Cinsiyetli mekânsal hareketlilikler: İş ve evin müzakere alanları

Gendered spatial mobilities: Negotiation territories of work and home

PDF İndir

Tez No: 731699
Yazar: OYA YEŞİM ARMAĞAN
Danışmanlar: PROF. DR. İPEK AKPINAR AKSUGÜR
Tez Türü: Yüksek Lisans
Konular: Mimarlık, Architecture
Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
Yıl: 2022
Dil: Türkçe
Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
Ana Bilim Dalı: Mimarlık Ana Bilim Dalı
Bilim Dalı: Mimari Tasarım Bilim Dalı
Sayfa Sayısı: 197

Özet

Bu tez, ev ve işin mekânsal hareketliliklerini kadınların deneyimleri yoluyla oluşan özgül coğrafyalar aracılığında tartışmak adına bir girişimdir. İş ve evin ilişkilendiği farklı modlardan üçü olan işe gidip gelme, evden çalışma ve evde çalışma pratikleri üzerindeki önceki araştırmaları genişletir ve bu pratiklere coğrafyadan ödünç aldığı 'hareketlilikler' gözlüğü ile bakar. Böylece, ev ve işin sosyo-kültürel ve tarihsel bağlamı üzerine yapılan bilimsel çalışmalara katkıda bulunur, ancak bu bakıştaki cinsiyetli yapıyı yenden kuran, güçlendiren yerleşik ve sabit ele alışlara karşı çıkar. Bunun yerine, mekânsal hareketlilikler yoluyla ev ve işin kültürel ve toplumsal inşasına eleştirel olarak yaklaşır ve ancak bu yolla bu ikilinin ayrıştırılması aracılığında kurulmuş cinsiyetli karşıtlıkların açığa çıkarılabileceğini ve afişe edilebileceğini savunur. Böyle bir bakış aracılığıyla, sınırlar tanımlayarak ilerleyen mimarlığın kentle ilişkisini zayıflatma tehlikesinden kaçınılmasını amaçlar. Bu amaçlarla, mimarlığın mekânların demirlenmişliğine odaklanmak yerine mekanların karmaşık sosyo-kültürel ağlar içindeki hareketliliğini şu sorularla araştırır: (i) Kentteki kadınların zaman-mekânsal hareketliliği, mimarlığın demirlenmiş mekanlarının hareketliliğini açığa çıkarabilir mi? (ii) Mekanlara sabitlik üzerinden değil ağlar içindeki görece hareketliliklerinden yola çıkarak yaklaştığımızda ve onlara hareketlilik aletleriyle baktığımızda; kamusal mekân / özel mekân – çalışma mekânı / evsel mekân sınırlarının açıldığı, geçirgenleştiği bir durumdan bahsedebilir miyiz? (iii) Kamusal ve özel arasında bölünen sosyal mekanlar, iş ve evin ilişkilerinin üç modu üzerinden okunduğunda kadınlıklar çoğalarak ev mekânı üzerindeki maskulinist tanımları bozabilir mi? (iv) Geleneksel olarak inşa edilen kadın/erkek; kamusal mekân/özel mekân; sabit/hareketli; üretim/yeniden üretim ikilikleri İstanbul'daki kadınların örtülü bilgileri ile yeniden incelendiğinde katmanlaştırılabilir/parçalanabilir mi? Bu sorular aracılığında tez, beşerî coğrafyadan aldığı hareketlilikler kuramını bir anahtar olarak kullanarak mimarlığın gündelik mekanları; çalışma mekânı, ev mekânı ve kentsel mekân olarak parçalamasıyla geleneksel bir biçimde üçe ayıran yaklaşımını açmayı amaçlar. Ve bu amaçla hareketlilik kuramı ışığında ev mekânı, iş mekânı ve yaşama/çalışma arasındaki dinamikleri, iktidar alanlarını ve siyaseti irdeler. Bunu gerçekleştirirken tezin temel olarak izlediği kurgu; hareketlilikler girişimi ile mimari mekâna bakışta kullanılacak gözlükleri belirlemek, devamında iş ve evin sosyo-mekansal ayrımının tarihsel izini sürmek, bu ayrım neticesinde ortaya çıkan işe gidip gelme ve bu ayrımın günümüzde yeniden kurgulanmasıyla tariflenen evden çalışma ve evde çalışmanın öznel coğrafyalarını incelemek, ve son olarak bu üç paralel pozisyon üzerinden ev ve işin teritoryal hareketliliklerini inceleme altına almaktır. Buradaki üçlü; kentte fiziksel olarak yer değiştiren öznenin gündelik hareketlik durumu (işe gidip gelme); fiziksel yer değiştirmenin yokluğundaki sanal zaman-mekânsal hareketlilik durumu (evden çalışma) ve ev ve işin hareketliliklerini yatay ilişkilerle birlikte okumaya aracılık eden diferansiyel hareketlilikler durumudur (evde çalışma). Bu bağlamda İstanbul'da yaşayan ve düzenli olarak ücretli bir işte çalışan 8 kadın ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiş, çalışma boyunca birbiriyle eş zamanlı ve ilişkili üç yöntemsel taktik geliştirilmiştir. Yarı strüktüre görüşme, eşlik edilen işe gidiş geliş/evden çalışma/evde çalışma rutinindeki gözlemler ve bu eşlik edilen rutinler sırasında kadınların anlatılarının kaydı olmak üzere üç kanal aracılığında kadınların ev ve işin hareketlilikleri üzerine deneyimlerinin izi sürülmüştür. Bu üçlü taktik, yarı strüktüre olarak yapılan ilk görüşmede kadınların sıradan olarak gördükleri için bahsetmeye gerek duymadıkları ayrıntıları ve aynı zamanda da edim halindeyken pratiğin kendisiyle ilgili o anda ifade ettikleri anlamlandırmalarını elde etme olanağı vermiştir. Bu bağlamda tez dört ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm teze ilişkin etraflı bir girişle araştırma alanının kendisini, arka planını ve tezin yaklaşımını tanımlar. Bu başlıktaki iki alt bölümden ilki araştırma konusunun bağlamını sunarak araştırmayı literatür içinde konumlandırır. İkinci alt bölüm ise araştırma tasarımı, araştırmanın kavramları ve yöntem üzerine tartışmaları içerir. İkinci bölüm tezin kuramsal altyapısını oluşturan 'hareketlilikler' yaklaşımını tanıtır ve ev ve işin hareketli ilişkilerini ele alır. Bu bölümün içerdiği iki alt bölümden ilkinde mekâna yerleşik ve göçebe bakışlar üzerinden bir tartışma zemini oluşturulur. Bu bakışlara eleştirel yaklaşılarak mekânın sabitlikleri ve hareketliliklerinin bir arada okunması gerekliliği ortaya konur, fakat bu girişim yerleşik ve göçebe düşüncenin orta noktasını tutan diyalektik bir birlikteliğinden daha ötedir. Çünkü 'hareketlilikler'; hareketlilik potansiyelleri, demirlenmişlikler, sürtünmeler yoluyla hareketin ve hareketsizliğin kültürel, politik ve toplumsal süreçleri ve katmanlarını da içermektedir. Buradan hareketle bu alt bölümde sosyoloji ve coğrafyanın disiplinler ötesi çalışma alanında bulunan 'yeni mobiliteler paradigması' tanımlanır ve bu alandaki mevcut çalışmaların eleştirel bir okuması yapılarak mimari mekâna bakışta verimli tartışma zeminleri sunabilecek kavramlar bu girişimden ödünç alınır. İkinci bölümün diğer alt bölümü ise ev ve işin hareketli ilişkileri ve değişen pozisyonları üzerinedir ki burası öncelikle tarihsel olarak ev ve işin ayrım sürecini, bu ayrım yoluyla cinsiyetli kurguların nasıl inşa edildiğini ve bu inşada yapılı çevrenin hem neden hem sonuç ilişkisinde nasıl rol aldığını gösterir. Çünkü iş ve evin mekânsal ayrımının ortaya çıkardığı ve mekansallık üzerinden kültürel olarak yapılandırdığı özel/kamusal, ev/iş, yaşama/çalışma, iç/dış, kadın/erkek, sabitlik/hareketlilik gibi bir takım karşıt kurguların ortaya serilmesine ancak ev ve işin günümüze kadar yeniden tariflenerek gelen ilişkilerine yakından bakmak aracılık edebilir. Buradan hareketle de bu alt bölümde sırasıyla; ev ve işin kültürel ayrımının ortaya çıkardığı kentte işe gidip gelme pratiği, günümüzde bu ikilinin ilişkilerinin yeniden kurgulanmasıyla ortaya çıkan evden çalışma pratiği ve ev ve işin ilişkilerinin farklı kimlikler ve kadınlarca diferansiyel olarak deneyimlendiği evde çalışma pratiği gözden geçirilir. Bu üçlüden ilk olarak ev ve işi, kamusal ve özeli birbirine bağlayan ve bedenle gerçekleştirilen 'işe gidip gelme' pratiğine odaklanılır. Kenttekiler ile kent arasındaki kesişmenin yarattığı rutin pratiklerden biri olarak bu pratik kendisi bir hareketlilik mekânı olarak sabit mekanları birbirine bağlamanın ötesine geçme potansiyeli taşır. Kentsel mekânda sahipsiz ve ölü zaman olarak tanımlanarak ihmal edilen işe gidiş geliş pratiği banal, sıradan ve gündelik olana dair anlatılarıyla mekanların hareketliliklerini ortaya çıkarmaya aracılık eder. Tezin yazılma motivasyonu içinde barındırarak, işe gidip gelinen zamanı ölü ve sahipsiz olarak gören yaklaşımları kadınların deneyimleri ile sorgular. İkinci olarak, bilgi iletişim teknolojilerinin yaygınlaşmasıyla gelişen ve Covid-19 pandemisi ile birlikte küresel gündemde bulunan 'evden çalışma' pratiği ele alınır. Bu pratik işe gidip gelme mekanının kamusal karşılaşmalarını azaltsa da evsel alana tartışılabilecek zaman-mekânsal hareketlilik katmanları, iktidar alanları ve müzakereler kazandırır. Ev ve işin bu iki değişken pozisyonunun devamında son olarak; öznel coğrafyaların farklı kimliklerle inşasını ortaya koyan ücretli ev işçisi olarak 'evde çalışma' pratiği konu edilir ve kamusal/özel, dış/iç, erkek/kadın, iş/ev gibi ikiliklerin üçüncü hallerinin mümkünlüğü ele alınır. Evde ücretli çalışma öteki ile karşılaşılan, ötekinin mekânında çalışılan fakat yine de bakım gibi içe ilişkin bir işin yapılması temelli birçok yönüyle; iş yerinde çalışma ve kendi evinden çalışma modlarının ortaya serdiği ikilikler arası mekânsal hareketliliklerden farklılaşma potansiyeli barındırır. Üçüncü bölüm ise, önceki bölümde kurulan bu kuramsal çerçeve içinde ev ve işin ilişkilerinin bu üç farklı kipinin nasıl inşa edildiğini kadınların deneyimleri aracılığıyla ele alan üç alt bölümden oluşmaktadır. Burada kadınların anlatıları; işe gidip gelme, evden çalışma ve evde çalışma kiplerinde gerçekleşen ev ve iş arasındaki zaman-mekânsal pazarlıklar, yeni stratejiler ve uzlaşma alanlarının hareketlilikler aracılığında tariflendiğini belgeler. Ev ve işin ayrı fiziksel mekanlar olması durumunda öznenin kentsel gündelik hareketi, kentsel ve toplumsal politikalarla ilişkilenir, bu ilişkisellik yoluyla da işe gidiş geliş pratiği ölü ve sahipsiz, nötr bir alan olmaktan çıkar. Benzer şekilde evden çalışma durumunda ise yalnızca ev ve işin karşılıklı iktidar alanları değil, eş zamanlı olarak ev içi çeşitli kuvvetler de sahnenin parçası olur. Bu durumda evden çalışmak hem kentsele/ dışarıya/ çalışmaya ilişkin ilişkisellikleri hem de ev içi/içeri/evsel yaşamın politikasını barındırır. Bu iki kipte olduğu gibi, evde çalışmak da her ne kadar bedenin kentteki hareketlilik yoluyla 'vardığı' hareketsiz bir fiziksel mekânda gerçekleşse de kendi/öteki, ev/çalışma, özel/kamusal, içsel/dışsal gibi kurguların üçüncü hallerini oluşturan çeşitli, çoklu ve katmanlı hareketlilikleri ortaya koyar. Bu anlatılar aracılığında araştırmadan elde edilen bulgular, evin iş ile ilişkilerinin varsayılandan daha karmaşık olduğunu belgeler. Çünkü bu ikili arasındaki karşılıklı politik ve mekânsal kuvvetler, kimliklere ve konumlara göre değişkenlik göstermektedir. Aynı ev bir kadın için ücretli işin ev üzerindeki iktidarına ev sahipliği yaparken başka bir kadın için evsel emeğin gerçekleştiği alandır; ya da başkasının evinde ücretli çalışan olmak kamusal alanda gerçekleşen ama içeriye dair bir iş yapmayı gerektirmesi nedeniyle kamusal/özel, içeri/dışarı gibi kurulu ikilikler üzerinden üçüncü halleri müzakere alanları yoluyla oluşturarak mekânsal hareketliliklerin cinsiyetli yapısını ortaya koyar. Ne mimari mekân ne de kentsel mekânın kümesine alınarak sahipsiz bırakılan bu alanlar, doğrudan deneyimler yoluyla kadınlar (ve kentin diğer unsurları) tarafından sahiplenilir. Tezin bulguları, öneriler ve sonucun açıklandığı dördüncü bölüm; mimarlığın kent ve sabitlikle olan tartışmalı ilişkisini gözden geçirmesini ve bu kiplerin ortaya çıkardığı (ve bu tezde konu edilmeyen başka kiplerin ortaya çıkaracağı) diferansiyeller ışığında bu ilişkiyi yeniden kurması gerektiğini önerir. Çünkü modern kent planlamasında ve şehirciliğinde görülen yaşam alanı (konut) ve çalışma alanı (ofis) ayrımı, bu iki alanın (ve bununla ilişkili kavramlar, durumlar ve yaşamların) birbirinden kopuk olarak tanımlanması yanılgısına düşürerek mimarlığın cinsiyetli yapılı çevreyi sürdürmesine ve güçlendirmesine neden olur. Halbuki işe gidip gelme, evden çalışma ve evde çalışmanın tüm oluşturduğu mekanların/alanların, kültürel olarak inşa edilen cinsiyetli ve heteronormatif mekânsal ikili(k)lerle tanımlanması yetersizdir. Bu araştırmanın sunduğu tartışma zeminine dayanarak şu sonuca varılabilir; ev ve iş hem kentsel alanda hem de evsel alanda bir müzakere halindedir ve bu alanlar karşılıklı kaymalar yoluyla tanımlansa da aslında toplumsal cinsiyet ve konumlar gözetildiğinde tek bir model çizilemeyecek kadar karmaşıktır. Bu bulgular mimarlığı mekanları sabitlikler üzerinden ele almak yerine; çoklu, öznel ve diferansiyel coğrafyalar aracılığında mekânsal hareketlilikler tarafından yeniden düşünmeye davet eder.

Özet (Çeviri)

This thesis is an attempt to discuss the spatial mobility of home and work through subjective geographies formed through the experiences of women extends previous research on commuting, working from home, and working at home practices, which are three of the different modes in which work and home are related; and looks at these practices through the lens of 'mobilities' borrowed from geography. Thus, it contributes to scientific studies on the socio-cultural and historical context of home and work, but opposes established and fixed approaches that re-establish and strengthen the gendered structure in this view. Instead, it critically approaches the cultural and social construction of home and work through spatial mobilities and argues that only in this way can the gendered binaries structured through the separation of these two be exposed. It argues that only through such a view can architecture avoid the danger of advances that by defining borders, weakening its relationship with the city. For these purposes, instead of focusing on the mooring of spaces in architecture, it investigates the spatial mobilities within complex socio-cultural networks with the following questions: (i) Could the spatiotemporal mobilities of women in the city reveal the mobility of the fixed spaces of architecture? (ii) When we approach spaces not from fixity but from their relative mobility within networks and investigate them with mobility devices, can we discuss a state where the boundaries of public space / private space, working space / domestic space are opened and become permeable? (iii) To question the relationship between the city and agents through the subjective positions of women in the city, and to look at the practices of commuting, working from home and working at home with this questionability, can it reveal the relationship between urban space and domesticated space that is traditionally excluded from it? (iv) When social spaces that are divided between public and private are read through the three modes of work and home relations, can femininities multiply and distort masculinist definitions of home space? (v) Can traditionally and culturally constructed male/female, public/private space, fixed/moving, production/reproduction dualities be stratified/fragmented when re-examined with the grounded knowledge of women in Istanbul? This thesis uses the new mobilities theory taken from human geography and sociology as a key to the everyday spaces of architecture; and aims to open its approach that traditionally divides it into three as work space, home space and urban space. And for this purpose, it examines the dynamics, fields of power and politics between home space/work space and living/working in the light of mobilities. While doing this, the structure that the thesis basically follows is; determining the glasses to be used in viewing architectural space with the mobilities paradigm, then chasing the historical traces of the socio-spatial separation of work and home, examining the subjective geographies of commuting, working from home and working at home which are defined by reconstructing this distinction today, and finally, to examine the territorial movements of home and work through three parallel positions. The trio here; daily mobility of the subject physically displaced in the city (commuting); virtual spatio-temporal mobilities in the absence of physical displacement (work from home) and differential mobilities that mediate reading the mobility of home and work together with horizontal relationships (work at home). In this context, in-depth interviews were conducted with eight women living in Istanbul and regularly working in a paid job, and three simultaneous methodical tactics were developed throughout the study. The experiences of women on the mobility of home and work were traced through three channels: semi-structured interview, observations in the accompanying commute/work from home/work at home routine, and the recording of women's narratives during these accompanied routines. This triple tactic allowed to obtain details that women did not need to mention because they consider them as ordinary in the first interview, which was semi-structured and it gave the opportunity to obtain the meanings they express about the practice itself while in the act. This thesis methodologically explores hybrid methods such as overlaying women's own narratives with researcher observations in accompanied practices and using time-geography tools to uncover embedded narratives about the private. In this context, the thesis comprises four main parts. The first chapter defines the research area itself, its background, and the approach of the thesis, with a comprehensive introduction. This section is divided into two subsections; first subsection positions the research within the literature by presenting the context of the research topic. Second subsection includes discussions on research design, research concepts, and the methodology. Second section introduces the 'mobilities' approach, which forms the theoretical basis of the thesis, and addresses the dynamic relations between home and work. It begins by settling a discussion ground through sedentary and nomadic perspectives on space. By approaching these views critically, the necessity of reading the stability and mobility of the space together is revealed, but this attempt is more than a dialectical unity that holds the middle point of settled and nomadic thought. Because 'mobilities' include cultural, political and social processes and layers of movement and fixity through mobility potentials, moorings, and frictions. From this point of view, in this subsection, the 'new mobilities paradigm' in the transdisciplinary field of sociology and geography is defined, and concepts that can provide productive discussion grounds in terms of architectural space are borrowed from this initiative by making a critical reading of the existing studies in this field. The other subpart of the second section is on the dynamic relations and changing positions of home and work, which first shows the historical separation process of home and work, how gendered fictions are constructed through this separation and how the built environment plays a role in both cause-and-effect relationship in this construction. Because only a closer look at the relationships between home and work that have been redefined until today can mediate the emergence of some binary and opposing fictions such as private/public, home/work, living/working, indoor/outdoor, woman/man, stability/mobility, which are revealed by the spatial separation of work and home and culturally structured through spaces. From this point of view; commuting practice in the city revealed by the cultural separation of home and work, the practice of working from home, which has emerged today with the restructuring of the relations of these two, and homework practice where the relationships between home and work are differentially experienced by women and different identities reviewed respectively in this subsection. First, the focus is on the practice of 'commuting' which is embodied and connects home/work and public/private. As one of the routine practices created by the intersection between agents and the city, this practice itself has the potential to exceed connecting fixed spaces. The practice of commuting, which is neglected by being defined as unclaimed and dead in urban space, mediates to reveal the spatial mobilities with its narratives about the banal, ordinary. Incorporating the motivation for writing the thesis, it questions the approaches that consider commuting time as dead and unclaimed, with the experiences of women. Second, the practice of 'working from home', which has developed with the spread of ICT (Information and Communication Technologies) and which is on the global agenda with the Covid-19 pandemic, is discussed. Although this practice reduces the public encounters of commuting space and spatiotemporal policies such as preparing to go out, putting housework in order before going out; it brings to the domestic space worthy layers of virtual spatio-temporal mobilities, spheres of power, and negotiations. Finally, after these two variable positions of home and work; the practice of 'working at home' as a paid domestic worker, which reveals the construction of subjective geographies with different identities, is discussed and the possibility of the third proposition of those binaries such as public/private, external/internal, male/female, work/home. In numerous aspects based on encountering the other, working in the other's space, but still doing an inward job such as care; working at home has the potential to differ from the spatial mobility between dualities revealed by the modes of commuting and working from one's own home. The third part comprises three sub-sections that deal with how these three different modes of home and work relations are built within this theoretical framework established in the second part, through the experiences of women. This demonstrates how home and work houses spatial mobilities through women's narratives. Here, women's narratives document how the spatiotemporal bargains, new strategies and negotiation areas between home and work that occur in the modes of commuting, working from home and working at home are described through mobilities. In the case that home and work are separate physical spaces, the subject's daily mobility is associated with urban and social policies, and through this relationality, the practice of commuting exceeds to be a dead and unclaimed, neutral space. Similarly, with working from home, not only the opposing power fields of home and work, but also various domestic forces become part of the scene. Here, working from home includes both urban/ outdoor/ work relatedness and the politics of domestic/ indoor/ household life. As in these two modes, working at home -even if it occurs in a fixed physical space where the body 'arrives' through mobility in the city- reveals various, multi-layered and networked spatial mobilities that form the third propositions of cultural constructions such as self/other, home/work, private/public, internal/external. Findings from the research through women's narratives document that home-work relationships are more complex than assumed. Because the opposing political and spatial forces between these two vary according to identities and positions. While the same house hosts the power of paid work over the home for one woman, it becomes the space where domestic labor occurs for another woman. Or being a paid employee in someone else's house reveals the gendered spatial mobility by creating the third propositions through negotiation areas over established dualities such as public/private, inside/outside, since it occurs in the publicity but requires caring of the interior. These spaces, which are left unclaimed by being taken into the cluster of neither architectural space nor urban space, are appropriated by women (and other elements of the city) through everyday experiences. The fourth chapter, in which the findings of the thesis, recommendations and conclusion are explained; proposes that architecture should reconsider its controversial relationship with the city and fixity and should re-establish this relationship in the light of the differentials revealed by these three modalities (and by other modalities not discussed in this thesis). Because the separation of living space (residence) and work space (office) in modern urban planning and urbanism causes architecture to maintain and strengthen the gendered built environment by misleading the definition of these two spaces (and related concepts, states and lives) as disconnected from each other. However, it is insufficient to define the spaces of commuting, working from home and working at home with culturally constructed gendered and hetero-normative spatial binaries. Based on the discussion ground provided by this research, the following conclusion can be reached; home and work are in a negotiation in both the urban and domestic realms, and although these areas are defined by reciprocal shifts, they are actually too complex to draw a single model when gender and positions are considered. These findings invite architecture to rethink spaces through spatial mobilities in terms of multiple, subjective and differential geographies, rather than addressing spaces through fixity and sedentariness.

Benzer Tezler

Tez No
609573
Kentsel hareketlilikte queer kimliğingündelik yaşam pratikleri
Daily life practices of queer identity in urban mobility
AYBÜKE AKGÜN
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Şehircilik ve Bölge Planlama İstanbul Teknik Üniversitesi
Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EDA BEYAZIT İNCE
Tez No
737753
Eski SSCB ülkelerinden kadın emek hareketinin seçiciliği: İzmir ili örneği
The selectivity of the women's labor movement from the former USSR countries: The example of İzmir province
HATİCE BEGÜM KAMIŞ AYKAÇ
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
Coğrafya Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi
Coğrafya Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SELVER ÖZÖZEN KAHRAMAN
Tez No
677150
Les expériences des jeunes femmes en col blanc dans l'espace urbain : Le cas de Kadıköy D'Istanbul
Genç beyaz yakalı kadınların kentsel mekân deneyimleri: İstanbul Kadıköy örneği
HANDE BÜYÜKNİSAN
Yüksek Lisans
Fransızca
2021
Siyasal Bilimler Galatasaray Üniversitesi
Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HAKAN YÜCEL
Tez No
720109
Understanding social disparities through the practice of public transportation in post Covid-19 period, lessons from brussels, belgium
Covıd-19 sonrası sosyal eşitsizlikleri toplu taşıma pratikleri üzerinden anlamak, Brüksel, Belçika'dan dersler
CİHAT BALUKEN
Yüksek Lisans
İngilizce
2022
Şehircilik ve Bölge Planlama İstanbul Teknik Üniversitesi
Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. EDA BEYAZIT
Tez No
806471
Erasmus programı hareketliliğinin Türkiye üniversitelerindeki mekânsal ve dönemsel analizi
Spatial and temporal analysis of Erasmus program mobility in Turkish universities
EZGİ ÖZEY
Doktora
Türkçe
2023
Coğrafya Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi
Coğrafya Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SELVER ÖZÖZEN KAHRAMAN

Geri Dön