighting on the front lines, and to take preventive and remedial measures for them.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    637290

    COVID-19 Pandemisinin Anesteziyoloji ve Reanimasyon Uzmanları ve Araştırma Görevlilerindeki Tükenmişlik Üzerine Etkisi

    Effect of COVID-19 Pandemic on Burnout in Anesthesiology and Reanimation Specialists and Residents

    BAHA SİNAN KARADAYI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Anestezi ve ReanimasyonÇukurova Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET ÖZALEVLİ

  2. Tez No

    656325

    Covıd-19 pandemisi sürecinin anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin depresyon, anksiyete ve stres seviyeleri ile çalışma ve sosyal hayatlarına olan etkisinin değerlendirilmesi

    Evaluation of the effect of the covid-19 pandemia on thedepression, anxiety and stress levels of anesthesiologyand reanimation doctors, and their work and social lives

    NURİ BURKAY SOYLU

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Anestezi ve ReanimasyonBursa Uludağ Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ELİF MOĞOL

  3. Tez No

    796647

    MCBU tıp fakultesi anesteziyoloji ve yoğun bakım çalışanlarının pandemi sürecinde mental durum değerlendirilmesi

    Mental status of MCBU medical faculty anesthesia and intensive care unit staff during COVİD-19 pandemic

    HALDUN ALILI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Anestezi ve ReanimasyonManisa Celal Bayar Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. DEMET AYDIN

    PROF. DR. MEHMET MURAT DEMET

  4. Tez No

    820676

    Pandeminin 3. senesinde yoğun bakım doktorlarının tükenmişlik sendromu, depresyon semptomları ve farkındalıkları açısından değerlendirilmesi

    Başlık çevirisi yok

    MERVE KORKMAZ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Anestezi ve ReanimasyonKocaeli Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. ZEHRA NUR BAYKARA

  5. Tez No

    709800

    COVID-19 yoğun bakımda çalışan hekimlerde tükenmişlik sendromunun araştırılması

    Investigation of burnout syndrome in physicians working in COVID-19 intensive care unit

    ÜMİT AKOL

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Anestezi ve ReanimasyonSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ FİKRET SALIK

Geri Dön